Ekspedita e Skënderbeut në Itali

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Ekspedita e Skënderbeut në itali
Pjesë e luftës Napolitane (1459–1464)
Një hartë që paraqet rrugët e që përshkroi Skënderbeu me vartësit e tij nëpër detin Adriatik në jug të Italisë.
Udhëtim Skënderbeut në Itali. Rruga veriore u mor nga vetë Skënderbeu, ndërsa në jug është marrë nga vartësit e tij.
Data1460–1462
Vendodhja
Italia Jugore
Pasoja Ferdinand rimerr shumicën e territoreve të tij të humbura
Palët pjesëmarrëse
Lidhja e Lezhës
Shtetet e Papës
Mbretëria e Napolit
Dukati i Milanos
House of Anjou
Principality of Taranto
Fisnikët italianë Pro-Angevin
Komandantët dhe udhëheqësit
Skënderbeu
Konstandin Kastrioti
Pius II
Ferdinand I of Naples
Alessandro Sforza
René d'Anjou
Jean d'Anjou
Jacopo Piccinino
Giovanni Orsini

Ekspedita e Skënderbeut në itali (1460-1462) është ndërmarrë për të ndihmuar aleatin e tij Ferdinandit I i Napolit, sundimi i i të cilit ishte kërcënuar nga Dinastia Anzhuine. Gjergj Kastrioti Skënderbeu ishte sundimtari i Shqipërisë (Latin: dominus Albaniae), i cili kishte qenë duke udhëhequr një rebelim kundër Perandorisë osmane që nga viti 1443 dhe bëri veten aleat me disa monarkë të Evropës Perëndimore. Në 1458, Alfonso V i Aragonit, sundues i Sicilisë dhe Napolit dhe aleati më i rëndësishëm i Skënderbeut, vdiq, duke lënë djalin e tij të paligjshëm, Ferdinandin, në fronin napolitan; René d'Anjou, Duka i Anzhuinëve, pretendonte të merrte fronin. Konflikti mes përkrahësve të Renese dhe Ferdinandit shumë shpejt shpërtheu në një luftë civile. Papa Calixtus III, me prejardhje spanjolle, mund të bënte shumë pak për të siguruar Ferdinandin, kështu që ai u kthye tek Skënderbeu për ndihmë.

Në 1457, Skënderbeu kishte arritur fitoren e tij më të famshme mbi Perandorinë Osmane në Betejën e Albulenës, e cila u prit me entuziazëm të madh në të gjithë Itali-në.

Ngjarja[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në 1456, aleati i Skënderbeut, Janosh Huniadi, vdiq, dhe i biri i tij, Mathias Corvinus, u kurorëzua mbreti i Hungarisë. Huniadi ishte për një luftë sulmuese kundër Perandorisë Osmane, ndërsa fisnikëria hungareze dhe djali i tij promovoi një luftë mbrojtëse.[1] Vitin e ardhshëm, Gjergj Kastrioti Skënderbeu mposhti një forcë të konsiderueshme osmane në betejën e Albulenës.

Gjendja e italianëve[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Gjendja e shqiptarëve[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Burimi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ Frashëri 2002, p. 359

Lidhjet e jashtme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]