Anti-gjermanizmi

Destroy this mad brute - US propaganda

Skeda:Guerre 14-18-Humour-L'ingordo, trop dur-1915.JPG

French Propaganda Postcard from World War I era showing a caricature of Kaiser Wilhelm II attempting to devour the world

Ndjenjat Anti-Gjermane (ose gjermanofobia) është përcaktuar si ndjenje frike apo urrejtje ndaj Gjermanise, dhe gjermaneve, dhe gjuhes gjermane.

Shekulli i 19-te

Rusia

Në vitin 1860 Rusia përjetoi një shpërthim te gjermanofobise, i kufizuar kryesisht në një grup të vogël të shkrimtarëve në St Petersburg i cili kishte bashkuar rreth një gazetë të krahut të djathtë. Ajo filloi në 1864 me publikimin e një artikull nga një shkrimtar me pseudonimin "Shedoferotti", i cili propozoi që të t'i jepet autonomi Polonise dhe duhet te ruhen privilegjet e baronëve gjermane ne Republikat Balltike dhe Finlandë . Mikhail Katkov botoi një kritikë të ashpër të artikullit në Te rejat e Moskës e cila shkaktoi dyndjen e artikujve të zemëruar në të cilet shkrimtarët ruse shprehnin irritim e tyre me evropianët, disa nga të cilat përfshinin sulme të drejtpërdrejta kunder gjermanëve.

Ne vitit pasues, 1865, ne 100 vjetorin e vdekjes së Mikhail Lomonosov u shënua në të gjithë perandorisë ruse. Artikuj u botuan përmendur vështirësitë që kishte hasur Lomonosov nga anëtarët e jashtëm të Akademia e Shkencave Ruse, shumica e të cilave kishin qenë me origjinë gjermane. Autorët pastaj kritikuar studiuesit bashkëkohor gjerman për mospërfillje e tyre të gjuhës ruse dhe për artikuj shtypi në gjuhë të huaj kur marrin fonde nga populli rus. Ishte sugjeruar më tej nga disa shkrimtarë se qytetarët e Rusisë me origjinë gjermane të cilët nuk flasin rusisht dhe ndiqni besimit ortodoks duhet të konsiderohen si të huaj. Ai u propozoi gjithashtu se njerëzit me origjinë gjermane të ndaluar nga mbajtja postimet e diplomatike që ata nuk mund të ketë "solidaritet me lidhje në Rusi".

Megjithë fushatën e shtypit kundër gjermanëve, ndjenjat Germanophobic nuk ka zhvilluar në Rusi për çdo masë të gjerë, dhe vdiq jashtë, për shkak të rrënjëve të familjes perandorake gjermane dhe prania e shumë emra gjermanisht në rusisht elita politike.

Mbreteria e Bashkuar

Edhe pse komentet negative rreth Gjermania kishte filluar të paraqitet në Britani në 1860, pas fitores prusian në Franko-Prusiane në 1870/71 kritikat janë të shprehura në shtyp dhe në lindje të [romanit [pushtim] ] (p.sh.Beteja e Dorking ), shumë prej të cilave u përqëndrua në idenë se Britania mund të jetë viktimë e ardhshme të Gjermanisë.

Në 1887, etiketën Made in Germany u paraqit, dhe në 1896,e shtunë Review (Londër ) sugjeroi "të jetë i gatshëm për të luftuar Gjermani, si delenda Germania est" (Gjermania duhet të shkatërrohen).

Në Vitet 1890 atje ishte përhapur armiqësi ndaj të huajve në Britani, të drejtuara kryesisht kundër hebrenjve të Europës lindore, por edhe duke përfshirë edhe gjermanëve. Joseph Bannister besonin se banorët e Gjermanisë në Britani ishin kryesisht "kumar-roja e shtëpisë, hotel-derëtarëve, barbers, 'bullies', rekrutët arratisur, vaske-pranishmit, muzikantë rrugë, kriminelët, bakers, socialistët, punonjesit e lirë, etj . Intervistuarit për Komisionin Mbretëror për Qytetari i huaj Emigracioni besonin se gjermanët kanë qenë të përfshirë në prostitucion dhe vjedhje. Shumë njerëz të shikuarat gjermanët punojnë në Britani si kërcënues jetesë e britanikë duke qenë të gatshëm të punojnë për orë më të gjatë.

Anti-gjermane armiqësi u thellua në 1896 pas Kaiser Wilhelm II uroi Presidenti Kruger të Transvaal më i rezistonin agresion britanik. Sulmet mbi gjermanët në Londër janë raportuar në shtypin gjerman në kohë, por nuk duket të ketë ndodhur në fakt. Megjithatë, në vitin 1900 gjatë Lufta e Dytë Boer, një berber gjermanisht në Tottenham ka qenë akuzuar për pro-simpatitë Boer dhe sulmuan, dhe në 1901 ka pasur sulme ndaj gjermanëve të udhëtojnë me tren në Londër lindje.

Fillimete shekullit te 20-te

Pas nënshkrimit të mirëkuptim Cordiale në vitin 1904 ndërmjet Britanisë dhe Francës, qëndrimet ndaj Gjermanisë dhe banorët e Gjermanisë në Britani u bë shumë negativ. Një frikë e militarizmi gjerman zëvendësoi një admirim të mëparshëm për kulturën gjermane dhe letërsisë. Në të njëjtën kohë, gazetarët prodhuar një rrymë e artikuj mbi kërcënimin që vjen nga Gjermania.

Në 1894 Alfred Harmsworth kishte porositur autorin William Le Queux për të shkruar romanin serialLufta e Madhe në Angli në 1897 , të cilat përfshinin Gjermani Franca dhe Rusia për të shtypur forcat e kombinuar Britani. Dymbëdhjetë vjet më vonë Harmsworth kërkuar atij që të përsëris këtë, duke premtuar mbështetjen e plotë të aftësive të tij reklamave frikshëm. Rezultati ishte bestsellinge pushtimit 1910i cili fillimisht u shfaq në formë serik nëDaily Mailnë vitin 1906 dhe ka qenë përmendur nga historianët si inducing një atmosferë të paranojë , histeri masive dhe Germanophobia që do kulm në panik Detare të 1908-09. Në të njëjtën kohë teoritë e konspiracionit u concocted që kombinuar me Gjermanofobi me anti-semitizmit, në lidhje me kontrollin e supozuar e jashtëm të Britanisë, disa prej të cilave fajësoi hyrje të Britanisë në të Luftës Boer të financuesve ndërkombëtarë ", kryesisht me origjine gjermane dhe rrace hebraike ".. Shumica e këtyre ideve në lidhje me komplotet gjermanisht-hebre me origjinë nga shifrat e krahut të djathtë të tilla si Arnold Bardhë, Hilaire Belloc, dhe Leo Maxse, botimi i tij i fundit duke përdorur National Reviewpër përhapjen e tyre.

Lufta Pare Boterore

Artikulli kryesor: German war crimes

German shelling of Reims Cathedral early in World War I

Stampa:Discrimination sidebar Në 1914, kur ushtria gjermane pushtuan Belgjikën neutral dhe mijëra veriore Francë shumë e civilëve belgë dhe frëngjisht ishin akuzuar për të qenë franga-tireurs dhe u ekzekutuan. Këto akte, të cilat janë raportuar ne menyre te gjeneruar , u përdorën për të nxitur ndjenjat anti-gjermane dhe Fuqive Aleate prodhohet propagandë që gjermanët e paraqitur si[List [i termave të përdorura për gjermanët | Huns]]aftë për mizori pafund dhe dhunës. Ndikim Bryce Raporti, i cili ka dalë në maj 1915, ishte një llogari zyrtare të mizorive gjermane të kryera në muajt e para të Luftës që ishte promovuar gjerësisht në SHBA nga Zyra e Luftës Propaganda britanik; Raporti u sulmua më vonë për përdorimin e provave thashetheme dhe depozitimet pa dhënë betimin.

Mbreteria e Bashkuar

Në Mbretërinë e Bashkuar, ndjenja anti-gjermane çoi në trazirat e rrallë, të dyshuar për sulmet mbi gjermanët dhe vjedhjet e dyqaneve në pronësi nga njerëz me emra kumbues gjermane, nganjëherë edhe duke marrë për një anti-semite ton.

Rritja e anti-histeri gjermane e hodhi edhe dyshimin mbi monarkisë britanike dhe Mbreti George V u bindën për të ndryshuar emrin e tij gjerman te Sakse-Koburg dhe Gotha në Windsor dhe të heqin dorë nga të gjitha titujt e gjermanisht dhe stilet në emër të të afërmëve të tij që ishin lëndë britanik. Në Mbretërinë e Bashkuar, raca e qenit bariu gjerman u riemërua në eufemistik "Alsatian"; Anglisht lukuni Club ri-e autorizuar vetëm përdorimin e 'gjermane Shepherd "si një emër zyrtar në vitin 1977.

Në Kanada, Ontario qytetit i Berlinit ndryshoi emrin e saj në shporet, pas Zoti shporet, foto shkëlqyeshëm në famshme "Zoti shporet Wants You" rekrutimin e kujt i bën.

Qëndrimet në Gjermani nuk kanë qenë krejtësisht negative midis trupave britanike në luftën kundër Perëndimor Front; shkrimtari britanik dhe autor , Nicholas Shakespeare citon këtë deklaratë nga një letër të shkruar nga gjyshi i tij gjatë Luftës së Parë Botërore:

Personalisht, mendimi im është se miqtë tanë ishin ne pozita më shumë të mira [sic] with the Germans, and would very much rather be fighting the French!

— Nicholas Shakespeare, Viktimat e para të luftës

Ushtaret vlerësonin gjermanët për disiplinën dhe guximin e tyre :

Ishte një pamje e mirë për të parë gjermanët e ardhshme në formimin më të ngurta, në front të armëve tona makine .... ata ishin udhëhequr në përgjithësi nga një oficer në para që erdhën së bashku të vdekja e sigurt, te ftohte si një kastravec, me shpatën e tij të mbajtur drejt në frontin e tij dhe me përshëndetje.

— Nicholas Shakespeare, Viktimat e para të luftës

Australia

A 1915 Australian badge reflecting the Anti-German sentiment at the time.

Në Australi, një shpallje zyrtare e 10 gusht 1914 kërkohet të gjithë qytetarëve gjermane për të regjistruar domiciles e tyre në stacionin e policisë më të afërt dhe për paralajmërimin e autoritetit për çdo ndryshim të adresës. Sipas vonë huajt Kufizimi Rendit e 27 maj 1915, qytetarët e huaj armik i cili nuk kishte qenë internuar kishte për të raportuar në polici një herë në javë dhe mund të ndryshojë vetëm adresën me leje zyrtare. Një ndryshim të rendit Kufizimi në korrik 1915 qytetarët e huaj të ndaluar armikun dhe subjektet naturalized nga ndryshimi i emrit të tyre apo emrin e ndonjë biznes që u. Sipas Lufta e masave Akti e 1914 (i cili i shpëtoi Luftës së Parë Botërore), publikimi i materialeve në gjuhën gjermane është i ndaluar dhe shkollat e bashkangjitur Lutheran kishat ishin të detyruar të braktisin gjermane si gjuhë e mësimit ose janë mbyllur nga autoritetet. Dhe shoqatat e klubet gjermane kanë qenë gjithashtu të mbyllura. Emrat origjinal gjerman e vendbanimeve dhe rrugëve janë ndryshuar zyrtarisht. Në South Australia,Grunthalu bë Verdun dheKrichauffu bëBeatty. Në New South Wales Germantown u bë Holbrook pasi komandanti i nëndetëses Norman Douglas Holbrook. This pressure was strongest in South Australia where 69 towns changed their names, including Pertersburg, South Australia which became Peterborough (see Australian place names changed from German names).

Shumica e ndjenjes anti-gjermane është krijuar nga shtypi që u përpoqën për të krijuar idenë se të gjitha ato të lindjes me origjinë gjermane apo mbështetur Gjermani pa ndjenjen e kriticizmit. Një broshurë qarkulluar gjerësisht në 1915 deklaroi se "ka qenë mbi 3.000 spiunë gjermane të shpërndare në të gjithë shtetet". Propaganda anti-gjermane është frymëzuar edhe nga kompanitë vendase dhe britanikë të cilët ishin të etur për të marrë mundësi për të eleminuar Gjermani si një konkurrent në tregun australian. Gjermanët në Australi janë portretizuar gjithnjë si e keqe nga natyra e origjinës se tyre.

Shtetet e Bashkuara

Kur Shtetet e Bashkuara hynë në luftë në vitin 1917, disa emigrantë gjermane, dhe ndonjëherë edhe jo-emigrantët gjermanë, të cilët konsideroheshin si në gjermanisht (holandisht, skandinave, Zvicra), u shikoi me dyshim dhe sulmuan në lidhje me besnikërinë e tyre. Disa emigrantë gjerman në Shtetet e Bashkuara u gjykuan edhe, dënuar dhe burgosur, i akuzuar për kryengritje, thjesht për refuzimin që të zotohen për përpjekje Shtetet e Bashkuara të luftës.

Rrugët e qytetit në Çikago me emra gjermanë u ndryshuan, me disa përjashtime që Gëte vuri në dukje dhe Friedrich Schiller, në lagjen Bregu Gold (e cila mbetet e njëjtë sot).

Qytetin e Berlinit, Michigan ishte riemëruar Marne, edhe pse në Berlin Raceway vendosur atje mban emrin origjinal qytetit.

In New Orleans, Berlin St. was renamed for General Pershing (head of the American Expeditionary Force), sauerkraut came to be called (by some) "liberty cabbage", German measles became "liberty measles", hamburgers became "liberty sandwiches" and Dachshunds became "liberty pups".

Në Shtetet e Bashkuara në mes 1917-18, gjerman-amerikan shkolla dhe gazeta nga mijëra u detyruan të përgjithmonë ngushtë. Në qytete dhe qyteza në të gjithë kombit, dogji bibliotekat gjermane e tyre-libra në gjuhën publik burnings. Zyrtarët e qytetet gjermane me emrin që kishte është themeluar nga gjermano-amerikanët u frikësuar nga qarkut, shtetit, dhe zyrtarë të qeverisë federale në anglicizing emrat e tyre, dhe në shkatërrimin e të gjitha gjurmët e e trashëgimisë së tyre gjermane. Në të gjithë qytetet e Bashkuara Shtetet, gjermanisht-emra kumbues rrugë u ndaluan. Shumë familjet me një emër bombastik fundit gjerman u ndryshua tyre mbiemri. Shumica dërrmuese e gjermano-amerikanët, megjithatë, janë besnike në vendin e dytë dhe mijëra prej tyre ka shërbyer në ushtria e Shteteve të Bashkuara.

Gazetat në Nju Jork dhe vende të tjera që janë publikuar listat e banorëve emrat dhe adresat, të etiketuara si armikTë huajt, duke ftuar fqinjët e veprimeve armiqësore.

As the public atmosphere became increasingly hysterical, vigilantes burned "pro-German" books, spied on neighbors, and attacked and murdered immigrants and radicals. Anti-German tension culminated on April 4, 1918, in the brutal lynching of German immigrant Robert Prager, a coal miner living in Collinsville, Illinois, who was accused of making "disloyal remarks".

Ndjenja anti-gjermane mund të kenë qenë ushqyer nga 1916 bombardimit të Zi ishullit Tom para hyrjes në SHBA-së luftës, e cila ishte drejtuar dhe financuar nga oficerët e shërbimit të fshehtë gjerman nën mbulojë diplomatike.

Djetvjecaret e Luftes se brendeshme

British Empire Union poster

Polish poster, probably originating from a nationalist organization, claiming large parts of Germany and Czechoslovakia

Traktati i Versajës u konsiderua nga gjermanët shumë si manifestim i ndjenjave anti-gjermane, sidomos faktin se bllokadën e vazhdueshme detare, i cili shkaktoi uria e mijëra e gjermanëve, dhe kërcënimi i luftës rifilloi detyruar politikanët gjermanisht në shenjë ai. Dëmshpërblime kërkohet të Gjermanisë, si pjesë e traktatit të mund të ketë kontribuar në [Inflacioni [në Republikën Weimar | hiperinflacioni]] dhe kaosi ekonomik në Weimar Gjermani.

Lufta e Dyte Boterore

Mbreteria e Bashkuar

Në 1940 Ministria e Informacionit nisur një "Zemërimi Fushata" për të rrënjos "zemërimi personal ... ndaj popullit gjerman dhe Gjermaninë", sepse britanik ishin "mbrojtje të vogël sensin e vërtetë personale kundër animus mesatare gjermane ". Kjo është bërë për të forcuar zgjidhur britanik kundër gjermanëve. Kjo ishte veçanërisht e rëndësishme në një përpjekje e luftë kombëtare kundër një popull që ka kaluar 10 vitet e fundit ndërtimit deri urrejtje për të gjitha kombësitë e tjera. Sir Robert Vansittart, the Foreign Office's chief diplomatic advisor until 1941, gave a series of radio broadcasts in which he said that Germany was a nation raised on "envy, self-pity and cruelty" whose historical development had "prepared the ground for Nazism" and that it was Nazism that had "finally given expression to the blackness of the German soul".

Instituti britanik i Opinionit Publik (BIPO) zbuloi evoluimin e anti-German/anti-Nazi ndjenjë në Britani, duke i kërkuar publikut, nëpërmjet një seri e sondazheve të opinionit të realizuar 1939-1943, se "armiku kryesor i Britanisë ishte gjerman njerëz ose qeveria naziste ". Në vitin 1939 vetëm 6% e të anketuarve të mbajtur përgjegjës popullit gjerman, por pas Blitz dhe "zemërimit Fushata" në 1940, ky u rrit në 50%. Kjo më pas pranoi për 41% nga 1943. Ajo gjithashtu u raportua nga Faqja e Inteligjencës në vitin 1942 se ka pasur disa kritika për qëndrimin zyrtar të urrejtjes ndaj Gjermanisë në bazë se "në Angli duhet të jetë një ndikim civilising" dhe se urrejtja e tillë mund të pengojë mundësinë e një zgjidhjeje të arsyeshme pas luftës.

In the same year Mass-Observation asked its observers to analyse British private opinion of the German people and found that 54% of opinion was "pro-German", in that it expressed sympathy and "not their fault". This tolerance of the German people as opposed to the Nazi regime increased as the war progressed. Mass-Observation established in 1943 that up to 60% of people maintained a distinction between Germans and Nazis, with only 20% or so expressing any "hatred, vindictiveness, or need for retribution". British film propaganda of the period similarly maintained the division between Nazi supporters and German people.

Shtetet e Bashkuara

Tetor 1939 kapjen nga xhepi Battleship gjermanisht [[]] Deutschlande anije mallrash SHBA SS Qyteti i Flint, ashtu siç ka 4.000 ton vaj për Britaninë në bord, anti-provokuar shumë ndjenja gjermane në SHBA.

Pas hyrjes së saj në Luftën e Dytë Botërore, Qeveria e SHBA internuar së paku 11.000 qytetarëve amerikanë të origjinë gjermane. Fundit për të lëshuar, një gjerman-amerikan, mbeti i burgosur deri në 1948 at Ellis Island, three and a half years after the cessation of hostilities against Germany.

Në vitin 1941, libriGjermani duhet të Vdisni ! mbrojtur sterilizim të gjithë gjermanët dhe ndarje territoriale të Gjermanisë.

Në vitin 1944, Henry Morgenthau, Jr, Shtetet e Bashkuara Sekretari i Thesarit, i paraqitur propozimin më të fortë për ndëshkimin e Gjermani për të e dytë Quebec Konferenca. Ai u bë i njohur si Morgenthau Plani, dhe kishte për qëllim për të zvogëluar Gjermani për një komb bujqësor me shkatërrimin e industrisë së rëndë.

Brazili

Pas deklarimit të luftës në 1942, trazirat anti-Gjermanisht shpërtheu në pothuajse çdo qytet në Brazil, në të cilën gjermanët nuk ishin të popullatës shumicë. Fabrika gjermane, përfshirë fabrikë puro Suerdick në [[Salvador, Bahia | Bahia]], dyqane, hotele dhe u shkatërruan nga Turmat. Demonstrata më e madhe u zhvillua në Porto Alegre dhe Rio Grande do Sul. Policia braziliane përndjekur dhe internuar "subjekte të kompetencave të Boshtit" në internment kampe të ngjashme me ato të përdorura nga SHBA-të intern Japoneze - Amerikanët. Disa gjermanët dhe gjermanisht-braziliane u vranë gjithashtu. Pas luftës, shkollat gjermane nuk ishin rihapur, shtypi gjermano-u zhduk gjuhën plotësisht, dhe përdorimi i gjuhës gjermane u bë kufizuar në shtëpi dhe brezit të vjetër të emigrantët.

Pas Lufte se Dyte Boterore

Pas Luftës së Dytë Botërore disa historianë të tilla si Sër Lewis Namier dhe A.J.P. Taylor janë konsideruar si anti-Gjermanisht. Even the speed of West German recovery following the war was seen as ominous by some who suspected the Germans of planning for World War III.

Gjenerali american George S. Patton u ankuar se politika amerikane e denazification pas dorëzimit të Gjermanisë kanë dëmtuar interesat amerikane dhe ishte i motivuar thjesht nga urrejtja e mundja e popullit gjerman.

Pjesa më e madhe e diteve te sotme anti-ndjenja gjermane ka qenë veçanërisht i fortë në vendet e Europës Lindore e pushtuar nga Gjermania gjatë luftës, dhe ato që ishin në luftë me Gjermaninë dhe aleatët e saj.

Edhe pse shikime luhatet disi në përgjigje të çështjeve të gjeopolitike (të tilla si pushtimit të Irakut), amerikanët i përket Gjermanisë moderne, si një të gjitha and few hold anti-German sentiments. Occasionally, German people are stereotyped as Nazis (goose-stepping, shouting "Sieg Heil!", and sporting a "Hitler moustache") in some parts of American media, as well as in the UK and other countries. Richard Wagner's music was not performed in Israel until 1995 (radio) and 2001 (concert) and was for many years unpopular in Poland. This can be explained, at least partially, by Wagner being known for his antisemitic views.

In the Netherlands, a waning anti-German sentiment still exists, usually manifested through black humour. An example is the painting of the words 'Zimmer Frei' (room vacant) on old bunkers along the highways coming into the country from Germany, a reference both to the war and the popularity of Holland with German tourists. A recurring theme is a reference to radios and bicycles, which German soldiers confiscated and stole en masse during the World War II. "Gib das Fahrrad meinem Opa zurück!" ("Give back my grandfather's bike!") is a commonly heard phrase.

Ne Izrael

Deri në rritjen e Hitlerit në 1933, shumë hebrenj evropiane priren të jenë pro-gjermane. Gjermanisht çifutët ishin integruar thellësisht në kulturën e vendit, dhe shumë prej tyre luftuan me dallim në radhët e Luftës së Parë Botërore të ushtrisë gjermane. Hebrenjve në Çeke tokat e prirur për të miratuar gjuhën gjermane dhe kulturës në preferencë për gjuhët sllave (Kafka është një shembull i spikatur), dhe një fenomen i ngjashëm ishte i dukshëm në pjesë të tjera të ish-austro -hungarez Perandorisë. Gjatë gjithë Evropën Lindore, Judenjtë u shpreh jidish, një gjuhë e lidhur ngushtë në gjermanisht, dhe intelektualët hebrenj shpesh mori gjermane si "Gjuha e Kulturës". Teodor Herzl, babai i themelimit të zionizëm, vetë foli dhe shkroi gjermanisht dhe në librin e tij utopikAltneulandpershkruar shtetin e ardhshëm të vërtetë hebre si gjermanisht-folëse. Such attitudes suffered an extremely painful rupture and complete reversal with the Nazi persecutions and atrocities, culminating with the systematic genocide of the Holocaust. In the first decades of Israel's existence, anti-German feelings were strong and dominant in Israeli society. There was a widespread cultural and commercial boycott of all things German (and often, Austrian as well) and a determination "never to set foot on German soil." German Jews in Israel, themselves refugees from the Nazi persecutions, came under strong social pressure to cease using German, their mother language.

At the time, the words "German" and "Nazi" were used interchangeably. (Until the late 1990s the sign language of Israeli deaf communities used the Swastika as the sign for "German".) There was a widespread scepticism about the possibility of "another Germany" ever emerging, and specifically a suspicion of Konrad Adenauer's claim to be involved in the creation of a new, democratic Germany. Many Israelis took up the Soviet claims, made in the early years of the Cold War, that West Germany was "a fascist state" in which ex-Nazis held key positions; however, Israelis also tended to regard Communist East Germany as being just as bad.

The Reparations Agreement with Germany, signed by the Ben Gurion government in 1952, was the focus of intense political controversy, and the protest demonstrations led by then opposition leader Menachem Begin turned into pitched battles with the police. In the early 1960s, the Eichmann Trial brought the horrors and traumas of the Holocaust to the center of public consciousness. The establishment of diplomatic relations between Israel and West Germany in 1966 entailed a new wave of protests and demonstrations, though less violent than those of 1952.

However, since the late 1960s, there has been a clear, though gradual, process of rapprochement between Israelis and Germans in all spheres: diplomatic, commercial and cultural. Most Israelis have come to accept that Germany had indeed broken with its Nazi past and that democracy has become rooted in German society, though many of them expressed a preference for dealing with younger Germans who were born or grew up after 1945 and a repugnance for meeting those who were adults during World War II (except if they had a proven anti-Nazi record).

The 1967 Six Day War realigned Israeli politics, with the issue of occupied territories henceforth defining what is "right wing" and "left wing," with, among other things, the result that militant Israeli nationalism tended to be anti-Arab rather than anti-German. When Begin became Israel's Prime Minister in 1977, he had little option but to take up the maintenance of already very extensive ties with Germany, to whose creation he had been fiercely opposed as an opposition leader.

A momentary flare-up of anti-German feeling occurred during the 1991 Gulf War, when Israel was the subject of missile attack by Saddam Hussein's Iraq. Some Israeli columnists and politicians combined the revelations of German corporations helping the Iraqi arms industry and the strong anti-war movement in Germany and tied both with the German Nazi past.

The German government of the time managed, however, to assuage Israeli feelings by providing the Israeli Navy with several advanced submarines, which, according to repeated reports in the international press, were used to mount nuclear missiles and provide Israel with a second strike capacity.

At present, anti-German feelings in Israel are at low ebb. The ongoing debate about whether the Israel Philharmonic Orchestra should play the works of Richard Wagner is mostly considered as a remnant of the past. In 2008, German Chancellor Angela Merkel was the first foreign head of government invited to deliver a speech in the Israeli parliament, which she gave in the German language. Several Israeli members of parliament left in protest during the speech, claiming the need to create a collective memory that "will create a kind of electric wave when Jews will hear the sounds of the German language, they'll remember the Holocaust.".

Kibbutz Lohamei HaGeta'ot - which, as its Hebrew name "Fighters of the Ghettos" implies, included among its founders survivors of the Warsaw Ghetto Uprising - decided to reverse a long-standing ban and let a delegation from its museum accept an invitation to visit Germany. This was explained with saying that "When German babies born on the day of Hitler's death are now sixty-three years old, it is ridiculous to continue to demand a collective responsibility".

In a recent article, researcher Hanan Bar (חנן בר) summed up the ambiguous Israeli attitude to Germany: "If the average Israeli happens to see a football match between Germany and Holland, he would automatically root for the Dutch. But the same person, when buying a washing machine, would prefer a German model, considering it to be the best"

However, a silent boycott of German goods still continue among some sectors of Israelis, for example, it is rare to see Orthodox Israelis driving German cars, prefering non-German cars, in particular Volvo.

Europa sot

Pas ndarjes në dy vendet e mëposhtme Botërore Luftës së Dytë Botërore, Perëndimore Gjermani përgjithësisht kishin marrëdhënie të mira me shtetet perëndimore e saj fqinje, ashtu si [[Lindja Gjermani]] me fqinjët e saj lindor. Shumë nga këto marrëdhënie të vazhduar edhe pas përfundimit të Luftës së Ftohtë me Gjermani të bashkuar. Gjermania perëndimore ishte një bashkë-themelues e Bashkimin Evropian dhe Gjermania e ribashkuar vazhdon si një anëtar drejtues. Gjatë procesit të Bashkimit Evropian, Gjermania dhe Franca të falsifikuara fortë marrëdhënie, duke i dhënë fund një kohë të gjatë [[frëngjisht-gjermanisht armiqësi]] e cila kishte strehë gjatë dhe pas Parë Luftës së Parë Botërore.

Në një sondazh të realizuar në 2008 për [[BBC World Shërbimi]], në të cilën njerëzit në 34 vende u pyetën për ndikimin pozitiv dhe negativ të 13 vendeve including Germany, Germany was the most popular, ahead of Japan, France and Britain; only 18 percent thought Germany had a mainly negative influence. The most negative attitudes were in Turkey (47 percent) and Egypt (43 percent). Gjermanët ndonjëherë ankohen shoqatat stereotipik prej tyre me aktet dhe një regjim më shumë se gjashtëdhjetë vjet më parë, të tilla si përdorimi i ndjenjave anti-gjermane në titujt me pjesë të shtypit britanik, shembuj të kohëve të fundit që dalin kur gjermanisht Kardinali Joseph Ratzinger u be [[] Papa] Benedikti XVI.

Popullit britanik publike, nëse gazetarët apo politikanët, janë më të përgatitur për të demonise gjermanët se asnjë popull tjetër e di unë janë të përgatitur për të shpif për dikë çdo komb tjetër kam dëgjuar për të, me përjashtim të mundshëm të arabëve dhe hebrenjve.

— Hugo Young ,The Guardian

In fact, according to a recent poll, the British people have a rather positive image of Germany, with 62 percent believing that Germany has a mainly positive influence in the world and only 20 percent believing that Germany's influence is mainly negative, slightly better than Germans' views of Britain (60 percent and 27 percent, respectively).

Poland

Some Poles perceive Germans as their long-time oppressors, dating back to the times of Teutonic Order. This notion is based on a long history of persecution of ethnic Poles, first by the German Prussians then by the united German state, starting with three partitions of Poland, germanization in the 19th and 20th centuries, and culminating in the Nazi Germany's invasion of Poland in 1939 and the genocide of six million Polish citizens that ensued during the German occupation 1939-1945. These mass murders focused both on the Jewish minority and the Polish intelligentsia.

Several issues have also strained recent Polish-German relations, although Poland and post-reunification Germany overall have had mostly positive relations. The Poles are suspicious of the campaign led by Erika Steinbach, a daughter of a German officer in the German forces occupying Poland, made famous for her voting against Oder-Neisse line borders, who seeks reparations for the property lost by Germans expelled by Poland following the Second World War and to create the Centre Against Expulsions. In addition, the proposed Russo-German pipeline through the Baltic Sea, is seen by Poles as aimed at cutting off Poland's natural gas supplies from Russia without damaging supply to Germany, and was even compared to the ignominious Molotov-Ribbentrop pact by Radosław Sikorski, Polish foreign minister.

Vendet e Ulta

For centuries, and most recently since World War II, a feeling of animosity exists towards Germans among some Dutch.

The Dutch possess a deep aversion to all things German, especially the people. Such hostilities, undoubtedly, are attributable to the German invasion and subsequent occupation of the Netherlands during the Second World War. The evils that World War II brought to the Dutch homeland are not forgotten to this day, and the perpetrators are not forgiven.

— M. Resch, Only in Holland, Only the Dutch.

Dutch authorities are cognizant of such anti-German sentiment and have been trying to moderate such feelings over the past few years, and according to recent studies the attitude towards German people has become less antagonistic.

Anti-German sentiments in the Netherlands are often expressed through dark humour. An example is the painting of the words 'Zimmer Frei' (room vacant) on old bunkers along the highways coming into the country from Germany, a reference both to the war and Holland's popularity with some German tourists.

Italia

Italianët mund të telefononi popullit gjerman me crucco nënçmues ". Termi është përdorur për shkak të ushtarëve të Perandorisë Austro-Hungareze, sidomos kroat apo slloven të burgosurve të Mbretërisë së Italisë gjatë Luftës së Parë Botërore, që përdoret për të thonë "kruh" (bukë). Gjatë Luftës së Dytë Botërore, fjala është përdorur kundër gjermanëve. Është e mundur për të parë fjalën e shkruar "krukko", për shkak të shpeshtësisë së shkronjës "k" në gjermanisht relativisht në italisht.

Shih edhe

• List of terms used for Germans

Lidhje te jashtme

• “Nobody Would Eat Kraut”: Lola Gamble Clyde on Anti-German Sentiment in Idaho During World War I (Oral history courtesy of Latah County Historical Society)
• “Get the Rope!” Anti-German Violence in World War I-era Wisconsin (from History Matters, a project of the American Social History Project/Center for Media and Learning)
• “We Had to Be So Careful” A German Farmer’s Recollections of Anti-German Sentiment in World War I (Oral history courtesy of Latah County Historical Society)
• Article from Der Spiegel 31/10.2006 on Polish - German Relations
• Article from Allan Hall in The Scotsman 11 July 2003: "Why do we still laugh at Germany?"
• [1] Newspaper Articles from 1918, describing the lynching of Robert Prager in Collinsville, Ill.