Isa Kastrati

Isa Kastrati.

Isa Kastrati u lind më 9 Prill të vitit 1947 në fshatin Hogosht të Komunës së Dardanës. Rrjedh nga një familje me traditë të pasur si në aspektin kulturor , patriotik ashtu edhe në ate atdhetaro-kombëtar, thjeshtë rrjedh nga familja e cila kurr s’pranoj ligjet e një shteti që njihej me emrin Jugosllavia.

Shkollimi

Shkollën fillore Isa Kastrati e kreu në vendlindje-Hogosht ndërsa gjimnazin në Gjilan, më pastaj apsolvoi në Fakultetin e Shkencave Matematiko-Natyrore në Universitetin e Prishtinës,Dega e Matematikës.

Demonstratat Studentore tëvitit 1968, Isë Kastratin e gjejnë jo vetëm si pjesmarrës aktiv por edhe si organizator direkt të tyre çka si pasojë e aktivitetit që kishte zhvilluar, arrestohet dhe denohet nga me 60 ditë burgim ku afër kishte edhe shokët e idealit; Rexhep Mala dhe Sami Dermaku.

E vuan dënimin dhe për të vazhduar punën e matutjeshme në sferën politike dhe atdhetare, fillon punën si Profesor në Shkollën e Mesme Ekonomike të Gjilanit e pak më vonë edhe në gjimnazin e Dardanës.

Ndiqej dhe percillej në çdo hap, nuk e kursenin kurr as ata mercenarë dhe UDB-ash serbë e shqiptarë e këta të fundit e neverisëshin më së tepërmi, si pasoj e bindjeve të tij politike, dhe vizionit të tij patriotik e largojnë nga procesi edukativo – arsimor. I larguar nga pocesi edukativo-arsimor, Isa Kastrati detyrohet që edhe një herë të rifilloj jetën studentore por tani në Fac.Filologjik, Dega e Gjuhës Ruse , i vetmi drejtim që iu lejua,dhe diplomoi me sukses.

"Shtëpia e dytë" - BURGU

Gjat një vizite që ia bëri i Ati Sabit Kastrati me të vllanë(xhaxhain e Isës) Qemajlin, në stinën e Verës shohin dorëzat e zeza në duart e Isës, dorëza ato që ia mbulonin vrragët nga pasojat e torturave që po përjetonte dhe nga gjakderdhjet që ia shkaktonin ndytësirat fashiste. Këtu edhe fillon faza e vuajtjeve shpirtrore nga ana e Isë Kastratit dhe familjes së tij dhe mungesa e tij pran aktivitetit me shokët e tij të idealit .

Por çështë e vërteta se atdhetari, intelektuali, vizionari, strategu dhe simbili i rezistencës kombtare Isa Kastrati as vitet me ato tortura mëse brutale në burg nuk e ndanë nga veprimtaria e tij atdhetare, ishte i denuar me 6 vite me shume shokë të idealit Grupi i Adem Demaçit ku Isa Kastrati ishte në vuajtje të dënimit, pa dalur nga burgu dënohet edhe me 6 vite burgim si anëtarë i grupit në fjalë, në këtë grup ishin edhe Skënder Kastrati (djali i Muharrem Fejzë Kastratit), Rexhep Mala, Sami Dermaku e shumë të tjerë.

Ndonëse i pjekur nga të parët që burgun e shtetit serbo-sllav e kishin si shtëpi të dytë, Isa Kastrati dënohet edhe për të tretën herë pa dalur fare nga burgu,denohet me 3 vite e gjysmë , kësaj radhe me preteks që shkaku i paknaqësive kishte qëndruar 21 ditë në grevë urie, dhe pas një përleshje me gardianët e burgut e denuan sërish pa dalur nga ato dyer të ndyta. Qëndroj plot 10,5 vite i burgosur por i pathyeshëm dhe thoshte përherë se për mëmedheun duhet bërë edhe më shumë andaj kurr nuk ra nën ndikim të provokimeve të cilat ia bënin qoftë serbët apo edhe mercenarët shqiptarë.

Jeta Bashkëshortore

Me 17 korrik 1986 lirohet nga burgu i Spuzhinit te Podgoricës. Në fund të këtij viti Isa Kastrati martohet me Tevide Pllanën nga Kastrioti ku gjat 13-të vitesh martesë, lindin 7-të fëmije nga të cilët fëmiu i parë iu vdes ndërsa 5 djemtë dhe vajza janë me plot shëndet e plot krenari për vepren e të Atit dhe të parëve të tyre. Isa Kastrati i donte shumë femijët dhe paralel kohës që jetonte dhe situatës që ndodhej Kosova, Emrat e fëmijëve i pagëzonte dhe i lidhte ngusht me vlerat e tokës amë, Lirisë, Qëndresës, Gëzimit, Krenarisë dhe Festimit të Republikës së Kosovës shtet i pavarur dhe pergjithmonë jasht kufijve të Serbo-sllavisë fashiste.

Megjithëketë, edhe pas daljes nga burgu(pas 17 korrikut 1986), ndiqej dhe përcillej në çdo hap nga Shërbimi Sekret i Punëve të Mbrendshme dhe e lodhnin me të ashtquajturat ”biseda informative” nga të cilat rëndom edhe kërcnohej me likuidim fizik, gjë që s’ju trembej syri kurr këtij atdhetari ngase për realizimin e synimeve atdhetare kishte mësuar nga të parët dhe të thyhet s’lejoi në asnje moment te jetës së tij.

Një vit pas daljes nga burgu, në vitin 1987, Isa Kastrati me familje vendoset në Prishtinë , filloj me një përkushtim studimet posdiplomike në Degën e Gjuhësisë dhe la të papërfunduar edhe dorëshkrimin e Magjistraturës që e kishte përgaditë me një dëshire dhe përkushtim të veçantë. Gjatë periudhës kur nuk kurseheshin as shkollat shqipe nga gjakpirësit shekullor, për shkak të mospranimit te ligjeve të Arsimit Serbosllav, Shkollat mbylleshin dhe nxënësit dëboheshin me gjithë mësimdhënësit e tyre, këtë kohë, shtëpia e Isës u shëndrrua në vatër diturie, në shkollë ku mësimet i ndoqën nxënësit e Gjimnazit “Dr. Ali Sokoli”, në këtë periudhë Isa Kastrati punonte në Kshillin Komunal të Financimit dhe njëkohësisht edhe në SHMT “28 Nëntori në Prishtinë.

Rrëzimi i Komunizmit famkeq

Rrëzimi i regjimit komunist dhe dalja në skenë e LDK-së si lëvizje gjithëpopullore e gjejnë Isa Kastratin si aktivist me plot energji, ishte plot dy mandate Kryetar i Degës së III-të të LDK në Prishtinë. Më pastaj ishte edhe Kryetar ndërpartiak për Degët e LDK për Prishtinë dhe Gollak. Isa Kastrati iu përkushtua me tërë qenien lëvizjes politike për Çlirimin Kombtar, ndihmoj fuqishëm Lëvizjen Studentore që i kishte dhuruar aromë dhe energji të re.

Në vitin 1997 ishte ngushtë i lidhur me shumë veprimtarë si : Hazir Borovci, Gani e Mustafë Sopi, Sali Mustafa, Ibrahim Mehmeti, Sejdi Matoshi,Sabit Krasniqi, Nezir Gashi, Shyhrete Kastrati e shumë te tjerë, që të gjithë shokë të një ideali e të një gjuhe “Çlirimin e Kosovës nga Okupatori i ndytë Serbo-sllav”.

Gjithmonë në shërbim të atdheut

Isa Kastrati ishte organizator i dy protestave të Marsit të vitit 1998 bashk me veprimtaren dhe humanisten Flora Brovina në Prishtinë kundër masakrave qetnike në Çirez e Likoshan.

Dalja në skenë e UÇK-së dhe fillimi i rezistencës së armatosur e inkurajojnë mbarë familjen Kastrati e cila në radhët e UÇK-së radhiti tetë anëtarë të familjes. Shtëpia e Isa Kastratit në këtë periudhë kohore sa ishte në vatër diturie-shkollë , u shëndrrua edhe në shtëpi strehimi ku gjetën strehim mbi 20 familje me mbi 100 anëtarë, në shtëpinë e tij e cila u ba edhe shtëpi shëndetsore u shëruan nëntë ushtarë të UÇK-së, ndër të strehuarit ishte edhe fam e Dr.Lecit,/Lec Gradica/ për të cilin pas vrasjes dhe masakrimit të tij , në shtëpi të Isës edhe bëhet pritja e ngushllimeve.

Pas dhunës së egër të pushtuesit barbar, nga Drenica dhe viset tjera të Kosovës, filloj zhvendosja e qindra banorëve në drejtim të Kryeqendrës sonë, me iniciative të Isa Kastratit themelohet Kshilli I emergjencës për Prishtinen me qrast edhe e zgjedhin në krye te Kshillit ku energjia e palodhshme e detyronte që natë e ditë të ndihmojë të zhvendosurit në të gjitha format që kërkohej. Përkundër ndihmave dhe punës në kshillin e Emergjences, Isa Kastrati me guxim të pashoq organizonte dhe masivizonte strukturen ushtarake te UÇK-së në Pr dhe rrethinë me emrin “Guerilja B I A – Baza –Skifterat në qytetin e Prishtinës. /bia;/, e emruan keshtu në shenje rrespekti të heronjëve të kombit Bahri Fazliu, Ilir Konushevci dhe Agron Rrahmani.

Isa Kastrati-“GACA” bashk me veprimtarët; Hazir Borovci(ish anëtar i gueriles "BIA"), Gani Sopi e Sabit Mshica arrestohen në vitin 1998-të ku pas një keqtrajtimi jo njerëzorë dhe brutal, denohen me nga 30 ditë burgim, denimin e vuajnë në burgun e Lypjanit. Ndonëse i dërmuar nga turturat , megjithekëtë Isa Kastrati dhe shoket e tij s’u gjunjëzuan dhe ngelën të pamposhtur para fytyrave gjakëpirëse dhe s'mundën t’ia dalin të mësojnë diçka për Guerilën “BIA” të Prishtinës.

Dëshmor i Kombit

Rënia e Isa Kastratit tronditi thellë zemrat e shokëve, bashkëluftëtarëve e në veçanti preku thellë Familjen Kastrati nga Hogoshti, Dardana, Gjilani, Prishtina,Tetova e Shkupi, Zvicra e deri në SHBA-në e largët. Megjithëkëtë Isa Kastrati do të kujtohet përherë si shembull i krenarisë Kombtare ,si intelektual dhe luftëtar i cili ishte origjinal në jetë dhe origjinal në mendime, shumë - dimensional, trim e human me vyrtytet më të larta të një atdhetari.

Në shenjë të rrespektit dhe dashurisë, në shenjë nderi dhe krenarie, emri i Isa Kastratit ndodhet gjithkund i shënuar me germa të arta, rruga e cila nisët nga varrezat e dëshmorëve në Prishtinë e deri tek lagjeja e Spitalit, lidhët me rrugën “Muharrem Fejzë Kastrati” , pra bashkohen Nip e Xhaxha pikërisht në at kryçëzim rrugësh në Prishtinën e lirë, në qendër të fshatit të lindjes në Hogosht, iu është ngritur përmendorja, ndërkaq Dardana ka edhe Shtëpinë e Kulturës me emrin e të madhit Isa Kastrati.

Permendorja.

Sot pas veprës madhore e pas rezistencës së Tij dhe të gjithë luftëtarëve e heronjëve të Lirisë, Hogoshti, Dardana dhe mbarë Kosova frymon më e lirë se kurdoherë më parë. Kastratët muk flasin shumë ndonëse fjalët i shëndrrojnë në vepra "Ne nuk kemi bërë diçka që nuk duhet të bëjmë për atdheun tonë, ashtu siç ka thënë Marin Barleti" : “Për atdheun kurr nuk duhet kujtuar se është derdhur tepër gjak, se është luftuar sa duhet, sepse dashuria e atdheut ia kalon çdo dashurie tjetër”.

Shih edhe këtë

Rënia heroike e dëshmorëve Isa Kastrati, Sokol Sopi dhe Afrim Vitia

Në njërën nga ofenzivat me 18 prill 1999 në Gollap në përleshje me forcat ushtarake e policore armike, bëhet ndeshja frontale e tyre me Brigadën 153 te UÇK-së, Zhvillohet një luftë e ashpër, Brigada udhehiqej nga Komandant Adem Shehu nga [[Shqipëria] dhe krahu i djathtë i tij komandanti për moral dhe politikë i shëndritshmi Isa Kastrati.

Në vije të parë me shumë shokë bashkëluftëtarë ishte edhe Isë Kelmendi, pak me larg edhe Sokol Sopi, Afrim Vitia e shumë bashkëluftëtarë të tjerë, Isë Kelmendi lidhur me betejën në fjalë thotë:

„Dy ditë luftuam pa ndërprerë me Isa Kastratin dhe bashkeluftetaret e tjerë në vijen e pare të frontit por të madhit Isa Kastratit as çerpiku i syrit s’i luante e me nje heroizem te pashoq qendroj si një burrë që nuk dinte kurr mpapa të shkonte, zëri dhe fjala i kumbonin deri në qiell bashk me krismat, morali i tij i pazëvendësueshëm dhe tregonte kjartë se Liria e Kosovës kishte marrë rrugën që Isa Kastrati e kishte kërkuar plot një jetë”.

Në mbrëmjen e së martes së 20 Prillit 1999, në frontin e Vitisë në Marec u plagosën rëndë Sokol Sopi e Afrim Vitia, me një urgjencë u tërhoqën nga vija e frontit dhe u sollën në shtëpinë e Bajram Vitisë, të nesërmen në mëngjesin e të mërkurës me 21 Prill 1999 nën breshërinë e fuqishme të granatave çetnike i tërhjek Isa Kastrati dy të plagosurit në spitalin e improvizuar të "Skifterave”në Zllash, ishin nën përkujdesje të Doktoreshësh Teuta Hadri deri në orët e pasditës por në mungesë të mjeteve Doktoresha nuk mundi të bente më shumë dhe për të shpëtuar ata duhej dërguar në Llap në spital ushtarak.

Mblodhi fuqinë dhe lëshon zërin nën dhimbjen e hidhur të plagëve Sokol Sopi: vetëm me Bacën Isë do ta mirrja këtë rrugë, kështu shprehet edhe Afrim Vitia duke iu drejtuar Isa Kastratit me një buzëqeshje: “Do të na dërgosh baca Isë”?

• “Është fjalë kjo Sokol” sikur me nguti ia kthen Isa,
• “Qysh mos t’i qoj Baca trimat e vet…
• Për ju do tja mësyja madje edhe vet zjarrit vetëm e vetëm mos të harroni se shpejt do të ju mbyllen plagët e tevona do të ktheheni e do e largojmë këtë bishë sllave nga çdo pllëmbë e Kosovës sonë, na pret edhe dasma e Afrimit ku baca Isë do të kërcej në valle nga toka në qiell, e shihni se si do të vallëzoj Isë Kastrati!!! A po Afrim?

Por ti je më i vogël, njëherë do ta martojmë Sokolin e ky besa është edhe vëlla i 6-të motrave,...

Ishin kta zërat e krenarisë së maleve tona dhe vendoset që në mbrëmje të nisen për në LLAP.

Me 21 prill 1999 para mbrëmjes nisen dy (2) xhipa dhe një kombi me ushtarë të plagosur, në xhipin që e drejtonte Isa Kastrati ishin dy ushtarët e plagosur Sokol Sopi dhe Afrim Vitia.

Gjatë udhëtimit dhe rrugës tejet të dëmtuar si pasojë kombi ngelë në baltë me çrast xhipi i dytë fillon tërhekjen e tij, gjendja shëndetsore e dy të plagosurve Sokol Sopi dhe Afrimi Vitia po keqësohej dhe Isa Kastrati vazhdon rrugën dhe papritur bëhet një ngatërrim i rrugës në një kryqëzore dhe se në vend që të merrte drejtimin e Prapashticës, niset kah „bullajt“ lagje në Marec dhe si pasojë bie në pritë të forcave ushtarake çetniko-serbe.

Pas alarmimit të forcave armike me të shtëna, Isa Kastrati ia del që t’i nxjerr nga xhipi dy të plagosurit për t'i bartur në një largësi dhe kthehet për të vazhduar luftën me forcat çetnike.

Bazuar në deklaratat e fshatarëve të lagjës aty ishte bërë luftë heroike dhe shumë e rreptë, luftë tejet e pabarabartë ngase Isa Kastrati ishte vetëm. Zhvillonte luftë ballore dhe në afërsi deri në 10 m, në saje të gjurmeve, ishte dëshmija se kishin mbetur 5 policë të vrarë.

Isa Kastrati bie heroikisht ndërsa më pastaj vriten edhe dy të plagosurit, Afrim Vitia dhe Sokol Sopi, nga resistenca dhe humbjet që bishat çetnike psuan në këtë luftë me Isa Kastratin, sikur s’i besonin as armëve të veta dhe në trupin e pajetë të Isës në shenjë revolte dhe dëshprimi kishin shti breshëri plumbash ndërkaq në kokë ishte i goditur edhe me Kazmë. Ra për të mos vdekur kurr. Rënja e Isa Kastratit ishte humbje e madhe për UÇK_në, dhe mbarë Kosovën që e deshti më shumë se çdo gjë në jeten e tij.

Në betejën e Marecit kanë rënë heroikisht edhe shumë dëshmorë tjerë si Besnik Maroca,Musli Imeri, Ibrahim Oruqi,Bahtir Jahiri e të tjerë.

Burimi i të dhënave

agimi.com -"Dëshmorët nuk vdesin kurr" - Jeta dhe vepra-Isa Sabit Kastrati nga autori Ramadan S.Latifaj