Halid bin Abdulaziz Al Saudi

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Chalid ibn Abd al-Aziz)
Halid bin Abdulaziz
Mbreti i Arabisë Saudite
Kryeministri i Arabisë Saudite
Mbretërimi25 mars 1975 - 13 qershor 1982
ParaardhësFeisal
PasardhësFehd
Emri i plotë
Halid bin Abdulaziz bin Abdulrahman bin Feisal bin Turki bin Abdullah bin Muhammed bin Saud
ShtëpiaShtëpia e Saudit
I atiIbn Saudi
E ëmaEl Xhevhere bin Musaed El Xhiluvi
U lind13 shkurt 1913
Riad, Emirati i Nexhdit dhe Hasës
Vdiq13 qershor 1982 (69 vjet)
Taif, Arabia Saudite
VarrimiVarrezat El Oud

Halid bin Abdulaziz El Saudi (Arabisht: خالد بن عبد العزيز آل سعود‎; 13 shkurt 1913 – 13 qershor 1982) ishte Mbreti i katërt i Arabisë Saudite nga 25 marsi 1975 deri më 13 qershor 1982. Ai ishte një nga shumë djemtë e Ibn Saudit, themeluesit të Arabisë Saudite moderne. Mbretërimi i mbretit Halid pa zhvillime të mëdha në vend për shkak të rritjes së të ardhurave nga nafta dhe ngjarjeve të rëndësishme në Lindjen e Mesme.

Jeta e hershme dhe edukimi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Halid lindi në Riad më 13 shkurt 1913.[1][2] Ai ishte djali i pestë i Ibn Saudit.[3] Nëna e tij, El Xhevhere bin Musaed El Xhiluvi,[4][5] ishte nga klani i rëndësishëm EL Xhiluvi,[6] anëtarët e të cilit u martuan me El Saudët.

Halid kishte një vëlla të plotë, Princin Muhamed.[7] Motra e tij e plotë, Al Anoud, u martua me djemtë e Sa'ad bin Abdul Rahman. Ajo së pari u martua me Saud bin Saad. Pasi Saudi vdiq, ajo u martua me Fahd bin Saad.[8]

Halid ndoqi shkollën Mufirej të themeluar nga Shejh Abdul Rahman El Mufirexh në 1879 e cila ishte e vendosur në xhaminë Sheikh Abdullah bin Abdul Latif në lagjen Duhna. Atje ai fitoi aftësitë themelore të shkrim-leximit dhe studioi aritmetikën.

Eksperienca e hershme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Princi Halid në SHBA në 1943

Në moshën 14 vjeç, Halid bin Abdulaziz u dërgua nga Ibn Saudi si përfaqësuesi i tij në fiset e shkretëtirës për të dëgjuar shqetësimet dhe problemet e tyre.[9] Përgatitja e Princit Halid për të qeverisur një shtet modern filloi përmes vizitave të tij me Princin Feisal në misionet e huaja, që përfaqësonin Arabinë Saudite në Kombet e Bashkuara.[6] Princi Halid shërbeu si këshilltar i tij.[10] Princi Halid u bë një figurë ndërkombëtare si rezultat i vizitave dhe shërbimit të tij si përfaqësues saudit.[10] Ai ishte më liberal në informimin e shtypit në lidhje me arsyetimin e vendimeve të politikës së jashtme.[6]

Në vitin 1932, Princi Halid u emërua si mëkëmbës i Hixhazit, duke zëvendësuar Princin Feisal në këtë post, i cili u emërua ministër i punëve të jashtme. Mandati i Princit Halid si mëkëmbës i Hixhazit zgjati deri në vitin 1934.[11] Princi Halid u bashkua me ushtrinë saudite të udhëhequr nga vëllai i tij më i madh Princi Feisal dhe luftoi kundër forcave Jemenase në vitin 1934.[10] Pas luftës, Princi Halid shërbeu si kryetar i delegacionit saudit në Konferencën e Taifit me Jemenin në vitin 1934. Kjo ishte një lëvizje diplomatike që çoi në Traktatin e Taifit më vonë atë vit i cili u nënshkrua nga Princi Halid në emër të Arabisë Saudite dhe Abdullah el Uazir në emër të Jemenit.[10][12]

Princi Halid u emërua Ministër i Brendshëm në vitin 1934[11] dhe ishte përfaqësuesi saudit në negociatat e paqes në Jemen në vitin 1935. Në vitin 1939, ai mori pjesë në Konferencën e St. James mbi Palestinën në Londër si Ministër i Brendshëm si dhe asistent i Princit Feisal, kreu i delegacionit saudit.[10][13][14]

Në tetor 1943 Princi Feisal dhe Princi Halid vizituan Shtetet e Bashkuara me ftesën e Presidentit amerikan Franklin D. Roosevelt që përfaqësonte zyrtarisht baballarët e tyre.[15] Vizita ishte kontakti më i hershëm i nivelit të lartë midis Arabisë Saudite dhe SHBA.[15][16] Zv.presidenti Henry A. Wallace organizoi një darkë për ta në Shtëpinë e Bardhë.[17] Ata u takuan gjithashtu me Roosevelt.[18] Ata qëndruan në shtëpinë zyrtare të miqve qeveritarë, Blair House, gjatë vizitës së tyre dhe vizituan Bregun Perëndimor me një tren të veçantë që sigurohej zyrtarisht nga qeveria amerikane.[17] Një diplomat i huaj e përshkroi Princin Halid pas vizitës si "njeriu ndoshta më i mirë në Arabinë Saudite".[19]

Në fund të tetorit 1962 Princi Halid u emërua zv.kryeministër në kabinetin e ri të formuar nga Princi Feisal,[15] duke treguar rëndësinë e tij në linjën e trashëgimisë.[20][21] Gjatë rivalitetit midis mbretit Saud dhe Princit Feisal, Princi Halid e mbështeti këtë të fundit së bashku me princat e tjerë që ishin anëtarë të degës El Xhiluvi të El Saudit përmes linjës amtare ose martesës.[22] Grupi drejtohej nga Princi Muhammed, Princi Halid dhe Princi Abdullah, të cilët ishin martuar me një grua nga klani El Xhiluvi.[22]

Sundimi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Halid arriti në fron më 25 mars 1975 kur u vra mbreti Feisal.[23] Ai u shpall mbret pas një takimi të anëtarëve të lartë të El Saud: xhaxhai i tij Princi Abdullah bin Abdul Rahman dhe vëllezërit e tij më të mëdhenj Princi Muhammed, Princi Nasser, Princi Saad dhe vëllezërit më të vegjël Princi Fehd dhe Princi Abdullah.[24] Takimi ndodhi vetëm disa orë pas vrasjes së Mbretit Feisal.[20] Mbreti Halid gjithashtu u bë kryeministri de facto i Arabisë Saudite.

Megjithëse ka raporte të ndryshme duke deklaruar se Mbreti Halid ishte vetëm një figurë gjatë mbretërimit të tij, ai në fakt nuk ishte një figurë, por vendimmarrësi përfundimtar për të gjitha çështjet kryesore të politikës gjatë mbretërimit të tij. Sepse Mbreti Feisal krijoi një sistem në të cilin mbreti ishte ndërmjetësi i fundit në problemet familjare. Për shembull, mbreti Halid qartë uli fuqinë e Sudairi Seven në lidhje me trashëgiminë më 1977 kur ai ishte në Londër për mjekim. Sepse ai kërkoi nga Princi i Kurorës Fehd dhe Princi Abdullah që t'i binden plotësisht planit ekzistues të trashëgimisë pa ndonjë ndryshim. Arsyeja e kërkesës së mbretit Halid ishin zërat e shpeshtë në lidhje me synimin e Princit Sulltan për t'u bërë princ i kurorës në vend të Princit Abdullah kur mbreti Halid vdiq.

Nga ana tjetër, Mbreti Halid nuk ishte një udhëheqës joefektiv.[24] Megjithëse dukej se hezitonte të sundonte vendin fillimisht, ai më vonë u ngrit në fron dhe shfaqi një interes të dukshëm në përmirësimin e arsimit, kujdesit shëndetësor dhe infrastrukturës së vendit gjatë mbretërimit të tij shtatë-vjeçar.[25] Në fakt, gjatë dy viteve të para të mbretërimit të tij ai nuk ishte aktiv për shkak të gjendjes së tij të dobët shëndetësore. Sidoqoftë, më vonë ai u bë shumë më aktiv në politikë si rezultat i shëndetit të tij shumë më të mirë.

Mbreti Halid gjithashtu konsiderohet të ketë qenë një kujdestar gjenial gjatë mbretërimit të tij. Sidoqoftë, ai nuk arriti të monopolizonte pushtetin gjatë mbretërimit të tij, duke çuar në fuqizimin e princërve të cilët kishin qenë në poste të fuqishme në mbretërimin e vonë të Mbretit Feisal. Ai kishte disa karakteristika personale që e bënin një mbret të respektuar. Ai ishte admiruar si një njeri i ndershëm që arriti të kishte marrëdhënie të mira me institucionin tradicional të Arabisë Saudite. [38] Prandaj, atij iu dha mbështetje nga princër të tjerë dhe forca të fuqishme të vendit. Ghadah Alghunaim, një anëtar bordi i Qendrës King Abdulaziz për Dialogun Kombëtar, argumenton në disertacionin e saj të doktoratës se mbretërimi i tij njihet si epoka e artë Saudite dhe epoka e mirësisë.

Mbretërimi i mbretit Halid dëshmoi të paktën dy incidente të mëdha lokale të cilat kanë efekte të rëndësishme në politikën e Arabisë Saudite: bastisja e Xhamisë së Madhe dhe kryengritja shiite, të dyja këto ndodhën në vitin 1979.

Marrëdhëniet e huaja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Presidenti i SHBA-së Jimmy Carter takohet me Mbretin Halid në janar 1978

Megjithëse Mbreti Halid nuk kishte një interes të gjerë në punët e jashtme aq sa kishte Mbreti Feisal,[26] mbretërimi i tij dëshmoi shumë ngjarje të rëndësishme ndërkombëtare, përfshirë Revolucionin Iranian, vrasjen e Enver es-Sadat dhe pushtimin sovjetik të Afganistanit, të gjitha këto kishte efekte të konsiderueshme për Arabinë Saudite.[27] Përveç kësaj, qeveria saudite e udhëhequr nga mbreti Halid ishte shumë më aktive në përmirësimin e marrëdhënieve të Arabisë Saudite me shtetet fqinje në kontrast me mbretërimin e Feisalit.[15] Kamal Adham ishte këshilltari kryesor i mbretit Halid për politikën e jashtme gjatë mbretërimit të tij nga viti 1975 deri më 1982.[28][29]

Mbreti Halid nisi lëvizjen për të sjellë fuqi punëtore të huaj për të ndihmuar në zhvillimin e vendit.[30]

Jeta personale[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Mbreti Halid ishte martuar katër herë dhe ishte babai i dhjetë fëmijëve, katër djem dhe gjashtë vajza.[31]

Khalid u përshkrua si i ngrohtë, i gëzuar, i vëmendshëm dhe i devotshëm dhe i admiruar nga motrat dhe vëllezërit e tij. Një gazetar amerikan nga Christian Science Monitor, John K. Cooley, pas vëzhgimit të tij mbi mbretin Halid në mexhlis deklaroi se ai me kujdes i dëgjonte subjektet e tij duke treguar sensin e tij të humorit dhe buzëqeshjen e argëtuar. Gjatë vitit të parë të sundimit të tij mbreti Halid u tha nga vëzhguesit e tij të ngushtë të ishte një njeri i hapur dhe i mirë pa asnjë shtirje që përfaqësonte shembullin më të mirë të kulturës zotërore arabe. Temat e tij të preferuara për të diskutuar në mexhlis me vizitorët ishin problemet në lidhje me arsimin dhe rininë.

Halid kishte aftësinë për të zgjidhur konfliktet, të cilat u njohën për herë të parë nga babai i tij.[32] Ishte arsyeja për ta dërguar atë në Jemen në vitin 1935 për të trajtuar problemet me njerëzit lokalë.[32] Gjatë mbretërimit të tij Halidi veproi si ndërmjetës midis vëllezërve Sudairi dhe Princit Abdullah edhe pse ai ishte shumë më afër këtij të fundit.[33]

Gjuetia me fajkua dhe hipur në kalë ishin argëtimet e preferuara të Halidit. Ai u përshkrua si një njeri i shkretëtirës. Ai kishte një nga koleksionet më të mira të skifterëve. Në fund të viteve 1970, mbreti Khalid iu dha si dhuratë një gyrfalcon i rrallë i stërvitur në Alberta nga qeveria kanadeze. Gjuetia ishte gjithashtu një nga të preferuarat e tij, dhe ai shkoi në vendet afrikane për të marrë pjesë në gjuetinë e safareve kur ishte i ri. Halid bleu Toyota Land Cruiser e parë në vitin 1955 për skifteri.

Shëndeti[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Kur Halid bin Abdulaziz ishte princ i kurorës, ai pati një sulm masiv në zemër në vitin 1970 dhe bëri një operacion në zemër më 1972 në Klinikën Cleveland në Shtetet e Bashkuara.[34] Meqenëse mbreti Halid vuante nga sëmundjet e zemrës për një periudhë të gjatë kohe, atëherë Princi i Kurorës Fehd ishte përgjegjës për qeverisjen e vendit.[35] Më 3 tetor 1978, ai iu nënshtrua një operacioni të dytë në zemër përsëri në Cleveland.[34][36] Ai gjithashtu bëri një operacion në hip në Spitalin Wellington në Londër në vitin 1976.[37][38] Në shkurt 1980, Mbreti Halid pati një sulm të vogël në zemër.

Vdekja dhe varrimi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Mbreti Halid vdiq më 13 qershor 1982 për shkak të një sulmi në zemër në Taif.[35] Në të njëjtën ditë trupi i tij u soll nga Taifi në Mekë. Pas lutjeve të varrimit në Xhaminë e Madhe në Mekë, mbreti Halid u varros në varrezat El Oud në Riad.[35][39] Udhëheqësit e Katarit, Kuvajtit, Xhibutit, Emirateve të Bashkuara Arabe dhe Bahreinit,[35] si dhe Presidenti i atëhershëm i Egjiptit Husni Mubarek, morën pjesë në varrim.[40]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ "New king a man of wise decision". The Sydney Morning (në anglisht). Beirut. Reuters. 27 mars 1975. Marrë më 20 gusht 2020.
  2. ^ "King Khalid database". King Khalid Foundation (në arabisht). Arkivuar nga origjinali më 24 mars 2012. Marrë më 17 tetor 2020.
  3. ^ "Riyadh. The capital of monotheism" (PDF). Business and Finance Group (në anglisht). Arkivuar nga origjinali (PDF) më 14 tetor 2009.
  4. ^ "Al Saud Family (Saudi Arabia)". European Institute for Research on Euro-Arab Cooperation (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 8 mars 2016. Marrë më 29 prill 2012.
  5. ^ "Personal trips". King Khalid Exhibition (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 22 tetor 2012. Marrë më 17 tetor 2020.
  6. ^ a b c Helen Chapin Metz (1992). "Saudi Arabia: A Country Study". Country Studies (në anglisht). Marrë më 9 maj 2012.
  7. ^ Winberg Chai (22 shtator 2005). Saudi Arabia: A Modern Reader (në anglisht). University Press. fq. 193. ISBN 978-0-88093-859-4.
  8. ^ "Family Tree of Al Anoud bint Abdulaziz bin Abdul Rahman Al Saud". Datarabia (në anglisht). Marrë më 10 gusht 2012.
  9. ^ Parvaiz Ahmad Khanday (2009). "A Critical analysis of the Religio-Political conditions of modern Saudi Arabia" (PDF). Aligarh Muslim University (në anglisht). Arkivuar nga origjinali (PhD Thesis) më 2 nëntor 2018. Marrë më 20 shtator 2020.
  10. ^ a b c d e "Key Figures". The Telegraph (në anglisht). 1 janar 2001. Marrë më 2 gusht 2012.
  11. ^ a b "King Khalid ibn Abdulaziz Al Saud". Global Security (në anglisht). Marrë më 3 gusht 2012.
  12. ^ Mohammad Zaid Al Kahtani (tetor 2004). "The foreign policy of King Abdulaziz (1927-1953): A study in the international relations of an emerging state" (PDF). University of Leeds (në anglisht). Marrë më 20 shtator 2020.
  13. ^ "King Khaled Ibn Abdulaziz Al Saud". The Saudi Network (në anglisht). Marrë më 9 gusht 2012.
  14. ^ Richard Wilson (13 nëntor 2014). "#SaudiTBT: King Faisal Bin Abdulaziz al-Saud on the Tarmac of Le Bourget Airport in Paris, 1939". Saudi-US Trade Group (në anglisht). Marrë më 26 shtator 2020.
  15. ^ a b c d Odah Sultan Odah (1988). "Saudi-American relation 1968-78: A study in ambiguity" (PhD Thesis). University of Salford (në anglisht). Marrë më 18 shtator 2020.
  16. ^ Zahra Aghamohammadi; Ali Omidi (2018). "The Prospect of the United States and Saudi Arabia Relations In light of Khashoggi Murder". Journal of World Sociopolitical Studies (në anglisht). 2 (4).
  17. ^ a b Thomas W. Lippman. "The Day FDR Met Saudi Arabia's Ibn Saud" (PDF). The Link (në anglisht). 38 (2): 1–12.
  18. ^ James Wynbrandt (2010). A Brief History of Saudi Arabia (në anglisht). Infobase Publishing. fq. 182. ISBN 978-0-8160-7876-9.
  19. ^ "New, shy King is 'nicest man in Saudi Arabia'". Edmonton Journal (në anglisht). New York Times. 26 mars 1975. Marrë më 4 gusht 2012.
  20. ^ a b Joseph A. Kechichian (2001). Succession in Saudi Arabia (në anglisht). New York City: Palgrave. ISBN 9780312238803.
  21. ^ Michael Herb (1999). All in the family (në anglisht). Albany: State University of New York Press. fq. 102. ISBN 978-0-7914-4168-8.
  22. ^ a b Mordechai Abir (1988). Saudi Arabia in the Oil Era: Regime and Elites: Conflict and Collaboration (në anglisht). Kent: Croom Helm. ISBN 9780709951292.
  23. ^ Jennifer Reed (1 janar 2009). The Saudi Royal Family (në anglisht). Infobase Publishing. fq. 60. ISBN 978-1-4381-0476-8.
  24. ^ a b William B. Quandt (1981). Saudi Arabia in the 1980s: Foreign Policy, Security, and Oil (në anglisht). Washington DC: The Brookings Institution. fq. 79. ISBN 978-0815720515.
  25. ^ "Khalid, an almost reluctant ruler". The Sydney Morning (në anglisht). 15 qershor 1982. Marrë më 9 gusht 2012.
  26. ^ P. Edward Haley; Lewis W. Snider; M. Graeme Bannerman (1979). Lebanon in Crisis: Participants and Issues (në anglisht). Syracuse University Press. fq. 116. ISBN 978-0-8156-2210-9.
  27. ^ Matein Khaled (1 shkurt 2005). "Saudi Arabia: The kingdom's geopolitical preoccupation". Khaleej Times (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 3 qershor 2013. Marrë më 7 gusht 2012.
  28. ^ Nick Thimmesch (7 prill 1977). "The Egyptian-Saudi peace axis". The News Dispatch (në anglisht). Washington. Marrë më 26 shkurt 2013.
  29. ^ "Obituaries in the News". Associated Press (në anglisht). Riyadh. 30 tetor 1999. Marrë më 26 shkurt 2013.
  30. ^ "King Khalid Air Base". CoBases (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 17 tetor 2012. Marrë më 7 gusht 2012.
  31. ^ "Biography". King Khalid Exhibition (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 14 mars 2014. Marrë më 17 tetor 2020.
  32. ^ a b Ellen R Wald (3 prill 2018). Saudi, Inc (në anglisht). Pegasus Books. fq. 185. ISBN 978-1-68177-718-4.
  33. ^ Gulshan Dhanani (19 qershor 1982). "The King Is Dead, Long Live the King". Economic and Political Weekly (në anglisht). 17 (25): 1021–1022. JSTOR 4371042.
  34. ^ a b "King Khalid faces another operation". The Deseret News (në anglisht). 29 shtator 1978. Marrë më 2 gusht 2012.
  35. ^ a b c d "Crown Prince Fahd takes control of largest oil-exporting nation". Herald Journal (në anglisht). 14 qershor 1982. Marrë më 28 korrik 2012.
  36. ^ "Khalid accepts lunch invitation at White House". Eugene Register (në anglisht). 21 tetor 1978. Marrë më 4 gusht 2012.
  37. ^ "King Khalid is in good health". New Straits Times (në anglisht). Reuters. 20 tetor 1981. Marrë më 2 gusht 2012.
  38. ^ "Ailing Khalid have visitors". Reading Eagle (në anglisht). UPI. 21 shkurt 1980. Marrë më 4 gusht 2012.
  39. ^ Abdul Nabi Shaheen (23 tetor 2011). "Sultan will have simple burial at Al Oud cemetery". Gulf News (në anglisht). Marrë më 29 korrik 2012.
  40. ^ "Death of King Khaled". Sarasota Herald Tribune (në anglisht). 15 qershor 1982. Marrë më 4 gusht 2012.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Halid_bin_Abdulaziz_Al_Saudi&oldid=2629900"