Selimi III

Selimi III
Kalifi Osman Emir el-Muminin Mbrojtësi i Dy Xhamive të Shenjta Sulltani i dy vendeve, Hagan i dy deteve
Sulltani i 28-të i Perandorisë Osmane (Padishah)
Mbretërimi	7 prill 1789 – 29 maj 1807
Paraardhës	Abdyl Hamiti I
Pasardhës	Mustafa IV
Consort	Safizar Kadın Zibifer Kadın Tabısafa Kadın Refet Kadın Nurușems Kadın Hüsnümah Kadın
Emri i plotë Selim bin Mustafa
Dinastia	Osman
I ati	Mustafa III
E ëma	Mihrişah Sultan
U lind	24 dhjetor 1761 Pallati Topkapı, Kostandinopojë, Perandoria Osmane
Vdiq	28 korrik 1808 (46 vjet) Pallati Topkapı, Kostandinopojë, Perandoria Osmane
Varrimi	Xhamia Laleli, Stamboll
Tughra

Selim III (turqishtja osmane: سليم ثالث, romanizuar: Selim-i sâlis; turqisht: III. Selim; 24 dhjetor 1761 – 28 korrik 1808) ishte Sulltan i Perandorisë Osmane nga viti 1789 deri në 1807. I konsideruar si një sundimtar i ndritur, jeniçerët përfundimisht e rrëzuan dhe e burgosën dhe vendosën në fron kushëririn e tij Mustafa si Mustafa IV. Selim u vra më pas nga një grup atentatorësh.

Selim III ishte djali i Sulltan Mustafa III dhe gruas së tij Mihrişah Sultan. Nëna e tij Mihrişah Sultan e kishte origjinën në Gjeorgji dhe kur u bë Valide Sulltana, ajo mori pjesë në reformimin e shkollave qeveritare dhe krijimin e korporatave politike. Babai i tij Sulltan Mustafa III ishte shumë i arsimuar dhe besonte në domosdoshmërinë e reformave. Mustafa III u përpoq të krijonte një ushtri të fuqishme gjatë kohës së paqes me ushtarë profesionistë dhe të arsimuar mirë. Kjo ishte e motivuar kryesisht nga frika e tij nga një pushtim rus. Gjatë Luftës Ruso-Turke, ai u sëmur dhe vdiq nga një sulm në zemër më 1774. Sulltan Mustafa ishte i vetëdijshëm për faktin se një reformë ushtarake ishte e nevojshme. Ai shpalli rregullore të reja ushtarake dhe hapi akademi detare dhe artilerie.

Sulltan Mustafa ishte shumë i ndikuar nga misticizmi. Orakulli parashikoi se djali i tij Selimi do të ishte një pushtues i botës, kështu që ai organizoi një festë të gëzueshme që zgjat shtatë ditë. Selim ishte i arsimuar shumë mirë në pallat. Sulltan Mustafa III la trashëgim djalin e tij si pasardhës; megjithatë, xhaxhai i Selimit, Abdyl Hamiti I hipi në fron pas vdekjes së Mustafës. Sulltan Abdul Hamid I u kujdes për Selimin dhe i kushtoi një rëndësi të madhe edukimit të tij.

Pas vdekjes së Abdyl Hamidit, Selim e pasoi atë më 7 prill 1789. Sulltan Selimi III ishte shumë i dhënë pas letërsisë dhe kaligrafisë; shumë prej veprave të tij u vendosën në muret e xhamive dhe manastireve. Ai shkroi shumë poezi, veçanërisht për pushtimin e Krimesë nga Rusia. Ai fliste rrjedhshëm arabisht, persisht, turqisht dhe bullgarishten e vjetër. Selimi III i tregoi rëndësi të madhe patriotizmit dhe fesë. Ai demonstroi aftësitë e tij në poezi, muzikë dhe ishte i dhënë pas arteve të bukura dhe ushtrisë.

Rrëzimi dhe vrasja

Artikulli kryesor: Kabakçı Mustafa

Megjithatë, Selimi III ishte tërësisht nën ndikimin e ambasadorit francez në Porte Horace Sébastiani dhe flota u detyrua të tërhiqej pa arritur qëllimin e saj. Por anarkia, e dukshme apo e fshehtë, që ekzistonte në të gjithë provincat doli shumë e madhe për Selimin III për t'u përballur. Jeniçerët u ngritën edhe një herë në revoltë, e shtynë Shejh ul-Islamin të jepte një fetva kundër reformave, e rrëzuan nga froni dhe e burgosën Selimin III dhe vendosën në fron kushëririn e tij Mustafan, si Mustafa IV (1807–08), më 29 maj 1807.

Ajani i Rusçuk, Alemdar Mustafa, një partizan i fortë i reformave, mblodhi një ushtri prej 40.000 burrash dhe marshoi në Kostandinopojë me qëllim të rivendosjes së Selimit III, por ai erdhi shumë vonë. Sulltani reformator fatkeq ishte goditur me thikë në seraglio nga kryeeunuku i zi dhe njerëzit e tij. Pas mbërritjes së tij në kryeqytet, burimi i vetëm i Bairakdarit ishte të hakmerrej ndaj Mustafait IV dhe të vendoset në froni Mahmud II (1808–1839), i vetmi anëtar i mbijetuar i shtëpisë së Osmanit.

Një version tjetër për vrasjen e tij thotë se në momentin e deponimit, Selim qëndronte në Harem. Natën e së enjtes, 28 korrik 1808, ai ishte me gruan e tij të preferuar, Re'fet Kadın, dhe një zonjë në pritje Pakize Hanım të pranishëm. Alemdar Mustafa Pasha, një besnik i Selimit, po i afrohej qytetit me ushtrinë e tij për të rivendosur Selimin. Prandaj, Mustafa IV dha urdhër për të vrarë atë dhe vëllain e tij Princ Mahmud.

Vrasësit me sa duket ishin një grup burrash, duke përfshirë Mjeshtrin e Garderobës të quajtur Fettah Gjeorgjiani, kujdestarin e Thesarit Ebe Selim dhe eunukun e zi të quajtur Nezir Ağa. Selim me sa duket e dinte se po i vinte fundi kur pa shpatat e tyre të nxjerra. Pakize Hanım u hodh mes tyre dhe zotit të saj, ajo u pre në dorë. Re’fet Kadın filloi të bërtiste nga tmerri, një tjetër skllave që u fut me shpejtësi i ra të fikët kur pa se çfarë do të ndodhte. Pasoi një luftë dhe ish-sulltani u pre dhe u vra, fjalët e tij të fundit me sa duket ishin "Allahu Ekber" ("Zoti është më i madhi").

Re'fet Kadın u hodh mbi trup por u tërhoq zvarrë. Trupi u mbështjellë shpejt me një jorgan. Vrasësit vazhduan për të gjetur princin Mahmud dhe tentuan ta vrisnin gjithashtu. Megjithatë, ai ishte më me fat dhe më vonë urdhëroi që vrasësit të ekzekutoheshin. Selim III do të ishte i vetmi sulltan osman që do të vritej nga shpata. Ai u varros në Xhaminë Laleli pranë varrit të të atit.