Umm Kulthum bint Muhamed

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Umm Kulthum bin Muhammed)
Umm Kulthum bint Muhamed
أم كلثوم بنت محمد
U lind në604
Meka, Arabia
Vdiq630 (26 vjet)
Medina, Arabia
Vendi i prehjes
Bashkëshorti/jaUthman
Prindër
Të afërmKasim ibn Muhamed (vëlla)
Zejneb (motër)
Rukije (motër)
Abdullah (vëlla)
Fatimeja (motër)
Ibrahim (gjysmë-vëlla nga babai)
FamiljaEhl el-Bejt

Umm Kulthum bint Muhamed (arabisht: أم كلثوم بنت محمد) (604–630) ishte vajza e tretë e profetit islam Muhamed nga gruaja e tij e parë Hatixhe bint Huvejlid.

Konvertimi në Islam[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Ajo lindi në Mekë, i katërti nga gjashtë fëmijët. Ajo ishte e martuar me Utejbe ibn Ebi Leheb, por martesa nuk u konsumua asnjëherë.[1]:26[2]:163 Ajo ishte ende duke jetuar me prindërit e saj kur Muhamedi u shpall për herë të parë profet dhe u bë muslimane menjëherë pasi e ëma e bëri këtë.

Pasi Muhamedi e paralajmëroi Ebu Lehebin për zjarrin e ferrit në vitin 613, Ebu Lehebi i tha Utejbes se ai nuk do të fliste më me të, nëse nuk divorcohej nga Umm Kulthum, kështu ai bëri.[1]:26 Vëllai i saj nga nëna, Hind ibn Ebi Hala, e pyeti Muhamedin: "Pse e ndave Ummu Kulthumin nga Utejbe?" Muhamedi iu përgjigj: “Allahu nuk më lejoi ta martoj me një person që nuk shkon në Xhenet”.[3]

Muhamedi u largua nga Meka në shtator 622. Shumë shpejt Zejd ibn Harithe i solli udhëzime Umm Kulthumit dhe motrës së saj Fatimes që t'i bashkoheshin babait të tyre në Medine.[2]:171–172 Xhaxhai i tyre Abasi i hipi mbi një deve; por ndërsa ata po niseshin, Huvejrith ibn Nukajdh e nxiti kafshën dhe ajo i hodhi në tokë.[4]:773 Megjithatë, Umm Kulthumi dhe Fatimeja arritën shëndoshë e mirë në Medine.[1]:26[2]:163 Muhamedit iu kujtua sulmi dhe, kur pushtoi Mekën në vitin 630, e dënoi Huvejrithin me vdekje.[5]:551

Martesa e dytë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pasi vdekja e motrës së saj Rukijes e la Uthmanin të ve, ai u martua me Ummu Kulthumin. Martesa u lidh ligjërisht në gusht/shtator 624,[6]:128[2]:163 por ata nuk jetuan së bashku deri në dhjetor. Martesa ishte pa fëmijë.[1]:26[2]:163

Menjëherë pas Betejës së Uhudit, Umm Kulthum iu përgjigj derës një burri që tha se i kishte borxh para Uthmanit. Umm Kulthumi dërgoi ta thërrisnin burrin e saj dhe mësoi se vizitori ishte një kushëri nga ushtria armike që kërkonte mbrojtje. Uthmani ishte i pakënaqur, por ai shkoi ta pyeste Muhamedin për këtë. Ndërsa ai ishte jashtë, disa myslimanë hynë në shtëpi dhe e pyetën Ummu Kulthumin se ku ishte i arratisuri. Ajo tregoi vendin e tij të fshehjes pas një lëkure uji dhe ata e nxorrën jashtë. Ata e sollën atë para Muhamedit, pikërisht kur Uthmani po lutej për sjellje të sigurt. Muhamedi i dha Uthmanit të drejtën e mbrojtjes për tre ditë, kështu që Uthmani i dha shpejt kushëririt të tij një deve për të ndihmuar në arratisjen e tij. Por pas tri ditësh, muslimanët e arritën në rrugë dhe gjithsesi e vranë.[7]:162

Vdekja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Umm Kulthum vdiq në nëntor/dhjetor 630.[1]:26[2]:11,163  Babai i saj i përlotur kreu lutjet e saj të varrimit; pastaj Aliu, Usame ibn Zejdi dhe Ebu Talha e vendosën kufomën.[1]:27[2]:11-12,163 Muhamedi tha: "Sikur të kisha dhjetë vajza, do t'i martoja të gjitha me Uthmanin".[1]:26 Uthmani njihej si Dhu al-Nurejn ("poseduesi i dy dritave") sepse besohej se asnjë burrë tjetër nuk ishte martuar me dy vajza të një profeti.[8]:369

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ a b c d e f g Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina. London: Ta-Ha Publishers.
  2. ^ a b c d e f g Muhammad ibn Jarir al-Tabari. Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. Translated by Landau-Tasseron, E. (1998). Volume 39: Biographies of the Prophet's Companions and Their Successors. Albany: State University of New York Press.
  3. ^ Ibn Hajar al-Asqalani, Al-Isaba vol. 6 #9013.
  4. ^ Abdulmalik ibn Hisham. Notes to Ibn Hisham's Life of Muhammad. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad. Oxford: Oxford University Press.
  5. ^ Muhammad ibn Ishaq. The Life of Muhammad. Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad. Oxford: Oxford University Press.
  6. ^ Muhammad ibn Jarir al-Tabari. Tarikh al-Rusul wa'l-Muluk. Translated by Poonawala, I. K. (1990). Volume 9: The Last Years of the Prophet. Albany: State University of New York Press.
  7. ^ Muhammad ibn Umar al-Waqidi. Kitab al-Maghazi. Translated by Faizer, R., Ismail, A., & Tayob, A. K. (2011). The Life of Muhammad. Oxford & New York: Routledge.
  8. ^ Ismail ibn Umar ibn Kathir. Al-Sira al-Nabawiyya. Translated by Le Gassick, T. (1998). The Life of the Prophet Muhammad, vol. 2. Reading, U.K.: Garnet Publishing.