Wikipedia:Faqja kryesore/Artikulli i javës/2020/21
Dielli është yll në qendër të Sistemit Diellor . Është një sferë gati e përsosur e plazmës së nxehtë, me lëvizje konvektive të brendshme që gjeneron një fushë magnetike përmes një procesi dinamo. Është deri tani burimi më i rëndësishëm i energjisë për jetën në Tokë . Diametri i tij është rreth 1.39 milion kilometra (864,000 milje), ose 109 herë më i madh se Toka, dhe masa e tij është rreth 330,000 herë më e madhe se ajo e Tokës. Ai përbën rreth 99.86% të masës totale të Sistemit Diellor. Afërsisht tre të katërtat e masës së Diellit përbëhen nga hidrogjeni (~ 73%); pjesa tjetër është kryesisht helium (~ 25%), me sasi shumë më të vogla të elementeve më të rënda, duke përfshirë oksigjenin, karbonin, neonin dhe hekurin.
Dielli është një yll i sekuencës kryesore të tipit G (G2V) bazuar në klasën e tij spektrale . Si i tillë, në mënyrë joformale dhe jo plotësisht të saktë i referohemi si xhuxhi i verdhë (drita e tij është më afër të bardhës sesa të verdhës). Ai u formua afërsisht 4,6 miliardë vjet më parë nga rënia gravitacionale e materies brenda një rajoni të një reje të madhe molekulare . Shumica e kësaj materie u mblodh në qendër, ndërsa pjesa tjetër u rrafshua në një disk rrethues që u bë Sistemi Diellor . Masa qëndrore u bë aq e nxehtë dhe e dendur sa përfundimisht inicioi shkrirjen bërthamore në bërthamën e tij. Mendohet se pothuajse të gjithë yjet formohen nga ky proces .
Dielli aktualisht shkrin rreth 600 milion ton hidrogjen në helium çdo sekondë, duke shndërruar 4 milion ton lëndë energji çdo sekondë si përfundim. Kjo energji, e cila mund të zgjasë nga 10,000 deri në 170,000 vjet për tu larguar nga bërthama e tij është burim i dritës dhe nxehtësisë së Diellit. Kur shkrirja e hidrogjenit në bërthamën e tij është zvogëluar në atë pikë kur Dielli nuk është më në ekuilibër hidrostatik, bërthama e tij do të pësojë një rritje të dukshme të densitetit dhe temperaturës ndërsa shtresat e tij të jashtme do të zgjerohen, duke shndërruar përfundimisht Diellin në një gjigant të kuq . Është llogaritur se Dielli do të bëhet mjaft i madh për të përfshirë orbitat aktuale të Merkurit dhe Venerës, duke e bërë Tokën të pabanueshme - por jo edhe për rreth pesë miliardë vitet e ardhshme. Pas kësaj, ai do të derdhë shtresat e tij të jashtme dhe do të bëhet një lloj i dendur i yllit të ftohur i njohur si xhuxh i bardhë, që nuk prodhon më energji nga shkrirja, por përsëri shkëlqen dhe lëshon nxehtësi nga shkrirja e tij e mëparshme.
Efekti i jashtëzakonshëm i Diellit në Tokë është i njohur që nga kohërat parahistorike dhe Dielli është vlerësuar nga disa kultura si hyjni . Rotacioni sinodik i Tokës dhe orbita e tij rreth Diellit janë baza e kalendarëve diellorë, një prej të cilëve është edhe kalendari mbizotërues në përdorim që e kemi sot.