Jump to content

Arsimi në Bashkimin Evropian

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Arsimi në Bashkimin Evropian është në përgjegjësinë e shteteve anëtare dhe ministrive të tyre të arsimit që ato kanë në institucionet e Bashkimit Evropian dhe ku luajnë vetëm një rol mbështetës dhe mbikëqyrës. Sipas nenit 165 të Traktatit për Funksionimin e Bashkimit Evropian, Komuniteti:

. . . do të kontribuojë në zhvillimin e arsimit cilësor duke inkurajuar bashkëpunimin ndërmjet shteteve anëtare, nëpërmjet veprimeve të tilla si promovimi i lëvizshmërisë së qytetarëve, hartimi i programeve të përbashkëta studimore, krijimi i rrjeteve, shkëmbimi i informacionit ose mësimi i gjuhëve të Bashkimit Evropian. Traktati përmban gjithashtu një angazhim për të promovuar të mësuarit gjatë gjithë jetës për të gjithë qytetarët e Bashkimit Evropian.[1]

BE-ja financon gjithashtu programe arsimore, profesionale si dhe për ndërtimin e shtetësisë, të cilat inkurajojnë qytetarët e BE-së të përfitojnë nga mundësitë që BE-ja u ofron qytetarëve të saj për të jetuar, studiuar dhe punuar në vende të tjera. Më i njohuri prej tyre është programi Erasmus, sipas të cilit më shumë se 3,000,000 studentë kanë marrë pjesë në shkëmbimin dhe lëvizshmërinë ndëruniversitare gjatë 20 viteve të fundit. Që nga viti 2000, të ndërgjegjshëm për rëndësinë e Arsimit dhe Trajnimit për objektivat e tyre ekonomike dhe sociale, Shtetet Anëtare të BE-së kanë filluar të punojnë së bashku për të arritur qëllime specifike në fushën e arsimit. Duke ndarë shembuj të praktikave të mira të politikave, duke marrë pjesë në aktivitetet e të mësuarit nga kolegët, duke vendosur standarde dhe duke ndjekur progresin kundrejt treguesve kyç, 27 Shtetet Anëtare synojnë t'u përgjigjen në mënyrë koherente sfidave të përbashkëta, duke ruajtur sovranitetin e tyre individual në fushën e politikave arsimore . Kjo strategji quhet programi Edukimi dhe Trajnimi 2020 (ET2020), i cili është një përditësim i programit Edukimi dhe Trajnimi 2010 . [2] Bashkimi Evropian është gjithashtu një partner në projekte të ndryshme ndërqeveritare, duke përfshirë Procesin e Bolonjës, qëllimi i të cilit është të krijojë një zonë evropiane të arsimit të lartë duke harmonizuar strukturat dhe standardet e diplomave akademike, si dhe standardet akademike të sigurimit të cilësisë në të gjithë shtetet anëtare të BE-së dhe në vendet e tjera evropiane.

Ndërtimi i një Evrope të dijes

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Bashkimi Evropian miratoi programin e tij të parë arsimor (programi COMETT, i krijuar për të stimuluar kontaktet dhe shkëmbimet e njohurive midis universiteteve dhe industrisë) në korrik 1987. Ky program u pasua nga programi ERASMUS, i cili promovoi kontaktet dhe bashkëpunimin ndëruniversitar, si dhe një lëvizshmëri të konsiderueshme të studentëve (siç bëri në vitin 1989 programi "Rinia për Evropën", e që ishte skema e parë mbështetëse e shkëmbimit të të rinjve në BE). Këto programe u miratuan nga vendet e BE-së, por me mbështetje të konsiderueshme edhe nga Parlamenti Evropian, i cili i vuri buxhetet në dispozicion edhe para miratimit të instrumenteve ligjore.

Bashkimi Evropian ka dy lloje të ndryshme instrumentesh për të rritur cilësinë dhe hapjen e sistemeve të arsimit dhe trajnimit të shteteve anëtare të BE-së: një grup instrumentesh politike përmes të cilave vendet e BE-së inkurajohen të zhvillojnë sistemet e tyre arsimore dhe të mësojnë sukseset nga njëri-tjetri; dhe një program thelbësor për të mbështetur shkëmbimet, rrjetet dhe mësimin e ndërsjellë ndërmjet shkollave, universiteteve ose qendrave të trajnimit, si dhe ndërmjet autoriteteve politike përgjegjëse për këto fusha në shtetet e ndryshme anëtare.

Politika e arsimit dhe trajnimit

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Interesi i Bashkimit Evropian për politikën arsimore (në krahasim me programet e arsimit) u zhvillua pas samitit të Lisbonës në mars 2000, në të cilin krerët e shteteve dhe qeverive të BE-së u kërkuan Ministrave të Arsimit të BE-së të reflektojnë mbi "objektivat konkrete" të sistemet arsimore me synim përmirësimin e tyre. [3] Komisioni Evropian dhe Shtetet Anëtare të Bashkimit Evropian punuan së bashku në një raport për Këshillin Evropian në pranverën e vitit 2001, [4] ndërsa në Samitin e Pranverës së vitit 2002 miratoi programin e tyre të përbashkët të punës [5] duke treguar se si ata propozuan të çonin përpara rekomandimet e raportit. Që atëherë ata kanë publikuar një seri "Raportesh të Përbashkëta" për çdo vit. [6] [7] [8] [9] [10]

Komisioni kërkon të inkurajojë shtetet anëtare që të përmirësojnë cilësinë e sistemeve të tyre të arsimit dhe trajnimit në dy mënyra kryesore: nëpërmjet një procesi të përcaktimit të objektivave dhe publikimit të pozicionit të Shteteve Anëtare në arritjen e tyre dhe duke nxitur debatin mbi temat me interes të përbashkët. Kjo bëhet duke përdorur procesin e njohur si Metoda e Hapur e Koordinimit.

Vendosja e objektivave

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Për sa i përket përcaktimit të objektivave, Shtetet Anëtare të Këshillit më 5 maj 2003, ranë dakord për pesë standarde: braktisësit e hershëm të shkollës; numri i të diplomuarve dhe zvogëlimi i disbalancës gjinore në matematikë, shkencë dhe teknologji; përfundimi i arsimit të mesëm të lartë; me arritje të ulëta në shkrim-lexim; të mësuarit gjatë gjithë jetës.[11]

Sipas kornizës aktuale të politikave në Arsimin dhe Politikën (ET2020), shtatë standardet kërkojnë që deri në vitin 2020: [12]

1 – Të braktisurit e hershëm të shkollës : më pak se 10% e nxënësve të shkollës duhet të largohen nga shkolla para përfundimit të shkollimit të detyrueshëm

2 – Arritja e arsimit të lartë : të paktën 40% e popullsisë së moshës 30-34 vjeç duhet të kenë përfunduar arsimin e lartë

3 – Edukimi dhe kujdesi në fëmijërinë e hershme : 95% e fëmijëve të moshës 4 deri në moshën kur fillon arsimi fillor duhet të marrin pjesë në arsimin e hershëm

4 – Arritje të ulëta në lexim, matematikë dhe shkencë : jo më shumë se 15% e 15-vjeçarëve duhet të kenë arritje të ulëta në lexim, matematikë dhe shkencë, siç matet në nivelin 2 në Programin e OECD-së për Vlerësimin Ndërkombëtar të Studentëve

5 – Shkalla e punësimit të të sapodiplomuarve : 82% e popullsisë së moshës 20-34 vjeç, të cilët nuk janë më në arsim apo trajnim dhe kanë përfunduar me sukses arsimin e mesëm të lartë ose të lartë, duhet të punësohen.

6 – Pjesëmarrja e të rriturve në mësimin gjatë gjithë jetës : pjesëmarrja e grupmoshës 25-64 në të mësuarit gjatë gjithë jetës (p.sh. edukimi ose trajnimi i vazhdueshëm formal ose joformal duke përfshirë zhvillimin e aftësive në kompani) duhet të jetë jo më pak se 15% në vit

7 – Lëvizshmëria ndërmjet vendeve : të paktën 20% e të diplomuarve në arsimin e lartë dhe 6% e të rinjve 18 deri në 34 vjeç me një kualifikim fillestar profesional duhet të kenë kaluar ca kohë duke studiuar ose trajnuar jashtë vendit

Që nga viti 2012, [10] progresi kundrejt standardeve dhe treguesve bazë vlerësohet çdo vit në Monitorin e Arsimit dhe Trajnimit, [13] i publikuar çdo vjeshtë nga Drejtoria e Përgjithshme për Arsimin dhe Kulturën në zëvendësim të Raportit të Progresit . [10] Standardi për të braktisurit e hershëm të shkollës dhe standardi për arritjen e arsimit të lartë janë gjithashtu objektiva të Evropës 2020 .

Diskutimet e politikave

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Përveç matjes së progresit, komisioni publikon gjithashtu dokumente politikash të dizajnuara për të inkurajuar Shtetet Anëtare të BE-së që të shikojnë më nga afër fusha të veçanta të politikës së tyre të arsimit dhe trajnimit. Komisioni ka botuar dokumente të tilla për shumë vite, por deri në Samitin e Lisbonës në mars 2000, pak u ndoqën gjerësisht. Megjithatë, që atëherë, Shtetet Anëtare janë bërë më të hapura për shkëmbim dhe mësim të ndërsjellë, dhe një numër dokumentesh të Komisionit kanë pasur ndikim të rëndësishëm. Një shembull i fundit (fundi i vitit 2006) mund të gjendet në Komunikimin mbi " Efiçenca dhe barazia në sistemet evropiane të arsimit dhe trajnimit". Ky dokument në përgjithësi u mirëprit nga Shtetet Anëtare, por tërhoqi kritika nga disa (në veçanti Gjermania dhe Austria) të cilët mendonin se komentonte negativisht mbi sistemet e tyre të arsimit dhe trajnimit. [14]

Rrjetëzimi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Së fundi, komisioni ka mbështetur një sërë sistemesh rrjetëzimi ndërmjet Ministrave (dhe Ministrive) në Shtetet Anëtare të BE-së, përveç takimeve tre herë në vit të "Këshillit të Arsimit" brenda sistemit institucional të BE-së. Këto variojnë nga takimet dyvjeçare të Ministrave përgjegjës për Arsimin dhe Formimin Profesional ("Procesi i Kopenhagës"), përmes takimeve të rregullta të Drejtorëve të Përgjithshëm për Arsimin e Lartë ose për Arsimin dhe Formimin Profesional deri te rrjetet ose "grupet" më të specializuara brenda " Arsimit dhe Trajnimit". Programi 2010 " në fusha të tilla si kompetencat kyçe, mësimi i gjuhëve të huaja ose njohja e kualifikimeve joformale dhe joformale. [15]

Brenda BE-së

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Programet e para të shkëmbimit të Bashkimit Evropian ishin Programi COMETT për lidhjet dhe shkëmbimet Industri-Universitet, i nisur në 1987 (dhe u ndërpre në 1995); programi i shkëmbimit universitar Erasmus filloi në të njëjtin vit. Programe të ngjashme kanë filluar që atëherë, dhe që nga viti 2007 të gjitha programet e edukimit dhe trajnimit janë bashkuar në një program të vetëm; Programi i të mësuarit gjatë gjithë jetës 2007-2013 . [16] Programi i të mësuarit gjatë gjithë jetës përfshin nën-programe të veçanta për shkollat; universitetet dhe arsimi i lartë; arsimi dhe aftësimi profesional; arsimimi i të rriturve; mësimdhënie për BE-në në universitete; dhe një program 'horizontal' për zhvillimin e politikave.

Programi i shkëmbimit të shkollave, i quajtur sipas mësuesit, shkencëtarit dhe edukatorit çek të shekullit të 15-të, John Amos Comenius, ka ndihmuar mbi 2.5 milionë nxënës shkollash të marrin pjesë në projekte të përbashkëta përtej kufijve. Programi Erasmus (i emëruar pas Desiderius Erasmus, humanistit dhe teologut holandez të shekullit të 16-të), ka qenë ikona e programeve të shkëmbimit universitar që nga fillimi i tij në 1987. Rreth dy milionë studentë kanë kaluar deri më tani një periudhë plotësisht të akredituar nga 3 muaj deri në një vit akademik në një universitet tjetër të BE-së në kuadër të programit, i cili është bërë një simbol i Evropës në universitete. Programi i arsimit dhe formimit profesional ka marrë emrin e shpikësit të rilindjes dhe gjithëpërfshirës Leonardo da Vinci . Aktualisht ndihmon rreth 75,000 të rinj çdo vit për të kryer një praktikë ose praktikë në një vend tjetër të BE-së . Programi i edukimit të të rriturve, i emëruar sipas Pastorit NFS Grundtvig, teologut, poetit, filozofit dhe mendimtarit danez të shekullit të 19-të, ndihmon ata që përfshihen në arsimin e të rriturve të kenë akses në përvojën e ngjashme ndërkombëtare. Nën-programi që mbështet mësimdhënien për Evropën në arsimin e lartë është emëruar sipas politikanit dhe arkitektit francez të Unitetit Evropian, Jean Monnet .

Programi hyri në fuqi më 1 janar 2007 dhe do të vazhdojë derisa të mbyllen projektet e nisura në vitin e fundit 2013 – ndoshta në 2016.

Jashtë BE-së

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Programi i parë i BE-së për të nxitur shkëmbimin arsimor dhe bashkëpunimin ndërmjet institucioneve arsimore brenda BE-së dhe atyre jashtë saj ishte programi TEMPUS, i miratuar më 7 maj 1990 nga Këshilli si pjesë e asistencës së ofruar nga Komuniteti Evropian i ditës për vendet që shpërthejnë. i lirë nga sundimi sovjetik.

Ideja e TEMPUS-it ishte që universitetet individuale në Komunitetin Evropian të mund të kontribuonin në procesin e rindërtimit të sistemeve universitare të lira dhe efektive në vendet partnere; dhe se një proces nga poshtë lart nëpërmjet partneriteteve me universitete individuale në këto vende do të siguronte një kundërpeshë ndaj ndikimit të ministrive shumë më pak të besuara, pak prej të cilave deri atëherë kishin pësuar ndryshime serioze që nga dominimi sovjetik. Programi pati një sukses të menjëhershëm; dhe deri në vitin 1993 numri i vendeve pjesëmarrëse ishte rritur nga pesë në fillim në njëmbëdhjetë. Më pas, programi u zgjerua për të përfshirë shtetet e reja të pavarura të ish-Bashkimit Sovjetik ; sërish të përfshihen vendet e Ballkanit Perëndimor; [17] dhe në fund për të mbuluar vendet e Mesdheut. [18]

Programi TEMPUS [19] aktualisht mbështet projekte të drejtuara nga konsorciume universitetesh në BE dhe në vendet partnere, të cilat synojnë të përditësojnë kurrikulat dhe metodat e mësimdhënies; për të përmirësuar menaxhimin akademik (p.sh. planet e zhvillimit strategjik, sistemet e vlerësimit dhe sigurimit të cilësisë); dhe të promovojë prioritetet e arsimit të lartë të vendeve partnere. Ai gjithashtu ofron Grante Individuale të Lëvizshmërisë për t'u mundësuar individëve të udhëtojnë drejt ose nga Evropa në lidhje me këto tema. Programi TEMPUS është ende në ekzekutim, por do të rinovohet dhe rishikohet që nga viti 2007.

TEMPUS u pasua nga një sërë programesh më të vogla të ndërtuara më shumë rreth mobilitetit të akademikëve drejt BE-së. Këto përfshinin programet ALFA/ALBAN me universitetet e Amerikës Latine; [20] programi Asia-Link; [21] dhe të tjera, ndonjëherë të kufizuara në kohë. Një numër prej tyre duket se janë krijuar si një mjet asistence zhvillimi dhe jo me zhvillimin e universiteteve si të tilla, një përshtypje e forcuar nga fakti se ato menaxhoheshin nga shërbimi i asistencës për zhvillim të Komisionit Evropian EuropeAid dhe jo (si p.sh. Programi TEMPUS ose Erasmus Mundus ) nga departamenti i tij i Arsimit dhe Kulturës. 

Së fundi, në vitin 2003, Bashkimi Evropian nisi programin Erasmus Mundus, një projekt për të siguruar vendin e Universiteteve Evropiane si qendra të ekselencës në mbarë botën; për të tërhequr studentët më të mirë nga e gjithë bota në Evropë; dhe për të mundësuar partneritete ndërmjet universiteteve evropiane dhe atyre të vendeve të tjera. Programi pati mbështetje të fortë si nga Këshilli i Ministrave ashtu edhe nga Parlamenti Evropian . [22] Faza e parë e Erasmus Mundus do të përfundojë në vitin 2008. Komisioni ka njoftuar synimin e tij për të propozuar një periudhë të mëtejshme. Qendra e Studimeve Evropiane (ESC) së fundmi është shfaqur si një kompani me reputacion dhe e besueshme në Indian, duke ofruar shërbime nga fundi në fund në fushën e arsimit evropian jashtë shtetit, duke ndihmuar studentët indianë të përfitojnë nga përfitimet Erasmus Mundus.

Shih edhe

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Lidhjet e jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ . . . shall contribute to the development of quality education by encouraging cooperation between Member States, through actions such as promoting the mobility of citizens, designing joint study programmes, establishing networks, exchanging information or teaching languages of the European Union. The Treaty also contains a commitment to promote life-long learning for all citizens of the European Union.
  2. ^ "EUR-Lex – 52009XG0528(01) – EN – EUR-Lex" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  3. ^ Presidency Conclusions Lisbon European Council 23 and 24 March 2000;cf paragraphs 24-27
  4. ^ "Stockholm European Council 23-24 March 2001. Presidency conclusions and annexes" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  5. ^ "Presidency Conclusions Barcelona European Council 15 and 16 March 2002" (PDF) (në anglisht). Arkivuar (PDF) nga origjinali më 23 qershor 2006. Marrë më 29 prill 2017.
  6. ^ "EUR-Lex – 52004XG0430(01) – EN – EUR-Lex" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  7. ^ "EUR-Lex – 52006XG0401(01) – EN – EUR-Lex" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  8. ^ "EUR-Lex – 52008XG0405(01) – EN – EUR-Lex" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  9. ^ "EUR-Lex – 52010XG0506(01) – EN – EUR-Lex" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  10. ^ a b c "EUR-Lex – 52012XG0308(01) – EN – EUR-Lex" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  11. ^ "EUR-Lex – 52003XG0607(01) – EN – EUR-Lex" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  12. ^ "Education and training policies based on evidence". European Commission (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 23 gusht 2016. Marrë më 29 prill 2017.
  13. ^ "Education and Training Monitor". European Commission (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 16 gusht 2016. Marrë më 29 prill 2017.
  14. ^ see, for example, the article of 14 November 2006 in Der Spiegel Online at or similar articles in Financial Times Deutschland and Tageszeitung on 15 November 2006.
  15. ^ "EUROPA – Education and Training – INNERPAGE – Education" (në anglisht). European Commission. Marrë më 26 mars 2013.
  16. ^ "EUROPA – Education and Training – The Lifelong learning programme" (në anglisht). European Commission. Arkivuar nga origjinali më 19 mars 2013. Marrë më 26 mars 2013.
  17. ^ Albania, Bosnia and Herzegovina, Croatia, Montenegro, Republic of Macedonia, Serbia.
  18. ^ "for a full list of current coverage, see" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.[lidhje e vdekur]
  19. ^ "Tempus: modernising higher education in EU neighbours". European Commission (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 7 nëntor 2013. Marrë më 29 prill 2017.
  20. ^ "see official web-site" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  21. ^ "official web-site" (në anglisht). Marrë më 29 prill 2017.
  22. ^ see the enthusiastic report on the draft Erasmus Mundus programme by Mme Marielle de Sarnez MEP for the European Parliament:
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Arsimi_në_Bashkimin_Evropian&oldid=2715758"