Abedin Nepravishta

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Abedin Nepravishta
Kryetar i Bashkisë Durrës
Në detyrë
1927–1928
Paraprirë ngaJahja Ballhysa
Pasuar ngaAhmet Dakli
Kryetar i Bashkisë Tiranë
Në detyrë
1933–1935
Paraprirë ngaRexhep Jella
Pasuar ngaQemal Butka
Në detyrë
1937–1939
Paraprirë ngaQemal Butka
Pasuar ngaQazim Mulleti
Të dhëna vetjake
U lind më1857
Nepravishtë, Perandoria Osmane
Vdiq më1975
Fier, Republika Popullore e Shqipërisë
Nënshtetësiashqiptar
FëmijëtNestor Nepravishta (1931-2012)
Punësiminëpunës

Zejnelabedin më i njohur si Abedin Nepravishta (Nepravishtë, 1887 ose shtator 1889 - Fier, 1975) ka qenë prefekt dhe kryebashkiak, mes të tjerash kryetar i Bashkisë së Tiranës në vitet 1933-1935 dhe 1937-1939. Shërbeu si nëpunës karriere për vite me radhë në qytete si Durrësi, Shkodra, Korça, Vlora, Elbasani, Berati, Gjirokastra.

Biografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

U lind në Nepravishtë, i biri i kadiut Fazlli efendiut dhe një zonjë nga Sulejmanbejllinjtë e Frashërit. Kreu shkollën ryzhdije në Gjirokastër dhe më pas vijoi[1] dhe kreu studimet në Shkollën Civile e Administratës Mbretërore "Mekteb-i-Mylkie-i-Sehahané" në Stamboll në vitet 1908–1912.[2][3]

Dhjetorin e vitit 1921 kur grupimi "Bashkimi i Shenjtë" shkaktoi dorëheqjen e qeverisë Evangjeli, Nepravishta ishte zv/prefekt i Tiranës.[4] Pas dhjetorit kur ndërruan disa qeveri, në kohën e qeverisë Ypi u emërua prefekt i Elbasanit ku ndërmjetëson tek miku i tij Aqif pashë Elbasani që të dalë jashtë pasi zërat për kryengritje në emër të tij mund t'ia kanosnin pozitat.[5] Ishte me detyrë prefekt i Shkodrës ku nisën ngjarjet e Lëvizjes së Qershorit, qëndroi në prefekturë i rrethuar nga njësite me në krye Rexhep Shalën dhe Ndok Gjeloshin. E dorëzoi prefekturën pasi u vra kapiten Ferit Frashëri[6] dhe ndërhyri P. Gjergj Fishta.

Gjatë kohës kur shërbeu si prefekt në Vlorë në vitete 1931–1933, zbuloi Lëvizjen e Vlorës të financuar nga legata serbe në qytet. Gjatë shërbimit të tij në Vlorë u ndërtua shëtitorja Vlorë-Skelë

Më 1937 zbuloi edhe Lëvizjen e Delvinës kryesuar nga ish-ministri Et'hem Toto, i përkrahur nga shërbimi sekret italian.

Nepravishta qe nëpunësi i vetëm në detyrë në ditën e pushtimit në 7 prill 1939. Ndonëse iu ofrua, ai e refuzoi me mirësjellje arratinë duke qenë i ndërgjegjshëm për fatin e pritshëm. Qe ndoshta i vetmi që refuzoi të ikte me Asamblenë, e cila pranoi bashkimin me Italinë dhe u bë i burgosuri i parë i Italisë fashiste duke qenë dhe antifashisti i parë i internuar. Pasi u kthye në Shqipëri në vitin 1942, u ftua në Mbledhjen e Pezës nga Syrja Selfo, por mosha ia pamundësonte veprimtarinë politike.

Me ardhjen në fuqi të partizanëve komunistë, burgoset dhe dënohet me burgim.[3] Abedin Nepravishta u burgos si “armik i popullit” qysh të nëntor të 1944, ende pa mbaruar lufta. Doli prej burgu më 1962, që të internohej në Ndërnenas të Fierit, më 1967, deri kur ndërroi jetë më 1975.[7]

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Özdalga, Elisabeth (2013). Late Ottoman Society: The Intellectual Legacy (në anglisht). Routledge. fq. 293, 324. ISBN 9781134294732.
  2. ^ Merlika, Eugjen (2012). Mustafa Merlika-Kruja në historinë shqiptare. Tiranë: Omsca-1. fq. 78. ISBN 9789928132192.
  3. ^ a b Kulla, Ndriçim (14 prill 2017). "Abedin Nepravishta, themeluesi i Tiranës moderne". mapo.al. Mapo. Arkivuar nga origjinali më 29 tetor 2019. Marrë më 23 prill 2018.
  4. ^ Vllamasi 2012, p. 128.
  5. ^ Vllamasi 2012, pp. 270-272.
  6. ^ Çefa, Kolec (2011). "Luigj Gurakuqi në një optikë të re". Prishtinë: Instituti i Historisë. fq. 143. ISBN 978-9951-409-27-8. Arkivuar nga origjinali më 18 maj 2022. Marrë më 23 prill 2018.
  7. ^ Babani, Eden (5 maj 2012). "U nda nga jeta edhe një…". gazeta55.al. Gazeta 55.[lidhje e vdekur]

Literaturë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  • Vllamasi, Sejfi (2012). Ballafaqime politike në Shqipëri (1897-1942). Tiranë: Vllamasi. ISBN 978-9928-140-54-8.