Jump to content

Rimishërimi

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Riinkarnimi)
Vizatimi ilustron se si shpirti udhëton në secilën nga katër gjendjet e ekzistencës pas vdekjes varësisht nga karma e tij, sipas jainizmit.

Rimishërimi ose rilindja (anglisht: reincarnation; rilindja e shpirtit në trup të ri) është koncept filozofik ose fetar që një aspekt i një qenieje të gjallë fillon një jetë të re në një trup apo formë tjetër fizik pas çdo vdekjeje biologjike. Ajo quhet gjithashtu rilindje ose transmigrim, dhe është pjesë e doktrinës Saṃsāra të ekzistencës ciklike.[1][2] Është një parim qendror i të gjitha feve të mëdha indiane, pra Budizmi, Hinduizmi, Jainizmi dhe Sikizmi.[2][3][4] Ideja e rimishërimit gjendet në shumë kultura të lashta,[5] dhe një besim në rilindjen / metempsikozë u mbajt nga figura historike greke, të tilla si Pitagora, Sokrati dhe Platoni.[6] Është gjithashtu një besim i zakonshëm i feve të ndryshme antike dhe moderne si Spiritizmi, Teozofia dhe Eckankari dhe gjendet edhe në shumë shoqëri fisnore anembanë botës, në vende të tilla si Australia, Azia Lindore, Siberia dhe Amerika e Jugut.[7]

Megjithëse pjesa më e madhe e denominacioneve brenda feve abrahamike si judaizmi, krishterimi dhe islami nuk besojnë se individët rimishërohen, grupe të veçanta brenda këtyre feve i referohen rimishërimit; këto grupe përfshijnë pasuesit kryesorë historikë dhe bashkëkohorë të Kabalës, Katarëve, Alevitëve, Druzëve[8] dhe Rosikurgëve.[9] Marrëdhëniet historike midis këtyre sekteve dhe besimet rreth rimishërimit që ishin karakteristikë për Neoplatonizmin, Orfizmin, Hermetizmin, Manicheanizmin dhe Gnosticizmin e epokës romake, si dhe fetë indiane, kanë qenë subjekt i hulumtimeve të fundit shkencore.[10] Kisha e unitetit dhe themeluesi i saj Charles Fillmore japin mësime për rimishërimin.

Në dekadat e fundit, shumë evropianë dhe amerikanë të veriut kanë zhvilluar një interes në rimishërimin,[11] dhe shumë vepra bashkëkohore e përmendin atë.

Përkufizimet konceptuale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Fjala "reincarnation" rrjedh nga latinishtja, fjalë për fjalë, "duke hyrë përsëri në mish". Ekuivalenti grek, metempsikoza (μετεμψύχωσις) rrjedh nga meta (ndryshim) dhe empsykhoun (për të vënë një shpirt në të), [12] një term që i atribuohet Pitagorës.[13] Një term alternativ është transmigrimi që nënkupton migrimin nga një (trup) në tjetrin.[14] Rimishërimi i referohet besimit se një aspekt i çdo qenieje njerëzore (ose të gjitha qeniet e gjalla në disa kultura) vazhdon të ekzistojë pas vdekjes, ky aspekt mund të jetë shpirti ose mendja ose ndërgjegjja ose diçka e jashtëzakonshme e cila rilind në një cikël të ndërlidhur ekzistencial; besimi i transmigrimit ndryshon sipas kulturave dhe është parashikuar të jetë në formën e një qenie njerëzore të sapolindur, të kafshës, të bimës ose të shpirtit, ose si një qenie në ndonjë fushë tjetër jo-njerëzore të ekzistencës.[15][16][17] Termi është përdorur nga filozofë modernë si Kurt Gödel[18]dhe ka hyrë në gjuhën angleze. Një term tjetër grek që nganjëherë përdoret si sinonim është palingenesis, "të qenit i lindur përsëri".[19]

Rilindja është një koncept kyç i gjetur në fetë e mëdha indiane dhe diskutohet me terma të ndryshëm. Punarjanman (Sanskrit: पुनर्जन्मन्) do të thotë "rilindje, transmigrim".[20][21] Rimishërimi diskutohet në tekstet e lashta sanskrite të Budizmit, Hinduizmit dhe Jainizmit, me shumë terma alternative të tilla si punarāvṛtti (पुनरावृत्ति), punarājāti (पुनराजाति), punarjīvātu (पुनर्जीवातु), punarbhava (पुनर्भव), āgati-gati (आगति-गति, e zakonshme në tekstet Pali budiste), nibbattin (निब्बत्तिन्), upapatti (उपपत्ति), and uppajjana (उप्पज्जन).[20][22] Këto fetë besojnë se ky rimishërim është ciklik dhe një Saṃsāra e pafundme, përveç kur fiton njohuri shpirtërore që e përfundon këtë cikël që çon në çlirim.[2][3] Koncepti i rimishërimit konsiderohet në fetë indiane si një hap që fillon çdo "cikël të lëvizjes së pafund, ekzistencës së përhershme ose të zakonshme",[2] por një mundësi që të kërkojë çlirim shpirtëror nëpërmjet një jetese etike dhe një shumëllojshmërie të meditimeve, yogic (marga), ose praktika të tjera shpirtërore.[23][24] Ata e konsiderojnë lirimin nga cikli i rimishërimit si qëllimin përfundimtar shpirtëror dhe e thërrasin çlirimin nëpërmjet termave të tilla si moksha, nirvana, mukti dhe kaivalya.[25][26] Megjithatë, traditat budiste, Hindu dhe Jain kanë ndryshuar, që nga kohërat e lashta, në supozimet e tyre dhe në detajet e tyre mbi atë që rimishërohet, si rimishërimi ndodh dhe çka çon në çlirim.[27][28]

Gilgul, Gilgul neshamot ose Gilgulei Ha Neshamot (Heb. גלגול הנשמות) i referohet konceptit të rimishërimit në judaizmin kabalistik, që gjendet në shumë letersi jidish midis hebrenjve Ashkenazi (hebrenjve të diasporës). Gilgul do të thotë "cikël" dhe neshamot është "shpirtrat". Rimishërimi kabalist thotë se njerëzit rimishërohen vetëm në njerëz dhe tek e njëjta gjini: burrat në burrat, gratë në gratë.[nevojitet citimi]

Historia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Origjina

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Origjina e nocionit të rimishërimit është e panjohur.[29] Diskutimi i subjektit shfaqet në traditat filozofike të Indisë. Para-Sokratikët grekë diskutuan mbi rimishërimin, dhe Druidët Celtikë thuhet gjithashtu se kanë dhënë mësim mbi doktrinën e rimishërimit.[30]

Idetë që lidhen me rimishërimin mund të kenë lindur në mënyrë të pavarur në rajone të ndryshme, ose mund të jenë përhapur si rezultat i kontaktit kulturor. Përkrahësit e transmetimit kulturor kanë kërkuar lidhje midis keltëve të epokës së hekurit, grekëve dhe filofisë dhe fesë Vedike [31] disa madje sugjeronin se besimi në rimishërim ishte i pranishëm në religjionin Proto-Indo-Europian.[32] Në kulturat bujqësore antike evropiane, iraniane dhe indiane, ciklet jetësore të lindjes, vdekjes dhe rilindjes njiheshin si një kopje e cikleve bujqësore natyrore.[33]

Jainizmi, Hinduizmi dhe Budizmi i hershëm

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Ideja e rimishërimit ka rrënjë të hershme në periudhën Vedike (1500 deri në 500 pes), përpara Budës dhe Mahaviras.[34] Konceptet e ciklit të lindjes dhe vdekjes, samsara dhe çlirimi pjesërisht rrjedhin nga traditat asketike që u ngritën në Indi rreth mesit të mijëvjeçarit të parë pes.[35] Megjithëse nuk ka prova të drejtpërdrejta për këtë, fiset e luginës së Ganges ose traditat Dravidian të Indisë Jugore janë propozuar si një burim tjetër i hershëm i besimeve të rimishërimit.[36]

Rigveda e Hinduizmit bën referenca për rimishërimin në shtresën e Brahmanas.[37][38][39] Megjithëse këto shtresa të hershme tekstuale të Vedave, që nga shekulli i 2-të pes, përmendin dhe parashikojnë doktrinën e Karmës dhe rilindjen, ideja nuk është plotësisht e zhvilluar. [40][41][42] Është në fillim të Upanishadëve, të cilat janë para-Budës dhe para-Mahavirës, ku këto ide janë zhvilluar më qartë në mënyrë të përgjithshme.[40] Përshkrimet e hollësishme shfaqen së pari rreth gjysmës së parë të mijëvjeçarit pes në tradita të ndryshme, duke përfshirë budizmin, jainizmin dhe shkollat e ndryshme të filozofisë hindu, secila prej të cilave dha shprehje unike të parimit të përgjithshëm.[3]

Tekstet e jainizmit të lashtë që kanë mbijetuar në epokën moderne janë post-Mahavira, gjasa nga shekujt e fundit të mijëvjeçarit të parë pes dhe gjerësisht përmendin rilindjen dhe doktrinat karma.[43][44] Filozofia Jaina supozon se shpirti (Jiva në Jainizëm, Atman në Hinduizëm) ekziston dhe është i përjetshëm, duke kaluar nëpër cikle të transmigrimit dhe rilindjes.[45] Pas vdekjes, rimishërimi në një trup të ri pohohet të jetë i menjëhershëm në tekstet e hershme Jaina.[44] Në varësi të karmës së akumuluar, rilindja ndodh në një formë më të lartë ose më të ulët trupore, qoftë në qiell, në ferr apo në botën tokësore.[46][47] Asnjë formë trupore nuk është e përhershme: të gjithë vdesin dhe reinkarnohen/rimishërohen më tej. Çlirimi (kevalya) nga rimishërimi është i mundur, megjithatë, duke hequr dhe duke i dhënë fund akumulimeve karmike shpirtit të vet.[48] Nga fazat e hershme të Jainizmit, një qenie njerëzore u konsiderua si qenie më e lartë e vdekshme, me potencial për të arritur çlirimin, veçanërisht nëpërmjet asketizmit.[49][50][51]

Tekstet e hershme budiste diskutojnë mbi rilindjen si pjesë e doktrinës së Saṃsāra. Kjo pohon se natyra e ekzistencës është një "ciklin e ngarkuar me vuajtje të jetës, vdekjes dhe rilindjes, pa fillim dhe pa fund".[52][53] Gjithashtu i referohet si rrota e ekzistencës (Bhavacakra), shpesh përmendet në tekstet budiste me termin punarbhava (rilindja, ri-bërja). Çlirimi nga ky cikël ekzistencial, Nirvana, është themeli dhe qëllimi më i rëndësishëm i budizmit.[52][54][55] Tekste budiste gjithashtu pohojnë se një person i ditur njeh lindjet e tij të mëparshme, një njohuri të arritur nëpërmjet niveleve të larta të përqendrimit meditues.[56] Budizmi tibetian flet për vdekjen, bardo (një gjendje e ndërmjetme), dhe rilindja në tekste si Tibetan Book of the Dead. Ndërsa Nirvana mësohet si qëllimi përfundimtar në Budizmin e Theravadin dhe është esencial për Budizmin Mahajana, shumica e budistëve laikë bashkëkohorë përqendrohen në akumulimin e karma të mirë dhe marrjen e meritës për të arritur një rimishërim më të mirë në jetën e ardhshme.[57][58]

Në traditat e hershme budiste, kozmologjia Saṃsāra përbëhej nga pesë fusha, përmes të cilave rrota e ekzistencës bënte ciklin.[52] Kjo përfshinte ferrin (niraya), fantazmat e uritura (pretas), kafshët (tiryak), njerëzit (manushya), dhe perënditë (devas, qiellor).[52][53][59] Në traditat e fundit budiste, kjo listë u rrit në një listë me gjashtë fusha të rilindjes, duke shtuar gjysmëperëndi (asuras).[52][60]

Arsyetimi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Shtresat më të hershme të tekstit Vedik përfshijnë konceptin e jetës, pasuar nga një jetë e përtejme në qiell dhe ferr bazuar në virtytet kumulative (merita) ose veset (demerit).[61] Megjithatë, Rishis Vedik i lashtë sfidoi këtë ide të jetës së përjetshme si të thjeshtë, sepse njerëzit nuk jetojnë një jetë të barabartë morale ose imorale. Midis jetëve përgjithësisht të virtytshme, disa janë më virtuoze; ndërsa e keqja gjithashtu ka shkallë dhe tekstet pohojnë se do të ishte e padrejtë për njerëzit, me shkallë të ndryshme të virtyteve ose veseve, të përfundonin në qiell ose në ferr, ose/dhe në mënyrë jo-proporcionale pavarësisht se sa të virtytshëm apo këqija jetët e tyre ishin.[62][63][64] Ata prezantuan idenë e një jete të përtejme në qiell ose në ferr në proporcion me meritën, dhe kur kjo mbaron, kthehet dhe rilind.[65][66][67] Kjo ide shfaqet në tekstet e lashta dhe mesjetare, si cikli i jetës, vdekjes, rilindjes dhe ribashkimit, siç është pjesa 6:31 e Mahabharata dhe seksioni 6.10 i Devi Bhagavata Purana.[62][68][69]

Krahasimi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Tekstet e hershme të budizmit, hinduizmit dhe jainizmit ndajnë konceptet dhe terminologjinë që lidhen me rimishërimin.[70] Ata gjithashtu theksojnë praktika të ngjashme të virtytshme dhe karma të nevojshme për çlirimin dhe çfarë ndikon në rilindjet e ardhshme.[34][71] Për shembull, të tre diskutojnë virtyte të ndryshme - ndonjëherë të grupuara si Yamas dhe Niyamas – siç janë jo-dhunë, vërtetësi, jo-vjedhje, jo-pronësi, dhembshuri për të gjitha qeniet e gjalla, bamirësia dhe shumë të tjera.[72][73]

Budizmi, Hinduizmi dhe Jainizmi nuk pajtohen në supozimet dhe teoritë e tyre rreth rilindjes. Hinduizmi mbështetet në supozimin e tij themelor se "shpirti, ekziston në vetvete" (Atman, attā), në kontrast me supozimin budist se "nuk ka shpirt, ska vetvete" (Anatta, anatman).[74][75][76] Traditat Hinduse e konsiderojnë shpirtin si thelbin e pandryshueshëm të përjetshëm të një qenieje të gjallë dhe atë që udhëton nëpër reinkarnacione/rimishërime deri sa të arrijë vetëdijen.[77][78][79] Budizmi, përkundrazi, pohon një teori rilindjeje pa Vetvete dhe e konsideron realizimin e jo-Vetvetes ose të zbrazëtisë si Nirvana (nibbana). Pra, budizmi dhe hinduizmi kanë një pikëpamje shumë të ndryshme nëse ekziston vetvetja ose shpirt, i cili ndikon detajet e teorive të tyre të rilindjes përkatëse.[80][81][82]

Doktrina e rimishërimit në jainizëm ndryshon nga ajo në budizëm, edhe pse të dyja janë tradita jo-theiste Sramana.[83][84] Jainizmi, përkundër budizmit, pranon supozimin themelor se shpirti ekziston (Jiva) dhe pohon se ky shpirt është i përfshirë në mekanizmin e rilindjes.[85] Më tej, jainizmi e konsideron asketizmin si një mjet të rëndësishëm për çlirimin shpirtëror që përfundon gjithë rimishërimin, ndërkohë që budizmi nuk e mbështet.[83][86][87]

Greqia e hershme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Një sarkofag romak i shekullit të dytë tregon mitologjinë dhe simbolizmin e shkollave misterioze Orfike dhe Dionisike. Orfeu luan lirën e tij në të majtë.

Diskutimi i hershëm grek i konceptit gjithashtu daton në shekullin e 6-të pes. Një mendimtar i hershëm grek që njihet të ketë konsideruar rilindjen është Pherecydes i Syros-it (f.540 pes).[88] Bashkëkohori i tij më i ri, Pitaga (rr. 570 – rr. 495 pes[89]), , eksponenti i parë i tij i famshëm, krijoi shoqëri për përhapjen e konceptit. Platoni (428 / 427-348 / 347 pes) paraqiti tregimet e rimishërimit në veprat e tij, veçanërisht në Miti i Er.

Autoritetet nuk kanë rënë dakord se si nocioni u ngrit në Greqi: nganjëherë është thënë se Pitagora ka qenë nxënës i is said to have been Pherecydes, nganjëherë e ka prezantuar atë me doktrinën e Orfizmit, një fe trake që do të ishte e rëndësishme në përhapjen e rimishërimit, ose të ketë sjellë mësimin nga India. Në Phaedo, Platoni thotë për mësuesin e tij Sokratin, para vdekjes së tij, "Unë jam i bindur se vërtet ka një gjë të tillë si të jetosh përsëri dhe se jeta buron nga vdekja." Megjithatë Ksenofoni nuk e përmend Sokratin si besimtar në rimishërimin dhe Platoni mund të ketë sistemuar mendimin e Sokratit me konceptet që ai mori drejtpërdrejt nga Pitagorianizmi ose Orfizmi.

Antikiteti klasik

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Shiko gjithashtu: metapsikoza

Feja orfike, e cila jepte mësime mbi rimishërimin, rreth shekullit VI para Krishtit, u organizua në shkolla misterioze në Eleusis dhe gjetkë, dhe prodhoi një literaturë të bollshme.[90][91][92] Orfeu, themeluesi i tij legjendar, thuhet se ka mësuar se shpirti i pavdekshëm synon lirinë ndërsa trupi e mban atë të burgosur. Rrota e lindjes rrotullohet, shpirti ndryshon midis lirisë dhe robërisë në rrethin e gjerë të domosdoshmërisë. Orfeu shpalli nevojën e hirit të perëndive, Dionisi në veçanti, dhe të vetë-pastrimit derisa shpirti ka përfunduar ngjitjen spirale të fatit për të jetuar përgjithmonë.

Keltët

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në shekullin e 1 para Krishtit, Aleksandër Korneli Polyristor shkroi:

Doktrina Pitagoriane mbizotëron në mesin e mësimeve të Gaulëve se shpirtrat e njerëzve janë të pavdekshëm dhe se pas një numri të caktuar vitesh ata do të hyjnë në një trup tjetër.

Julius Caesar regjistroi se druidët e Gaulëve, Britania dhe Irlanda kishin metempsikozën si një nga doktrinat e tyre kryesore:[93]

Pika kryesore e doktrinës së tyre është se shpirti nuk vdes dhe se pas vdekjes kalon nga një trup në tjetrin ... objekti kryesor i të gjithë arsimimit është, sipas mendimit të tyre, që t'i bindë dijetarët e tyre me një besim të fortë në pathyeshmërinë e shpirtit njerëzor, i cili, sipas besimit të tyre, thjesht kalon në vdekje nga një banesë në tjetrën; sepse vetëm nga një doktrinë e tillë, thonë ata, që vjedh vdekjen e të gjitha tmerret e tij, mund të zhvillohet forma më e lartë e guximit njerëzor.

Judaizmi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Besimi në rimishërim kishte ekzistuar së pari në mesin e mistikëve hebrenj në Botën e Lashtë, mes të cilave shpjegime të ndryshme jepen për jetën e përtejme, edhe pse me një besim universal në një shpirt të pavdekshëm.[94] Sot, rimishërimi është një besim ezoterik brenda shumë rrymave të judaizmit modern. Kabala (misticizmi hebraik), jep mësime të një besimi në gilgul, transmigrimin e shpirtrave dhe kështu besimi në rimishërim është universal në judaizmin hasidik, i cili e konsideron Kabalin si të shenjtë dhe autoritar, dhe gjithashtu konsiderohet si një besim ezoterik në Judaizmin modern ortodoks. Në judaizëm, Zohari, botuar fillimisht në shekullin e 13-të, diskuton për rimishërimin gjerësisht, veçanërisht në pjesën e Torahit "Balak". Vepra më gjithëpërfshirëse kabaliste në rimishërimin, Shaar HaGilgulim,[95][96] u shkrua nga Chaim Vital, bazuar në mësimet e mentorit të tij, kabalisti i shekullit të 16-të Isaac Luria, i cili u tha se njihte jetët e kaluara të secilit person përmes aftësitë e tij gjysmë-profetike. Shembulli i shekullit të 18-të, Rabbi Elijah, i njohur si Vilna Gaon (Elijah i Vilna), shkroi një koment mbi Librin biblik të Jonait si një alegori të rimishërimit.

Praktika e konvertimit në judaizëm nganjëherë kuptohet brenda judaizmit ortodoks në aspektin e rimishërimit. Sipas kësaj shkolle të mendimit në judaizëm, kur jo hebrenjtë lëshohen në judaizëm, kjo është për shkak se ata kishin qenë hebrenj në një jetë të mëparshme. Shpirtrat e tillë mund të "enden nëpër kombe" përmes jetës së shumëfishtë, derisa të gjejnë rrugën e tyre drejt judaizmit, duke përfshirë edhe gjetjen e vetes të lindur në një familje jo-hebre me një "paraardhës të humbur" hebre.[97]

Ka një literaturë të gjerë të popullit hebre dhe histori tradicionale që i referohen rimishërimit.[98]

Taoizmi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Dokumentet taoiste që në fillim të dinastisë Han pretenduan se Lao Tzu u shfaq në tokë si persona të ndryshëm në kohë të ndryshme duke filluar në epokën legjendare të Tre Sovranëve dhe Pesë Perandorëve. Chuang Tzu (rreth shekullit të 3të pes) thotë: "Lindja nuk është fillimi, vdekja nuk është fundi. Ka ekzistencë pa kufizime; ekziston vazhdimësia pa një pikënisje. Ekzistenca pa kufizim është Hapësira. Vazhdimi pa një pikënisje është Koha. Ka lindje, ka vdekje, ka rrjedhje jashtë, ka hyrje brenda."[99]

Mesjeta

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Mitologjia norvegjeze

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Rilindja dhe periudha e hershme moderne

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Shekujt XIX dhe XX

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Filozofitë bashkëkohore fetare

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Budizmi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Në këtë relief budist me një lartësi prej 8 metrash, e bërë diku midis viteve 1177 dhe 1249, Mara, Zoti i vdekjes dhe dëshirës, kap me kthetra një Rrotë të Rimishërimit që përshkruan ciklin budist të rimishërimit.

Sipas shkrimeve të ndryshme budiste, Gautama Buddha besonte në ekzistencën e një jetë të përtejme në një botë tjetër dhe në rimishërim,

Meqë në të vërtetë ka një botë tjetër (çdo botë tjetër nga ajo e sotme njerëzore, domethënë sfera të rilindjes së ndryshme), ai që mban mendimin se 'nuk ka botë tjetër' ka pikëpamje të gabuar ...

— Buddha, Majjhima Nikaya i.402, Apannaka Sutta[100]

Buda gjithashtu pohoi se karma ndikon në rilindjen dhe se ciklet e lindjeve dhe vdekjeve të përsëritura janë të pafundme.[100][101] Para lindjes së Budës, dijetarët e lashtë indianë kishin zhvilluar teori konkurruese të jetës së përtejme, duke përfshirë shkollën materialiste siç ishte Charvaka,[102] që tregonte se vdekja është fundi, nuk ka jetë të përtejme, as shpirt, as rilindje, karma dhe ata e përshkruan vdekjen si një gjendje ku një qenie e gjallë është tërësisht e asgjësuar, e tretur.[103] Buda e hodhi poshtë këtë teori, miratoi teoritë alternative ekzistuese mbi rilindjen, duke kritikuar shkollat materialiste që mohonin rilindjen dhe karma, thotë Damien Keown.[104] Besime të tilla janë të papërshtatshme dhe të rrezikshme, thotë Buda, sepse pikëpamjet e tilla asgjësuese nxitnin papërgjegjshmërinë morale dhe hedonizmin material;[105] ai lidhi përgjegjësinë morale me rilindjen.[100][104]

Buda prezantoi konceptin se nuk ka vetvete të përhershëm (shpirt), dhe ky koncept qendror në budizëm quhet anattā.[106][107][108] MTraditat kryesore bashkëkohore budiste si traditat Theravada, Mahayana dhe Vajrayana pranojnë mësimet e Budës. Këto mësime pohojnë se ka rilindje, nuk ka vetë të përhershëm dhe nuk ka asnjë ātman (shpirt) të pakalueshëm që lëviz nga jeta në tjetrën dhe i lidh këto jetë së bashku, ka këmbëngulje, që të gjitha gjërat përbërëse siç janë qeniet e gjalla janë agregatet të shpërndahen në vdekje, duke u rimishëruar.[109][110][111] Ciklet e rilindjes vazhdojnë pafund, thotë Budizmi dhe është burim i Dukkha (vuajtjes, dhimbjes), por ky reinkarnim dhe cikli Dukkha mund të ndalet përmes nirvana-s. Doktrina anattā e budizmit është një kontrast me Hinduizmin, ky i fundit që pohon se "shpirti ekziston, është i përfshirë në rilindje, dhe përmes këtij shpirti gjithçka është e lidhur".[112][113][114]

Traditat e ndryshme brenda budizmit kanë ofruar teori të ndryshme për atë që rimishërohet dhe se si ndodh rimishërimi. Një teori sugjeron që ajo të ndodhë nëpërmjet ndërgjegjes (Pali: samvattanika-viññana)[115][116] ose rrjedhës së ndërgjegjes (Pali: viññana-sotam,[117] Sanskrit: vijñāna-srotām, vijñāna-santāna, ose citta-santāna) pas vdekjes, e cila rimishërohet bashkësi të re. Ky proces, thekson këtë teori, është i ngjashëm me flakën e një qiri të vdekur që ndez një tjetër. [118][119] Ndërgjegjja në qenien e sapolindur nuk është as e njëjtë as e krejtësisht e ndryshme nga ajo e të vdekurit, por të dyja formojnë një vazhdimësi apo rrjedhë shkakësore në këtë teori budiste. Transmigrimi është i ndikuar nga e kaluara e karma-s (kamma).[120][121] Shkaku kryesor i rilindjes, thotë Budizmi, është qëndrimi i ndërgjegjes në injorancë (Pali: avijja, Sanskrit: avidya) për natyrën e realitetit dhe kur kjo injorancë çrrënjoset, rilindja pushon.[122]

Një pikturë japoneze e shekullit të 12 që tregon një nga gjashtë sferat budiste të rimishërimit (rokudō, 六道).

Traditat budiste gjithashtu ndryshojnë në detajet e tyre mekanike për rilindjen. Budistë Theravada pohojnë se rilindja është e menjëhershme ndërkohë që shkollat tibetiane mbajnë nocionin e një bardo (gjendje e ndërmjetme) që mund të zgjasë deri në 49 ditë.[123][124] Koncepti i rilindjes bardo të budizmit tibetian, së bashku me yidam, u zhvillua në mënyrë të pavarur në Tibet pa ndikim indian dhe përfshin 42 perëndi paqësore dhe 58 perëndi të zemëruara.[125] Këto ide çuan në hartime mekanike mbi karma dhe çfarë forme të rilindjes merr pas vdekjes, të diskutuara në tekste si Libri tibetian i të vdekurve (The Tibetan Book of the Dead).[126][127] Traditat kryesore budiste pranojnë se rimishërimi i një qenie varet nga karma e kaluar dhe merita (demerit) e akumuluar dhe se ka gjashtë sfera të ekzistencës, në të cilat mund të ndodhë rilindja pas çdo vdekjeje.[128][16][57]

Brenda Zenit japonez, rimishërimi pranohet nga disa, por refuzohet nga të tjerët. Një dallim mund të nxirret mes "zenit popullor", si në Zenin e praktikuar nga laikët e devotshëm, dhe "Zenit filozofik". Zeni popullor në përgjithësi i pranon elementët e ndryshme të mbinatyrshme të budizmit, si rilindja. Megjithatë, Zeni filozofik, vë më shumë theks në momentin aktual. [129][130]

Disa shkolla konkludojnë se karma vazhdon të ekzistojë dhe t'i përmbahet personit derisa të dalë nga pasojat e saj. Për shkollën Sautrantika, çdo veprim "parfumon" individin ose "mbjell një farë" që më vonë mbin. Budizmi tibetian thekson gjendjen e mendjes në kohën e vdekjes. Të vdesësh me një mendje të qetë do të nxisë një farë të virtytshme dhe një rilindje fatlume; një mendje e shqetësuar do të nxisë një farë jo virtuoze dhe një rilindje fatkeqe.[131]

Hinduizmi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Lexo më tepër: Saṃsāra, Karma, dhe Moksha

Trupi vdes, pohon traditat Hindu, por jo shpirti, të cilin ata supozojnë të jetë realiteti, pathyeshmëria dhe lumturia e përjetshme [132] Çdo gjë dhe gjithë ekzistenca besohet të jetë e lidhur dhe ciklike në Hinduizëm, të gjitha qeniet e gjalla janë të përbëra nga dy gjëra, shpirti dhe trupi (ose materia). [133] Ātman nuk ndryshon dhe nuk mund të ndryshojë nga natyra e tij e lindur në besimin Hindu.[133] Në të kundërt, trupi dhe personaliteti, mund të ndryshojnë, vazhdimisht ndryshojnë, lind dhe vdes.[133] Karma e tanishme ndikon në rrethanat e ardhshme në këtë jetë, si edhe në format dhe në sferat e jetës të ardhshme.[134][135] Qëllimi dhe veprimet e mira të çojnë në një të ardhme të mirë, qëllime dhe veprime të këqija të çojnë në një të ardhme të keqe, duke ndikuar në atë se si rimishërohet, në këndvështrimin hindu të ekzistencës.[136]

Hulumtimi i rimishërimit

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Psikiatëri Ian Stevenson, nga Universiteti i Virginias, hulumtoi shumë raporte të fëmijëve të vegjël që pretendonin të kujtonin një jetë të kaluar. Ai kreu më shumë se 2.500 studime rastesh gjatë një periudhe prej 40 vjetësh dhe botoi dymbëdhjetë libra, përfshirë "Njëzet raste që sugjeronin rimishërimin" (Twenty Cases Suggestive of Reincarnation) dhe "Ku rimishërimi dhe biologjia ndërpriten" (Where Reincarnation and Biology Intersect). Stevenson dokumentonte metodologjikisht deklaratat e secilit fëmijë dhe më pas identifikoi personin e vdekur me të cilin ishte identifikuar fëmija dhe verifikoi faktet e jetës së personit të vdekur që përputhej me kujtesën e fëmijës. Ai po ashtu përputhi shenjat e lindjes dhe defektet e lindjes me plagët dhe gërvishtjet e të vdekurit, të verifikuara nga të dhënat mjekësore si fotografitë e autopsisë, në Rimishërimin dhe Biologjinë (Reincarnation and Biology).[137]

Stevensoni kërkoi prova që hedhin poshtë dhe shpjegime alternative për raportet dhe besonte se metodat e tij të rrepta përjashtonin të gjitha shpjegimet "normale" të mundshme për kujtimet e fëmijës.[138] Megjithatë, një shumicë dërmuese e rasteve të raportuara të rimishërimit nga Stevenson filluan në shoqëritë lindore, ku fetë dominante shpesh e lejojnë konceptin e rimishërimit. Duke ndjekur këtë lloj kritikash, Stevenson botoi një libër mbi "Rastet evropiane të tipit rimishërimit"(European Cases of the Reincarnation Type). Njerëz të tjerë që kanë ndërmarrë kërkime rimishërimi përfshijnë Jim B. Tucker, Antonia Mills,[139] Satwant Pasricha, Godwin Samararatne, dhe Erlendur Haraldsson.

Skeptikët si Paul Edwards kanë analizuar shumë prej këtyre raporteve dhe i kanë quajtur ato qesharake,[140] duke sugjeruar gjithashtu se pretendimet për dëshmi për rimishërim kanë origjinën nga mendimi selektiv dhe nga kujtimet e rreme që shpesh rezultojnë nga sistemi i besimit dhe frika bazë, dhe kështu nuk mund të llogaritet si dëshmi empirike.[141] Carl Sagan iu referua shembujve me sa duket nga hetimet e Stevenson në librin e tij The Demon-Haunted World si një shembull i të dhënave empirike të mbledhura me kujdes, megjithëse ai e refuzoi rimishërimin si një shpjegim parsimonal për tregimet.[142] Sam Harris përmendi veprat e Stevensonit në librin e tij "Fundi i Besimit"(The End of Faith) si pjesë e një trupi të dhënash që duket se vërteton realitetin e dukurive psikike.[143]

Stevenson pretendonte se kishte një numër të vogël rastesh që sugjeronin prova të xenoglossy. Këto përfshirë kur një subjekt nën hipnozë mund të bisedonte me njerëzit që flisnin gjuhën e huaj, por që nuk ishin aftë të lexonin fjalë të huaja. Sarah Thomason, një linguist në Universitetin e Miçiganit, i ri-analizoi këto raste, duke konkluduar se "provat gjuhësore janë shumë të dobëta për të siguruar mbështetje për pretendimet e xenoglossy"."[144]

Ian Wilson Ian Wilson argumentoi se një numër i madh i rasteve të Stevenson përbëhej nga fëmijët e varfër që kujtojnë jetën e pasur apo që i përkasin një klase të lartë. Ai spekuloi se raste të tilla mund të përfaqësojnë një skemë për të fituar para nga familja e mishërimit të supozuar.[145] Filozofi Keith Augustine ka shkruar "shumica dërrmuese e rasteve të Stevenson vijnë nga vende ku një besim fetar në rimishërim është i fortë dhe rrallë në vende të tjera, duket se tregon se kondicionimi kulturor (në vend të rimishërimit) gjeneron pretendime për kujtime spontane të jetës së kaluar".[146] Sipas hulumtimit të Robert Baker shumë nga përvojat e dyshuara të jetës së kaluar të hetuara nga Stevenson dhe para-psikologët tjerë mund të shpjegohen në aspektin e faktorëve të njohur psikologjik. Baker ka shkruar se kujton jetën e kaluar është një përzierje e cryptomnesias dhe confabulation.[147]Filozofi Paul Edwards vuri në dukje se rimishërimi thirret në supozime dhe është në kundërshtim me shkencën moderne.[148]

Kundërshtimet ndaj pretendimeve të rimishërimit përfshijnë faktet që shumica dërrmuese e njerëzve nuk e kujtojnë jetën e mëparshme dhe nuk ka një mekanizëm të njohur për shkencën moderne që do t'i mundësonte një personaliteti të mbijetonte vdekjen dhe udhëtimin në një trup tjetër. Studiuesit e tillë si Stevenson kanë pranuar këto kufizime.[149]

Rimishërimi në botën perëndimore

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Gjatë dekadave të fundit, shumë njerëz në perëndim kanë zhvilluar një interes në rimishërimin[11] Studimet e fundit kanë treguar se disa perëndimorë pranojnë idenë e rimishërimit[11] duke përfshirë disa njerëz bashkëkohorë të cilët ishin nga familjet katolike,[150] Neopaganët modernë, pasuesit e spiritizmit, teozofistët dhe studentët e filozofive ezoterike siç është Kabala dhe Krishtërimi gnostik dhe ezoterik si dhe pasuesit e feve indiane. Të dhënat e sondazhit demografik nga 1999-2002 tregojnë një pakicë të konsiderueshme të njerëzve nga Evropa dhe Amerika, ku ekziston liria e arsyeshme e mendimit dhe qasja në ide, por nuk ka traditë të veçantë të rimishërimit bashkëkohor, besojnë se kishim një jetë para se të lindnim, do të mbijetojmë vdekjen dhe do të lindim përsëri fizikisht. Mesatarja për vendet nordike është 22%.[151] Besimi në rimishërim është veçanërisht i lartë në vendet baltike, ku Lituania ka shifrën më të lartë për të gjithë Evropën, 44%. Shifra më e ulët është në Gjermaninë Lindore, 12%. Në Rusi, rreth një e treta beson në rimishërimin. Efekti i ideve komuniste anti-fetare mbi besimet e popullsisë së Evropës Lindore duket se ka qenë mjaft e dobët, nëse ka pas, me përjashtim të dukshëm të Gjermaninë Lindore.[151] Në përgjithësi, 22% e të anketuarve në Evropën Perëndimore besojnë në rimishërimin. [151] Sipas një sondazhi të Gallup 2005, 20 përqind e të rriturve të SHBA besojnë në rimishërimin. Sondazhet e fundit nga Grupi Barna, një organizatë jofitimprurëse kërkimore e krishterë, kanë gjetur se një e katërta e të krishterëve të SHBA, duke përfshirë 10 për qind të të gjithë të krishterëve të lindur përsëri (të ri-pagëzuar), e përqafojnë idenë.[152]

Dalai Lama i 14-të ka shprehur besimin e tij se do të ishte e vështirë për shkencën të mohonte rimishërimin.

Skeptiku Carl Sagan i kërkoi Dalai Lamës atë se çfarë ai do të bënte nëse një parim themelor i fesë së tij (rimishërimi) u do të kundërshtohej përfundimisht nga shkenca. Dalai Lama u përgjigj: "Nëse shkenca mund të mohojë rimishërimin, budizmi tibetian do të braktisë rimishërimin ... por do të jetë shumë e vështirë të mohohet rimishërimi."[153]

Ian Stevenson ka raportuar se besimi në rimishërim mbahen (me ndryshime në detaje) nga përkrahësit e pothuajse të gjitha feve kryesore përveç krishtërimit dhe islamit. Përveç kësaj, midis 20 dhe 30 për qind e personave në vendet perëndimore, të cilët mund të jenë të krishterë formalisht, gjithashtu besojnë në rimishërim.[154]

Një studim i vitit 1999 nga Walter dhe Waterhouse shqyrtoi të dhënat e mëparshme mbi nivelin e besimit të rimishërimit dhe kryente një grup prej 30 intervistash të thella në Britani mes njerëzve që nuk i përkisnin një feje dhe që mbështesnin rimishërimin.[155] Autorët raportuan se anketat kanë gjetur se një e pesta deri në një të katërtën e evropianëve kanë njëfarë besimi në rimishërimin, me rezultate të ngjashme që gjenden në SHBA. Në grupin e intervistuar, besimi në ekzistencën e këtij fenomeni u shfaq i pavarur nga mosha e tyre, ose nga lloji i fesë që u përkisnin këtyre njerëzve, ku shumica ishin të krishterë. Besimet e këtij grupi gjithashtu nuk duken se përmbajnë më shumë se zakonisht idetë e "epokës së re" (të definuar gjerësisht) dhe autorët interpretuan idetë e tyre mbi rimishërimin si "një mënyrë për të trajtuar çështjet e vuajtjes", por vunë në dukje se kjo dukej sikur kjo kishte pak ndikim në jetën e tyre private.

Waterhouse gjithashtu botoi një diskutim të hollësishëm të besimeve të shprehura në intervistat.[156] Ajo vuri në dukje se ndonëse shumica e njerëzve "e mbajnë besimin e tyre në rimishërim mjaft lehtë" dhe ishin të paqartë në detajet e ideve të tyre, përvojat personale si kujtimet e kaluara dhe përvojat pranë vdekjes kishin ndikuar tek shumica e besimtarëve, edhe pse vetëm disa kishin përvojë të drejtpërdrejtë të këtyre fenomeneve. Waterhouse analizoi ndikimet e raporteve të dorës së dytë mbi besimin në rimishërim, duke shkruar se shumica e njerëzve në anketë kishin dëgjuar raportet e njerëzve të tjerë të jetëve të kaluara nga hipnoza e regresionit dhe ëndrrat dhe e kanë gjetur këtë interesante, ndjenja se "duhet të ketë diçka në të" nëse njerëzit e tjerë kanë pasur përvoja të tilla.

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ Norman C. McClelland 2010, ff. 24–29, 171. sfn Gabim me: Shënjestrim i shumëfishtë (3×): CITEREFNorman_C._McClelland2010 (Ndihmë!)
  2. ^ a b c d Mark Juergensmeyer & Wade Clark Roof 2011, ff. 271–272.
  3. ^ a b c Stephen J. Laumakis 2008, ff. 90–99.
  4. ^ Rita M. Gross (1993). Buddhism After Patriarchy: A Feminist History, Analysis, and Reconstruction of Buddhism. State University of New York Press. fq. 148. ISBN 978-1-4384-0513-1. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  5. ^ Norman C. McClelland 2010, ff. 102–103. sfn Gabim me: Shënjestrim i shumëfishtë (3×): CITEREFNorman_C._McClelland2010 (Ndihmë!)
  6. ^ see Charles Taliaferro, Paul Draper, Philip L. Quinn, A Companion to Philosophy of Religion. John Wiley and Sons, 2010, page 640, Google Books
  7. ^ Gananath Obeyesekere, Imagining Karma: Ethical Transformation in Amerindian, Buddhist, and Greek Rebirth. University of California Press, 2002, page 15.
  8. ^ Hitti, Philip K (2007) [1924]. Origins of the Druze People and Religion, with Extracts from their Sacred Writings (New Edition). Columbia University Oriental Studies. 28. London: Saqi. pp. 13–14. ISBN 0-86356-690-1
  9. ^ Heindel, Max (1985) [1939, 1908] The Rosicrucian Christianity Lectures (Collected Works): The Riddle of Life and Death. Oceanside, California. 4th edition. ISBN 0-911274-84-7
  10. ^ An important recent work discussing the mutual influence of ancient Greek and Indian philosophy regarding these matters is The Shape of Ancient Thought by Thomas McEvilley
  11. ^ a b c "Popular psychology, belief in life after death and reincarnation in the Nordic countries, Western and Eastern Europe" (PDF). {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!) (54.8 KB)
  12. ^ metempsychosis, Etymology Dictionary, Douglas Harper (2015)
  13. ^ Carl Huffman (2014), Pythagoras, 4.1 The Fate of the Soul—Metempsychosis Stanford Encyclopedia of Philosophy, Stanford University
  14. ^ Oxford Dictionaries (2016). "Transmigration". Oxford University Press. Arkivuar nga origjinali më 5 janar 2014. Marrë më 7 nëntor 2017. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  15. ^ "Encyclopædia Britannica". Concise.britannica.com. Marrë më 2016-06-25. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  16. ^ a b Keown 2013, ff. 35–40.
  17. ^ Christopher Key Chapple (2006). Jainism and Ecology: Nonviolence in the Web of Life. Motilal Banarsidass. fq. 39. ISBN 978-81-208-2045-6. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  18. ^ Karl Sigmund. "Gödel Exhibition: Gödel's Century". Goedelexhibition.at. Arkivuar nga origjinali më 21 tetor 2016. Marrë më 2011-12-06. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  19. ^ "Heart of Hinduism: Reincarnation and Samsara". Hinduism.iskcon.com. Arkivuar nga origjinali më 19 prill 2011. Marrë më 2011-12-06. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  20. ^ a b Monier Monier-Williams (1872). A Sanskrit-English Dictionary. Oxford University Press. fq. 582. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  21. ^ Ronald Wesley Neufeldt (1986). Karma and Rebirth: Post Classical Developments. State University of New York Press. fq. 88–89. ISBN 978-0-87395-990-2. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  22. ^ Thomas William Rhys Davids; William Stede (1921). Pali-English Dictionary. Motilal Banarsidass. fq. 95, 144, 151, 361, 475. ISBN 978-81-208-1144-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  23. ^ John Bowker 2014, ff. 84–85.
  24. ^ Gavin Flood (2010), Brill's Encyclopedia of Hinduism (Editor: Knut Jacobsen), Volume II, Brill, ISBN 978-90-04-17893-9, pages 881-884
  25. ^ Klaus Klostermaier, Mokṣa and Critical Theory, Philosophy East and West, Vol. 35, No. 1 (Jan., 1985), pages 61-71
  26. ^ Norman E. Thomas (April 1988), Liberation for Life: A Hindu Liberation Philosophy, Missiology, Volume 16, Number 2, pp 149-160;
    Gerhard Oberhammer (1994), La Délivrance dès cette vie: Jivanmukti, Collège de France, Publications de l'Institut de Civilisation Indienne. Série in-8°, Fasc. 61, Édition-Diffusion de Boccard (Paris), ISBN 978-2868030610, pages 1-9
  27. ^ Obeyesekere 2005, f. 1-2, 108, 126-128.
  28. ^ Mark Juergensmeyer & Wade Clark Roof 2011, ff. 272–273.
  29. ^ Irving Steiger Cooper (1920). Reincarnation: The Hope of the World. Theosophical Society in America. fq. 15. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  30. ^ Diodorus Siculus thought the Druids might have been influenced by the teachings of Pythagoras. Diodorus Siculus v.28.6; Hippolytus Philosophumena i.25.
  31. ^ one modern scholar has speculated that Buddhist missionaries had been sent to Britain by the Indian king Ashoka. Donald A.Mackenzie, Buddhism in pre-Christian Britain (1928:21).
  32. ^ M. Dillon and N. Chadwick, The Celtic Realms, Weidenfeld and Nicholson, London,
  33. ^ Ara, Mitra (2008). Eschatology in the Indo-Iranian traditions: The Genesis and Transformation of a Doctrine. Peter Lang Publishing Inc., New York, USA. ISBN 1-4331-0250-1. pp. 99–100.
  34. ^ a b Damien Keown (2013). Buddhism: A Very Short Introduction. Oxford University Press. fq. 28, 32–38. ISBN 978-0-19-966383-5. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  35. ^ Flood, Gavin. Olivelle, Patrick. 2003. The Blackwell Companion to Hinduism. Malden: Blackwell. pg. 273-4. "The second half of the first millennium BCE was the period that created many of the ideological and institutional elements that characterize later Indian religions. The renouncer tradition played a central role during this formative period of Indian religious history....Some of the fundamental values and beliefs that we generally associate with Indian religions in general and Hinduism in particular were in part the creation of the renouncer tradition. These include the two pillars of Indian theologies: samsara – the belief that life in this world is one of suffering and subject to repeated deaths and births (rebirth); moksa/nirvana – the goal of human existence....."
  36. ^ Gavin D. Flood, An Introduction to Hinduism, Cambridge University Press (1996), UK ISBN 0-521-43878-0 p. 86 – "A third alternative is that the origin of transmigration theory lies outside of vedic or sramana traditions in the tribal religions of the Ganges valley, or even in Dravidian traditions of south India."
  37. ^ Krishnan, Yuvraj (1997). The Doctrine of Karma. Delhi, IN: Motilal Barnasidass. fq. 13. ISBN 81-208-1233-6. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  38. ^ R.D.Ranade (1926). A Constructive Survey of Upanishadic Philosophy. Bharatiya Vidya Bhavan. fq. 147–148. Quote: There we definitely know that the whole hymn is address to a departed spirit, and the poet [of the Rigvedic hymn] says that he is going to recall the departed soul in order that it may return again and live." {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  39. ^ Atsushi Hayakawa (2014). Circulation of Fire in the Veda. LIT Verlag Münster. fq. 66–67, 101–103 with footnotes. ISBN 978-3-643-90472-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  40. ^ a b Stephen J. Laumakis 2008, f. 90.
  41. ^ A.M. Boyer (1901), Etude sur l'origine de la doctrine du samsara, Journal Asiatique, Volume 9, Issue 18, pages 451-453, 459-468
  42. ^ Vallee Pussin (1917). The way to Nirvana: six lectures on ancient Buddhism as a discipline of salvation. Cambridge University Press. fq. 24–25. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  43. ^ Padmanabh Jaini 1980, ff. 217–236.
  44. ^ a b Paul Dundas (2003). The Jains. Routledge. fq. 14–16, 102–105. ISBN 978-0415266055. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  45. ^ Padmanabh Jaini 1980, ff. 226–228.
  46. ^ Kristi L. Wiley (2009). The A to Z of Jainism. Scarecrow. fq. 186. ISBN 978-0-8108-6337-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  47. ^ Padmanabh Jaini 1980, ff. 227–228.
  48. ^ Paul Dundas (2003). The Jains. Routledge. fq. 104–105. ISBN 978-0415266055. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  49. ^ Jeffery D Long (2013). Jainism: An Introduction. I.B.Tauris. fq. 36–37. ISBN 978-0-85773-656-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  50. ^ Paul Dundas (2003). The Jains. Routledge. fq. 55–59. ISBN 978-0415266055. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  51. ^ John E. Cort (2001). Jains in the World: Religious Values and Ideology in India. Oxford University Press. fq. 118–119. ISBN 978-0-19-803037-9. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  52. ^ a b c d e Jeff Wilson (2010). Saṃsāra and Rebirth, in Buddhism. Oxford University Press. doi:10.1093/obo/9780195393521-0141. ISBN 9780195393521. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  53. ^ a b Kevin Trainor (2004). Buddhism: The Illustrated Guide. Oxford University Press. fq. 62–63. ISBN 978-0-19-517398-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!); Quote: "Buddhist doctrine holds that until they realize nirvana, beings are bound to undergo rebirth and redeath due to their having acted out of ignorance and desire, thereby producing the seeds of karma".
  54. ^ Edward Conze (2013). Buddhist Thought in India: Three Phases of Buddhist Philosophy. Routledge. fq. 71. ISBN 978-1-134-54231-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!), Quote: "Nirvana is the raison d’être of Buddhism, and its ultimate justification."
  55. ^ Gethin, Rupert (1998), Foundations of Buddhism, Oxford University Press, fq. 119, ISBN 978-0192892232 {{citation}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  56. ^ Paul Williams, Anthony Tribe, Buddhist thought: a complete introduction to the Indian tradition. Routledge, 2000, page 84.
  57. ^ a b Merv Fowler (1999). Buddhism: Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. fq. 65. ISBN 978-1-898723-66-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)[lidhje e vdekur], Quote: "For a vast majority of Buddhists in Theravadin countries, however, the order of monks is seen by lay Buddhists as a means of gaining the most merit in the hope of accumulating good karma for a better rebirth."
  58. ^ Christopher Gowans (2004). Philosophy of the Buddha: An Introduction. Routledge. fq. 169. ISBN 978-1-134-46973-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  59. ^ Robert DeCaroli (2004). Haunting the Buddha: Indian Popular Religions and the Formation of Buddhism. Oxford University Press. fq. 94–103. ISBN 978-0-19-803765-1. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  60. ^ Akira Sadakata (1997). Buddhist Cosmology: Philosophy and Origins. Kōsei Publishing 佼成出版社, Tokyo. fq. 68–70. ISBN 978-4-333-01682-2. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  61. ^ James Hastings; John Alexander Selbie; Louis Herbert Gray (1922). Volume 12: Suffering-Zwingli. Encyclopædia of Religion and Ethics. T. & T. Clark. fq. 616–618. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  62. ^ a b Jessica Frazier & Gavin Flood 2011, ff. 84–86.
  63. ^ Kusum P. Merh (1996). Yama, the Glorious Lord of the Other World. Penguin. fq. 213–215. ISBN 978-81-246-0066-5. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  64. ^ Anita Raina Thapan (2006). The Penguin Swami Chinmyananda Reader. Penguin Books. fq. 84–90. ISBN 978-0-14-400062-3. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  65. ^ Jessica Frazier; Gavin Flood (2011). The Continuum Companion to Hindu Studies. Bloomsbury Academic. fq. 84–86. ISBN 978-0-8264-9966-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  66. ^ Patrul Rinpoche; Dalai Lama (1998). The Words of My Perfect Teacher: A Complete Translation of a Classic Introduction to Tibetan Buddhism. Rowman Altamira. fq. 95–96. ISBN 978-0-7619-9027-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  67. ^ Yuvraj Krishan (1997). The Doctrine of Karma: Its Origin and Development in Brāhmaṇical, Buddhist, and Jaina Traditions. Bharatiya Vidya Bhavan. fq. 17–27. ISBN 978-81-208-1233-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  68. ^ Louis de La Vallée-Poussin (1917). The way to Nirvana: six lectures on ancient Buddhism as a discipline of salvation. Cambridge University Press. fq. 24–29. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  69. ^ Yuvraj Krishan (1988), Is Karma Evolutionary?, Journal of Indian Council of Philosophical Research, Volume 6, pages 24-26
  70. ^ Paul Williams, Anthony Tribe & Alexander Wynne 2012, ff. 30–42.
  71. ^ Michael D. Coogan (2003). The Illustrated Guide to World Religions. Oxford University Press. fq. 192. ISBN 978-0-19-521997-5. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  72. ^ David Carpenter; Ian Whicher (2003). Yoga: The Indian Tradition. Routledge. fq. 116. ISBN 978-1-135-79606-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  73. ^ Rita Langer (2007). Buddhist Rituals of Death and Rebirth: Contemporary Sri Lankan Practice and Its Origins. Routledge. fq. 53–54. ISBN 978-1-134-15873-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  74. ^ [a] Christmas Humphreys (2012). Exploring Buddhism. Routledge. fq. 42–43. ISBN 978-1-136-22877-3. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
    [b] Brian Morris (2006). Religion and Anthropology: A Critical Introduction. Cambridge University Press. fq. 51. ISBN 978-0-521-85241-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!), Quote: "(...) anatta is the doctrine of non-self, and is an exteme empiricist doctrine that holds that the notion of an unchanging permanent self is a fiction and has no reality. According to Buddhist doctrine, the individual person consists of five skandhas or heaps - the body, feelings, perceptions, impulses and consciousness. The belief in a self or soul, over these five skandhas, is illusory and the cause of suffering."
    [c] Richard Gombrich (2006). Theravada Buddhism. Routledge. fq. 47. ISBN 978-1-134-90352-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!), Quote: "(...) Buddha's teaching that beings have no soul, no abiding essence. This 'no-soul doctrine' (anatta-vada) he expounded in his second sermon."
  75. ^ [a] Anatta, Encyclopedia Britannica (2013), Quote: "Anatta in Buddhism, the doctrine that there is in humans no permanent, underlying soul. The concept of anatta, or anatman, is a departure from the Hindu belief in atman (“the self”).";
    [b] Steven Collins (1994), Religion and Practical Reason (Editors: Frank Reynolds, David Tracy), State Univ of New York Press, ISBN 978-0791422175, page 64; "Central to Buddhist soteriology is the doctrine of not-self (Pali: anattā, Sanskrit: anātman, the opposed doctrine of ātman is central to Brahmanical thought). Put very briefly, this is the [Buddhist] doctrine that human beings have no soul, no self, no unchanging essence.";
    [c] Edward Roer (Translator), Shankara's Introduction, f. 2, në Google Books to Brihad Aranyaka Upanishad, pages 2-4;
    [d] Katie Javanaud (2013), Is The Buddhist ‘No-Self’ Doctrine Compatible With Pursuing Nirvana?, Philosophy Now;
    [e] David Loy (1982), Enlightenment in Buddhism and Advaita Vedanta: Are Nirvana and Moksha the Same?, International Philosophical Quarterly, Volume 23, Issue 1, pages 65-74;
    [f] KN Jayatilleke (2010), Early Buddhist Theory of Knowledge, ISBN 978-8120806191, pages 246-249, from note 385 onwards;
  76. ^ John C. Plott et al (2000), Global History of Philosophy: The Axial Age, Volume 1, Motilal Banarsidass, ISBN 978-8120801585, page 63, Quote: "The Buddhist schools reject any Ātman concept. As we have already observed, this is the basic and ineradicable distinction between Hinduism and Buddhism".
  77. ^ Bruce M. Sullivan (1997). Historical Dictionary of Hinduism. Scarecrow. fq. 235–236 (See: Upanishads). ISBN 978-0-8108-3327-2. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  78. ^ Klaus K. Klostermaier (2007). A Survey of Hinduism: Third Edition. State University of New York Press. fq. 119–122, 162–180, 194–195. ISBN 978-0-7914-7082-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  79. ^ Kalupahana 1992, ff. 38–39.
  80. ^ G Obeyesekere (1980). Wendy Doniger (red.). Karma and Rebirth in Classical Indian Traditions. University of California Press. fq. 137–141. ISBN 978-0-520-03923-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  81. ^ Libby Ahluwalia (2008). Understanding Philosophy of Religion. Folens. fq. 243–249. ISBN 978-1-85008-274-3. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  82. ^ Harold Coward; Julius Lipner; Katherine K. Young (1989). Hindu Ethics. State University of New York Press. fq. 85–94. ISBN 978-0-88706-764-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  83. ^ a b Naomi Appleton (2014). Narrating Karma and Rebirth: Buddhist and Jain Multi-Life Stories. Cambridge University Press. fq. 76–89. ISBN 978-1-139-91640-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  84. ^ Kristi L. Wiley (2004). Historical Dictionary of Jainism. Scarecrow. fq. 91. ISBN 978-0-8108-5051-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  85. ^ Kristi L. Wiley (2004). Historical Dictionary of Jainism. Scarecrow. fq. 10–12, 111–112, 119. ISBN 978-0-8108-5051-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  86. ^ Gananath Obeyesekere (2006). Karma and Rebirth: A Cross Cultural Study. Motilal Banarsidass. fq. 107–108. ISBN 978-81-208-2609-0. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!);
    Kristi L. Wiley (2004). Historical Dictionary of Jainism. Scarecrow. fq. 118–119. ISBN 978-0-8108-5051-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  87. ^ John E. Cort (2001). Jains in the World: Religious Values and Ideology in India. Oxford University Press. fq. 118–123. ISBN 978-0-19-803037-9. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  88. ^ Schibli, S., Hermann, Pherekydes of Syros, p. 104, Oxford Univ. Press 2001
  89. ^ "The dates of his life cannot be fixed exactly, but assuming the approximate correctness of the statement of Aristoxenus (ap. Porph. V.P. 9) that he left Samos to escape the tyranny of Polycrates at the age of forty, we may put his birth round about 570 BCE, or a few years earlier. The length of his life was variously estimated in antiquity, but it is agreed that he lived to a fairly ripe old age, and most probably he died at about seventy-five or eighty." William Keith Chambers Guthrie, (1978), A history of Greek philosophy, Volume 1: The earlier Presocratics and the Pythagoreans, page 173. Cambridge University Press
  90. ^ Linforth, Ivan M. (1941) The Arts of Orpheus Arno Press, New York, OCLC 514515
  91. ^ Long, Herbert S. (1948) A Study of the doctrine of metempsychosis in Greece, from Pythagoras to Plato (Long's 1942 Ph.D. dissertation) Princeton, New Jersey, OCLC 1472399
  92. ^ Long, Herbert S. (16 February 1948) "Plato's Doctrine of Metempsychosis and Its Source" The Classical Weekly 41(10): pp. 149—155
  93. ^ Julius Caesar, "De Bello Gallico", VI
  94. ^ Essential Judaism: A Complete Guide to Beliefs, Customs & Rituals, By George Robinson, Simon and Schuster 2008, page 193
  95. ^ "Mind in the Balance: Meditation in Science, Buddhism, and Christianity", p. 104, by B. Alan Wallace
  96. ^ "Between Worlds: Dybbuks, Exorcists, and Early Modern Judaism", p. 190, by J. H. Chajes
  97. ^ Jewish Tales of Reincarnation', By Yonasson Gershom, Yonasson Gershom, Jason Aronson, Incorporated, 31 Jan 2000
  98. ^ Yonasson Gershom (1999), Jewish Tales of Reincarnation. Northvale, NJ: Jason Aronson. ISBN 0765760835
  99. ^ Chuang Tzŭ: Mystic, Moralist, and Social Reformer (translated by Herbert Allen Giles). 1889. fq. 304. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  100. ^ a b c Peter Harvey (2012). An Introduction to Buddhism: Teachings, History and Practices. Cambridge University Press. fq. 32–33, 38–39, 46–49. ISBN 978-0-521-85942-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  101. ^ Ronald Wesley Neufeldt (1986). Karma and Rebirth: Post Classical Developments. State University of New York Press. fq. 123–131. ISBN 978-0-87395-990-2. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  102. ^ Ray Billington (2002). Understanding Eastern Philosophy. Routledge. fq. 60. ISBN 978-1-134-79348-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  103. ^ Ray Billington (2002). Understanding Eastern Philosophy. Routledge. fq. 43–44, 58–60. ISBN 978-1-134-79349-5. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  104. ^ a b Damien Keown (2004). A Dictionary of Buddhism (Articles titled ucchedavāda, śāśvata-vāda, rebirth). Oxford University Press. fq. 80, 162, 225, 255, 315. ISBN 978-0198605607. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  105. ^ Norman C. McClelland (2010). Encyclopedia of Reincarnation and Karma. McFarland. fq. 21. ISBN 978-0-7864-5675-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  106. ^ David J. Kalupahana (1975). Causality: The Central Philosophy of Buddhism. University Press of Hawaii. fq. 115–119. ISBN 978-0-8248-0298-1. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  107. ^ Peter Harvey (2012). An Introduction to Buddhism: Teachings, History and Practices. Cambridge University Press. fq. 57–62. ISBN 978-0-521-85942-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  108. ^ Oliver Leaman (2002). Eastern Philosophy: Key Readings. Routledge. fq. 23–27. ISBN 978-1-134-68919-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  109. ^ Malcolm B. Hamilton (12 qershor 2012). The Sociology of Religion: Theoretical and Comparative Perspectives. Routledge. fq. 73–80. ISBN 978-1-134-97626-3. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  110. ^ Raju, P. T. (1985). Structural Depths of Indian Thought. State University of New York Press. fq. 147–151. ISBN 978-0-88706-139-4. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  111. ^ Norman C. McClelland (2010). Encyclopedia of Reincarnation and Karma. McFarland. fq. 89. ISBN 978-0-7864-5675-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!);
    Hugh Nicholson (2016). The Spirit of Contradiction in Christianity and Buddhism. Oxford University Press. fq. 23–25. ISBN 978-0-19-045534-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  112. ^ Rahula, Walpola (1990). What the Buddha Taught. London: Gordon Fraser. fq. 51. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  113. ^ Trainor 2004, f. 58, Quote: "Buddhism shares with Hinduism the doctrine of Samsara, whereby all beings pass through an unceasing cycle of birth, death and rebirth until they find a means of liberation from the cycle. However, Buddhism differs from Hinduism in rejecting the assertion that every human being possesses a changeless soul which constitutes his or her ultimate identity, and which transmigrates from one incarnation to the next..
  114. ^ Robert E. Buswell Jr.; Donald S. Lopez Jr. (2013). The Princeton Dictionary of Buddhism. Princeton University Press. fq. 708–709. ISBN 978-1-4008-4805-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  115. ^ (M.1.256) "Post-Classical Developments in the Concepts of Karma and Rebirth in Theravada Buddhism." by Bruce Matthews. in Karma and Rebirth: Post-Classical Developments State Univ of New York Press: 1986 ISBN 0-87395-990-6 pg 125
  116. ^ Collins, Steven. Selfless persons: imagery and thought in Theravāda Buddhism Cambridge University Press, 1990. ISBN 0-521-39726-X pg 215, Google Books
  117. ^ (D.3.105) "Post-Classical Developments in the Concepts of Karma and Rebirth in Theravada Buddhism. by Bruce Matthews. in Karma and Rebirth: Post-Classical Developments State Univ of New York Press: 1986 ISBN 0-87395-990-6 pg 125
  118. ^ David J. Kalupahana (1975). Causality: The Central Philosophy of Buddhism. University Press of Hawaii. fq. 83. ISBN 978-0-8248-0298-1. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  119. ^ William H. Swatos; Peter Kivisto (1998). Encyclopedia of Religion and Society. Rowman Altamira. fq. 66. ISBN 978-0-7619-8956-1. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  120. ^ His Holiness the Dalai Lama, How to Practice: The Way to a Meaningful Life (New York: Atria Books, 2002), p. 46
  121. ^ Bruce Matthews in Ronald Wesley Neufeldt, editor, Karma and Rebirth: Post Classical Developments. SUNY Press, 1986, page 125. Google.com
  122. ^ Peter Harvey, The Selfless Mind. Curzon Press 1995, page 247.
  123. ^ Robert E. Buswell Jr.; Donald S. Lopez Jr. (2013). The Princeton Dictionary of Buddhism. Princeton University Press. fq. 49–50, 708–709. ISBN 978-1-4008-4805-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  124. ^ The Connected Discourses of the Buddha. A Translation of the Samyutta Nikaya, Bhikkhu Bodhi, Translator. Wisdom Publications. Sutta 44.9
  125. ^ Karma-gliṅ-pa; Chogyam Trungpa; Francesca Fremantle (2000). The Tibetan Book of the Dead: The Great Liberation Through Hearing in the Bardo. Shambhala Publications. fq. xi, xvii–xxiii. ISBN 978-1-57062-747-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  126. ^ Karma-gliṅ-pa; Chogyam Trungpa; Francesca Fremantle (2000). The Tibetan Book of the Dead: The Great Liberation Through Hearing in the Bardo. Shambhala Publications. fq. 4–23. ISBN 978-1-57062-747-7. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  127. ^ Trainor 2004, ff. 210–211.
  128. ^ Trainor 2004, ff. 62–63.
  129. ^ McClelland, Norman C. (2010), Encyclopedia of Reincarnation and Karma, McFarland, fq. 281, ISBN 9780786456758 {{citation}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  130. ^ Warner, Brad (2005), Hardcore Zen, Wisdom Publications, fq. 155, ISBN 9780861719891 {{citation}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  131. ^ Transform Your Life: A Blissful Journey, page 52), Tharpa Publications (2001, US ed. 2007) ISBN 978-0-9789067-4-0
  132. ^ Mark Juergensmeyer & Wade Clark Roof 2011, f. 272.
  133. ^ a b c Jeaneane D. Fowler 1997, f. 10.
  134. ^ Mukul Goel (2008). Devotional Hinduism: Creating Impressions for God. iUniverse. fq. 6. ISBN 978-0-595-50524-1. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  135. ^ Christopher Chapple (1986), Karma and creativity, State University of New York Press, ISBN 0-88706-251-2, pages 60-64
  136. ^ Jeaneane D. Fowler 1997, f. 11.
  137. ^ Cadoret, Remi. Book Review: European Cases of the Reincarnation Type The American Journal of Psychiatry, April 2005.
  138. ^ Shroder, T (2007-02-11). "Ian Stevenson; Sought To Document Memories Of Past Lives in Children". The Washington Post. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  139. ^ "Mills". Signs of Reincarnation. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  140. ^ Rockley, Richard. (2002). "Book Review: Children who Remember Previous Lives" Arkivuar 7 gusht 2009 tek Wayback Machine. SkepticReport. Retrieved 2014-10-11.
  141. ^ Edwards, Paul. (1996, reprinted in 2001). Reincarnation: A Critical Examination. Prometheus Books. ISBN 1-57392-921-2
  142. ^ Sagan, Carl. Demon Haunted World. Random House. fq. 300. ISBN 978-0-394-53512-8. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  143. ^ Harris, Sam (17 shtator 2005). The End of Faith (bot. Reprint). W. W. Norton. fq. 41. ISBN 0393327655. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  144. ^ Thomason, Sarah G.. "Xenoglossy". In Gordon Stein. (1996). The Encyclopedia of the Paranormal. Prometheus Books. ISBN 1-57392-021-5
  145. ^ Wilson, Ian. (1981). Mind Out of Time: Reincarnation Investigated. Gollancz. ISBN 0-575-02968-4
  146. ^ "The Case Against Immortality". Infidels.org. Marrë më 2014-04-11. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  147. ^ Baker, Robert A. (1996). Hidden Memories: Voices and Visions from Within. Prometheus Books. ISBN 0-87975-576-8
  148. ^ Cogan, Robert. (1998). Critical Thinking: Step by Step. University Press of America. pp. 202–203. ISBN 0-7618-1067-6 "Edwards catalogs common sense objections which have been made against reincarnation. 1) How does a soul exist between bodies? 2) Tertullian's objection: If there is reincarnation, why are not babies born with the mental abilities of adults? 3) Reincarnation claims an infinite series of prior incarnations. Evolution teaches that there was a time when humans did not yet exist. So reincarnation is inconsistent with modern science. 4) If there is reincarnation, then what is happening when the population increases? 5) If there is reincarnation, then why do so few, if any people, remember past lives?... To answer these objections believers in reincarnation must accept additional assumptions... Acceptance of these silly assumptions, Edwards says, amounts to a crucifixion of one's intellect."
  149. ^ Shroder, Tom (2007-02-11). "Ian Stevenson; Sought To Document Memories Of Past Lives in Children". Washingtonpost.com. Marrë më 2011-12-06. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  150. ^ Tony Walter and Helen Waterhouse, "A Very Private Belief: Reincarnation in Contemporary England". Sociology of Religion, Vol. 60, 1999
  151. ^ a b c "Popular psychology, belief in life after death and reincarnation in the Nordic countries, Western and Eastern Europe" (PDF). Marrë më 2011-12-06. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  152. ^ [1][lidhje e vdekur]
  153. ^ "The Boundaries of Knowledge in Buddhism, Christianity, and Science", by Paul David Numrich, p. 13, Vandenhoeck & Ruprecht, ISBN 9783525569870
  154. ^ Jane Henry (2005). Parapsychology: research on exceptional experiences Routledge, p. 224.
  155. ^ Walter, T.; Waterhouse, H. "A very private belief: Reincarnation in contemporary England". Sociology of Religion. 60 (2): 187–197. doi:10.2307/3711748. JSTOR 3711748. Arkivuar nga origjinali më 2005-06-27. Marrë më 25 qershor 2009. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  156. ^ Waterhouse, H. (1999). "Reincarnation belief in Britain: New age orientation or mainstream option?". Journal of Contemporary Religion. 14 (1): 97–109. doi:10.1080/13537909908580854. Marrë më 2009-06-26. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

Bibliografia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Rimishërimi&oldid=2644698"