Mehmeti IV

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Mehmeti i IV

Mehmeti IV (gjuha osmane: محمد رابع Mehmed-i Rabi; gjuha turke: IV Mehmet, i njohur gjithashtu si gjuetarët, 2 janar 1642-6 janar 1693.) ishte Sulltani i 19-të Perandorise Turke nga 1648 e për 1687.

Ai erdhi në fron në moshën gjashtë pas ndjenja babai u rrëzua në një grusht shteti. Gjatë viteve të fundit të sundimit të ndjeshmërisë së perandorisë. Veçanërisht Mehmed IV ishte i njohur nga bashkëkohësit e tij si një sundimtar të devotshëm, dhe ishte referuar si veteranët, ose rolin e "luftëtar i shenjtë" në pushtimeve të shumta për emocione ndjenja të kryera gjatë sundimit të gjatë. Nën sundimin e tij nga një moshë të re, ai zhvilloi një interes të madh për gjueti. Në vitin 1687 Mehmed II u përmbys nga ushtarët të pakënaqur me rrjedhën e luftës së vazhdueshme të Lidhjes së Shenjtë. Ai përfundimisht u tërhoq në Edirne, ku vdiq në vitin 1693.

Jeta e hershme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Lindur në Topkapı, Kostandinopojë, në 1642, Mehmed ishte djali i Sulltan Ibrahimit (r. 1640–48) nga Turhan Sultan, një konkubinë me origjinë Ruse, dhe nipi i Kösem Sulltanit me origjinë Greke. Menjëherë pas lindjes së tij, babai dhe nëna e tij u grindën dhe Ibrahimi u zemërua aq shumë saqë ai shqeu Mehmedin nga krahët e nënës së tij dhe e hodhi fëmijën në një cisternë. Mehmed u shpëtua nga shërbëtorët e haremit. Sidoqoftë, kjo e la Mehmedin me një mbresë të përjetshme në kokë.

Mbretëro (Padishah)[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Mehmed u ngjit në fron në 1648 në moshën gjashtë vjeç, gjatë një kohe shumë të paqëndrueshme për dinastinë Osmane. Më 21 tetor 1649, Mehmed së bashku me vëllezërit e tij Sulejman dhe Ahmed u bënë synet. Perandoria u përball me intrigat e pallatit, si dhe kryengritjet në Anadoll, humbjen e flotës osmane nga Vedikasit jashtë Dardaneleve dhe mungesat e ushqimit që çuan në trazira në Kostandinopojë. Në këto rrethana, nëna e Mehmedit i dha Qyprilli Mehmed Pashës kompetenca të plota ekzekutive si Vezir i Madh. Qyprilli mori detyrën më 14 shtator 1656. Mehmed IV kryesoi epokën Köprülü, një periudhë jashtëzakonisht e qëndrueshme e historisë Osmane. Mehmed njihet si Avcı, "Gjuetari", pasi ky ushtrim në natyrë i mori shumë kohë.