Hamza ibn Abdylmutalib

Hamza ibn Abdylmutalib
حَمْزَة إبْن عَبْد ٱلْمُطَّلِب
Hamza ibn Abdylmutalib; حَمْزَة إبْن عَبْد ٱلْمُطَّلِب
U lind në	rr. 568 p.e.s.; Meka, Hexhaz, Arabia (sot Arabia Saudite)
Vdiq	23 mars 625 (7 Shawwal 3 pas hixhretit) (56-57 vjet); Mali i Uhudit, Medina, Hexhaz, Arabia
Njohur për	Xhaxhai dhe shok i Profetit
Bashkëshorti/ja	Selma bint Umejs; Zejneb bint el-Milla ibn Malik; Khawlah bint Qays ibn Amir;
Fëmijë	Umame; Amir; Bekër; Umara; (ndoshta më shumë);
Prindër	Abdylmutalib (i ati); Hala bint Vuhejb (e ëma);
Të afërm	Safije (motër); Muqawim (vëlla); Hajl (vëlla); Abdullahu (gjysmë-vëlla); Ebu Talib (gjysmë-vëlla); Abas (gjysmë-vëlla); Ebu Lehebi (gjysmë-vëlla); Zubejr (gjysmë-vëlla); Umm Hakim (gjysmë-motër); Umejme (gjysmë-motër); Arwa (gjysmë-motër); Atika (gjysmë-motër);

Hamza ibn Abdylmutalib (arabisht:حَمْزَة إبْن عَبْد ٱلْمُطَّلِب Hamza ibn ‘Abd al-Muttalib; rr. 568–625)^[1]^[2] ishte një vëlla birësues, xhaxhai nga babai, kushëriri i dytë nga nëna dhe shok i profetit islam Muhamed.

Ai ra dëshmor në Betejën e Uhudit më 23 mars 625 (7 Shawwal 3 hixhri). Kunjat e tij ishin Ebū ʿUmāra^[2]^:2 dhe Ebu Jala.^[2]^:3 Ai kishte emrat Asad Allah^[2]^:2 (أَسَد ٱللَّٰه, “Luani i Zotit”) dhe “Luani i të Dërguarit të tij" (وأسد رسوله), dhe Muhamedi i dha atij titullin pas vdekjes Sayyid al-Shuhadāʾ (سيد الشهداء).^[3]

Familja

Prindërit

Babai i Hamzës ishte Abdylmutalib ibn Hashim ibn Abdumenaf ibn Kusaj nga fisi Kurejsh i Mekës.^[2]^:2 Nëna e tij ishte Hala bint Vuhejb nga klani Zuhra i Kurejshit.^[2]^:2 Taberiu citon dy tradita të ndryshme. Në njërën prej tyre, el-Vakidi thotë se prindërit e tij u takuan kur Abdylmutalibi shkoi me djalin e tij Abdullahun në shtëpinë e Vehb ibn Abdumenaf për të kërkuar dorën e vajzës së Vehbit, Emines. Ndërsa ata ishin atje, Abdylmutalibi vuri re mbesën e Vehbit, Hala bint Vuhejb dhe kërkoi dorën e saj gjithashtu. Vehbi ra dakord dhe babai i Muhamedit, Abdullahu dhe gjyshi i tij Abdylmutalib u martuan të dy në të njëjtën ditë, në një ceremoni martese të dyfishtë.^[4] Prandaj, Hamza ishte vëllai më i vogël i babait të Muhamedit.

Martesa dhe fëmijët

Hamza u martua tre herë dhe pati gjashtë fëmijë.^[2]^:3

Selma bint Umejs ibn Mad, gjysmë-motra e Mejmuna bint el-Harith.
1. Umame bint Hamza, gruaja e Seleme ibn Ebi Seleme.
Zejneb bint el-Milla ibn Malik i fisit Aus në Medine.
1. Amir ibn Hamza.
2. Bekër ibn Hamza, i cili vdiq në fëmijëri.
Havle bint Qays ibn Amir i klanit en-Naxhar. Ai kishte probleme, por pasardhësit e tyre kishin vdekur në kohën e Ibn Sa'd.
1. Umer ibn Hamza.
2. Atika bint Hamza.^[5]
3. Barra bint Hamza.

Konvertimi në Islam

Hamza nuk e vuri re Islamin gjatë viteve të para. Ai u konvertua në fund të vitit 616 pes.^[2]^:3 Pas kthimit në Mekë pas një udhëtimi gjuetie në shkretëtirë, ai dëgjoi se Amr ibn Hisham (i referuar në shkrimet e shenjta islame si "Ebu Xhehl" Babai i Injorancës) kishte "sulmuar Profetin dhe e keqtrajtoi dhe e ofendoi atë,"^[2]^:3 "duke folur me keqardhje për fenë e tij dhe duke u përpjekur për ta përbuzur atë". Muhamedi nuk i ishte përgjigjur atij.^[6] "I mbushur me zemërim," Hamza "doli me vrap... që do të thotë ta ndëshkonte Ebu Hishamin kur e takoi". Ai hyri në Qabe, ku Ebu Hisham ishte ulur me pleqtë, qëndroi mbi të dhe "i dha një goditje të fortë" me harkun e tij. Ai tha: "A do ta ofendosh atë, kur të jem i fesë së tij dhe të them atë që thotë ai? Më kthe nëse mundesh!" ^[6]^:132 Ai "e goditi kokën e Ebu Xhehlit me një goditje që ia hapi kokën".^[2]^:3 Disa nga të afërmit e Ebu Hishamit iu afruan për ta ndihmuar, por ai u tha atyre: “Lëreni Ebu Umerën [Hamzën] të qetë, sepse, pasha Zotin, e ofendova thellë nipin e tij”.^[6]^:132

Pas asaj ngjarjeje, Hamza hyri në Shtëpinë e el-Arkamit dhe shpalli Islamin.^[2]^:3 "Islami i Hamzës ishte i plotë dhe ai ndoqi urdhrat e të Dërguarit. Kur u bë musliman, kurejshët e kuptuan se i Dërguari ishte bërë i fortë. dhe kishin gjetur një mbrojtës në Hamza, dhe kështu ata braktisën disa nga mënyrat e tyre për ta ngacmuar atë”.^[6]^:132 Në vend të kësaj, ata u përpoqën të bënin pazare me të; por ai nuk i pranoi ofertat e tyre.^[6]^:132-133

Një herë Hamza i kërkoi Muhamedit t'i tregonte engjëllin Xhibril në formën e tij të vërtetë. Muhamedi i tha Hamzës se nuk do të mund ta shihte. Hamza iu përgjigj se do ta shihte engjëllin, kështu që Muhamedi i tha të ulej aty ku ishte. Ata pretenduan se Xhibrili zbriti para tyre dhe se Hamza pa se këmbët e Xhibrilit ishin si smeraldi, para se të binte pa ndjenja.^[2]^:6

Hamza iu bashkua emigrimit në Medine në vitin 622 dhe banoi te Kulthum ibn al-Hidm^[6]^:218 ose Saad ibn Khaythama. Muhamedi e bëri atë vëlla në Islam të Zejd ibn Harithes.^[2]^:3^[6]^:324

Vdekja

Hamza ra dëshmor në Betejën e Uhudit më 23 mars 625 (7 Shawwal 3 hixhri). Ai po qëndronte përballë Muhamedit, duke luftuar me dy shpata dhe më pas skllavi abisinian Vahshi ibn Harb me premtimin e dorëzimit nga Hind bint Utbah, nëse do ta vriste Hamzën. Kjo ishte për t'u hakmarrë ndaj babait të saj, Utba ibn Rabi'a, të cilin Hamza e kishte vrarë në Bedër.^[6] Hamzai, duke vrapuar përpara e mbrapa, u pengua dhe ra me shpinë; dhe Vahshi tha, "i cili mund të hidhte një shtizë siç bëjnë abisinasit dhe rrallëherë të humbiste shenjën,"^[6] e hodhi atë në bark të Hamzës dhe e martirizoi atë.

Vahshi pastaj hapi stomakun dhe e solli mëlçinë e tij në Hind bint Utba,^[2] babai i të cilit Hamza e kishte vrarë në Bedër. Hind përtypi mëlçinë e Hamzës dhe pastaj e pështyu. “Pastaj ajo shkoi dhe e gjymtoi Hamzën dhe nga trupi i tij i bëri rrobe, varëse dhe varëse dhe e solli atë me mëlçinë e tij në Mekë”.^[2]

Hamza u varros në të njëjtin varr me nipin e tij Abdullah ibn Xhahsh. Muhamedi më vonë tha: "I pashë engjëjt duke e larë Hamzën sepse ai ishte në Xhenet atë ditë".^[2] Fatimja shkonte te varri i Hamzës dhe e kujdesej për të.^[2]

Referime

^ "Companions of The Prophet", Vol.1, By: Abdul Wahid Hamid
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 3. Translated by Bewley, A. (2013). The Companions of Badr. London: Ta-Ha Publishers.
^ "Prophetmuhammadforall.org" (PDF). www.prophetmuhammadforall.org (në anglisht). Arkivuar nga origjinali (PDF) më 27 korrik 2011. Marrë më 29 nëntor 2010.
^ M. V. (1988). Volume VI: Muhammad at Mecca, pp. 5-8. New York: State University of New York Press.
^ Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, p. 288. London: Ta-Ha Publishers.
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Muhammad ibn Ishaq. Sirat Rasul Allah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad. Oxford: Oxford University Press.

[1] "Companions of The Prophet", Vol.1, By: Abdul Wahid Hamid

[Saad3-2] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 3. Translated by Bewley, A. (2013). The Companions of Badr. London: Ta-Ha Publishers.

[PMFA-3] "Prophetmuhammadforall.org" (PDF). www.prophetmuhammadforall.org (në anglisht). Arkivuar nga origjinali (PDF) më 27 korrik 2011. Marrë më 29 nëntor 2010.

[4] M. V. (1988). Volume VI: Muhammad at Mecca, pp. 5-8. New York: State University of New York Press.

[5] Muhammad ibn Saad. Kitab al-Tabaqat al-Kabir vol. 8. Translated by Bewley, A. (1995). The Women of Madina, p. 288. London: Ta-Ha Publishers.

[Ishaq-6] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Muhammad ibn Ishaq. Sirat Rasul Allah. Translated by Guillaume, A. (1955). The Life of Muhammad. Oxford: Oxford University Press.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]