Bunkeri
Bunkeri është një fortifikim ushtarak mbrojtës i krijuar për të mbrojtur njerëzit dhe materialet me vlerë nga rënia e bombave, artilerisë apo sulmet e tjera. Bunkerët janë pothuajse gjithmonë nën tokë, në kontrast me blloqet që janë kryesisht mbi tokë. Ato u përdorën gjerësisht në Luftën e Parë Botërore, Luftën e Dytë Botërore dhe Luftën e Ftohtë për objektet e armëve, qendrat e komandës dhe kontrollit dhe si objekte të magazinimit. Bunkerët mund të përdoren gjithashtu si mbrojtje nga tornadot.
Bunkerët e kanaleve janë struktura të vogla betoni, pjesërisht të gërmuara në tokë. Shumë instalime artilerie, veçanërisht artileria bregdetare, historikisht është mbrojtur nga sisteme të gjera bunkerësh. Bunkerët tipikë industrialë përfshijnë vendet e minierave, zonat e ruajtjes së ushqimit, deponitë e materialeve, ruajtjen e të dhënave dhe nganjëherë lagjet e banimit. Kur një shtëpi ndërtohet me qëllim me një bunker, vendndodhja normale është një banjë nëntokësore e përforcuar me predha plastike të përforcuara me fibra. Bunkerët shmangin valën e shpërthimit nga shpërthimet aty pranë për të parandaluar dëmtimet e veshit dhe të brendshme të njerëzve që strehohen në bunker. Bunkerët bërthamorë duhet gjithashtu të përballen me nënpresionin që zgjat për disa sekonda pasi të kalojë vala goditëse dhe të bllokojnë rrezatimin.
Dera e një bunkeri duhet të jetë të paktën po aq e fortë sa muret. Në bunkerët e banuar për periudha të gjata, duhet të sigurohen sasi të mëdha ajrimi ose klimatizimi. Bunkerët mund të shkatërrohen me eksplozivë të fuqishëm dhe me koka luftarake që shkatërrojnë bunkerët.[1]