Louis De Geer (1854)
(Gerhard) Louis De Geer | |
|---|---|
.jpg) | |
| Kryeministri i Suedisë | |
| Në detyrë 27 tetor 1920 – 23 shkurt 1921 | |
| Monarku | Gustaf V |
| Paraprirë nga | Hjalmar Branting |
| Pasuar nga | Oscar von Sydow |
| Të dhëna vetjake | |
| U lind më | 27 nëntor 1854 Kristianstad, Suedi |
| Vdiq më | 25 shkurt 1935 Kviinge, Skåne, Suedi |
| Partia politike | I pavarur |
| Bashkëshortja/et | Magdalena Sörensen |
| Shkollimi | Universiteti në Uppsala |
Gerhard Louis De Geer (27 nëntor 1854 - 25 shkurt 1935) ishte një politikan suedez, i cili shërbeu në dhomën e parë të Riksdag (1901–1914), ishte guvernator i qarkut Kristianstad (1905–1923), dhe kryeministër i Suedisë nga viti 1920 deri më 1921.
Louis De Geer u rrëzua nga qeveria e tij. Anëtarët e qeverisë ishin fort kritik ndaj kreut të qeverisë për pasivitetin dhe paaftësinë e tij për të udhëhequr punën e qeverisë. Pasi ministrat bashkërisht shkruajtën kërkesat e tyre të dorëheqjes dhe i kërkuan Mbretit Gustaf V të zgjidhte midis tyre dhe kryeministrit, De Geer dha dorëheqjen. Karriera kryeministrore e Louis De Geer përfundoi në vetëm 111 ditë.
Louis De Geer ishte djali i kryeministrit dhe Baronit Louis De Geer dhe Konteshës Caroline Wachtmeister dhe babai i anëtarit të parlamentit Arvid De Geer. De Geer u martua me Magdalena Sörensen (1861–1925) në vitin 1883, vajza e tregtarit me shumicë Niels Sörensen dhe Magdalena, lindur Dahl. Ata kishin pesë fëmijë.
Biografia
[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]Louis de Geer lindi në Kristianstad. Pas studimeve juridike në Universitetin e Uppsalës, ai hyri në politikë. Ai ishte anëtar i dhomës së parë si përfaqësues i qarkut Kristianstad dhe shërbeu si guvernator i këtij qarkut nga viti 1905 deri më 1923. De Geer ishte në fillim një liberal i moderuar, por u bë anëtar i partisë së pakicës në dhomën e parë. Ai u bashkua me Partinë e Koalicionit Liberal në vitin 1912. Ai kundërshtoi me forcë çdo plan për të mbajtur bashkimin midis Suedisë dhe Norvegjisë kundër vullnetit të popullit norvegjez. Në çështjen e të drejtave të votimit, ai u bashkua me vijën e partisë liberale dhe kërkesat për zgjedhjet e shumicës. Ai ishte një ithtar i qartë i një ushtrie të fortë, ndryshe nga lideri i partisë liberale Karl Staaff. Deri në vitin 1914, ai u largua nga ajo parti dhe në vitet në vijim ai ishte kryetar i komitetit që doli me sugjerimin e një dite pune tetë orëshe më 1919, e cila forcoi lidhjet e tij me socialdemokratët.
Kryeministri Hjalmar Branting duhej të jepte dorëheqjen pas humbjes së zgjedhjeve të vitit 1920, por bllokoi procesin vetëm për të bllokuar një qeveri të krahut të djathtë. Kreu i Shtetit, Mbreti Gustav V, pyeti udhëheqësit e partisë rreth kushteve të parlamentit me bazë partinë. Drejtuesit e krahut të djathtë protestuan, por socialdemokratët pranuan qeverinë e përkohshme të caktuar nga mbreti.
Mbreti thirri De Geer në zyrën e kryeministrit, në një qeveri koalicioni me liberalë dhe konservatorë të moderuar. Qeveria do të ulej deri në zgjedhjet parlamentare në tetor 1921, zgjedhjet e para me të drejtë vote të përgjithshme.
As partitë e majta dhe as të djathta nuk e mbështetën De Geer dhe qeverinë e tij. Kur një propozim për detyrë më të lartë në kafe, nga ministri i financave Henric Tamm, u refuzua, Tamm u paraqit për një votë besimi dhe u detyrua të jepte dorëheqjen nga posti. Tri ditë më vonë, De Geer ndoqi dorëheqjen e tij. Dorëheqja e De Geer erdhi pasi ministrat e tjerë të qeverisë kishin hartuar një letër të përbashkët të dorëheqjes, duke kërkuar që mbreti të zgjidhte midis tyre dhe kryeministrit. Karriera kryeministrore e De Geer kishte përfunduar pas vetëm 111 ditësh.
