Drejtësia

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Justitia nga Maarten van Heemskerk, 1556. [1]

Drejtësia, në kontekstin e saj më të gjerë, përfshin edhe arritjen e asaj që është e drejtë e po ashtu edhe diskutimin filozofik të asaj që është e drejtë. Koncepti i drejtësisë bazohet në fusha të shumta, dhe shumë këndvështrime dhe këndvështrime të ndryshme, përfshirë konceptet e korrektësisë morale, bazuar në etikën, racionalitetin, ligjin, fenë, drejtësinë dhe drejtësinë. Shpesh, diskutimi i përgjithshëm për drejtësinë është i ndarë në fushën e drejtësisë shoqërore siç gjendet në filozofi, teologji dhe fe dhe drejtësi procedurale siç gjendet në studimin dhe zbatimin e ligjit.

Përmbledhje[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Koncepti i drejtësisë ndryshon në çdo kulturë. Teoritë e hershme të drejtësisë u përcaktuan nga filozofët grekë të lashtë Platoni në veprën e tij Republika, dhe Aristoteli në Etikën e Nikomahut. Gjatë historisë janë krijuar teori të ndryshme. Avokatët e teorisë së urdhrit hyjnor argumentojnë se drejtësia buron nga Zoti. Në vitet 1600, teoricienët si John Locke argumentuan për teorinë e ligjit natyror. Mendimtarët në traditën e kontratës shoqërore argumentuan se drejtësia rrjedh nga marrëveshja e ndërsjellë e të gjithë të interesuarve. Në vitet 1800, mendimtarët utilitarë përfshirë John Stuart Mill argumentuan se drejtësia bazohet në rezultatet më të mira për numrin më të madh të njerëzve. Teoritë e drejtësisë shpërndarëse kanë të bëjnë me atë që duhet të ndahet (shpërndahet), midis kujt do të ndahet dhe cila është ndarja e duhur. Egalitaristët argumentuan se drejtësia mund të ekzistojë vetëm brenda koordinatave të barazisë. John Rawls përdori një argument të kontratës sociale për të treguar se drejtësia, dhe veçanërisht drejtësia shpërndarëse, është një formë e drejtësisë. Teoricienët e të drejtave të pronës (si Robert Nozick ) gjithashtu marrin një vështrim pasues të drejtësisë shpërndarëse dhe argumentojnë se drejtësia e bazuar në të drejtat pronësore maksimizon pasurinë e përgjithshme të një sistemi ekonomik. Teoritë e drejtësisë ndëshkuese kanë të bëjnë me ndëshkimin për keqbërje. Drejtësia restauruese (që nganjëherë quhet edhe "drejtësi dëmshpërblyese") është një qasje ndaj drejtësisë që përqendrohet në nevojat e viktimave dhe të shkelësve.

Harmonia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në dialogun e tij Republika, Platoni përdor Sokratin për të argumentuar drejtësinë që përfshin si personin e drejtë, ashtu edhe shtetin e drejtë të qytetit. Drejtësia është një marrëdhënie e duhur, harmonike midis pjesëve ndërluftuese të individit ose qytetit. Prandaj, përkufizimi i Platonit për drejtësinë është se drejtësia është të bësh atë që është jona. Një njeri i drejtë është një njeri në vendin e duhur, duke bërë çmos dhe duke dhënë ekuivalentin e saktë të asaj që ka marrë. Kjo vlen si në nivelin individual, ashtu edhe në atë universal. Personaliteti i një personi ka tre pjesë  - arsye (intelekt), emocione (ndjenja) dhe vullnet (karakter). Në mënyrë të ngjashme, një qytet - shtet duhet të ketë tre shtresa   - Sokrati përdor shëmbëlltyrën e karrocës për të ilustruar pikën e tij: një karrocë funksionon si një e tërë sepse fuqia e dy kuajve drejtohet nga karroceri. Dashamirët e mençurisë   - filozofë, në një kuptim të termit - duhet të sundojnë sepse vetëm ata e kuptojnë atë që është e mirë. Nëse dikush është i sëmurë, ai shkon te një mjek në vend se një fermer, sepse mjeku është ekspert në lëndën e shëndetit. Në mënyrë të ngjashme, duhet t'i besohet qytetit të një eksperti në temën e së mirës, jo te një politikan i thjeshtë që përpiqet të fitojë pushtet duke u dhënë njerëzve atë që dëshirojnë, sesa asaj që është e mirë për ta. Sokrati përdor shëmbëlltyrën e anijes për të ilustruar këtë pikë: qyteti i padrejtë është si një anije në oqean të hapur, i mbështetur nga një kapiten i fuqishëm por i dehur (njerëzit e thjeshtë), një grup këshilltarësh jo të besueshëm që përpiqen të manipulojnë kapitenin për t’i dhënë atyre fuqi mbi kursin e anijes (politikanët), dhe një navigator (filozof) që është i vetmi që di të drejtojë anijen në port. Për Sokratin, mënyra e vetme që anija do të arrijë në destinacionin e saj   - e mira - është nëse navigatori merr përsipër ngarkesën. [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10]

Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Literatura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  • Clive Barnett, The Priority of Injustice: Locating Democracy in Critical Theory (Athens, GA: University of Georgia Press, 2017),  
  • Brian Barry, Theories of Justice (Berkeley: University of California Press, 1989)
  • Harry Brighouse, Justice (Cambridge: Polity Press, 2004)
  • Anthony Duff & David Garland eds, A Reader on Punishment (Oxford: Oxford University Press, 1994)
  • Colin Farrelly, An Introduction to Contemporary Political Theory (London: Sage, 2004)
  • Barzilai Gad, Communities and Law: Politics and Cultures of Legal Identities (Ann Arbor: University of Michigan Press, 2003)
  • David Gauthier, Morals By Agreement (Oxford: Clarendon Press, 1986)
  • Robert E. Goodin & Philip Pettit eds, Contemporary Political Philosophy: An anthology (2nd edition, Malden, Massachusetts: Blackwell, 2006), Part III
  • Serge Guinchard, La justice et ses institutions (Judicial institutions), Dalloz editor, 12 edition, 2013
  • Eric Heinze, The Concept of Injustice (Routledge, 2013)
  • Ted Honderich, Punishment: The supposed justifications (London: Hutchinson & Co., 1969)
  • James Konow (2003) "Which Is the Fairest One of All? A Positive Analysis of Justice Theories", Journal of Economic Literature, 41(4)pp. 1188–1239
  • Will Kymlicka, Contemporary Political Philosophy: An introduction (2nd edition, Oxford: Oxford University Press, 2002)
  • Nicola Lacey, State Punishment (London: Routledge, 1988)
  • John Stuart Mill, Utilitarianism in On Liberty and Other Essays ed. John Gray (Oxford: Oxford University Press, 1991)
  • Robert Nozick, Anarchy, State, and Utopia (Oxford: Blackwell, 1974)
  • Amartya Sen (2011). The Idea of Justice (në anglisht). Cambridge: Belknap Press of Harvard University Press. ISBN 978-0-674-06047-0.
  • Marek Piechowiak, Plato's Conception of Justice and the Question of Human Dignity (Berlin: Peter Lang Academic Publishers, 2019),  
  • C.L. Ten, Crime, Guilt, and Punishment: A philosophical introduction (Oxford: Clarendon Press, 1987)
  • Plato, Republic trans. Robin Waterfield (Oxford: Oxford University Press, 1994)
  • John Rawls, A Theory of Justice (revised edition, Oxford: Oxford University Press, 1999)
  • David Schmidtz, Elements of Justice (New York: Columbia University Press, 2006)
  • Peter Singer ed., A Companion to Ethics (Oxford: Blackwell, 1993), Part IV
  • Reinhold Zippelius, Rechtsphilosophie, §§ 11–22 (6th edition, Munich: C.H. Beck, 2011),  

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Cuban Law's Blindfold, 23.
  2. ^ Plato, Republic trans. Robin Waterfield (Oxford: Oxford University Press, 1984).
  3. ^ John Stuart Mill, Utilitarianism in On Liberty and Other Essays ed. John Gray (Oxford: Oxford University Press, 1991), Chapter 5.
  4. ^ "social justice | Definition of social justice in English by Oxford Dictionaries". Oxford Dictionaries | English (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 14 janar 2017. Marrë më 2018-11-13.
  5. ^ Ornstein, Allan C. (2017-12-01). "Social Justice: History, Purpose and Meaning". Society (në anglisht). 54 (6): 541–548. doi:10.1007/s12115-017-0188-8. ISSN 1936-4725.
  6. ^ "egalitarianism | Definition of egalitarianism in English by Oxford Dictionaries". Oxford Dictionaries | English (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 13 nëntor 2018. Marrë më 2018-11-13.
  7. ^ Rubinstein, David (1988). "The Concept of Justice in Sociology". Theory and Society (në anglisht). 17 (4): 527–550. JSTOR 657654.
  8. ^ Homans, George Caspar (1974). Social behavior; its elementary forms (në anglisht) (bot. Rev.). New York: Harcourt, Brace, Jovanovich. fq. 246–249. ISBN 978-0-15-581417-2. OCLC 2668194.
  9. ^ 1899-1992., Hayek, F.A. (Friedrich August) (1976). Law, legislation and liberty : a new statement of the liberal principles of justice and political economy (në anglisht). Routledge & Kegan Paul. fq. 78. ISBN 978-0-7100-8403-3. OCLC 769281087. {{cite book}}: |last= ka emër shifror (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Emra të shumëfishtë: lista e autorëve (lidhja)
  10. ^ Nagel, Thomas (2005). "The Problem of Global Justice". Philosophy & Public Affairs (në anglisht). 33 (2): 113–147. doi:10.1111/j.1088-4963.2005.00027.x. ISSN 1088-4963.

Lidhje të jashtme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Drejtësia&oldid=2471847"