Keltët

Keltët ishin një popull indo-evropianë që në pikun e tyre (shekujt IV-III p.e.s.) u zgjeruan në një zonë të gjerë të Evropës, nga Ishujt Britanikë deri në Danub, si dhe në disa vendbanime të izoluara në jug, rezultat i zgjerimit në gadishullin iberik, italik dhe anadollik. Të bashkuar nga origjina etnike dhe kulturore, me një grup gjuhësh indo-evropiane të përbashkët dhe me vizionin e njëjtë fetar,[1] keltët gjithmonë ishin të ndarë politikisht; midis grupeve të ndryshme të popullsisë keltike ishin Britanët, Gaulët, Panonët, Keltiberët dhe Galatët, përkatësisht ndarë në Ishujt Britanikë, Gaulia, Panonia, Iberia dhe Anadollia.
Origjina[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Gjuhët kelte janë një nga degëzimet e mëdha të familjes Indo-Europiane. Me kalimin e kohës gjuhët kelte u futën në histori rreth viteve 400 p.e.sonë, ata ishin tashmë të ndara në disa grupe gjuhësore dhe u përhapën kryesishtë në pjesë perendimore të kontinetit Europian, Gadishullit Iberik, Irlandës, dhe Britanisë. Historiani i lashtë grek Eforus i Cimes nga Azia e Vogël, shkruante në shekullin e IV p.e.sonë, besohet që keltët erdhën nga ishulli nga gryka e Rinit dhe "u larguan nga shtëpitë e tyre prej luftrave të vazhdueshme dhe rritjes së madhe të detit ".

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ Koch, John (2005). Celtic Culture: a historical encyclopedia. Santa Barbara: ABC-Clio. fq. xx. ISBN 978-1-85109-440-0.
{{cite book}}
: Mungon ose është bosh parametri|language=
(Ndihmë!)