Kontradiktat e synetisë

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë

Synetia e meshkujve (termi shkencor: rrethprerja) shpesh ka qenë, dhe do të mbetet, subjekt i polemikave për një numër arsyesh — fetare, etike, seksuale dhe mjekësore.[1][2][3][4][5]

Në civilizimin klasik dhe helenistik, Grekët e Lashtë dhe Romakët paraqisnin vlera të mëdha për bukurinë e natyrës, integritetin fizik, estetikën, trupat harmonikë dhe lakuriqësinë, përfshirë këtu edhe lafshën [6] [7] [8] (shih gjithashtu artin e lashtë Grek ), dhe ishin kundër të gjitha formave të gjymtimit gjenital,duke përfshirë synetinë— një kundërshtim i trashëguar nga kanuni dhe sistemet juridike laike të Perëndimit dhe Lindjes së krishterë që zgjati të paktën deri në Mesjetë,sipas Hodges. Degët tradicionale të Jahudizmit dhe Islamit ende mbrojnë synetinë e mashkullit si një detyrim fetar.

Etikat e synetisë janë të diskutueshme. [1] [2] [3] [4] [5] Gjatë fundit të shekullit XIX dhe fillimit të Shekullit XX, justifikimi kryesor për synetinë ishte parandalimi i masturbimit dhe ulja me dashje e kënaqësisë seksuale të meshkujve, [9] [10] [11] cilën besohej se shkaktonte një gamë të gjerë probleme mjekësore. [12] Përkrahësit modernë pretendojnë se synetia zvogëlon rreziqet e një sërë infeksionesh dhe sëmundjesh, si dhe duke dhënë përfitime të supozuara seksuale. [13]

Nga konstrakti, kundërshtarët, veçanërisht të synetisë rutinore, shpesh vënë në dyshim dobinë dhe efektivitetin e tij në parandalimin e sëmundjeve të tilla, [1] [2] [4] [5] [14] [15] dhe objekt i nënshtrimit të meshkujve të porsalindur, pa pëlqimin e tyre, [3] në një procedurë për të cilën ata konsiderojnë se kanë përfitime të dyshimta dhe jo-thelbësore, rreziqe domethënëse dhe një ndikim potencialisht negativ mbi shëndetin e përgjithshëm dhe kënaqësinë e mëvonshme seksuale. [16]

Synetia e djalit të Abrahamit Isakut.Regensburg Pentateuch, Muzeu në Jeruzalem.(1300)

Konfliktet fetare dhe kulturore[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Lindja e Lashtë e Afërt[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Libri i Zanafillës i cili spjegon synetinë si marrëveshje që Zoti ia dha Abrahamit, në Judaizëm 'simbolizon premtimin e prejardhjes dhe pjellshmërise të një kombi të madh,[17]"vula e pronësisë dhe garancia e një mardhënie permes njerzëve dhe zotit te tyre.[18]Disa studies shikuan gjithkund në botë për origjinën e synetisë së hebrenjëve. Një shpjegim që daton që nga Herodoti, është se zakoni i synetisë ishte marrë nga egjiptianët, ndoshta gjatë periudhës së skllavërimit.[19]Një hipotezë konkurruese e bazuar në punës gjuhëzore/etnografikepuna e filluar në shekullin XIX, sugjeron që synetia ishte një zakon i zakonshëm fisnor midis fiseve semite (hebrenj, arabë dhe fenikas).

Traditat hebrenje dhe islame e shohin synetinë si një mënyrë për të dalluar një grup nga fqinjët e tij. [20] Bibla regjistron "jo të bërë synet" duke u përdorur një referencë poshtëruese për kundërshtarët [ 1Sam 17:26 ] dhe fitoren e hebrenjeve në betejë që arritën kulmin në synetinë masive pas vdekjes, për të dhënë një llogari të numrit të viktimave të armikut [ 1Sam 18:27 ] . Hebrenjve u kërkohej gjithashtu të bënin synet të gjithë anëtarët e familjes, përfshirë skllevërit [ Zanafilla 17: 12-14 ] - një praktikë që do t'i vinte ata më vonë në përplasje me ligjin romak dhe të krishterë (shih më poshtë).

Qytetërimi klasik[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në 167 pes Judea ishte pjesë e Perandorisë Seleucid. Sundimtari i tij, Antioki IV Epifan (175-165 pes), duke zgjuar një humbje në një luftë kundër Egjiptit Ptoleme, ndaloi praktikat fetare tradicionale hebraike dhe u përpoqën të linte me forcë hebrenjtë të pranonin kulturën heleniste . [21] Në të gjithë vendin hebrenjtë u urdhëruan, me kërcënimin e ekzekutimit, të flijonin derrat ndaj perëndive Greke (praktika normale në fenë e lashtë Greke ), të përdhosnin Shabbat, të hanë kafshë të pasakta (veçanërisht derri ) dhe të heqin dorë nga shkrimet e tyre hebraike. Dekreti i Antiokusit ndaloi gjithashtu synetinë e hebrenjeve, dhe prindërit që shkelën urdhrin e tij u varën së bashku me foshnjat e tyre.[12] [ 1Mak 1: 46-67 ] Sipas Tacitus, siç citohet Hodges, Antioki "u përpoq të shfuqizonte bestytninë hebraike dhe të fuste civilizimin Grek." [6]

Sipas rrëfimeve Rabbinical, ai shkatërroi Tempullin e Dytë të Jeruzalemit duke vendosur një statujë të Zeusit Olimpik në altarin e Tempullit; [22] ky incident raportohet gjithashtu nga Libri biblik i Danielit, ku autori i referohet statujës së perëndisë Greke brenda Tempullit si " neveri e shkretimit ". Dekretet e Antiokusit dhe gjallërimi i Judaizmit motivuan Revolucionin e Makabenjve ; [23] [24] Makabenjeve reaguan me dhunë kundër helenizimit të detyruar të Judesë, shkatërruan altarët paganë nëpër fshatra,u bënë synet djem dhe i detyruan hebrenjtë e helenizuar të dilnin jashtë ligjit. Revolta përfundoi në rivendosjen e një mbretërie të pavarur jetëshkurtër nën Hasmoneans, derisa u shndërrua në një shtet klient të Republikës Romake nën mbretërimin e Herodit të Madh (37 – 4 pes) .

Kultura klasike, helenistike dhe romake gjetën që synetia të ishte mizore dhe refuzuese. [6] [8] [25] [26] Në Perandorinë Romake, synetia vlerësohej si një zakon barbar dhe i pështirë. Konsulli Titus Flavius Clemens u dënua me vdekje nga ana e Senatit romak në 95 të es për, sipas Talmudit, duke e bëri synet veten dhe duke u shëndrruar në Judaizëm. Perandori Hadrian (117 – 138) ndaloi synetinë.[27] Në përgjithësi, riti i synetisë ishte veçanërisht i ekzekutueshëm në qytetërimin klasik, gjithashtu sepse ishte zakon të kalonte një orë në ditë ose të ushtrohej nudo në gjimnaz dhe në banjot romake, prandaj burrat hebrenj nuk donin të shihen në publik të privuar nga lafshat e tyre.[21]

Sa për ligjin kunder synetisë së miratuar nga Hadrian, ai konsiderohet nga shumë njerëz të jetë, së bashku me vendimin e tij për të ndërtuar një tempull romak mbi rrënojat e tempullit të dytë dhe t'i kushtohej Jupiterit, një nga shkaqet kryesore të revoltës së Bar Kokhba (132 – 135 pas Krishtit), i cili u shkatërrua brutalisht; [28] sipas Cassius Dio, 580,000 hebrenj u vranë dhe 50 qytete të fortifikuara dhe 985 fshatra u shkatërruan.[29] Ai pretendoi se "Shumë Romakë, për më tepër, u zhdukën në këtë luftë. Prandaj, Hadrian, me shkrim në Senat, nuk e përdori frazën fillestare të prekur zakonisht nga Perandorët:'Nëse ju dhe fëmijët tuaj jeni në shëndet, është mirë; Unë dhe ushtria jemi në shëndet." Për shkak të humbjes së madhe të jetës në luftë, edhe pse Hadrian ishte fitimtar, ai refuzoi një triumf .

Politika e Hadrianit pas rebelimit reflektoi një përpjekje për të rrënjosur Judaizmin : ai miratoi një ndalesë për synetinë,[6] [27] [30] gjithë hebrenjtë ishin të ndaluar të hynin në Jeruzalem me dhimbje vdekjeje dhe qyteti u riemërua Aelia Capitolina, ndërsa Judea u quajt Siria Palestina. Rreth 140, pasardhësi i tij Antoninus Pius (138-161 e.s.) i përjashtoi hebrenjtë nga dekreti për synetinë, duke i lejuar ata të bënin synet djemtë e tyre, megjithëse ishin të ndaluar të bënin të njëjtën gjë me skllevërit dhe prozelitët e tyre. Përgjigja e nacionalistëve hebrenje ( farisenjtë dhe Zealotët ) ndaj dekreteve gjithashtu mori një formë më të moderuar: synetitë u kryenin fshehurazi, madje edhe për hebrenjtë e vdekur. [12]

Sidoqoftë, kishte edhe shumë hebrenj, të njohur si " helenizatorë ", të cilët shikonin helenizimin dhe integrimin shoqëror të hebrenjve në botën greko-romake në mënyrë të favorshme, [6] [24] [25] dhe ndoqën një qasje krejt të ndryshme: duke pranuar Dekretin e Perandorit dhe madje duke bërë përpjekje për të rivendosur lafshat e tyre për t'u asimiluar më mirë në shoqërinë helenistike. [7] [21] Qasja e fundit ishte e zakonshme gjatë mbretërimit të Antiokit, dhe përsëri nën sundimin Romak. Lafsha u rivendos me një nga dy metodat, që u ringjallën më vonë në fund të shekullit të 20-të; të dy u përshkruan në detaje nga mjeku grek Aulus Cornelius Celsus në veprën e tij gjithëpërfshirëse enciklopedike De Medicina, shkruar gjatë mbretërimit të Tiberius (14-37 pas Krishtit).[30] Metoda kirurgjikale përfshinte çlirimin e lëkurës që mbulon penisin me diseksion, dhe pastaj tërheqjen e tij përpara mbi glans(pjesa e rrumbullakosur që formon fundin e penisit ose klitorisit); ai gjithashtu përshkroi një teknikë më të thjeshtë kirurgjikale të përdorur tek burrat, prezumimi i të cilëve është natyrisht i pamjaftueshëm për të mbuluar glans e tyre. Qasja e dytë, e njohur si " epispazma ", [8] ishte jo kirurgjikale: një pajisje restaurimi e cila përbëhej nga një peshë e veçantë e bërë prej bronzi, bakri ose lëkure (nganjëherë quhet Pondus Judaeus, dmth "Barra hebreje"), ishte ngjitur në penis, duke tërhequr lëkurën e saj poshtë. Gjatë orarit të jashtëm, u krijua një lafshë e re ose u zgjat një parafjalë e shkurtër, me anë të zgjerimit të indeve.Martial përmendi gjithashtu instrumentin në Epigrammaton (Libri 7:35).

Apostulli Pal iu referua këtyre praktikave në letrat e tij, [6] [25] [30] duke thënë: "A ishte ndonjë njeri tashmë i bërë synet kur u thirr? Ai nuk duhet të bëhet i pa bërë synet. " [ 1Kor 7:18 ] Por ai gjithashtu denoncoi në mënyrë të qartë detyrimin e synetisë ndaj jo-hebrenjve, duke hedhur poshtë dhe dënuar ata Judaizatorë që ua përkushtuan ritualin të krishterëve johebrenj, duke i etiketuar avokatët e tillë si" vëllezër të rremë " [ Gal 2: 4 ] ( shiko më poshtë ). Në mesin e shekullit të II-të, udhëheqësit hebrenj të Rabbitikut futën një metodë radikale të syntisë, periahun, që la (glans:) plotësisht të zbuluara, duke e bërë gati të pamundur rikthimin e lafshës.

Nën perandorin e parë të krishterë, Kostandinin, të dy recetat e Antoninusit në synet u rishikuan dhe përsëri në shekullin e 6-të nën Justinianin. Këto kufizime për synetinë e bënë rrugën e tyre si në ligjin laik ashtu edhe në atë të kanunit dhe "të paktën përmes mesjetës, ligje të ruajtura dhe të zgjeruara që ndalojnë hebrenjtë të synetinë jo-Hebrenjtë dhe të ndalojnë të krishterët ose skllevërit e ndonjë përkatësie fetare nga të pësojnë synetinë për ndonjë arsye." [6]

Krishtërimi i hershëm[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Kishte debate në Kishën e hershme nëse jo-hebrenjtë duhej të bëheshin synet për t'u bashkuar me komunitetet; disa të krishterë hebrenj këmbëngulnin se ishte e nevojshme. Këshilli i Jeruzalemit (50 p.a.s Krishtit) dekretoi që synetia nuk ishte një kërkesë për johebrenjtë, e cila u bë e njohur si " Dekreti Apostolik ". [31] Ky ishte një nga aktet e para që dallonte krishterimin e hershëm nga Judaizmi . [32] Rreth vitit 140 të es, Tannimi bëri që kërkesat e synetisë të ishin më të rrepta, në mënyrë që të bëhej e pakthyeshme procedura. [33]

Islam[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në fillim të shekullit të VII-të, Muhamedi bashkoi shumë fise semite të gadishullit Arabik në kernelin e një lëvizjeje myslymane që zgjerohet me shpejtësi. Një gjë që mund të thuhet me siguri është se synetia mashkull dhe femër ishte krijuar tashmë mirë midis këtyre fiseve, dhe me siguri kishte qenë për më shumë se një mijë vjet, ka shumë të ngjarë të ishte një rit i pjellorisë. Herodoti kishte vërejtur praktikën midis kombeve të ndryshme semite në shekullin e 5 pes, dhe Josefus kishte përmendur posaçërisht synetinë si një traditë midis arabëve në shekullin I para erës sonë. [34] Ka disa transmetime që i atribuohen Muhamedit, në të cilat ai aprovon synetinë e femrës; shumë studiues besojnë se këto transmetime janë të dobëta dhe u mungon origjinaliteti. [35] [36]

Praktika e synetisë nganjëherë karakterizohet si një pjesë e fitrah siç përmendet në hadith (transmetimet profetike). [37]

Jahudizmi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Gjatë shekujve XIX dhe XX, shumë reformatorë, mjekë dhe mjekë hebrenj në Evropën Qendrore dhe Lindore propozuan të zëvendësojnë synetinë me një ceremoni simbolike, ndërsa të tjerët kërkuan të ndalojnë ose shfuqizojnë synetinë tërësisht, [38] ashtu siç perceptohej si një e rrezikshme, barbare dhe rituali pagan i gjymtimit të organeve gjenitale që mund të transmetojnë sëmundje infektive te të porsalindurit. Kundërshtimi i parë zyrtar për synetinë brenda Judaizmit ndodhi në 1843 në Frankfurt.[33] Shoqata për Miqtë e Reformës, një grup që kritikoi praktikat tradicionale hebraike, tha se milja britanike nuk ishte një mitzvah por një trashëgimi e vjetër nga fazat e hershme të Izraelit, një kthim i vjetëruar në fenë primitive. Me rolin e zgjeruar të mjekësisë erdhi kundërshtimi i mëtejshëm; disa aspekte të synetisë hebraike si periahu dhe metzitzah (tërheqja e gjakut nga plaga e synetisë përmes thithjes ose një leckë) u konsideruan si joigjenike dhe e rrezikshme për të porsalindurit. Dëshmi të mëvonshme që sifilizi dhe tuberkulozi – dy nga sëmundjet më të frikshme infektive në shekullin XIX – ishin përhapur nga mohels, shkaktuar të ndryshme rabinët për të avokuar metzitzah të bëhet duke përdorur një sfungjer ose një tub. Midis hebrenjve sekularë, jo-praktikë që zgjodhën të mos i bëjnë synet djemtë e tyre dhe t'i ruanin të paprekur, ishte edhe Theodor Herzl . [39]

Efron raporton se jo-hebrenjtë dhe gjithashtu disa reformatorë hebrenj në fillimin e shekullit të 19-të të Gjermanisë kishin kritikuar synetinë rituale si "barbare" dhe se mjekët hebrenj iu përgjigjën këtyre kritikave me mbrojtje të ritualit ose propozime për modifikim ose reformë. Nga fundi i shekullit të 19-të, disa mjekë hebrenj në vend mbronin synetinë duke pretenduar se ai kishte avantazhe shëndetësore. [40] Sot Këshilli Rabbinik i Amerikës, grupi më i madh i rabinëve Modernë Ortodoksë, miraton duke përdorur një tub qelqi si një zëvendësues të metzitzah . [41]

Sidoqoftë, një numër në rritje i hebrenjve bashkëkohorë dhe grupeve hebreje intaktiviste në Shtetet e Bashkuara dhe Izrael, si laikë dhe fetarë, filluan të vunë në dyshim efektet e përgjithshme afatgjata, pasojat psikologjike dhe psikofizike të traumave të shkaktuara nga synetia te fëmijët hebrenj, [9] [42] [43] dhe zgjidhni të mos i bënin synet djemtë e tyre. [44] [45] Ata ndihmohen nga një numër i vogël i rabive të Reformës, Liberalit dhe Rindërtimit dhe kanë zhvilluar një ceremoni përshëndetëse që ata e quajnë Britanët shalom ("Besëlidhja [e] Paqes") për fëmijë të tillë, pranuar edhe nga Judaizmi Humanist . [46] [47]

Mesjeta deri në shekullin XIX[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Tomas Akuinas në Summa Theologica në pyetjen e tij pse, nëse nën doktrinën hebraike synetia hiqte mëkatin origjinal, Jezusi u bë synet – pasi Jezui nuk kishte asnjë mëkat origjinal. Steve Jones sugjeron se ekziston një traditë teologjike që Jezusi rimori lafshën e tij në Ngjitje."Nëse ai nuk do ta bënte këtë, të shpëtuarit do të duhej të operoheshin në Parajsë në mënyrë që të mos ishin më të përsosur se Shpëtimtari i tyre". [48]

Thomas Akuinas hebrenjtë u dëbuan nga Anglia nga Edward I në 1290, me sa duket për tensionet sociale në lidhje me uzurpimin . Por imagjinata e publikut ishte kapur nga shpifja e gjakut që të paktën nga shekulli i 12-të: "Aq shumë e përhapur ishte besimi që hebrenjtë i bënin synet viktimat e tyre ... se Menasseh ben Israil, Rabini Hollandez, i cili kërkoi nga Kromuell ripranimin e hebrenjëve në 1656, duhej të banonte në një gjatësi të konsiderueshme në Vindiciae Judaeorum(përkthimi nga lat:Një drejtësi për hebrenjtë) në refuzimin e kërkesës". [49]

Në Spanjën e shekullit 15, shumica e hebrenjve dhe myslimanëve u dëbuan dhe Inkuizicioni Spanjoll monitorohej dhe ndiqej penalisht konvertimi në krishterim për të siguruar që ata nuk po praktikonin fshehurazi Judaizmin, bashkoheshin me hebrenjtë ose merreshin me praktikat hebraike si synetia. [50]

Në 1521,Hernan Cortés mundi perandorinë Aztec në Mesoamerica, e cila u pasua nga një fluks i madh i klerit spanjoll, shkrimet e të cilit ofrojnë shumicën e informacionit rreth jetës dhe zakoneve të para-pushtimit të Aztekëve, të mbledhura kryesisht nga intervistat me ata që i mbijetuan pushtimit dhe epidemive pasuese, dhe pasardhësit e tyre. Diego Durán, një koleg Dominikane, ishte i bindur se Aztekët ishin një nga fiset e humbura të Izraelit, me një provë thelbësore të provave mbështetëse që ata kishin praktikuar synetinë. [51]

Aq ndikues ishte ky nocion që 300 vjet më vonë Bancroft në Garat e tij monumentale të Native [52] filloi diskutimin e tij për synetinë duke shkruar: "Qoftë zakon i synetisë, i cili ka qenë propozimi i madh i argumentit në favor të origjinës hebreje të Aztekëve, të marra me të vërtetë midis këtyre njerëzve, është dyshuar nga autorë të shumtë, "duke arritur në përfundimin se ajo ndoshta ka ekzistuar në një" formë të caktuar midis disa fiseve "(f278). Theelësi është "një formë e caktuar", pasi Bancroft e bën të qartë në një shënim se shumica e burimeve të tij, përfshirë Clavigero, Ternaux-Compans, Carbajal Espinosa, Oviedo, Herrera, dhe veçanërisht Acosta, besuan se Durán dhe të tjerët "ngatërronin zakonin e duke tërhequr gjak nga organet sekrete me syneti ", dhe" prerja mbi pre e veshit për të qenë gabuar për synetinë ", duke shtuar se ky rit i lënies së gjakut [53] " u krye kryesisht mbi djemtë e njerëzve të mëdhenj "(f. 279) . Rasti nuk u ndihmua nga fakti që asnjë raport për të parë një Aztec të bërë synet të moshuar ekzistonte në literaturë. Remondino thotë se është "çështje polemike" nëse lëvorja në të vërtetë ishte hequr (f. 46). [12]

Në lidhje me Mjanët, Bancroft thotë se në vitin 1858 Brasseur de Bourbourg raportoi gjetjen e "gjurmëve" [54] të synetisë në burime, përkundër Cogolludo që kishte raportuar se "synetia" ishte e panjohur për Indianët e Jukatanit" (fq279, 679). [52] Por në 1864 Brasseur botoi përkthimin e tij në frëngjisht të Diego de Landa, rishikuar së fundmi 1556 dorëshkrim etnografik, i cili me vendosmëri hodhi poshtë nocionin e synetisë Majan, dhe në një shënim ai pranoi se ndoshta kishte pasur një "gabim", një pranim që kurrë nuk e gjeti atë mënyrë në letërsinë në gjuhën angleze [55] edhe pse etnografia moderne ka kohë që ka kuptuar natyrën e këtyre ritualeve. [56] Sidoqoftë, Aztekët dhe Majat përfshihen nga shumë autorë nga disiplina të tjera në mesin e listës së njerëzve paramodernë që praktikuan synetinë. Shembuj të burimeve të tilla përfshijn UNAIDS, [57] Kaplan, [58] dhe Weiss. [59]

Vendet që nuk e bëjnë synetinë shpesh kanë mbajtur antipati për ato që bëjnë. Të bërit synet shpesh shihej si një shenjë turpi. [12] Sipas Darby, u pa gjithashtu si një humbje serioze e indeve erogjene: "Gjatë Rilindjes dhe shekullit të 18-të përqendrimi i lafshës tek funksioni seksual i mashkullit dhe kënaqësia e të dy partnerëve u njoh nga anatomistët Berengario da Carpi, Gabriello Fallopio dhe William Harvey, në manualet popullore të seksit si master-pjesa e Aristotelit, dhe nga mjekë si John Hunter, i cili gjithashtu vlerësoi rëndësinë e lafshës në sigurimin e indit të njomë të nevojshëm për të akomoduar një mbledhje".[60]

Në vitin 1650, mjeku anglez John Bulwer në studimin e tij për modifikimin e trupit, Anthropometamorphosis: ndërrimi artificial shkroi për humbjen e kënaqësisë seksuale që vjen nga synetia: "pjesa që varet nga fundi i lafshës, është lëvizur lart e poshtë në veshje, që në këtë tërheqje të mund të mblidhte më shumë nxehtësi dhe të rrisë kënaqësinë e gjinisë tjetër; një kënaqësi për të cilën ata [të synetisë] janë mashtruar nga kjo shpikje e dëmshme. Sepse, shkurtsëia e parafjalëve llogaritet në të metat organike të oborrit,… megjithatë heq disi synetia nga kënaqësia e grave, duke e zvogëluar titullimin e tyre ”. Historiani anglez Edward Gibbon, autor i Historisë së Rënies dhe Rënies së Perandorisë Romake, i referohej praktikës si "një rit të dhimbshëm dhe shpesh të rrezikshëm", dhe një "gjymtim njëjës" të praktikuar vetëm nga hebrenjtë dhe turqit .

Debatet moderne[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Etikë[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pamja etike e synetisë ndryshon sipas vendit. Në Shtetet e Bashkuara, me një normë të lartë synetie, Shoqata Mjekësore Amerikane deklaroi në 2011 se ata "do të kundërshtojnë çdo përpjekje për të ndërhyrë në praktikën e ligjshme mjekësore dhe zgjedhjet e informuara të pacientëve". [61] Në vitin 2012, Akademia Amerikane e Pediatrisë lëshoi një raport teknik dhe një deklaratë të politikave për synetinë e foshnjave jo terapeutike, duke thënë se përfitimet shëndetësore parandaluese të synetisë me zgjedhje të të porsalindurve meshkuj tejkalojnë rreziqet e procedurës, megjithëse përfitimet shëndetësore nuk janë aq të mëdha sa rekomandojnësynetinë rutinë për të gjithë të porsalindurit meshkuj, dhe që prindërit në fund të fundit duhet të vendosin nëse synetia është në interesin më të mirë të fëmijës së tyre mashkull. [13]

Pas publikimit të deklaratës së pozicionit, u shfaq një debat në revistën Journal of Etics Medical.[15] [62] Në vitin 2013, një grup prej 38 pediatër, mjekë, kirurgë, etikë dhe avokatë të Evropës Veriore kanë bashkautorizuar një koment ku thuhej se ata gjetën raportin teknik të AAP-së dhe deklaratën e politikave që vuante nga paragjykimi kulturor, dhe arritën rekomandime dhe përfundime të ndryshme nga ato të mjekëve në pjesë të tjera të botës;[14] në veçanti, grupi mbrojti një politikë të dëmit ndaj foshnjave dhe të respektojë të drejtat e tyre të integritetit trupor dhe moshës së pëlqimit . Një opinion i dy autorëve deklaroi se, sipas mendimit të tyre, analiza e AAP për vitin 2012 ishte e pasaktë, e pahijshme dhe jo e plotë. AAP mori kritika të mëtutjeshme nga grupet Intaktiviste që kundërshtojnë synetinë.[63] [64] AAP iu përgjigj këtyre kritikave në Gazetën e Etikës Mjekësore, duke bërë thirrje për një debat të respektueshëm dhe të bazuar në prova. [65]

Në vitin 2017, Gazeta e Etikës e Shoqatës Mjekësore Amerikane publikoi dy artikuj të veçantë që sfidojnë moralin e kryerjes së synetisë së foshnjave jo terapeutike.

Historia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Synetia u përhap në disa kombe që flisnin anglisht nga fundi i shekullit të 19-të, me futjen e anestezisë dhe antisepsës që zgjerohet me shpejtësi praktika kirurgjikale. [66] Mjekë të tillë si Sir Jonathan Hutchinson në Angli kanë shkruar artikuj në favor të procedurës. [67] Peter Charles Remondino, një mjek nga San Diego, shkroi një histori të synetisë nga kohërat më të hershme e deri më sot: Arsyet morale dhe fizike për performancën e tij (1891), për të promovuar synetinë. [68] Lewis Sayre, një kirurg i shquar ortopedik në atë kohë, ishte një tjetër avokat i hershëm amerikan. Sidoqoftë, teoritë mbi të cilat u bënë shumë kërkesa të hershme, siç është teoria refleksi e sëmundjes dhe efektet e pretenduara të dëmshme të masturbimit, prej kohësh janë braktisur nga profesioni mjekësor.

Dr. John Harvey Kellogg rekomandoi synetinë e djemve të kapur duke masturbuar, duke shkruar: "Një ilaç për masturbim i cili është pothuajse gjithmonë i suksesshëm te djemtë e vegjël është synetia, veçanërisht kur ekziston ndonjë shkallë e fimozës. Operacioni duhet të kryhet nga një kirurg pa administruar anestezi, pasi dhimbja që merr pjesë në operacion do të ketë një efekt përshëndetës në mendje, veçanërisht nëse lidhet me idenë e ndëshkimit ”. Por ai ishte kundër synetisë rutinore të foshnjave: "Sidoqoftë, është e dyshimtë nëse një dëm aq sa i mirë nuk vjen nga synetia, pasi është treguar nga vëzhgimi i gjerë midis hebrenjëve se tkurrja shumë e madhe e mishit, apo e jashtme hapja e uretrës, është jashtëzakonisht e zakonshme në mes tyre, duke qenë padyshim rezultat i acarimit të zgjatur dhe tkurrjes së mëvonshme cikatriciale që vjen si rezultat i synetisë në foshnjëri." [69]

Një kundërshtar i hershëm britanik i synetisë ishte Herbert Snow, i cili shkroi një libër të shkurtër të quajtur Barbariteti i synetisë si ilaç për anomalitë kongjenitale në 1890. [70] Por deri në vitin 1936, LE Holt, një autor i teksteve pediatrike, mbrojti synetinë e burrave dhe grave si një trajtim për masturbimin.[71] Pyetja e parë serioze e praktikës nuk ndodhi deri në fund të vitit 1949, kur neonatologu dhe pediatri skocez Douglas Gairdner botoi The Fate of the Foreskin në British Medical Journal;[72] sipas Wallerstein, kjo filloi të ndikojë ndjeshëm në praktikën e synetisë në Mbretërinë e Bashkuar.[2]

Sipas Darby dhe Cox, këmbëngulja e synetisë në SH.B.A. ka çuar në lëvizje më të fuqishme proteste.[73] Një marshim proteste në 1980 në Kapitolin e Shtetit të Kalifornisë u raportua në një artikull të Associated Press.[74] Organizata Kombëtare e Qendrave të Burimeve të Informacionit të Synetisë( NOCIRC ) u formua nga Marilyn Milos, RN, në 1985. [75] Qëllimi i deklaruar i organizatës është të sigurojë lindjen e fëmijëve dhe foshnjave mashkullore, femra dhe interseksuale për t'i mbajtur organet e tyre seksuale të paprekura. Tubimet protestuese janë mbajtur në SH.B.A. dhe në zona të tjera. NOCIRC kanë kritikuar vazhdimisht udhëzimet e synetisë së komunitetit mjekësor amerikan. Sipas Milos dhe Donna Macris, "Nevoja për të mbrojtur të drejtën e foshnjës për një fillim të qetë u nxor në dritë nga Dr.Frederick Leboyer në veprën e tij historike, Lindja pa dhunë ".

Kjo periudhë gjithashtu pa formimin e organizatave kundër synetisë në Australi, Kanada, Mbretërinë e Bashkuar dhe Afrikën e Jugut. Aktivistët filluan krijimin e faqeve të internetit në mesin e viteve 1990, dhe ky proces ka vazhduar. Një organizatë e tillë shpërndau pyetësorë për njerëzit e bërë synet. Ankesat përfshijnë dhëmbëza të dukshme (33%), lëkurë të pamjaftueshme penile për ngritje të rehatshme (27%), lakim të ereksionit nga humbja e pabarabartë e lëkurës (16%) dhe dhimbje dhe gjakderdhje gjatë ereksionit / manipulimit (17%). Ankesat psikologjike përfshijnë ndjenjat e gjymtimit (60%), vetëvlerësim të ulët / inferioritet ndaj burrave "të paprekur" (50%), dismorfi gjenitale (55%), tërbim (52%), pakënaqësi / depresion (59%), shkelje ( 46%), ose tradhtia prindërore (30%). Shumë të anketuar raportuan se vuajtja e tyre fizike / emocionale pengonte intimitetin emocional me partnerin / et e tyre, duke rezultuar në mosfunksionim seksual . Burra të shquar që dihet se nuk janë të lumtur për synetinë përfshijnë Sigmund Freud, [76] AE Housman, WH Auden, Geoffrey Keynes dhe vëllain e tij John Maynard Keynes, ekonomistin e famshëm.[73] Në vitin 1996, Journal Medical Medical publikoi një letër nga 20 burra ku thuhej se "ne kemi qenë të dëmtuar nga synetia në fëmijëri"; ata argumentuan se "nuk mund të jetë etike që mjeku të amputojë indet normale nga një fëmijë normal". Dr. Benjamin Spock (1903 – 1998), Kujdesi për Fëmijët dhe Fëmijët i të cilit është libri më i madh amerikan që shitet autori në histori, mbështeti fillimisht synetinë, por ndryshoi mendjen e tij afër fundit të jetës së tij. [77]

Kontradiktat mjekësore[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

INë Shtetet e Bashkuara, Akademia Amerikane e Pediatrisë (AAP), Akademia Amerikane e Mjekëve të Familjes (AAFP), dhe Kolegji Amerikan i Obstetërve dhe Gjinekologëve (ACOG), të cilët bashkëpunuan për të prodhuar deklaratat e vitit 2012 të lëshuara nga AAP, fletë pozicioni që nga viti 2012 deklaroi "" Në raste të tilla si vendimi për të kryer një syneti në periudhën e porsalindur (kur ka mosmarrëveshje të arsyeshme në lidhje me ekuilibrin midis përfitimeve mjekësore dhe dëmeve, kur ka përfitime dhe dëmtime jomedikale që mund të rezultojnë nga një vendim nëse për të kryer procedurën, dhe kur procedura nuk është thelbësore për mirëqenien e menjëhershme të fëmijës), prindërit duhet të përcaktojnë se çfarë është në interesin më të mirë të fëmijës. Në shoqërinë pluraliste të Shteteve të Bashkuara, ku prindërve u jepet një autoritet i gjerë për përcaktimin e asaj që përbën edukimin e duhur të fëmijëve dhe mirëqenien e fëmijëve, është e ligjshme që prindërit të marrin parasysh traditat e tyre kulturore, fetare dhe etnike, përveç faktorët mjekësorë, kur bëni këtë zgjedhje "

Shërbimi Kombëtar i Shëndetit i Mbretërisë së Bashkuar ka konfirmuar se ulja e përhershme e ndjesisë seksuale është një rrezik i synetisë së meshkujve. [78]

HIV në Afrikën Jugore dhe Lindore[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Duke filluar nga viti 2008 dhe duke ndjekur një kornizë të vendosur në vitin 2007, OBSH dhe UNAIDS rekomanduan synetinë vullnetare të meshkujve mjekësorë (VMMC) si një mjet për të zvogëluar shkallën e infeksionit HIV në Afrikën Lindore dhe Jugore, dhe midis 2008 dhe 2016 11 milion djem dhe burra adoleshentë adoleshentë në rajon u bënë synet, dhe qëllimi i vitit 2016 ishte të arrinte në 90% të meshkujve të moshës 10-29 vjeç deri në vitin 2021. [79] [80]

Shqyrtimet e publikuara në vitin 2016 zbuluan se provat nga ato gjykime ishin të qëndrueshme, dhe zbuluan se provat shtesë klinike me cilësi të lartë kishin treguar se VMMC gjithashtu mund të zvogëlonte transmetimin e HPV në atë rajon. [81]

Në vitin 2009 Shërbimi Kombëtar i Shëndetit në Mbretërinë e Bashkuar postoi një koment në një artikull të vitit 2009 të botuar në New England Journal of Medicine në lidhje me rezultatet e provës klinike të VMCC te burrat dhe djemtë afrikanë në virusin herpes të thjeshtë seksualisht të transmetuar seksualisht tip 2 dhe papillomavirus njerëzor (HPV).[82]NHS vuri në dukje se studimi ishte i zbatueshëm për popullatat afrikane, jo në Mbretërinë e Bashkuar, që komentatorët në SH.B.A. reaguan më pozitivisht sesa ata në Mbretërinë e Bashkuar, dhe që komentatorët e Mbretërisë së Bashkuar vunë në dyshim disa nga analizat.NHS gjithashtu vuri në dukje se përdorimi i prezervativit është mënyra më e mirë për të parandaluar sëmundjen seksualisht të transmetueshme. [83]

Shprehja "integritet gjenital" i referohet gjendjes së organeve gjenitale të plota dhe të pandryshuara. Integriteti gjenital është normë në Amerikën Latine dhe Karaibe, Mbretërinë e Bashkuar dhe të gjitha shtetet e tjera evropiane (përveç tre vendeve në Ballkan me popullsi të madhe myslimane: Shqipëri, Bosnje dhe Hercegovinë dhe Kosovë ), dhe në shumicën e vendeve aziatike. [84] Mjekët që kundërshtojnë synetinë pohojnë se integriteti gjenital prodhon gjendjen më të lartë të shëndetit dhe mirëqenies. [85]

Një lobi kundër synetisë rutinore të foshnjave në Paradën e Krenarisë së agoikagos

Hammond (1999) pohon se çdo person ka të drejtë për një organ të tërë dhe të paprekur dhe se, kur bëhet fjalë për të miturit, "heqja e panevojshme e një organi organik funksionues në emër të traditës, zakonit ose ndonjë shkaku tjetër që nuk lidhet me sëmundjen duhet të kurrë mos të jetë e pranueshme për profesionin e shëndetit ". Ai thotë se ndërhyrje të tilla janë shkelje të të drejtave trupore individuale dhe "një shkelje e parimeve themelore të etikës mjekësore". Shumë kundërshtarë të synetisë e shohin synetinë e foshnjave si të panevojshme, të dëmshme dhe joetike; [85] disa duan që procedurat e ndaluara. [86] Boyle et al (2000) sugjerojnë që "Ndërsa ne hyjmë në shekullin XXI, duhet të ndërmerren veprime të duhura ligjore për të mbrojtur integritetin gjenital fizik të fëmijëve meshkuj".

Të tjerët gjithashtu e shohin prerjen gjenitale të fëmijëve si çështje të të drejtave të njeriut dhe të drejtave të fëmijëve, [87] kundërshtojnë modifikimin gjenital dhe gjymtimin e fëmijëve, përfshirë synetinë,[88] gjymtimin e organeve gjenitale të grave dhe operacionet gjenitale ndër- seksuale ; disa organizata kundër synetisë kundërshtojnë operacione për caktimin e seksit tek foshnjat me organe gjenitale të paqarta.[86] [89]

Ligjet aktuale në shumë vende, dhe të dyja ligjet federale të Shteteve të Bashkuara, si dhe ligjet në disa shtete të SH.B.A.-së, ndalojnë modifikimin gjenital dhe gjymtimin e të miturve femra, me disa përjashtime të bazuara në nevojën mjekësore. Kundërshtarët e synetisë së meshkujve pohojnë se ligjet kundër modifikimit të organeve gjenitale dhe gjymtimit të të miturve duhet të zbatohen në mënyrë të barabartë për meshkujt dhe femrat.

Gratë protestojnë kundër synetisë rutinore të foshnjave para Shtëpisë së Bardhë në 2013; titujt lexojnë: "Të gjithë foshnjat lindin perfekte. Mbajini ato në këtë mënyrë ”.

Shumë grupe kundër synetisë i janë bashkuar Koalicionit Ndërkombëtar për Integritet gjenitale [90] dhe kanë miratuar deklaratën e tij,[91] cila u miratua nga Simpoziumi i Parë Ndërkombëtar për synetinë më 3 Mars 1989, në Anaheim, California (ka pasur nëntë simpoziume të tilla të mëtejshme të mbajtura që nga, me punimet e disa botuar më pas në formën e librit). [92] Amerika e paprekur, e themeluar në vitin 2008, dhe organizata të tjera të tilla si ,Autonomia Gjenitale Amerika, Akademia Amerikane e Pediatrisë, Unioni i Lirive Civile Amerikane dhe Qendrat për Kontrollin e Sëmundjeve përpiqen të rrisin vetëdijen e publikut mbi funksionet biologjike dhe seksuale të lafshës, [88] ndryshoni politikën dhe ndryshoni qëndrimet ndaj synetisë së foshnjave meshkuj në Shtetet e Bashkuara.

Sidoqoftë, lidhja e synetisë së mashkullit me gjymtimin e organeve gjenitale femërore (FGM) është shumë e diskutueshme. Organizatat e përfshira në të vërtetë në luftimin e FGM kanë pasur dhimbje të konsiderueshme për t'i dalluar të dy, pasi ky dokument i UNICEF-it shpjegon: "Kur praktika e parë u bë e njohur përtej shoqërive në të cilat ajo ishte kryer tradicionalisht, zakonisht quhej" femër synetia '. Ky term, megjithatë, tërheq një paralel të drejtpërdrejtë me synetinë e mashkullit dhe, si rezultat, krijon konfuzion midis këtyre dy praktikave të veçanta." [93] Ky qëndrim është bërë jehonë e madhe nga autoritetet mjekësore dhe politike perëndimore. Një këndvështrim i Shoqatës Mjekësore Mbretërore Hollandeze thotë se forma e gjymtimit të organeve gjenitale femërore që i ngjan më shumë synetisë jo terapeutike, refuzohet unanimisht në të gjithë letërsinë. Pikëpamja thotë gjithashtu se "FGM merr shumë forma. Ekziston forma më e rëndë, infibulimi, në të cilën labia e brendshme dhe e jashtme janë të lidhura së bashku dhe klitorisi hiqet. Sidoqoftë, ekzistojnë edhe forma shumë më të buta të FGM, në të cilat hiqet vetëm lafshi i klitorisit." [94]

Në Shtetet e Bashkuara, organizata MGMbill.org po dërgon një projekt-ligj të propozuar në Kongresin Amerikan dhe 15 legjislatura shtetërore çdo vit që nga viti 2004, me qëllim që të zgjasë ndalimin për modifikimin e organeve gjenitale dhe gjymtimin e të miturve për të përfshirë fëmijë meshkuj dhe interseksualë.[86] Edhe pse Rep. Virgil Goode shprehu mbështetjen e publikut për projektligjin në 2005, ai refuzoi të sponsorizojë atë.[95]

Sipas Shoqatës Nordike të Seksologjisë Klinike (2013), "vendimi për të ndryshuar pamjen, ndjeshmërinë dhe funksionalitetin e penisit duhet t'i lihet pronarit të tij, duke ruajtur kështu të drejtat e tij themelore për mbrojtje dhe integritet trupor. E drejta e çdo personi për integritet trupor shkon paralelisht me autonominë e tij seksuale . "

Konradikta të tjera bashkëkohore[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Kontradiktat në Indi[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Derisa debatet e synetisë mbizotërojnë shpesh nga shqetësimet e vendeve të Anglofonit, polemika shumë të ndryshme rreth procedurës shpërthejnë rregullisht në kontekste të tjera kulturore. Në Azinë e Jugut, Pakistani ka përdorur prej kohësh statusin synetisë si një shënues përfundimtar i përfshirjes së fshehtë të Indisë në punët e saj të brendshme. Por kjo supozim u hodh në konfuzion kur u zbulua se segmente të mëdha të popullsisë së saj meshkuj myslimanë, posaçërisht nga zonat fisnore perëndimore, ishin vetë jo të bërë.

Kontradiktat në Izrael[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Kundërshtimi i synetisë [96] ekziston midis hebrenjve në Izrael. Protestat për të drejtat e fëmijëve kanë ndodhur atje. Edhe pse shpesh ka presion nga familja ndaj prindërve për ti bërë synet djemtë e tyre, "gjithnjë e më shumë familje" preferojnë të abstenojnë nga synetia.[97] [98]

Kontradiktat në Afrikën e Jugut[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në zonat Xhosa të Afrikës së Jugut, numri i madh i vdekjeve nga synetia apo(termi shkencor cirkumcisioni) tradicionale siguron një burim të vazhdueshëm fërkimesh midis liderëve tradicionalë, të cilët kundërshtojnë procedurat e mjekuara dhe autoritetet shëndetësore. Në vitin 2009 vetëm në Provincën Kepin Lindor, 80 djem vdiqën dhe qindra u shtruan në spital pasi morën pjesë në shkollat fillestare. [99] Duket se polemika do të përhapet në zulu, mbreti i sotëm i të cilit, Goodwill Zwelithini, ka kërkuar rivendosjen e synetisë apo cirkumcisioni zakonore, pasi u ndalua nga mbreti Zul Shaka në shekullin XIX. Rreziqe të ngjashme, megjithëse në një shkallë më të vogël, kanë lindur me synetinë tradicionale të Aborigjenëve në zona të thella të Australisë qëndrore.

Më 26 qershor 2012, një gjykatë në Këln, Gjermani vendosi që synetia apo cirkumcisioni ishte "duke shkaktuar dëm trupor te djemtë shumë të rinj për t'u pajtuar", duke vendosur që praktika bie ndesh me "interesat e fëmijës për të vendosur më vonë në jetë mbi besimet e tij fetare". Vendimi u bazua në artikullin "Përkatësia Kriminale e Djemve Qarkullues. Kontributi në kufizimin e pëlqimit në rastet e kujdesit për personin e fëmijës " [100] botuar nga Holm Putzke, një profesor i drejtësisë gjermane në Universitetin e Passau. Vendimi i gjykatës që e drejta e një fëmije për integritet fizik shkel të drejtat fetare dhe prindërore zbatohen vetëm në juridiksionin e asaj gjykate, qytetin e Këlnit. Vendimi u dënua nga grupet hebreje dhe myslimane në Evropë. [101] Një shumicë e gjerë e ligjvënësve gjermanë miratoi një rezolutë duke kërkuar nga qeveria e Angela Merkel të sqarojë vendimin në mënyrë që të lejojë hebrenjtë dhe muslimanët të vazhdojnë të praktikojnë fenë e tyre. Më 12 Dhjetor 2012, pas një seri dëgjimesh dhe konsultimesh, Bundestag miratoi një ligj në mënyrë të qartë që lejon që synetia jo-terapeutike të kryhet në kushte të caktuara me një votim 434-100, me 46 abstenime. [102]

Lëvizja kundër cirkumcisionit (intaktivizmi)[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Protestë kundër synetisë në Capitol Hill në 2011
Hebrenjtë sekularë izraelitë ( Hilonim ) protestojnë kundër synetisë rituale (britanike britanike) në Tel Aviv

Lëvizja kundër synetis, anëtarët e së cilës nganjëherë e quajnë veten intaktivistë [103] [104] (një portant i "paprekur" dhe "aktivist"),[105] përpiqet të rrisë vetëdijen për gjymtimet e detyruara të organeve gjenitale dhe të ndalojë synetinë e pavullnetshëm dhe synetinë(cirkumcisionit) e detyruar ndërkombëtarisht. [88] Organizata të ndryshme janë ngritur posaçërisht për qëllimin, organizata të tjera kanë shprehur mbështetjen e tyre për lëvizjen. Disa intaktivistë e konsiderojnë veten si një lëvizje sociale LGBT dhe kanë marrë pjesë në paradat e krenarisë LGBT qysh prej vitit 2006. [106]

.
Name Founded Region served Notes
Association contre la Mutilation des Enfants (AME) 1993 France Based in Boulogne.
Beyond the Bris 2010 United States Focused on Jewish boys in the United States.
Bloodstained Men & Their Friends (BSM) 2012 United States Known for public protests in white overalls with bloodstains around their crotches.
Doctors Opposing Circumcision (DOC) 1995 World Based in Seattle, Washington.
Facharbeitskreis Beschneidungsbetroffener im MOGiS e.V. 2009 Germany Initiators of the World Wide Day of Genital Autonomy since 7 May 2013.
Genital Autonomy America(GAA) 1985 United States Previously called National Organization of Circumcision Information Resource Centers (NOCIRC). Based in San Anselmo, California.
Gonnen Al Ha-Yeled (Protect The Child) 20?? Israel Founder Eran Sadeh, an Israeli Jew, argued in 2012 that Germany's proposed circumcision ban was "not anti-Semitic".
Intact America 2008 United States Based in Tarrytown, New York.
Intact Denmark 2013 Denmark Based in Farum.
Intact Iceland 2015 Iceland
Intaction 2010 United States Based in Brooklyn, New York.
Jews Against Circumcision(JAC) 2011 World
Justice for Men & Boys (and the women who love them)(J4MB) 2013 United Kingdom Circumcision has been the political party’s primary campaigning issue since 2014, and the topic is covered in the party’s 2015 general election manifesto.
Men Do Complain (MDC) 2012 United Kingdom Based in London.
Muslims Against the Circumcision of Children (MACC) 2012 World
NORM-UK, operating as "15Square" 1994 United Kingdom Based in Stone, Staffordshire.
Saving Our Sons (SOS) 2007 United States Based in Virginia Beach, Virginia. The Intact Network grew out of SOS.
The Intact Network (TIN) 2010 World Based in Washington, D.C.. Has local chapters in all 50 U.S. states and several more abroad.

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ a b c Still, Hereford (janar 1972). "Circumcision — An Outdated and Unnecessary Procedure?". Canadian Family Physician (në anglisht). College of Family Physicians of Canada. 18 (1): 51–52. PMC 2370328. PMID 20468719.
  2. ^ a b c d Wallerstein, Edward (shkurt 1985). "Circumcision: The Uniquely American Medical Enigma". Urologic Clinics of North America (në anglisht). 12 (1): 123–132. PMID 3883617. Arkivuar nga origjinali më 20 shkurt 2014. Marrë më 4 janar 2020.
  3. ^ a b c Hutson, J. M. (qershor 2004). "Circumcision: a surgeon's perspective". Journal of Medical Ethics (në anglisht). BMJ Group. 30 (3): 238–40. doi:10.1136/jme.2002.001313. PMC 1733864. PMID 15173354.
  4. ^ a b c Lukong, C. S. (dhjetor 2011). "Circumcision: Controversies and Prospects". Journal of Surgical Technique and Case Report (në anglisht). Sokoto: Usmanu Danfodiyo University Teaching Hospital. 3 (2). doi:10.4103/2006-8808.92795. PMC 3296435. PMID 22413046.{{cite journal}}: Mirëmbajtja CS1: DOI i lirë i pashënjuar (lidhja)
  5. ^ a b c Denniston, George C. (2006). Denniston, George C. (red.). Bodily Integrity and the Politics of Circumcision: Culture, Controversy, and Change (në anglisht). New York: Springer-Verlag. fq. Cultural Contreversy and Change. ISBN 978-1-4020-4915-6.
  6. ^ a b c d e f g Hodges, Frederick M. (2001). "The Ideal Prepuce in Ancient Greece and Rome: Male Genital Aesthetics and Their Relation to Lipodermos, Circumcision, Foreskin Restoration, and the Kynodesme". The Bulletin of the History of Medicine (në anglisht). Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press. 75 (Fall 2001): 375–405. doi:10.1353/bhm.2001.0119. PMID 11568485. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 20 nëntor 2018. Marrë më 4 janar 2020.
  7. ^ a b Kennedy, Amanda (pranverë 2015). "Masculinity and Embodiment in the Practice of Foreskin Restoration". International Journal of Men's Health (në anglisht). 14 (1): 38–54. doi:10.3149/jmh.1401.38 (jo aktiv 2020-03-08). eISSN 1933-0278. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 16 dhjetor 2019. Marrë më 12 korrik 2020.{{cite journal}}: Mirëmbajtja CS1: DOI që nga mars 2020 (lidhja)
  8. ^ a b c Neusner, Jacob (1993). Approaches to Ancient Judaism, New Series: Religious and Theological Studies (në anglisht). Scholars Press. fq. 149. Circumcised barbarians, along with any others who revealed the glans penis, were the butt of ribald humor. For Greek art portrays the foreskin, often drawn in meticulous detail, as an emblem of male beauty; and children with congenitally short foreskins were sometimes subjected to a treatment, known as epispasm, that was aimed at elongation.
  9. ^ a b Kimmel, Michael S. (maj–qershor 2001). "The Kindest Un-Cut: Feminism, Judaism, and My Son's Foreskin". Tikkun (në anglisht). Duke University Press. 16 (3): 43–48. Arkivuar nga origjinali më 19 dhjetor 2019. Marrë më 4 janar 2020.
  10. ^ Darby, Robert (pranverë 2003). "The Masturbation Taboo and the Rise of Routine Male Circumcision: A Review of the Historiography". Journal of Social History. Fairfax County, Virginia: George Mason University Press. 36 (3): 737–757. doi:10.1353/jsh.2003.0047. Arkivuar nga origjinali më 28 prill 2019. Marrë më 4 janar 2020. {{cite journal}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  11. ^ Darby, Robert (2005). A Surgical Temptation: The Demonization of the Foreskin and the Rise of Circumcision in Britain. London: University of Chicago Press. fq. 44–214. ISBN 978-0-226-13645-5. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  12. ^ a b c d e Remondino, Peter Charles (1891). History Of Circumcision (në anglisht). fq. 65–69.
  13. ^ a b "Newborn Male Circumcision" (në anglisht). American Academy of Pediatrics. 27 gusht 2012. Arkivuar nga origjinali më 7 nëntor 2017. Marrë më 11 gusht 2019.
  14. ^ a b Aigrain, Yves; Barauskas, Vidmantas; Bjarnason, Ragnar; Boddy, Su-Anna; Czauderna, Piotr; de Gier, Robert P.E.; de Jong, Tom P.V.M.; Fasching, Günter; Fetter, Willem (prill 2013). Frisch, Morten (red.). "Cultural Bias in the AAP's 2012 Technical Report and Policy Statement on Male Circumcision" (PDF). Pediatrics (në anglisht). American Academy of Pediatrics. 131 (4): 796–800. doi:10.1542/peds.2012-2896. PMID 23509170. Marrë më 4 janar 2020.
  15. ^ a b Stehr, Maximilian; Winters, Anna (shtator 2013). "Preventive circumcision: European doctors doubt AAP report". Aktuelle Urologie (në gjermanisht). Stuttgart: Thieme Medical Publishers. 44 (5): 337–338. doi:10.1055/s-0033-1356849. PMID 24043524.
  16. ^ Warren, John (2010). "Physical Effects of Circumcision". përmbledhur nga Denniston, George C. (red.). Genital Autonomy: Protecting Personal Choice (në anglisht). New York: Springer-Verlag. fq. 75–79. doi:10.1007/978-90-481-9446-9_7. ISBN 978-90-481-9446-9.
  17. ^ Mark, Elizabeth Wyner (2003). The Covenant of Circumcision: New Perspectives on an Ancient Jewish Rite (në anglisht). UPNE. ISBN 9781584653073.
  18. ^ Livesey, Nina E. (2010). Circumcision as a Malleable Symbol (në anglisht). Mohr Siebeck. ISBN 9783161506284.
  19. ^ Dunsmuir, W. D.; Gordon, E. M. (1999). "The history of circumcision". BJU International (në anglisht). Wiley-Blackwell. 83 (Suppl. 1:1–12): 1–12. doi:10.1046/j.1464-410x.1999.0830s1001.x. PMID 10349408. Arkivuar nga origjinali më 12 gusht 2004. Marrë më 13 prill 2020.
  20. ^ See the story of Dina & Shechem in Genesis. Also the mass circumcision during the exodus from Egypt.
  21. ^ a b c Kohler, Kaufmann (1906). "Circumcision: In Apocryphal and Rabbinical Literature". Jewish Encyclopedia (në anglisht). Kopelman Foundation. Marrë më 4 janar 2020. Contact with Grecian life, especially at the games of the arena [which involved nudity], made this distinction obnoxious to the Hellenists, or antinationalists; and the consequence was their attempt to appear like the Greeks by epispasm ("making themselves foreskins"; I Macc. i. 15; Josephus, "Ant." xii. 5, § 1; Assumptio Mosis, viii.; I Cor. vii. 18; Tosef., Shab. xv. 9; Yeb. 72a, b; Yer. Peah i. 16b; Yeb. viii. 9a). All the more did the law-observing Jews defy the edict of Antiochus IV Epiphanes prohibiting circumcision (I Macc. i. 48, 60; ii. 46); and the Jewish women showed their loyalty to the Law, even at the risk of their lives, by themselves circumcising their sons.
  22. ^ Ginzberg, Louis (1906). "Abomination of Desolation" (në anglisht). Kopelman Foundation. Marrë më 4 janar 2020.
  23. ^ Kasher, Aryeh (1990). "2: The Early Hasmonean Era". Jews and Hellenistic cities in Eretz-Israel: Relations of the Jews in Eretz-Israel with the Hellenistic cities during the Second Temple Period (332 BCE - 70 CE). Texte und Studien zum Antiken Judentum (në anglisht). Vëll. 21. Tübingen: Mohr Siebeck. fq. 55–65. ISBN 978-3-16-145241-3.
  24. ^ a b Ponet, James (22 dhjetor 2005). "The Maccabees and the Hellenists: Hanukkah as Jewish civil war". Slate (në anglisht). Marrë më 4 janar 2020.
  25. ^ a b c Rubin, Jody P. (korrik 1980). "Celsus' Decircumcision Operation: Medical and Historical Implications". Urology (në anglisht). Elsevier. 16 (1): 121–4. doi:10.1016/0090-4295(80)90354-4. PMID 6994325. Arkivuar nga origjinali më 8 maj 2020. Marrë më 4 janar 2020.
  26. ^ Fredriksen, Paula (2018). When Christians Were Jews: The First Generation (në anglisht). London: Yale University Press. fq. 10–11. ISBN 978-0-300-19051-9.
  27. ^ a b Schäfer, Peter (2003). The History of the Jews in the Greco-Roman World: The Jews of Palestine from Alexander the Great to the Arab Conquest (në anglisht). Routledge. fq. 145–146. ISBN 1-134-40316-X.
  28. ^ Cassius Dio, Roman History, book 69, 12.1-14.3. Loeb Classical Library, 9 volumes, Greek texts and facing English translation by Earnest Cary (1914-1927), Harvard University Press. Online in LacusCurtius: and livius.org:. Book scan in Internet Archive:.
  29. ^ Mosaic or mosaic?—The Genesis of the Israeli Language by Zuckermann, Gilad
  30. ^ a b c Schultheiss, Dirk; Truss, Michael C.; Stief, Christian G.; Jonas, Udo (1998). "Uncircumcision: A Historical Review of Preputial Restoration". Plastic and Reconstructive Surgery (në anglisht). Lippincott Williams & Wilkins. 101 (7): 1990–8. doi:10.1097/00006534-199806000-00037. PMID 9623850. Arkivuar nga origjinali më 27 maj 2019. Marrë më 4 janar 2020.
  31. ^ Bechtel, Florentine (1910). "Judaizers". Catholic Encyclopedia (në anglisht). Robert Appleton Company.
  32. ^ Kohler, Kaufmann; Krauss, Samuel (1906). "Baptism". Jewish Encyclopedia (në anglisht). New York: Funk & Wagnalls Co.
  33. ^ a b Gollaher, David (shkurt 2001). "1, The Jewish Tradition". Circumcision: A History Of The World's Most Controversial Surgery (në anglisht). New York City: Basic Books. fq. 1–30. ISBN 978-0-465-02653-1.[lidhje e vdekur]
  34. ^ George Barton, George (1902). A sketch of Semitic origins, social and religious (në anglisht). Macmillan. fq. 98–100. ISBN 978-1-4286-1575-5. OCLC 1850150.
  35. ^ "Female Circumcision and Islam; Sheikh (Dr.) `Abd al-Rahmân b. Hasan al-Nafisah, editor of the Contemporary Jurisprudence Research Journal, Riyadh". Arkivuar nga origjinali më 31 maj 2020. Marrë më 30 maj 2020. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  36. ^ "The Truth About Islam and Female Circumcision". Inside Islam (në anglishte amerikane). University of Wisconsin–Madison. 2011-02-18. Arkivuar nga origjinali më 30 shtator 2018. Marrë më 2018-09-30.
  37. ^ Cohen, Jonathan (qershor 2011). "Male circumcision in the United States: The History, an analysis of the discourse, and a philosophical interpretation" (në anglisht). College of Liberal Arts & Social Sciences Theses and Dissertations: 29. CiteSeerX 10.1.1.854.2776. Unlike the Bible, there is not a lot of mention of circumcision in the Qur'an, but male circumcision is also deeply rooted in the Muslim tradition. Gollaher explains how "Muhammad is reported to have prescribed cutting the foreskin as a fitrah, a measure of personal cleanliness" (Gollaher, p. 45). Also, just as within the Jewish tradition, modern Muslims see this religious practice as not only morally but medically beneficial. A conference of Islamic scholars in 1987 stated that pro-circumcision medical studies "[reflect] the wisdom of the Islamic statements" (Gollaher, p. 47). {{cite journal}}: Burimi journal ka nevojë për |journal= (Ndihmë!)
  38. ^  
  39. ^ Goldman, Ronald (1997). "Circumcision: A Source of Jewish Pain". Jewish Circumcision Resource Center (në anglisht). Jewish Spectator. Marrë më 2018-07-28.
  40. ^ John M. Ephron, John M (2001). Medicine and the German Jews (në anglisht). Yale University Press. fq. 222–233.
  41. ^ "Metzitza Be'Peh - Halachic Clarification Regarding Metzitza Be'Peh, RCA Clarifies Halachic Background to Statement of March 1, 2005" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 15 prill 2007. Marrë më 5 korrik 2009.
  42. ^ Goodman, Jason (1999). "Jewish circumcision: an alternative perspective". BJU International (në anglisht). 83 (Supplement 1): 22–27. doi:10.1046/j.1464-410x.1999.0830s1022.x. PMID 10349411. Arkivuar nga origjinali më 10 gusht 2018. Marrë më 4 janar 2020.
  43. ^ Oryszczuk, Stephen (28 shkurt 2018). "The Jewish parents cutting out the bris". The Times of Israel (në anglisht). Jerusalem. Marrë më 4 gusht 2018.
  44. ^ Chernikoff, Helen (3 tetor 2007). "Jewish "intactivists" in U.S. stop circumcising". Reuters (në anglisht). Marrë më 2007-11-03.
  45. ^ Kasher, Rani (23 gusht 2017). "It's 2017. Time to Talk About Circumcision". Haaretz (në anglisht). Tel Aviv. Marrë më 4 shtator 2017.
  46. ^ Reiss, MD, Dr. Mark (2006). "Celebrants of Brit Shalom" (në anglisht). Brit Shalom. Arkivuar nga origjinali më 2014-12-13. Marrë më 2007-10-03.
  47. ^ Goldman, PhD, Ron (2006). "Providers of Brit Shalom" (në anglisht). Jews Against Circumcision. Arkivuar nga origjinali më 29 shtator 2007. Marrë më 30 maj 2020.
  48. ^ Steve Jones, Steve (2005). Y: the descent of men, Chapter 5 (në anglisht). Mariner Books. ISBN 978-0-618-13930-9.
  49. ^ James Shapiro, James (1998). Shakespeare and the Jews (në anglisht). ISBN 978-0-312-21689-4.
  50. ^ Henry Kamen, Henry (1997). The Spanish Inquisition: A Historical Revision (në anglisht). Yale University Press. ISBN 978-0-297-81719-2.
  51. ^ The History of the Indies of New Spain, Chapter 1 concerns the Jewish origins of the Aztecs, a very common idea at the time. Gods and Rite, Chapter 3 deals with the associated idea of circumcision
  52. ^ a b Bancroft, Hubert Howe, Hubert (1882). The Native Races, Volume 2, Civilized Nations (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 20 korrik 2011. Marrë më 2018-11-29.
  53. ^ It is now thought this ubiquitous Mesoamerican ritual dates back to the Olmecs. See Olmec Bloodletting: An Iconographic Study
  54. ^ In fact the term used is "restes déformés des rites antiques" or "deformed remnants of ancient rites" p35 Histoire des nations civilisées du Mexique et de l'Amérique Centrale (1857-9)
  55. ^ Landa, Diego de, Diego (1864). Relation des choses de Yucatán de Diego de Landa (në anglisht). fq. 162. ISBN 978-1-145-37930-5.
  56. ^ Joralemon, D. (1974). "Ritual Blood-Sacrifice among the Ancient Maya: Part I" (PDF). përmbledhur nga Merle Green Robertson (red.). Primera Mesa Redonda de Palenque (në anglisht). fq. 59–76.
  57. ^ "Circumcision: Global Trends and Determinants of Prevalence, Safety and Acceptability" (PDF) (në anglisht). Arkivuar nga origjinali (PDF) më 2009-11-22. Marrë më 2010-01-06.
  58. ^ Kaplan GW, Kaplan (mars 1977). "Circumcision--an overview". Curr Probl Pediatr (në anglisht). 7 (5): 1–33. PMID 321186.
  59. ^ Weiss, Charles (1966). "Motives for male circumcision among preliterate and literate peoples". The Journal of Sex Research (në anglisht). 2 (2): 69–88. doi:10.1080/00224496609550503.
  60. ^ Darby, Robert (gusht 2003). "Medical history and medical practice: persistent myths about the foreskin". Medical Journal of Australia (në anglisht). Wiley. 178 (4): 178–9. doi:10.5694/j.1326-5377.2003.tb05137.x. PMID 12580747. Marrë më 4 janar 2020.
  61. ^ "AMA Opposes Legal Restrictions on Infant Circumcision" (në anglisht).
  62. ^ Svoboda, J Steven; Van Howe, Robert S (2013-03-18). "Out of step: fatal flaws in the latest AAP policy report on neonatal circumcision". Journal of Medical Ethics (në anglisht). 39 (7): 434–441. doi:10.1136/medethics-2013-101346. PMID 23508208. Marrë më 22 janar 2019.
  63. ^ Emmons, Sasha (2012-08-27). "AAP: Health benefits of circumcision outweigh the risks" (në anglisht). CNN. Marrë më 22 shtator 2014.
  64. ^ Rochman, Bonnie, Bonnie (2012-08-27). "Circumcision: Pediatricians Say Benefits Trump Risks". Time (në anglisht). Marrë më 22 shtator 2014.
  65. ^ AAP Task Force on Circumcision 2012 (2013-03-18). "The AAP Task Force on Neonatal Circumcision: a call for respectful dialogue". Journal of Medical Ethics (në anglisht). 39: 442–443. doi:10.1136/medethics-2013-101456. PMID 23508207. Marrë më 2013-03-30.{{cite journal}}: Mirëmbajtja CS1: Emra shifrorë: lista e autorëve (lidhja)
  66. ^ Dunsmuir, W. D.; Gordon, E. M. (1999). "The history of circumcision". BJU International (në anglisht). Wiley-Blackwell. 83 (Suppl. 1:1–12): 1–12. doi:10.1046/j.1464-410x.1999.0830s1001.x. PMID 10349408. Arkivuar nga origjinali më 12 gusht 2004. Marrë më 13 prill 2020.
  67. ^ "Mr Hutchinson on circumcision" (në anglisht). historyofcircumcision.net. Marrë më 2010-01-03.
  68. ^ Gollaher, David (vjeshtë 1994). "From Ritual to Science: The Medical Transformation of Circumcision in America". Journal of Social History (në anglisht). George Mason University Press. 28 (1): 5–36. doi:10.1353/jsh/28.1.5. Arkivuar nga origjinali më 25 shtator 2004. Marrë më 13 prill 2020.
  69. ^ John Harvey Kellogg (1888). Plain Facts for Young and Old (në anglisht). F. Segner & Co. ISBN 978-0-585-23264-5. Arkivuar nga origjinali më 21 shkurt 2015. Marrë më 30 maj 2020.
  70. ^ Robert Darby. "The barbarity of circumcision, 1890. Herbert Snow's attempt to turn the tide" (në anglisht). historyofcircumcision.net. Marrë më 2009-06-05. Snow's book may be viewed here. {{cite web}}: Lidhje e jashtme në |quote= (Ndihmë!)
  71. ^ Paige, Karen Ericksen (maj 1978). "The Ritual of Circumcision". Human Nature (në anglisht): 40–48. Marrë më 13 prill 2020.
  72. ^ Gairdner, Douglas (24 dhjetor 1949). "The Fate of the Foreskin: A Study of Circumcision". British Medical Journal (në anglisht). 2 (4642): 1433–7. doi:10.1136/bmj.2.4642.1433. PMC 2051968. PMID 15408299. Arkivuar nga origjinali më 20 prill 2014. Marrë më 13 prill 2020.
  73. ^ a b Robert, Darby; Laurence Cox (2009). "Objections of a Sentimental Character:The Subjective Dimensions of Foreskin loss". përmbledhur nga Chantal Zabus (red.). Fearful Symmetries: Essays and Testimonies Around Excision and Circumcision (në anglisht). Editions Rodopi B.V. fq. 150. ISBN 978-90-420-2572-1.
  74. ^ Associated Press in San Francisco Examiner with UPI Photograph (29 shtator 1980). "Protest Against Circumcision". San Francisco Examiner (në anglisht). fq. B4.
  75. ^ Milos, Marilyn Fayre; Macris, Donna (mars–prill 1992). "Circumcision: A Medical or a Human Rights Issue?". Journal of Nurse-Midwifery (në anglisht). Elsevier. 37 (2: Supplement): S87–S96. doi:10.1016/0091-2182(92)90012-R. PMID 1573462. Arkivuar nga origjinali më 28 qershor 2010. Marrë më 13 prill 2020.
  76. ^ Michel Hervé Bertaux-Navoiseau, Freud and circumcision, chronicle of an unconscious trauma
  77. ^ B. Spock, Circumcision - It's Not Necessary Redbook, April 1989
  78. ^ "Circumcision in men: Risks of male circumcision". NHS (në anglisht). The Crown. 5 nëntor 2018. Marrë më 10 prill 2020.
  79. ^ "Voluntary medical male circumcision: a core campaign to reach the Fast-Track Targets" (në anglisht). UNAIDS. 17 tetor 2016.
  80. ^ A framework for voluntary medical male circumcision: effective HIV prevention and a gateway to improved adolescent boys' & men's health in Eastern and Southern Africa by 2021 (PDF) (në anglisht). World Health Organization. 2016.{{cite book}}: Mirëmbajtja CS1: Mungon shtëpia botuese te vendodhja (lidhja)
  81. ^ Kaufman, MR; Smelyanskaya, M; Van Lith, LM; Mallalieu, EC; Waxman, A; Hatzhold, K; Marcell, AV; Kasedde, S; Lija, G (2016). "Adolescent Sexual and Reproductive Health Services and Implications for the Provision of Voluntary Medical Male Circumcision: Results of a Systematic Literature Review". PLOS One (në anglisht). 11 (3): e0149892. Bibcode:2016PLoSO..1149892K. doi:10.1371/journal.pone.0149892. PMC 4777442. PMID 26938639.{{cite journal}}: Mirëmbajtja CS1: DOI i lirë i pashënjuar (lidhja)
  82. ^ Tobian, AA; Serwadda, D; Quinn, TC; Kigozi, G; Gravitt, PE; Laeyendecker, O; Charvat, B; Ssempijja, V; Riedesel, M (26 mars 2009). "Male circumcision for the prevention of HSV-2 and HPV infections and syphilis". The New England Journal of Medicine (në anglisht). 360 (13): 1298–309. doi:10.1056/NEJMoa0802556. PMC 2676895. PMID 19321868.
  83. ^ "Circumcision and STIs" (në anglisht). NHS. 26 mars 2009. Arkivuar nga origjinali më 9 gusht 2019. Marrë më 30 maj 2020.
  84. ^ "Male circumcision: Global trends and determinants of prevalence, safety and acceptability" (PDF) (në anglisht). World Health Organization. 2007. Marrë më 2016-01-01.
  85. ^ a b Geisheker, John (shkurt 2016). "Male Infant Circumcision: A Brief Overview of The Issues" (PDF). Doctors Opposing Circumcision (në anglisht). Seattle. Marrë më 22 nëntor 2018.
  86. ^ a b c "A Bill to End Male Genital Mutilation in the U.S." (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2007-01-04. Marrë më 2007-01-18.
  87. ^ "Doctors Opposing Circumcision Genital Integrity Policy Statement" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2012-09-01. Marrë më 2008-06-02.
  88. ^ a b c McAteer, Oliver (2 gusht 2017). "Why America must stop circumcising baby boys and start viewing it as mutilation". Metro News (në anglisht). London. Marrë më 4 janar 2020.
  89. ^ International Coalition for Genital Integrity
  90. ^ "Member organizations of the International Coalition for Genital Integrity" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 2011-06-27. Marrë më 2011-06-18.
  91. ^ "Declaration of the International Coalition for Genital Integrity". Arkivuar nga origjinali më 3 korrik 2020. Marrë më 30 maj 2020. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  92. ^ Nocirc.org: International Symposia on Circumcision, Sexual Mutilations, and Genital Integrity
  93. ^ Changing a harmful social convention, UNICEF
  94. ^ Kruseman, Arie Nieuwenhuijzen. "Prof. Dr. Chairman of KNMG". knmg (në anglisht). Marrë më 25 dhjetor 2015.
  95. ^ Virgil H. Goode, Jr (14 mars 2005). "Letter to Ms. Davis" (në anglisht). Marrë më 27 gusht 2017.
  96. ^ "Explanation of opposing circumcision in Israel" (në anglisht).
  97. ^ Krieger, Hilary Leila (21 nëntor 2002). "A cut above the rest". Jerusalem Post (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 31 maj 2020. Marrë më 26 shtator 2008.
  98. ^ Kasher, Rani (23 gusht 2017). "It's 2017. Time to Talk About Circumcision". Haaretz (në anglisht). Tel Aviv. Marrë më 4 shtator 2017.
  99. ^ Summer circumcision season deaths reach 23
  100. ^ Holm Putzke: Die strafrechtliche Relevanz der Beschneidung von Knaben. Zugleich ein Beitrag über die Grenzen der Einwilligung in Fällen der Personensorge. In: Festschrift für Rolf Dietrich Herzberg, Tübingen 2008, p. 669–709 - Translation: Criminal Relevance of Circumcising Boys. A Contribution to the Limitation of Consent in Cases of Care for the Person of the Child, translated by Katharina McLarren.
  101. ^ "Muslim and Jewish groups denounce German circumcision ruling". BBC News (në anglisht). 2012-07-12.
  102. ^ "Beschneidung von Jungen jetzt gesetzlich geregelt" (në gjermanisht). Arkivuar nga origjinali më 14 dhjetor 2012. Marrë më 30 maj 2020.
  103. ^ Bollinger, Dan (30 gusht 2006). "About Who We Are". International Coalition for Genital Integrity (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 18 dhjetor 2019. Marrë më 4 janar 2020.
  104. ^ Nunn, Gary (20 korrik 2019). "Foreskin reclaimers: the 'intactivists' fighting infant male circumcision". The Guardian (në anglisht). London. Marrë më 4 janar 2020.
  105. ^ Peyser, Andrea (25 janar 2016). "Circumcision 'intactivists' don't want you (or your kids) to get snipped". New York Post (në anglisht). Marrë më 4 janar 2020.
  106. ^ Chapin, Georganne (7 korrik 2016). "5 Reasons Why LBGTQ Supporters 'Get' Intactivism". Huffington Post (në anglisht). Marrë më 4 janar 2020.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Kontradiktat_e_synetisë&oldid=2638532"