Katari

Përpunoni lidhje
Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Katar)
Shteti i Katarit
دولة قطر (arabisht)
Dawlat Qaṭar
Flag of Katari
Parimi: الله الوطن الأمير
Perëndia, Kombi, Emiri
Himni: السلام الأميري
As-Salām al-ʾAmīrī  (transliterimi)
"Paqe për Emirin"
Vendndodhja dhe shtrirja e Katarit (gjelbër e errët) në Gadishullin Arabik
Vendndodhja dhe shtrirja e Katarit (gjelbër e errët) në Gadishullin Arabik
KryeqytetiDoha
25°18′N 51°31′E / 25.300°N 51.517°E / 25.300; 51.517
Qyteti më i madhKryeqyteti
Gjuhët zyrtareArabisht[1]
Gjuhët e zakonshmeAnglisht
Grupet etnike
(2019)[3]
Besimi
(2020)[4]
NofkaKatarët
Qeveria
Lloji i qeverisjesMonarki autoritare parlamentare unitare islamike[5] [6]
• Emiri
Tamim bin Hamad
Khalid bin Khalifa
KuvendiAsambleja Konsultative
Themelimi
18 dhjetor 1878
• Shpallja e pavarësisë

1 shtator 1971
• Pavarësia nga Mbretëria e Bashkuar

3 shtator 1971
Sipërfaqja
• Gjithsej
11,581 km2 (4,471 sq mi) (158-të)
• Ujë (%)
0.8
Popullsia
• Përllogaritje 2020
2,795,484 (139-të)
• 2010 census
1,699,435[7]
• Dendësia
176/km2 (455.8/sq mi) (76th)
Ekonomia
PBB (PFB)Përllogaritje 2022 
• Gjithsej
Increase $303.596 billion[8] (62st)
• Për kokë banori
Increase $113,675[8] (4th)
PBB (zyrtare)Përllogaritje 2022 
• Gjithsej
Increase $221.369 billion[8] (55th)
• Për kokë banori
Increase $82,877[8] (5th)
MonedhaRijali i Katarit (QAR)
Të dhëna të tjera
Gini (2007)41.1[9]
i mesëm
IZHNJ (2021)Increase 0.855[10]
shumë i lartë · 42nd
Zona kohoreUTC+3 (AST)
Ana e drejtimit të makinësdjathtas[11]
Prefiksi telefonik+974
Kodi i internetit TLD

Katari (Arabisht قطر), zyrtarisht Shteti i Katarit, është një vend në Azinë Perëndimore. Ajo zë gadishullin e vogël të Katarit në bregun verilindor të Gadishullit Arabik në Lindjen e Mesme; ajo ndan kufirin e saj të vetëm tokësor me Arabinë Saudite në jug, me pjesën tjetër të territorit të saj të rrethuar nga Gjiri Persik. Gjiri i Bahreinit, një hyrje e Gjirit Persik, ndan Katarin nga Bahreini aty pranë. Kryeqyteti është Doha, shtëpia e mbi 80% të banorëve të vendit dhe zona e tokës përbëhet kryesisht nga shkretëtira e rrafshët dhe e ulët.

Katari është qeverisur si një monarki e trashëguar nga Shtëpia e Thani që kur Mohammed bin Thani nënshkroi një traktat me britanikët në vitin 1868 që njohu statusin e tij të veçantë. Pas sundimit osman, Katari u bë një protektorat britanik në fillim të shekullit të 20-të deri në fitimin e pavarësisë në 1971. Emiri aktual është Tamim bin Hamad Al Thani, i cili mban pothuajse të gjithë autoritetin ekzekutiv dhe legjislativ sipas Kushtetutës së Katarit, si dhe kontrollon gjyqësorin.[12] Ai emëron kryeministrin dhe kabinetin. Asambleja Konsultative e zgjedhur pjesërisht mund të bllokojë legjislacionin dhe ka një aftësi të kufizuar për të shkarkuar ministrat.

Në fillim të vitit 2017, popullsia e përgjithshme e Katarit ishte 2.6 milionë, me 313.000 prej tyre shtetas të Katarit dhe 2.3 milionë emigrantë.[13] Feja e saj zyrtare është Islami.[14] Për sa i përket të ardhurave, vendi ka PBB-në e katërt më të lartë për frymë në botë,[15] dhe GNI-në e njëmbëdhjetë më të lartë për frymë (metoda Atlas).[16] Katari renditet i 42-ti në Indeksin e Zhvillimit Njerëzor, i treti HDI më i lartë në botën arabe.[17] Është një ekonomi me të ardhura të larta, e mbështetur nga rezervat e treta më të mëdha në botë të gazit natyror dhe rezervave të naftës.[18] Katari është një nga eksportuesit më të mëdhenj në botë të gazit natyror të lëngshëm,[19] dhe emetuesi më i madh në botë i dioksidit të karbonit për frymë.[20]

Në shekullin e 21-të, Katari u shfaq si një fuqi e mesme në botën arabe përmes pasurisë së tij të burimeve,[21][22] si dhe grupit të tij mediatik në zgjerim global, Al Jazeera Media Network, dhe thuhet se mbështet disa grupe rebele financiarisht gjatë Pranverës Arabe.[23][24][25] Katari është pjesë e Këshillit të Bashkëpunimit të Gjirit. Të dhënat e Katarit për të drejtat e njeriut janë konsideruar nga akademikët dhe organizatat joqeveritare si përgjithësisht të dobëta, me kufizime në liritë civile si liria e shoqërimit, shprehjes dhe shtypit, si dhe trajtimi i mijëra punëtorëve migrantë që arrijnë në punë të detyruar për projektet në vend.[26][27] 2022 FIFA Kupa e Botës iu dha Katarit në rrethana të diskutueshme, duke e bërë atë vendin e parë arab dhe të parën në Lindjen e Mesme që priti ngjarjen.[28] Katari priti Lojërat Aziatike 2006, dhe gjithashtu do të presë Lojërat Aziatike 2030.[29]

Historia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Periudha e hershme dhe e vonshme islame (661–1783)[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Kalifati Abasid në masën më të madhe, rr. 850

Katari u përshkrua si një qendër e famshme e mbarështimit të kuajve dhe deveve gjatë periudhës Umajad.[30] Në shekullin e 8-të, ajo filloi të përfitonte nga pozicioni i saj strategjik tregtar në Gjirin Persik dhe vazhdoi të bëhej një qendër e tregtisë së perlave.[31][32]

Zhvillimi thelbësor në industrinë e perlave rreth gadishullit të Katarit ndodhi gjatë epokës Abasid.[30] Anijet që udhëtonin nga Basra në Indi dhe Kinë do të bënin ndalesa në portet e Katarit gjatë kësaj periudhe. Porcelani kinez, monedha të Afrikës Perëndimore dhe artefakte nga Tajlanda janë zbuluar në Katar.[33] Mbetjet arkeologjike të shekullit të 9-të sugjerojnë se banorët e Katarit përdorën më shumë pasuri për të ndërtuar shtëpi dhe ndërtesa publike me cilësi më të lartë. Mbi 100 shtëpi të ndërtuara me gurë, dy xhami dhe një kala abasid u ndërtuan në Murwab gjatë kësaj periudhe.[34][35] Kur prosperiteti i kalifatit ra në Irak, po ashtu ra edhe në Katar.[36] Katari përmendet në librin e dijetarit musliman të shekullit të 13-të, Yaqut al-Hamawi, Mu'jam Al-Buldan, i cili aludon për mantelet e endura me vija të bukura të Katarit dhe aftësitë e tyre në përmirësimin dhe përfundimin e shtizave.[37]

Pjesa më e madhe e Arabisë Lindore u kontrollua nga Usfuridët në 1253, por kontrolli i rajonit u kap nga princi i Ormusit në vitin 1320.[38] Perlat e Katarit i dhanë mbretërisë një nga burimet kryesore të të ardhurave.[39] Në vitin 1515, Manueli I i Portugalisë vasalizoi Mbretërinë e Ormusit. Portugalia vazhdoi të kapte një pjesë të konsiderueshme të Arabisë Lindore në vitin 1521.[39][40] Në vitin 1550, banorët e Al-Hasës iu nënshtruan vullnetarisht sundimit të osmanëve, duke i preferuar ata ndaj portugezëve.[41] Duke mbajtur një prani të papërfillshme ushtarake në zonë, osmanët u dëbuan nga fisi Bani Khalid dhe emiratet e tyre në vitin 1670.[42]

Sundimi i Bahrejnit dhe Saudit (1783–1868)[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Një hartë e vitit 1794 nga Samuel Dunn që përshkruan Catura (në qendër) në rajonin historik të Bahreinit

Në 1766, anëtarët e familjes Al Khalifa të konfederatës fisnore Utub migruan nga Kuvajti në Zubarah në Katar.[43][44] Në kohën e mbërritjes së tyre, Bani Khalid ushtronin autoritet të dobët mbi gadishullin, pavarësisht nga fakti se fshati më i madh sundohej nga të afërmit e tyre të largët.[45] Në vitin 1783, klanet Bani Utbah me bazë në Katar dhe fiset arabe aleate pushtuan dhe aneksuan Bahreinin nga Persianët. Al Khalifa imponoi autoritetin e tyre mbi Bahreinin dhe mbajti juridiksionin e tyre mbi Zubarah.[43]

Një pjesë e restauruar pjesërisht e qytetit të rrënuar të Zubarah

Pas betimit të tij si princ i kurorës së vehabistëve në vitin 1788, Saud ibn Abd al-Aziz u zhvendos për të zgjeruar territorin vehabist në lindje drejt Gjirit Persik dhe Katarit. Pas mposhtjes së Bani Khalid më 1795, vehabistët u sulmuan në dy fronte. Osmanët dhe egjiptianët sulmuan frontin perëndimor, ndërsa Al Khalifa në Bahrein dhe Omanët filluan një sulm kundër frontit lindor.[46][47] Pasi u bë i vetëdijshëm për përparimin egjiptian në kufirin perëndimor në vitin 1811, amiri vehabi reduktoi garnizonet e tij në Bahrein dhe Zubarah në mënyrë që të rivendoste trupat e tij. Said bin Sultan, sundimtari i Muskatit, shfrytëzoi këtë mundësi dhe sulmoi garnizonet vehabiste në bregun lindor, duke i vënë zjarrin fortesës në Zubarah. Al Khalifa u rikthye efektivisht në pushtet më pas.[47]

Si ndëshkim për piraterinë, një anije e Kompanisë së Indisë Lindore bombardoi Dohën në vitin 1821, duke shkatërruar qytetin dhe duke detyruar qindra banorë të iknin. Në vitin 1825, Shtëpia e Thani u krijua me Sheikh Mohammed bin Thani si udhëheqësin e parë.[48]

Edhe pse Katari konsiderohej një vartësi e Bahreinit, Al Khalifa u përball me kundërshtimin e fiseve lokale. Në vitin 1867, Al Khalifa, së bashku me sundimtarin e Abu Dhabit, dërguan një forcë masive detare në Al Wakrah në një përpjekje për të shtypur rebelët e Katarit. Kjo rezultoi në Luftën Detare Katar-Bahrein të viteve 1867-1868, në të cilën forcat e Bahrejnit dhe Abu Dhabit plaçkitën Dohën dhe Al Wakrah.[49] Armiqësitë e Bahrejnit ishin në shkelje të Armëpushimit të Përhershëm të Paqes dhe Miqësisë të vitit 1861. Inkursioni i përbashkët, përveç kundërsulmit të Katarit, bëri që banori politik britanik, kolonel Lewis Pelly të impononte një zgjidhje më 1868. Misioni i tij në Bahrein dhe Katari dhe traktati i paqes që rezultoi ishin piketa sepse ata në mënyrë implicite njohën dallimin e Katarit nga Bahreini dhe pranuan në mënyrë eksplicite pozicionin e Mohammed bin Thani. Përveç censurimit të Bahreinit për shkeljen e marrëveshjes, Pelly negocioi me sheikët e Katarit, të cilët përfaqësoheshin nga Mohammed bin Thani.[50] Negociatat ishin faza e parë në zhvillimin e Katarit si sheikhdom.[51] Megjithatë, Katari nuk u njoh zyrtarisht si protektorat britanik deri në vitin 1916.[52]

Periudha osmane (1871–1915)[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Qyteti i vjetër i Dohës, janar 1904
Kullat e Barzanit janë kulla vrojtimi që u ndërtuan në fund të shekullit të 19-të dhe u rinovuan në vitin 1910 nga Sheikh Mohammed bin Jassim Al Thani

Nën presionin ushtarak dhe politik të guvernatorit të Vilajetit të Bagdadit, Midhat Pasha, fisi në pushtet Al Thani iu nënshtrua sundimit osman në 1871.[53] Qeveria osmane vendosi masa reformiste (Tanzimat) në lidhje me taksat dhe regjistrimin e tokës për t'i integruar plotësisht këto zona në perandori.[53] Pavarësisht mosmiratimit të fiseve vendase, Al Thani vazhdoi të mbështeste sundimin osman. Marrëdhëniet mes Katarit dhe Perandorisë Osmane, megjithatë, shpejt ngecën dhe më 1882 ato pësuan pengesa të mëtejshme kur osmanët refuzuan të ndihmonin Al Thani në ekspeditën e tij në Khawr al Udayd të pushtuar nga Abu Dhabi. Përveç kësaj, osmanët mbështetën subjektin osman Mohammed bin Abdul Wahab i cili u përpoq të zëvendësonte Al Thani si kajmekam të Katarit në vitin 1888.[54] Kjo përfundimisht bëri që Al Thani të rebelohej kundër osmanëve, të cilët ai besonte se po kërkonin të uzurponin kontrollin e gadishullit. Ai dha dorëheqjen si kajmekam dhe pushoi së paguari taksat në gusht 1892.[55]

Në shkurt 1893, Mehmed Hafiz Pasha mbërriti në Katar në interes të kërkimit të taksave të papaguara dhe kundër kundërshtimit të Xhasim bin Muhamedit ndaj reformave administrative osmane të propozuara. Nga frika se do të përballej me vdekjen ose burgimin, Xhasimi u tërhoq në Al Wajbah (16 km në perëndim të Dohas), i shoqëruar nga disa anëtarë të fisit. Kërkesa e Mehmedit që Xhasimi të shpërndante trupat e tij dhe të betohej për besnikërinë e tij ndaj osmanëve u refuzua. Në mars, Mehmedi burgosi ​​vëllain e Jasimit dhe 13 krerët e shquar të fiseve të Katarit në korvetën osmane Merrikh si ndëshkim për mosbindjen e tij. Pasi Mehmedi refuzoi një ofertë për t'i liruar robërit për një tarifë prej 10,000 lirash, ai urdhëroi një kolonë prej rreth 200 trupash që të përparonin drejt Fortesës Al Wajbah të Jassim nën komandën e Jusuf Effendiut, duke sinjalizuar kështu fillimin e Betejës së Al Wajbah.[33]

Trupat e Effendi u vunë nën të shtëna me armë zjarri nga një trupë e konsiderueshme këmbësorie dhe kalorësie e Katarit pak pasi mbërritën në Al Wajbah. Ata u tërhoqën në kalanë Shebaka, ku u detyruan përsëri të tërhiqen nga një inkursion i Katarit. Pasi ata u tërhoqën në kalanë Al Bidda, kolona e Jassim që përparonte rrethoi kështjellën, duke rezultuar në lëshimin e disfatës nga ana e osmanëve dhe marrëveshjen për të hequr dorë nga robërit e tyre në këmbim të kalimit të sigurt të kalorësisë së Mehmed Pashës në Hofuf nga toka. Megjithëse Katari nuk fitoi pavarësinë e plotë nga Perandoria Osmane, rezultati i betejës detyroi një traktat që më vonë do të përbënte bazën e shfaqjes së Katarit si një vend autonom brenda perandorisë.[56]

Njësitë administrative[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Artikulli kryesor: Komunat e Katarit.
Ad Dawhah (Doha), komuna më e populluar në Katar.

Që nga viti 2014, Katari është ndarë në tetë komuna (arabisht: baladiyah).[57]

Key Komuna
(Baladiyah) (بلدية)		 Popullsia
(2015)[58]		 Sipërfaqja
(km2)		 Sipërfaqja
(mi2)
1 Al Shamal ( الشمال) 8,794 859.8 331.9
2 Al Khor (الخور) 202,031 1,613.3 622.8
3 Al-Shahaniya (الشحانية) 187,571 3,309.0 1,277.6
4 Umm Salal (أم صلال) 90,835 318.4 122.9
5 Al Daayen (الضعاين) 54,339 290.2 112.0
6 Ad Dawhah (Doha) (الدوحة) 956,457 202.7 78.3
7 Al Rayyan (الريان) 605,712 2,450 946.0
8 Al Wakrah (الوكرة) 299,037 2,577.7 995.2
  Dawlat Qatar (دولة قطر) 2,404,776 11,621.1 4,486.7

Për qëllime statistikore, komunat ndahen më tej në 98 zona (që nga viti 2015),[58] të cilat nga ana e tyre janë të nënndara në blloqe.[59]

Komunat e mëparshme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Gjeografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Artikulli kryesor: Gjeografia e Katarit.

Gadishulli i Katarit zgjat 160 kilometra (100 mi) në Gjirin Persik, në veri të Arabisë Saudite. Pjesa më e madhe e vendit përbëhet nga një fushë e ulët, djerrë, e mbuluar me rërë. Në juglindje shtrihet Khor al Adaid ("Deti i Brendshëm"), një zonë me duna rëre që rrethojnë një hyrje të Gjirit Persik. Ka dimër të butë dhe verë shumë të nxehtë dhe të lagësht.

Pika më e lartë në Katar është Qurayn Abu al Baw në 103 metra.[3] në Jebel Dukhan në perëndim, një sërë daljesh të ulëta gëlqerore që shkojnë në veri-jug nga Zikrit përmes Umm Bab deri në kufirin jugor. Zona e Jebel Dukhan përmban gjithashtu depozitat kryesore të naftës në tokë të Katarit, ndërsa fushat e gazit natyror shtrihen në det të hapur, në veriperëndim të gadishullit.

Ekonomia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Burimi kryesor i ekonomisë në Katar janë resurset e naftës. Këto resurse kanë shpëtuar Katarin nga varfëria dhe kanë bërë që të jetë stabile ekonomikisht. Ekziston rafineri dhe vende përpunimi të naftës. Sektori i Ndërtimtarisë është shumë e zhvilluar. Në tregti është eksportues i naftës, amoniakut dhe perimeve. Importon mjete motorike dhe automobila, dhe po ashtu material ushqimor. Zakonisht ka marrëdhënie tregtare me shtetet : Japonia, Anglia, Holanda, SHBA, Franca.[62]

Transport[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Katari ka rrugë automobilistike 2000 kilometra, hekurudhat nuk janë të zhvilluar. Aeroporti i Doha's është aeroporti më i rëndësishëm i Katarit, ndërsa transporti detar mundësohet nga limani i Um Said'it dhe Dohas.

Demografia[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Katari ka një popullsi rreth 2.000.000 banorë. Shumica e popullsisë jeton në kryeqytetin e Katarit, në Duha dhe përreth tij. 73 % të popullsisë e përbëjnë Arabët, 20 % Iranianët dhe 7 % Pakistanezët. Gati i gjithë popullsia e Katar'it është Mysliman, dhe në shumicë flitet Arabishtja. Shkollat fillore në Katar janë pa pagesë dhe detyrueshëm. 74,7 % I popullsisë dijnë të lexojnë e shkruajnë.[62]

Kultura[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Artikulli kryesor: Kultura e Katarit.
Muzeu Kombëtar i Katarit në Doha

Kultura e Katarit është e ngjashme me vendet e tjera të Arabisë Lindore, duke u ndikuar ndjeshëm nga Islami. Dita Kombëtare e Katarit, e organizuar çdo vit më 18 dhjetor, ka pasur një rol të rëndësishëm në zhvillimin e ndjenjës së identitetit kombëtar.[63] Ajo vërehet në kujtim të pasardhjes së Jassim bin Mohammed Al Thani në fron dhe bashkimit të tij të mëvonshëm të fiseve të ndryshme të vendit.[64][65] Që nga 1 korriku 2008, Hamad Bin Abdulaziz Al-Kawari ka qenë Ministër i Kulturës, Arteve dhe Trashëgimisë së Katarit.

Referime[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

  1. ^ "The Constitution" (PDF). Government Communications Office (në anglisht). Government Communications Office. Marrë më 31 gusht 2020.
  2. ^ "Population of Qatar by nationality" (në anglisht). Priya Dsouza. 19 gusht 2019.
  3. ^ a b "Qatar". CIA World Factbook (në anglisht). Central Intelligence Agency. 8 shkurt 2012. Marrë më 4 mars 2012.
  4. ^ "Population By Religion, Gender And Municipality March 2020" (në anglisht). Qatar Statistics Authority.
  5. ^ "The objections to Qatar hosting the World Cup reek of Eurocentrism" (në anglisht). nbc. In condemning Qatar, we should remember that the population of this authoritarian monarchy
  6. ^ "Political Stability: the Mysterious Case of Qatar". Middle East Political and Economic Institute (në anglisht). Middle East Political and Economic Institute. ; the Qatari state remains fundamentally autocratic
  7. ^ "Populations" (në anglisht). Qsa.gov.qa. Arkivuar nga origjinali më 9 korrik 2010. Marrë më 2 tetor 2010.
  8. ^ a b c d "World Economic Outlook Database, October 2022". IMF.org (në anglisht). Fondi Monetar Ndërkombëtar. tetor 2022. Marrë më 11 tetor 2022.
  9. ^ "GINI index" (në anglisht). World Bank. Marrë më 22 janar 2013.
  10. ^ "Human Development Report 2021/2022" (PDF) (në anglisht). United Nations Development Programme. 8 shtator 2022. Marrë më 8 shtator 2022.
  11. ^ "List of left- & right-driving countries – World Standards" (në anglisht). Marrë më 5 qershor 2017.
  12. ^ "Qatar: Freedom in the World 2020 Country Report". Freedom House (në anglisht). Marrë më 2021-04-06.
  13. ^ "Population of Qatar by nationality – 2017 report" (në anglisht). Marrë më 7 shkurt 2017.
  14. ^ "The Constitution" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 24 tetor 2004. Marrë më 29 tetor 2017.
  15. ^ "GDP per capita, PPP (current international $) | Data". data.worldbank.org (në anglisht). Marrë më 2022-11-20.
  16. ^ "GNI per capita, Atlas method (current US$) | Data". data.worldbank.org (në anglisht). Marrë më 2022-11-20.
  17. ^ Nations, United (2022-09-08). "Human Development Report 2021-22" (në anglisht).
  18. ^ "Indices & Data | Human Development Reports" (në anglisht). United Nations Development Programme. 14 mars 2013. Arkivuar nga origjinali më 12 janar 2013. Marrë më 27 qershor 2013.
  19. ^ "2022 World LNG Report Press Release" (PDF). International Gas Union (IGU) (në anglisht). 2022-07-06. Marrë më 2022-10-07.
  20. ^ "Where in the world do people emit the most CO2?". Our World in Data (në anglisht). Marrë më 2021-07-17.
  21. ^ Cooper, Andrew F. "Middle Powers: Squeezed out or Adaptive?" (në anglisht). Public Diplomacy Magazine. Arkivuar nga origjinali më 17 mars 2015. Marrë më 12 mars 2015.
  22. ^ Kamrava, Mehran. "Mediation and Qatari Foreign Policy" (PDF) (në anglisht). Arkivuar nga origjinali (PDF) më 7 tetor 2013. Marrë më 12 mars 2015.
  23. ^ Dagher, Sam (17 tetor 2011). "Tiny Kingdom's Huge Role in Libya Draws Concern" (në anglisht). Online.wsj.com. Marrë më 30 dhjetor 2013.
  24. ^ "Qatar: Rise of an Underdog" (në anglisht). Politicsandpolicy.org. Arkivuar nga origjinali më 10 qershor 2017. Marrë më 30 dhjetor 2013.
  25. ^ Black, Ian (26 tetor 2011). "Qatar admits sending hundreds of troops to support Libya rebels". The Guardian (në anglisht). Marrë më 30 dhjetor 2013.
  26. ^ "Qatar". Amnesty International (në anglisht). Marrë më 19 qershor 2022.
  27. ^ "Qatar". Human Rights Watch (në anglisht). 13 janar 2022. Marrë më 19 qershor 2022.
  28. ^ "Amir: 2022 World Cup Qatar a tournament for all Arabs". Gulf Times (në anglisht). 15 korrik 2018. Marrë më 7 shtator 2018.
  29. ^ "Doha to host 2030 Asian Games as Riyadh gets 2034 edition". sportspromedia.com (në anglisht). 2020-12-17. Marrë më 2021-02-04.
  30. ^ a b Rahman, Habibur (2006). The Emergence Of Qatar (në anglisht). Routledge. fq. 34. ISBN 978-0710312136.
  31. ^ A political chronology of the Middle East (në anglisht). Routledge / Europa Publications. 2001. fq. 192. ISBN 978-1857431155.
  32. ^ Page, Kogan (2004). Middle East Review 2003–04: The Economic and Business Report (në anglisht). Kogan Page Ltd. fq. 169. ISBN 978-0749440664.
  33. ^ a b Gabim referencash: Etiketë <ref> e pavlefshme; asnjë tekst nuk u dha për refs e quajtura fromherz
  34. ^ Qatar, 2012 (The Report: Qatar) (në anglisht). Oxford Business Group. 2012. fq. 233. ISBN 978-1907065682.
  35. ^ Casey, Paula; Vine, Peter (1992). The heritage of Qatar (në anglisht). Immel Publishing. fq. 184–185. ISBN 9780907151500.
  36. ^ Russell, Malcolm (2014). The Middle East and South Asia 2014 (në anglisht). Rowman & Littlefield Publishers. fq. 151. ISBN 978-1475812350.
  37. ^ "History" (në anglisht). qatarembassy.net. Arkivuar nga origjinali më 17 shkurt 2015. Marrë më 18 janar 2015.
  38. ^ Larsen, Curtis (1984). Life and Land Use on the Bahrain Islands: The Geoarchaeology of an Ancient Society (Prehistoric Archeology and Ecology series) (në anglisht). University of Chicago Press. fq. 54. ISBN 978-0226469065.
  39. ^ a b Althani, Mohamed (2013). Jassim the Leader: Founder of Qatar (në anglisht). Profile Books. fq. 16. ISBN 978-1781250709.
  40. ^ Gillespie, Carol Ann (2002). Bahrain (Modern World Nations) (në anglisht). Chelsea House Publications. fq. 31. ISBN 978-0791067796.
  41. ^ Anscombe, Frederick (1997). The Ottoman Gulf: The Creation of Kuwait, Saudi Arabia, and Qatar (në anglisht). Columbia University Press. fq. 12. ISBN 978-0231108393.
  42. ^ Potter, Lawrence (2010). The Persian Gulf in History (në anglisht). Palgrave Macmillan. fq. 262. ISBN 978-0230612822.
  43. ^ a b Heard-Bey, Frauke (2008). From Tribe to State. The Transformation of Political Structure in Five States of the GCC (në anglisht). fq. 39. ISBN 978-88-8311-602-5.
  44. ^ 'Gazetteer of the Persian Gulf. Vol I. Historical. Part IA & IB. J G Lorimer. 1915' [1000] (1155/1782), p. 1001
  45. ^ Crystal, Jill (1995). Oil and Politics in the Gulf: Rulers and Merchants in Kuwait and Qatar (në anglisht). Cambridge University Press. fq. 27. ISBN 978-0521466356.
  46. ^ Casey, Michael S. (2007). The History of Kuwait (The Greenwood Histories of the Modern Nations) (në anglisht). Greenwood. fq. 37–38. ISBN 978-0313340734.
  47. ^ a b "'Gazetteer of the Persian Gulf. Vol I. Historical. Part IA & IB. J G Lorimer. 1915' [843] (998/1782)" (në anglisht). qdl.qa. Marrë më 13 janar 2014.
  48. ^ "Qatar" (në anglisht). Teachmideast.org. Marrë më 27 qershor 2013.
  49. ^ Kursun, Zekeriya (2004). Katar'da Osmanlilar 1871–1916 (në anglisht). Turk Tarih Kurumu.
  50. ^ Zahlan, Rosemarie Said (2016). The Creation of Qatar (në anglisht). Routledge. fq. 42.
  51. ^ Wilkinson, John Craven (1991). Arabia's Frontiers: The Story of Britain's Boundary Drawing in the Desert (në anglisht). IB Tauris. fq. 46–47.
  52. ^ Rahman, Habibur (2005). The Emergence of Qatar: The Turbulent Years 1627-1916 (në anglisht). Routledge. fq. 235.
  53. ^ a b Rogan, Eugene; Murphey, Rhoads; Masalha, Nur; Durac, Vincent; Hinnebusch, Raymond (nëntor 1999). "Review of The Ottoman Gulf: The Creation of Kuwait, Saudi Arabia and Qatar by Frederick F. Anscombe; The Blood-Red Arab Flag: An Investigation into Qasimi Piracy, 1797–1820 by Charles E. Davies; The Politics of Regional Trade in Iraq, Arabia and the Gulf, 1745–1900 by Hala Fattah". British Journal of Middle Eastern Studies (në anglisht). 26 (2): 339–342. doi:10.1080/13530199908705688. JSTOR 195948.
  54. ^ Habibur Rahman, pgs.143–144
  55. ^ Habibur Rahman, pgs.150–151
  56. ^ "Battle of Al Wajbah" (në anglisht). Qatar Visitor. 2 qershor 2007. Arkivuar nga origjinali më 17 janar 2013. Marrë më 22 janar 2013.
  57. ^ "Qatar Municipalities" (në anglisht). Qatar Ministry of Municipality and Environment. Marrë më 8 gusht 2017.
  58. ^ a b "2015 Population census" (PDF) (në anglisht). Ministry of Development Planning and Statistics. prill 2015. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 17 korrik 2016. Marrë më 8 gusht 2017.
  59. ^ "Population By Gender, Municipality And Zone, March 2004" (në anglisht). General Secretariat for Development Planning. Arkivuar nga origjinali më 12 dhjetor 2006.
  60. ^ a b c "Population By Gender, Municipality And Zone" (në anglisht). Ministry of Development Planning and Statistics. mars 2004. Arkivuar nga origjinali më 18 dhjetor 2019. Marrë më 9 gusht 2017.
  61. ^ "Law No. 12 of 2006 concerning the Cancelled Municipality of Mesaieed" (në anglisht). almeezan.qa. Arkivuar nga origjinali më 9 gusht 2017. Marrë më 9 gusht 2017.
  62. ^ a b Gabim referencash: Etiketë <ref> e pavlefshme; asnjë tekst nuk u dha për refs e quajtura gjeneruar_automatikisht1
  63. ^ Kamrava, Mehran (2013). Qatar: Small State, Big Politics (në anglisht). Cornell University Press. ISBN 978-0801452093.
  64. ^ "Qatar National Day 2011" (në anglisht). Time Out Doha. 29 nëntor 2011. Marrë më 12 mars 2015.
  65. ^ "Everything you need to know about Qatar National Day 2012" (në anglisht). Doha News. 10 dhjetor 2012. Arkivuar nga origjinali më 19 shkurt 2015. Marrë më 18 shkurt 2015.

Lidhje të jashtme[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

 Commons: Katari – Album me fotografi dhe/apo video dhe materiale multimediale
 Commons: Katari – Album me fotografi dhe/apo video dhe material multimediale
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Katari&oldid=2510695"