Ismet Inony
| İsmet İnönü | |
 | |
| Presidenti i 2-të i Turqisë | |
| 11 nëntor 1938 – 27 maj 1950 | |
| Paraardhësi: | Mustafa Qemal Ataturku |
| Pasardhësi: | Celâl Bayar |
| Kryeministri i 1-rë i Turqisë | |
| 30 tetor 1923 – 22 nëntor 1924 | |
| Paraardhësi: | Rauf Orbay |
| Pasardhësi: | Ali Fethi Okyar |
| 3 mars 1925 – 1 nëntor 1937 | |
| Paraardhësi: | Ali Fethi Okyar |
| Pasardhësi: | Celâl Bayar |
| 20 nëntor 1961 – 20 shkurt 1965 | |
| Paraardhësi: | Cemal Gürsel |
| Pasardhësi: | Suat Hayri Ürgüplü |
| Kryetari i 2-të i Partisë Republikane Popullore | |
| 10 nëntor 1938 – 8 maj 1972 | |
| Paraardhësi: | Mustafa Qemal Ataturku |
| Pasardhësi: | Bülent Ecevit |
| Ministër i Punëve të Jashtme të Turqisë | |
| 26 tetor 1922 – 21 nëntor 1924 | |
| Paraardhësi: | Yusuf Kemal Tengirşenk |
| Pasardhësi: | Şükrü Kaya |
| Të dhënat personale | |
| Lindi më: | 24 shtator 1884 |
| Lindi në: | Izmir, Vilajeti i Ajdënit, Perandoria Osmane |
| Vdiq më: | 25 dhjetor 1973 |
| Vdiq në: | Ankaraja, Turqi |
| Shkolla e kryer: | Kolegji Ushtarak Osman Shkolla Perandorake e Inxhinierisë Ushtarake |
| Partia politike: | Partia Republikane Popullore |
| Bashkëshortja | Mevhibe İnönü |
| Fëmijë | 4 |
| |
Mustafa İsmet İnönü (IPA-tr: [isˈmet ˈinœny]; 24 shtatot 1884 – 25 dhjetor 1973) ishte gjeneral turk[1] dhe shërbeu si president i vendit nga viti 1938 deri më 1950. Ai gjithashtu shërbeu si Shef i Shtabit të Përgjithshëm Turk nga viti 1922 deri më 1924. Pas deklarimit të Republikës, Inönü shërbeu si kryeministër i parë duke shërbyer në tre mandate: nga viti 1923 deri më 1924, 1925 deri më 1937 dhe 1961-1965.
Familja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
İsmet Inönü lindi te Haxhi Reshit dhe Xhevriye (më vonë Xhevrije Temelli), dhe ishte me prejardhje kurde nga ana e babait të tij dhe me prejardhje turke përmes nënës së tij. Xhevrije ishte vajza e profesorit Hasan Efendi që i përkiste ulemave dhe ishte anëtar i një familjeje turke të Razgradit.
Karriera ushtarake[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
İsmet u diplomua në Shkollën Perandorake të Inxhinierisë Ushtarake në 1903 si oficer armësh dhe mori detyrën e tij të parë ushtarake në Ushtrinë Osmane. Ai u bashkua me Komitetin "Bashkim e përparim". Ai fitoi fitoret e tij të para ushtarake duke shtypur dy kryengritje të mëdha kundër Perandorisë Osmane në përpjekje, së pari në Rumelia dhe më vonë në Jemen, udhëheqësi i të cilit ishte Jahja Muhamed Hamid ed-Din. Ai shërbeu si oficer ushtarak gjatë Luftërave Ballkanike në frontin otoman-bullgar.
Vdekja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Ai ndërroi jetë të martën, 25 dhjetor 1973, në Pavijonin Rozë në ora 16:05, në moshën 89 vjeç.
