Lëvizja pedagogjike

Lëvizja pedagogjike ose Drejtimi pedagogjik është një grup gjithëpërfshirës i mendimeve dhe pikëpamjeve për konceptet e edukimit dhe arsimit, që lind në rrjedhën e zhvillimit historik dhe kulturor të shoqërisë njerëzore nën ndikimin e ndryshimeve në kushtet politike, sociale dhe ekonomike. Me qasjet e reja filozofike dhe zhvillimin e shkencës, paraqitet një lloj reagimi ndaj kritikës së pikëpamjeve ekzistuese pedagogjike dhe realitetit arsimor. Në lëvizjet dhe drejtimet e reja teorike, problemet e reja pedagogjike po hapen gradualisht, dhe në këtë mënyrë qasjet për zgjidhjen dhe interpretimin e çështjeve edukative dhe arsimore po ndryshojnë.

Vështrim[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Lëvizja pedagogjike përfshin nje grup te organizuar me një përkushtim kolektiv brenda fushës së arsimit, të cilat karakterizohen nga një tërësi e caktuar e parimeve, besimeve dhe praktikave me qëllim të sjelljes së ndryshimeve specifike ose përmirësimeve në mësimdhënie dhe nxënie. Lëvizjet pedagogjike shpesh dalin si përgjigje ndaj mangësive të vërejtura në sistemet e ekzistuara arsimore ose si një mjet për të përmbushur nevojat shoqërore në zhvillim.^[1]

Lëvizjet ose drejtimet teorike të pedagogjisë shpesh evoluojnë në kohë, dhe ndikimi i tyre mund të ndryshojë në kontekste të ndryshme arsimore. Lëvizjet pedagogjike luajnë një rol thelbësor në formimin e ardhmërisë së edukatës, arsimit, shkollës dhe mësimdhënies duke prezantuar ide dhe qasje të reja për të përmbushur nevojat e ndryshme të nxënësve dhe shoqërisë.

Disa nga karakteristikat themelore dhe të një lëvizje pedagogjike përfshijnë:

Bazat filozofike: Lëvizjet pedagogjike zakonisht mbështeten në një filozofi arsimore specifike ose një set besimesh rreth mënyrës se si ndodh mësimi dhe cili është qëllimi i arsimit.
Qëllimet dhe objektiva: Secila lëvizje ka një set të vet të qëllimeve dhe objektivave, shpesh të fokusuar në transformimin e metodave mësimore, dizajnit të kurrikulës, praktikave të vlerësimit ose politikave arsimore.
Avokimi dhe aktivizmi: Advokimi dhe aktivizmi janë elemente të zakonshme të lëvizjeve pedagogjike. Avokatët punojnë për të promovuar dhe zbatuar parimet e lëvizjes, ndonjëherë sfiduan normat arsimore të vendosura.
Praktika inovative: Lëvizjet pedagogjike shpesh prezantojnë praktika të reja dhe inovative mësimore. Këto inovacione janë të projektuara për të përputhur me parimet e lëvizjes dhe për të përmbushur më mirë nevojat e nxënësve.
Komuniteti dhe rrjetëzimi: Lëvizjet shpesh përfshijnë një komunitet të edukatorëve, kërkuesve dhe avokatëve që bashkëpunojnë për të ndarë ide, burime dhe mbështetje. Rrjetizimi është kritik për përhapjen e ndikimit të lëvizjes.
Konteksti historik: Shumë lëvizje pedagogjike lindin si përgjigje ndaj konteksteve specifike historike, sociale ose kulturore. Ndryshimet në teknologji, zhvendosjet në vlerat shoqërore, ose zbulimet në fushën e kërkimit arsimor mund të jenë shkaktarët që ndikojnë në paraqitjen ose lindjen e një lëvizje të caktuar pedagogjike.^[1]

Disa shembuj të lëvizjeve dhe drejtimeve më të njohura pedagogjike përfshijnë:

Shih edhe[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

^ ^a ^b Murati, Xheladin (2004). Pedagogjia e përgjithshme. Logos-A. fq. 59–63. ISBN 978-9989-58-108-3.

[XHM-1] Murati, Xheladin (2004). Pedagogjia e përgjithshme. Logos-A. fq. 59–63. ISBN 978-9989-58-108-3.

[1]