Franz Babinger

Franz Babinger (15 janar 1891, Weiden in der Oberpfalz, Bavari – 23 qershor 1967, Durrës, Shqipëri)^[1] ishte një orientalist dhe historian i njohur gjerman i Perandorisë Osmane, i njohur sidomos për biografinë e tij të perandorit të madh osman Mehmeti II "Pushtuesi", botuar fillimisht si Mehmed der Eroberer und seine Zeit . Një përkthim në anglisht nga Ralph Manheim është i disponueshëm nga Princeton University Press nën titullin Mehmed the Conqueror and His Time. Doktrinat e tij të shumta ishin spekulative dhe nuk mbështeteshin me prova.

Biografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Babinger lindi në Weiden in der Oberpfalz, Bavari, si më i madhi nga katër fëmijët në një familje të klasës së mesme, babai një katolik romak, nëna me prejardhje hebreje. Ai ishte tashmë një akademik dhe gjuhëtar i arrirë në kohën kur kishte përfunduar studimet e mesme. Para fillimit të Universitetit, ai kishte mësuar tashmë si persisht ashtu edhe hebraisht .

Babinger përfundoi studimet e doktoraturës në Universitetin e Mynihut në prag të Luftës së Parë Botërore ; pas fillimit të luftës, ai u bashkua me ushtrinë gjermane . Për shkak të aftësive dhe aftësive të tij gjuhësore, Babinger shërbeu në Lindjen e Mesme, duke shmangur kështu luftën vdekjeprurëse të llogoreve që shkurtoi jetën e shumë studiuesve premtues të brezit të tij.

Pas luftës, Babinger vazhdoi studimet në Friedrich-Wilhelms Universität në Berlin, ku përfundoi Habilitationsschrift në vitin 1921 dhe u bë profesor në të njëjtin institucion. Gjatë kësaj periudhe, ai botoi Geschichtsschreiber der Osmanen und ihre Werke ("Historianët e Perandorisë Osmane"), i cili u bë rishikimi standard bibliografik i historiografisë osmane dhe konfirmoi reputacionin e Friedrich-Wilhelms Universität si një qendër kryesore për studimet e Lindjes së Afërt. Rritja e nazistëve në pushtet në vitin 1933 e detyroi atë të jepte dorëheqjen nga posti i tij. Sidoqoftë, burrështetasja rumun, akademiku dhe polimatist Nicolae Iorga, vetë një historian i respektuar gjerësisht i Perandorisë Osmane, e ftoi Babingerin të merrte një pozicion në Bukuresht, të cilin e mbajti derisa u urdhërua të largohej nga vendi në 1943.

Babinger rifilloi karrierën e tij të mësimdhënies pas Luftës së Dytë Botërore në Universitetin e Mynihut në vitin 1948 deri në pensionimin e tij në 1958. Në vitin 1957, ai dëshmoi për mizoritë gjermane kundër hebrenjve rumunë. Ai u zgjodh anëtar i Shoqatës Amerikane Filozofike në 1964. ^[2] Ai vazhdoi të punojë dhe të botojë aktivisht deri në vdekjen e tij aksidentale duke u mbytur në Durrës, Shqipëri më 23 qershor 1967.

Kontributi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Përveç punës së tij bibliografike, Babinger botoi artikuj dhe libra të shumtë mbi një larmi temash. Babinger njihte turqishten, rumanishten dhe arabishten, si dhe gjuhët kryesore evropiane, duke i dhënë veprës së tij një shtrirje dhe autoritet që deri atëherë ishte shfaqur rrallë në studimet e Lindjes së Afërt.

Si rezultat i reputacionit të tij, opusi i tij i madh Mehmed Pushtuesi u botua pa asnjë shënim shoqërues mbi materialin burimor fare, pasi vëllimi shoqërues që përshkruan burimet e tij të gjera dhe voluminoze ishte i papërfunduar në kohën e vdekjes së tij. Si rezultat, Mehmed Pushtuesi është një nga veprat e pakta akademike të disponueshme pa burime të cituara dhe autoriteti i të cilit mbështetet vetëm në reputacionin e aftësive kërkimore të autorit. Kritikët si Prof. Halil Inalcik nga Universiteti i Ankarasë kanë thënë se po prisnin botimin e dytë të premtuar nga autori siç thuhet në parathënien e librit që do të përfshinte materialin burimor dhe bibliografinë; duke qenë se një botim i tillë nuk pa kurrë dritë, studentët e lëndës mund ta dallonin lehtësisht materialin burimor, duke evidentuar përdorimin ekskluzivisht të bibliografisë së njëanshme.

Publikimet[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Geschichtsschreiber der Osmanen und ihre Werke (1923)
Die Geschichtsschreiber der Osmanen und ihre Werke. Leipzig 1927 (DNB-810872153).
Dalmatien und die Adria. Handbuch für Reisende von Karl Baedeker. Karl Baedeker, Leipzig 1929 – Abschnitt über Albanien, S. 227–250
Mehmed der Eroberer und seine Zeit. Weltenstürmer einer Zeitenwende. München 1953 Digitalisat de:Universitäts- und Landesbibliothek Sachsen-Anhalt (ULB)
Aufsätze und Abhandlungen zur Geschichte Südosteuropas und der Levante. 2 Bände, München 1962/66
Reliquienschacher am Osmanenhof im XV. Jahrhundert. Zugleich ein Beitrag zur Geschichte der osmanischen Goldprägung unter Mehmed II., dem Eroberer. (de:Bayerische Akademie der Wissenschaften, Philosophisch-historische Klasse, Sitzungsberichte, Jahrgang 1956, Heft 2) online