Forcat Tokësore të Izraelit

Forcat Tokësore të Izraelit^[1] (Hebraisht: זרוע היבשה) janë forcat tokësore të Forcave të Mbrojtjes të Izraelit (IDF). Komandanti është Oficer i Përgjithshëm që komandon me gradën Gjeneral Major Mazi, në varësi të Shefit të Shtabit të Përgjithshëm.

Një urdhër nga Ministri i Mbrojtjes David Ben-Gurion më 26 maj 1948 krijoi zyrtarisht Forcat e Mbrojtjes së Izraelit si një ushtri rekrutimi e formuar nga grupi paraushtarak Haganah, duke përfshirë grupet militante Irgun dhe Lehi. Forcat Tokësore kanë shërbyer në të gjitha operacionet kryesore ushtarake të vendit - duke përfshirë Luftën Arabo-Izraelite 1948, Krizën e Suezit 1956, Luftën Gjashtë Ditore 1967, Luftën e Jom Kipurit 1973, Operacionin Entebbe 1976, Luftën e Libanit 1982, Kryengritjen e Parë 1987–1993, Kryengritjen e Dytë 2000–2005, Luftën e Libanit 2006 dhe Luftën e Gazës (2008–09). Ndërsa fillimisht IDF operoi në 3 fronte - kundër Libanit dhe Sirisë në veri, Jordanisë dhe Irakut në lindje dhe Egjiptit në jug - pas Traktatit të Paqes Egjiptiano-Izraelite të vitit 1979, ajo u përqendrua në Libanin jugor dhe në territoret palestineze, duke përfshirë Kryengritjen e Parë dhe të Dytë.

Forcat Tokësore përdorin disa teknologji të zhvilluara në Izrael si tankun kryesor të betejës Merkava, transportuesin e blinduar të personelit Achzarit, sistemin e mbrojtjes raketore Iron Dome, sistemin e mbrojtjes aktive Trophy për automjetet dhe pushkët sulmuese Galil dhe Tavor. Gjysmë-mitralozi Uzi u shpik në Izrael dhe u përdor nga Forcat Tokësore deri në dhjetor 2003, duke i dhënë fund një shërbimi që filloi në vitin 1954. Që nga viti 1967, IDF ka pasur marrëdhënie të ngushta ushtarake me Shtetet e Bashkuara, duke përfshirë bashkëpunimin për zhvillim, si për shembull të sistemit të mbrojtjes lazer THEL dhe sistemit të mbrojtjes nga raketat Arrow.^[2]