Beteja e Drinskës

Beteja e Drinskës
	Pjesë e Luftës së Parë Ballkanike
	; Kartolinë që përshkruan betejën
Data	26–28 nëntor 1912{
Vendodhja	Drinska, Vilajeti i Janinës, Perandoria Osmane (tani Greqi)39°39′24.9″N 20°57′38.0″E / 39.656917°N 20.960556°E
Pasoja	Fitorja e osmanëve
Palët pjesëmarrëse
Greqia	Perandoria Osmane
Komandantët dhe udhëheqësit
Dimitrios Matthaiopulos ; Aleksandros Romas (Plagosur) ; Peppino Garibaldi	Esad Pasha
Njesitë e përfshira
Detashmenti i Meçovës Këmisha të kuqe italiane; Trupa e këmishave të kuqe greke; Vullnetarët e Kretës;	Korpusi i Janinës Divizioni i 19-të; Shqiptarë të parregullt;
Fuqia ushtarake
3,800	7,000–10,000
Viktimat dhe humbjet
200–400 të vrarë; 400 të plagosur	1,000–2,000 të vrarë dhe të plagosur
	Driskos class=notpageimage\| Vendndodhja e betejës në Greqinë e sotme

Beteja e Drinskës (greqisht: Μάχη του Δρίσκου, turqisht: Driskos Muharebesi), u zhvillua më 26–28 nëntor (S.V.), 1912. Ishte një betejë e zhvilluar midis forcave greke nën gjeneralin Dimitrios Matthaiopulos dhe forcave osmane nën gjeneralin e parë Esad Pasha gjatë Luftës së Parë Ballkanike. Beteja filloi kur një njësi vullnetarësh grekë të kuqekuq sulmuan vijën mbrojtëse osmane në malin Driskos, Epir.

Grekët pushtuan kampin osman dhe pastruan rrethinat e tij. Më 27 nëntor, osmanët u rigrupuan pasi morën përforcime të konsiderueshme si në fuqi punëtore ashtu edhe në artileri, duke nisur një sulm ndaj pozicioneve greke. Grekët filluan të tërhiqen në mesditën e ditës pasardhëse, pasi kuptuan se rrezikoheshin të mbyten. Beteja e Drinskës shënoi ndërhyrjen e fundit të bluzave të kuqe në konfliktet ekspansioniste greke.

Prapavija

Gjatë vitit 1912, Greqia, Serbia, Bullgaria dhe Mali i Zi u bashkuan në një Lidhje Ballkanike kundër Perandorisë Osmane. Nga frika e një lufte të re në Ballkan, osmanët mobilizuan forcat e tyre të armatosura më 14 shtator dhe filluan transferimin e njësive në Traki; Lidhja Ballkanike u përgjigj në të njëjtën mënyrë.^[1] Më 30 shtator, Lidhja u paraqiti osmanëve një listë kërkesash në lidhje me të drejtat e popullsisë së saj të krishterë. Perandoria Osmane hodhi poshtë kërkesat, tërhoqi ambasadorët e saj në Sofje, Beograd dhe Athinë dhe dëboi negociatorët e Lidhjes më 4 tetor. Lidhja i shpalli luftë osmanëve, ndërsa Mali i Zi kishte filluar tashmë operacionet ushtarake më 25 shtator.^[2]

Greqia dërgoi Ushtrinë e Epirit dhe Ushtrinë e Thesalisë në kufijtë e saj përkatësisht në Epir dhe Thesali. Ushtria e Epirit numëronte 20.000 burra dhe 30 artileri dhe komandohej nga gjenerallejtënant Konstantinos Sapountzakis. Përballë grekëve në Epir ishte Korpusi i Janinës nën gjeneralin Esad Pasha, i cili numëronte 35.000 burra dhe 102 artileri; shumica e të cilave ishin të përqendruara në Zonën e Fortifikuar të Yanya që mbron kryeqytetin rajonal të Yanya (Ioannina).^[3] Ushtria e Epirit u urdhërua të kryente vetëm një numër të kufizuar operacionesh sulmuese, të fokusuara kryesisht në mbrojtjen e krahut perëndimor të Ushtrisë së Thesalisë, sepse ishte shumë e vogël për të thyer mbrojtjen osmane rreth Yanya.^[4]

Zona e fortifikuar e Janinës përfshinte dy fortesa të mëdha, ato të Bizhanit dhe Kastricës, që ruanin qasjet kryesore jugore, së bashku me pesë kalatë më të vogla në një unazë rreth qytetit, që mbulonin qasjet perëndimore dhe veriperëndimore. Terreni në jug të Yanya siguroi terren të shkëlqyer mbrojtës, pasi të gjitha rrugët që të çonin në qytet mund të vëzhgoheshin nga Bizhani.^[5]^[6] Ushtria e Epirit kaloi Urën e Artës në territorin osman në mesditën e 6 tetorit, duke pushtuar lartësitë e Gribovës deri në fund të ditës. Më 19 tetor, Ushtria e Epirit nisi një sulm ndaj Prevezës së bashku me skuadriljen Joniane të Marinës Greke, duke marrë qytetin më 21 tetor. Më 27 tetor, ushtria helene pushtoi Metsovën.^[7]

References

Erickson, Edward (2003). Defeat in Detail: The Ottoman Army in the Balkans, 1912-1913 (në anglisht). Westport: Praeger. ISBN 978-0-275-97888-4.
Hall, Richard (2000). The Balkan Wars, 1912–1913: Prelude to the First World War (në anglisht). London: Routledge. ISBN 978-0-415-22946-3.
Kargakos, Sarandos (2012). Η Ελλάς κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) [Greqia në Luftërat Ballkanike (1912-1913)] (në greqisht). Athens: Peritechnon. ISBN 978-960-8411-26-5.
Stampa:Ιστορία του Ελληνικού Έθνους

Shënime

Fusnota

^ Të gjitha datat e përdorura në këtë artikull janë të stilit të vjetër që është 13 ditë përpara stilit të ri.

Citime

^ Kargakos 2012, ff. 26–29.
^ Kargakos 2012, ff. 35–38.
^ Kargakos 2012, ff. 106–108.
^ Oikonomou 1977, ff. 302–303.
^ Erickson 2003, f. 227.
^ Hall 2000, ff. 62–64.
^ Oikonomou 1977, ff. 304–305.

[1] Të gjitha datat e përdorura në këtë artikull janë të stilit të vjetër që është 13 ditë përpara stilit të ri.

[FOOTNOTEKargakos201226–29-2] Kargakos 2012, ff. 26–29.

[FOOTNOTEKargakos201235–38-3] Kargakos 2012, ff. 35–38.

[FOOTNOTEKargakos2012106–108-4] Kargakos 2012, ff. 106–108.

[FOOTNOTEOikonomou1977302–303-5] Oikonomou 1977, ff. 302–303.

[FOOTNOTEErickson2003227-6] Erickson 2003, f. 227.

[FOOTNOTEHall200062–64-7] Hall 2000, ff. 62–64.

[FOOTNOTEOikonomou1977304–305-8] Oikonomou 1977, ff. 304–305.

[Note 1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]