Pelegrinazhi i parë
- Artikulli kryesor: Muhamedi në Medinë
| Pjesë e një serie në |
| Muhamedin |
|---|
.jpg) |
Pelegrinazhi i parë ose Umreja e Dhulkades (Pelegrinazhi i muajit të 11-të) ishte pelegrinazhi i parë që profeti islam Muhamed dhe myslimanët bënë pas shpërnguljes në Medine. Ajo u zhvillua në mëngjesin e ditës së katërt të Dhulkades të vitit 7 hixhri (629 e.r.), pas Traktatit të Hudejbijes më 6 hixhri (628 të e.r.). E gjithë ngjarja zgjati tre ditë.[1]
Një pelegrinazh që ndodh gjatë muajit Dhulhixhe quhet "pelegrinazhi i madh", ose thjesht "pelegrinazhi" (arabisht: حَـجّ, Ḥajj), ndërsa pelegrinazhet e të gjithë muajve të tjerë quhen "pelegrinazhi i vogël" (arabisht: عُـمْـرَة, 'Umre).
Historia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Muhamedi, profeti, kishte raportuar se që në moshën 40-vjeçare, ai merrte shpallje nga Zoti. Ai dhe pasuesit e tij, myslimanët, u persekutuan nga klani sundues i Mekës, Kurejshët, dhe u detyruan të largoheshin në qytetin verior të Medinës. Pasuan disa konfrontime të armatosura, së bashku me myslimanët që tentonin një pelegrinazh të kthimit në Mekë në vitin 628, siç udhëzohej nga një prej shpalljeve.[2] Ata u refuzuan nga Kurejshët, por mekasit ranë dakord për një armëpushim, dhe Traktati i Hudejbijes kishte një dispozitë që myslimanët mund të ktheheshin paqësisht në Mekë për një pelegrinazh në vitin 629.[3][4]
Pelegrinazhi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Ar-Raḥīq Al-Makhtūm (arabisht: ٱلـرَّحِـيْـق ٱلْـمَـخْـتُـوْم, "Nektari i Vulosur"), në kapitullin The Compensatory ‘Umrah (Peligrinazhi i Vogël) ngjarja përshkruhet si vijon:
Kur muaji Dhulkade u afrua nga fundi i vitit të shtatë hixhri, Profeti urdhëroi popullin e tij, dhe në veçanti njerëzit që ishin dëshmitarë të Traktatit të Armëpushimit të Hudejbijes, të bënin përgatitjet për të kryer peligrinazhin më të vogël. Ai vazhdoi me 2000 burra, përveç disa grave dhe fëmijëve [ Fet'h El-Bari 7/700], dhe 60 deve për kurban, për të vizituar Shenjtëroren e Shenjtë në Mekë. Muslimanët i morën armët me vete nga frika e tradhtisë së kurejshitëve, por i lanë me një grup prej dyqind burrash në një vend rreth tetë milje larg Mekës. Ata hynë në qytet me shpata në këllëf [ Za'd el-Ma'ad 2/151; Fet'h El-Bari 7/700], me Profetin në krye të tyre mbi devenë e tij, El-Kaswa', ndërsa sahabët përreth e përqendruan vështrimin e tyre me vëmendje tek ai, duke thënë të gjithë: "Ja ku jam! në shërbimin tënd, o Allah. !" Kurejshitët ishin larguar nga vendi dhe ishin tërhequr në tendat e tyre në kodrat ngjitur. Myslimanët kryen tavafin e zakonshëm vrullshëm dhe me vrull; dhe me rekomandimin e Profetit, ata bënë çmos që të dukeshin të fortë dhe të palëkundur në rrethimin e tyre, pasi politeistët kishin përhapur thashetheme se ata ishin të dobët, sepse ethet e Jethribit (Medines) ua kishin dobësuar fuqinë. Ata u urdhëruan të vrapojnë në tre raundet e para dhe më pas të ecin në ato të mbetura. Ndërkohë, mekasit u rreshtuan në majën e malit Qu‘aiqa‘an duke parë muslimanët, të zënë me gojë për të dëshmuar forcën dhe përkushtimin e tyre.[5]
Shiko gjithashtu[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
- ^ Tefsir Ibn Kethir [1]
- ^ Kuran 48:27
- ^ Armstrong, Karen (2002). Islam: A Short History (në anglisht). New York: Modern Library. fq. 22. ISBN 978-0-8129-6618-3.
- ^ Armstrong, Karen (2007). Muhammad: A Prophet for Our Time (në anglisht). New York: HarperCollins. fq. 181. ISBN 978-0-06-115577-2.
- ^ Mubarakpuri, S. R., "The Compensatory 'Umrah (Lesser Pilgrimage)" (PDF), Ar-Raḥīq Al-Makhtūm ("The Sealed Nectar") (në anglisht), fq. 380, arkivuar nga origjinali (PDF) më 31 mars 2023, marrë më 4 prill 2023