Shpallja e parë e Muhamedit

Shpallja e parë e Muhamedit ishte një ngjarje e përshkruar në traditën islame si ndodhi në vitin 610 të erës sonë, gjatë së cilës profeti islam Muhamedi u vizitua nga engjëlli Xhibril, i cili i shppalli atij fillimet e asaj që më vonë do të bëhej Kurani. Ngjarja ka ndodhur në një shpellë të quajtur Hira, që ndodhet në malin Xhabal en-Nur afër Mekës. Nuk përmendet askund se kur ishte data dhe ora e saktë e shpalljes, por sipas Mubarakpurit, data e saktë e kësaj ngjarjeje ishte e hëna, 21 e Ramazanit pak para lindjes së diellit, pra 10 gushti 610 e.s. – kur Muhamedi ishte 40 vjeç hënor, 6 muaj e 12 ditë, pra 39 vite diellore, 3 muaj e 22 ditë.

Përmbledhje

Sipas biografive të Muhamedit, gjatë tërheqjes në një shpellë malore afër Mekës (shpella e Hiras), ku Muhamedi shkonte dhe meditonte mbi veprat e liga të komunitetit të tij. Para tij del Xhibrili dhe e urdhëron “Lexo!”. Ai u përgjigj: "Por unë nuk mund të lexoj!". Pastaj engjëlli Xhibril e përqafoi fort dhe më pas ia shpalli vargjet e para të kapitullit 96 të Kuranit: “Lexo në emër të Zotit tënd , i cili ka krijuar (të gjitha), (1) i cili e krijoi njeriun nga gjaku i droçkuar (embrioni), (2) lexo, se Zoti yt, është më bujari, (3) që ia mësoi njeriut pendën (të shkruajë), (4) që njeriut ia mësoi atë që nuk e diti. (5)" (Buhariu 4953).

Para shpalljes

Artikulli kryesor: Muhamedi

Muhamedi lindi dhe u rrit në Mekë. Kur ishte gati 40 vjeç, ai kalonte shumë orë vetëm në lutje dhe duke spekuluar mbi aspektet e krijimit. Ai ishte i shqetësuar me injorancën e udhëzimit hyjnor (xhahilijeti), trazirat sociale, padrejtësinë, diskriminimin e përhapur (veçanërisht kundër grave), luftën midis fiseve dhe abuzimin e autoriteteve fisnore të përhapura në Arabinë paraislamike. Degjenerimi moral i bashkëqytetarëve të tij dhe kërkimi i tij për një fe të vërtetë i dhanë më tej karburant kësaj, me rezultatin që ai tani filloi të tërhiqej periodikisht në një shpellë të quajtur Mali Hira, tre milje në veri të Mekës, për meditim dhe reflektim. Tradita islame thotë se Muhamedi gjatë kësaj periudhe filloi të kishte ëndrra të mbushura me rëndësi shpirtërore të cilat u përmbushën sipas rëndësisë së tyre të vërtetë; dhe ky ishte fillimi i zbulesës së tij hyjnore.

Shpallja e parë

Hyrja në shpellën Hira.

Sipas traditës myslimane, gjatë një rasti të tillë, ndërsa ai ishte në meditim, engjëlli Xhibril iu shfaq para tij në vitin 610 të erës sonë dhe i tha: "Lexo", dhe ai u përgjigj: "Unë nuk jam në gjendje të lexoj". Pastaj engjëlli e kapi dhe e përqafoi rëndë. Kjo ndodhi edhe dy herë të tjera, pas së cilës engjëlli e urdhëroi Muhamedin të lexonte vargjet e mëposhtme:

“Lexo në emër të Zotit tënd , i cili ka krijuar (të gjitha), (1) i cili e krijoi njeriun nga gjaku i droçkuar (embrioni), (2) lexo, se Zoti yt, është më bujari, (3) që ia mësoi njeriut pendën (të shkruajë), (4) që njeriut ia mësoi atë që nuk e diti (5)".

— Kuran 96:1-5

Pas shpalljes

I hutuar nga kjo përvojë e re, Muhamedi mori rrugën për në shtëpi, ku u ngushëllua nga gruaja e tij Hatixheja, e cila gjithashtu e çoi te kushëriri i saj i krishterë nestorian, Uaraka ibn Neufel. Tradita islame thotë se Uaraka, me të dëgjuar përshkrimin, dëshmoi për profetësinë e Muhamedit, dhe e bindi Muhamedin se shpallja ishte nga Zoti. Uaraka tha: "O nipi im, çfarë ke parë?" Kur Muhamedi i tregoi atij se çfarë i kishte ndodhur, Uaraka u përgjigj: "Ky është Namusi (që do të thotë Xhibrili) që Allahu ia dërgoi Musait. Do të doja të isha më i ri. Do të doja të jetoja deri në kohën kur populli yt do të të largonte. " Muhamedi pyeti: "A do të më dëbojnë?" Uaraka u përgjigj pozitivisht dhe tha: "Kushdo që ka ardhur me diçka të ngjashme me atë që keni sjellë, është trajtuar me armiqësi; dhe nëse unë do të isha gjallë deri në atë ditë, atëherë do të të mbështesja fort." Disa ditë më vonë Uaraka vdiq.

Shpallja fillestare u pasua nga një pauzë dhe një takim i dytë me Xhibrilin kur Muhamedi dëgjoi një zë nga qielli dhe pa të njëjtin engjëll "të ulur mes qiellit dhe tokës" dhe shpalljet rifilluan me vargjet e para të kapitullit 74.

Taberiu dhe Ibn Hisham raportuan se Muhamedi u largua nga shpella Hira pasi u befasua nga shpallja, por më vonë u kthye në shpellë dhe vazhdoi vetminë e tij, megjithëse më pas u kthye në Mekë. Taberiu dhe Ibn Is'haku shkruajnë se Muhamedi i tha Zubejrit:

"Kur isha në mes të rrugës në mal, dëgjova një zë nga qielli që thoshte: “O Muhamed! ti je i Dërguari i Allahut dhe unë jam Xhibrili." Ngrita kokën drejt qiellit për të parë se kush po fliste, dhe Xhibrili në formën e një njeriu me këmbët ecën në horizont duke thënë: "O Muhamed! ti je i Dërguari i Allahut dhe unë jam Xhibrili.” Qëndrova duke e parë duke mos lëvizur as përpara as mbrapa, pastaj fillova ta kthej fytyrën nga ai, por në cilindo rajon të qiellit që shikoja, e pashë atë si më parë."

Biografët nuk pajtohen rreth periudhës kohore ndërmjet përvojës së parë dhe të dytë të shpalljes së Muhamedit. Ibn Is'haku shkruan se kaluan tre vjet nga koha kur Muhamedi mori shpalljen e parë derisa ai filloi të predikonte publikisht. Buhariu e merr kapitullin 74 si shpalljen e dytë, megjithatë kapitulli 68 ka pretendime të forta se është shpallja e dytë.