Kërceni tek përmbajtja

Paris Saint-Germain F.C.

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Paris Saint-Germain
Paris Saint-Germain F.C.
Paris Saint-Germain F.C.
Të dhëna bazë
Emri i plotë Paris Saint-Germain Football Club
Pseudonimi Les Parisiens (Parisianët)
Les Rouge-et-Bleu (Kuq e Blutë)
Themelimi 12 gusht 1970; 54 vite më parë (1970-08-12)
Stadiumi Parc des Princes
Kapaciteti 48,229
Pronari Qatar Sports Investments (87.5%)
Arctos Partners (12.5%)
Kryetari Nasser Al-Khelaifi
Trajneri Luis Enrique
Liga Ligue 1
2023-24 Ligue 1, Vendi 1
Uebfaqja http://www.psg.fr/
Veshjet
Ngjyra shtëpi
Ngjyra jashtë
Ngjyra e tretë

Paris Saint-Germain Football Club, që gjithashtu njihet edhe thjesht si Paris Saint-Germain (zakonisht si Paris SG ose PSG) është një klub futbollistik me seli në Paris, Francë. Klubi është krijuar më 12 gusht 1970, falë një bashkimi të Paris FC dhe Stade Saint-Germain. PSG ka luajtur në Ligue 1 që nga viti 1974. Kuqe-Blujt që nga krijimi ka fituar 9 Ligue 1, 1 Ligue 2, 14 Coupe de France, 9 Coupe de la Ligue, 10 Trophée des Champions, 1 UEFA Cup Winners' Cup dhe 1 UEFA Intertoto Cup. Duke fituar 20 tituj gjatë gjithë historisë, PSG është skuadra e katërt franceze me më shumë tituj të fituara dhe skuadra e dytë (sëbashku me Olympique de Marseille) që ka fituar një trofe europian.

Parc des Princes ka qënë stadiumi i PSG që nga viti 1974. Camp des Loges ka funkionuar si një qëndër stërvitje që nga viti 1970. Logoja dhe fanella e skuadrës janë projektuar kryesisht nga Daniel Hechter. Logoja përfaqson Parisin përmes Kullës Eiffel dhe Saint-Germain. Fanella është kyesisht me ngjyrat e kuqe, blu dhe të bardhë, kurse shumica e ngjyrave të fanellës së dytë është e bardhë.

Paris Saint-Germain mban shumë rekorde,[158] më së shumti është klubi më i suksesshëm francez në histori për sa i përket titujve zyrtarë të fituar, me 45.[1][32]  Brenda vendit, PSG ka fituar nëntë kampionate në Ligue 1, një rekord katërmbëdhjetë Kupë de France, një rekord nëntë Kupe de la Ligue, një rekord dhjetë Trophée des Champions dhe një titull të Ligue 2.  Në futbollin ndërkombëtar të klubeve, ata kanë pretenduar një Kupë UEFA të Fituesve të Kupës dhe një Kupë UEFA Intertoto. Për më tepër, PSG ka fituar 25 tituj jozyrtarë.

Fitorja e tyre në Kupën e Fituesve të Kupës UEFA 1995–96 e bën PSG-në të vetmen skuadër franceze që ka fituar këtë trofe, si dhe një nga vetëm dy klubet franceze që kanë fituar një kompeticion të madh evropian dhe skuadrën më të re evropiane që e ka fituar këtë.  Parisienët janë gjithashtu klubi me më shumë sezone të njëpasnjëshme në ligën e parë (47 sezone në Ligue 1 që nga 1974–75). Për më tepër, PSG është e vetmja skuadër që ka fituar Coupe de France pa pësuar asnjë gol (1992–93 dhe 2016–17), pesë Coupe de la Ligue radhazi (2014–2018), katër  Coupe de France (2015–2018),[167] dhe tetë Trophée des Champions radhazi (2013–2020).

PSG ka fituar të katër titujt kombëtarë në një sezon të vetëm në katër raste.  Kjo arritje njihet si katërshja shtëpiake.  Kuqeblutë kanë kompletuar dyfishin vendas, dyfishin e ligës dhe të kupës së ligës, dyfishin e kupës vendase dhe trefishin e vendit gjithashtu disa herë.  Prandaj, PSG është klubi me më së shumti dyshe vendase dhe dyshe të ligës dhe kupës së ligës, dhe i vetmi ekip që ka fituar dyfishin e kupës vendase, trefishin vendas dhe katërfishin vendas.

Historia

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

1970–1973: Krijimi dhe ndarja

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në verën e vitit 1970, një grup ambicioz biznesmenësh vendosën të krijonin një ekip të madh në kryeqytetin francez.[1][2] Guy Crescent dhe Pierre-Étienne Guyot zgjodhën të bashkojnë Paris FC, krijuar në vitin 1969, me Stade Saint-Germain të Henri Patrelle pas ekipit nga Saint-Germain-en-Laye, 15 km në perëndim të Parisit dhe i themeluar në vitin 1904; ekipi i dalë nga ky bashkim fitoi promovimin në Divizionin 2.[1][2][3] Megjithatë, të tre burrat ishin të mbërthyer me fizibilitetin financiar të projektit derisa u takuan me presidentin e Real Madridit, Santiago Bernabéu.[4][5] Ai u tha atyre se fillimi i një fushate financuese ishte zgjidhja më e mirë për të krijuar një ekip të ri. 20,000 njerëz e mbështetën projektin dhe Paris Saint-Germain u formua më 17 qershor 1970.[4] Guyot u zgjodh presidenti i parë i klubit disa ditë më vonë.[1][6][7] Për herë të parë në historinë e futbollit francez, tifozët kishin kontribuar financiarisht në krijimin e një klubi.[4] Bashkimi u zyrtarizua pas krijimit të shoqatës së klubit më 12 gusht 1970.[1] PSG mban këtë ditë si datën e themelimit të tyre.[1]

Paris FC kontriboi me mbështetjen financiare, ndërsa Stade Saint-Germain ofroi infrastrukturën sportive, nga statusi i Divizionit 2 deri në qendrën stërvitore të Camp des Loges, si dhe trajnerin Pierre Phelipon dhe shumicën e lojtarëve, përfshirë Bernard Guignedoux, Michel Prost dhe Camille Choquier.[8] PSG-ja e forcoi më tej skuadrën e tyre me transferimin e Jean Djorkaeff, i cili ishte kapiten i kombëtares franceze.[9] Ndeshja e tyre e parë zyrtare ishte barazimi 1–1 kundër Poitiers në kampionat më 23 gusht 1970. Guignedoux shënoi golin e parë në historinë e klubit me një goditje dënimi.[10] Klubi u ngjit në Divizionin 1 duke fituar titullin e Divizionit 2 në sezonin e parë.[2][11]

Sezoni i parë i PSG-së në elitë përfundoi me një vend të 16të të sigurt, që do të thoshte se ata do të qëndronin në Divizionin 1 për sezonin e ardhshëm, por në prapaskenë klubi ishte në një situatë delikate financiare.[8][12] Në shtator 1971, Këshilli i Qytetit të Parisit ofroi 850 mijë franga për të paguar borxhin e klubit dhe për të shpëtuar vendin e tij në elitë, duke kërkuar nga PSG-ja në këmbim të vendoste emrin më parizian "Paris Football Club".[8][13] Crescent, i cili kishte zëvendësuar Guyot si president i klubit para fillimit të sezonit, ishte në favor të ndryshimit të emrit, por Patrelle ishte kundër.[3][14] Mosmarrëveshja çoi në dorëheqjen e Crescent në dhjetor 1971, duke ia dorëzuar presidencën Patrelles.[13] Ky i fundit u përpoq të bindi këshillin që të rishikonte qëndrimin e tyre, por ata mbetën të papërkulur dhe klubi u nda më 1 qershor 1972, disa ditë pas ndeshjes së fundit të sezonit 1971–72.[8][13][15] Crescent, i cili kishte mbështetjen e këshillit, ri-krijoi Paris FC e cila qëndroi në Divizionin 1, ndërsa PSG-ja e Patrelles u zbrit administrativisht në Divizionin 3, duke humbur kështu statusin profesional.[3][8][9]

1973–1978: Rikthimi në elitë dhe kalimi në Parc des Princes

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Paris Saint-Germain u rikthye në elitë me vendosjen e stilistit Daniel Hechter si kryetar i komitetit të menaxhimit në qershor 1973.[1][16] Përveç se ofroi mbështetje financiare për klubin, ai gjithashtu dizajnoi veshjen klasike të ekipit në shtëpi.[12][17] Hechter më pas befasoi futbollin francez para nisjes së sezonit 1973–74, duke emëruar legjendën franceze Just Fontaine si drejtor sportiv.[8][9]

Ekipi i drejtuar nga Robert Vicot përfundoi në vendin e dytë në Grupin B, katër pikë mbrapa Yllit të Kuq, duke u kualifikuar në play-off-in e promovimit kundër Valenciennes. PSG humbi 1–2 në transfertë në ndeshjen e parë, por arriti një përmbysje të madhe 4–2 në Parc des Princes, duke arritur kështu promovimin në Divizionin 1 dhe rifituar statusin profesional pas dy vitesh.[8][18] I pushtuar nga emocionet, Fontaine u rrëzua në lëndinë dhe më pas u transportua nga lojtarët në festë.[18][19] Që atëherë, PSG ka luajtur gjithmonë në nivelin e parë të futbollit francez.[18]

PSG luajti ndeshjen e parë në Parc des Princes gjatë këtij sezoni. Kjo ndeshje ishte kundër skuadrës tjetër pariziane Ylli i Kuq më 10 nëntor 1973. PSG fitoi 3–1 dhe Othniel Dossevi shënoi golin e parë të klubit në këtë stadium.[20] Parisienët gjithashtu filluan traditën e tyre të ecurive fantastike në Kupën e Francës, duke arritur në çerek-finale pasi mposhtën Metz në Parc para 25,000 tifozëve (2–1; 4–1 rezultati i përgjithshëm).[21]

Në një kthesë ironike të ngjarjeve, Paris FC u rrëzua në Divizionin 2 në të njëjtën kohë kur Paris Saint-Germain u ngjit në ligën më të lartë në vitin 1974, duke lënë stadiumin e tyre, Parc des Princes, në duart e PSG-së. Që atëherë, Parc ka qenë shtëpia e tyre.[8][15] Me promovimin në Divizionin 1 erdhi edhe një ndryshim në presidencë. Daniel Hechter, atëherë kryetar i komitetit të menaxhimit, mori detyrën si president i klubit në qershor 1974 pas dorëheqjes së Patrelles.[16][22] Ai emëroi Francis Borellin në rolin e zëvëndës-presidentit.[17][21]

Nën drejtimin e Hechter, parisienët nuk arritën të fitonin asnjë trofe në vitet 1970, por filluan traditën e tyre të ecurive të shkëlqyera në Kupën e Francës, u vendosën në Divizionin 1 dhe tërhoqën disa lojtarë prestigjioz, duke përfshirë Jean-Pierre Dogliani, Mustapha Dahleb dhe Carlos Bianchi.[8][9] Pasi Hechter u pezullua përgjithmonë nga futbolli nga Federata Franceze e Futbollit në janar 1978, për një skeme mashtrimi biletash në Parc des Princes, Francis Borelli, i cili deri atëherë kishte qenë zëvëndës-president, u bë presidenti i ri i klubit.[8][17][21]

1978–1991: Trofetë e parë dhe rënja

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Klubi fitoi statusin e një prej ekipeve më të mira të kampionatit pas vendosjes së Georges Peyroche si trajner i ekipit në nëntor 1979.[23] Në vitin 1982, ata arritën finalen e parë të Kupës së Francës.[12][24][25][26] Në finale ata u ndeshën me Saint-Étienne të udhëhequr nga legjenda Michel Platini; Nambatingue Toko shënoi golin e parë të kryeqytetasve pas një krosimi nga Ivica Šurjak. Saint-Étienne reagoi me një gol të Platini, duke e dërguar ndeshjen në kohën shtesë. Platini më pas shënoi golin e dytë personal duke i dhënë miqve avantazhin.[19][20][27] Megjithatë, PSG barazoi në sekondat e fundit me Dominique Rocheteau, i cili shënoi pas një tjetër asisti të Šurjak.[19][20] Tifozët e PSG-së pushtuan fushën nga gëzimi, ndërsa presidenti i klubit Francis Borelli u gjunjëzua dhe puthi barin e Parc des Princes.[19][27] Pas një ndërprerjeje prej 30 minutash, gjuajtjet e penalltive vulosi kurorëzimin e PSG-së.[20][27] Dominique Baratelli priti penalltinë e fundit të Saint-Étienne, kurse Jean-Marc Pilorget shënoi penalltinë fituese për kryeqytetasit.[19][27] Ky sukses hapi dyert në kompeticionet evropiane, ku PSG bëri një debutim mbresëlënës duke arritur në çerek-finale të Kupës Evropiane të Fituesve të Kupës 1982–83.[11][28]

Në Francë, rezultatet ishin po aq të kënaqshme. PSG arriti podiumin e parë, duke u renditur në vendin e 3të në kampionat dhe përsëriti suksesin kupë duke arritur një tjetër finale në vitin 1983, këtë herë kundër Nantes.[9][29] Nantes vinte në finale si kampione e Francës, dhe synonte të fitonte dopietën e titujve (kampionati dhe kupa). Ata e mbyllën pjesën e parë në avantazh pas golit të Pascal Zaremba. Megjithatë, PSG arriti një përmbysje në pjesën e dytë, fillimisht duke barazuar me Sušić, i cili gjithashtu asistoi golin e 3–2 të shënuar nga Toko.[24][28][29] Megjithatë, sezoni u mbyll me largimin e Georges Peyroche nga klubi.[30]

Tre vite më pas, PSG-ja fitoi kampionatin e parë në sezonin 1985–86 nën drejtimin e Gérard Houllier.[9][31] Ata e dominuan kamponatin nga fillimi e deri në fund dhe në ekip kishin lojtarë si Joël Bats, Dominique Bathenay, Luis Fernandez, Dominique Rocheteau dhe Safet Sušić, të cilët ishin boshti i ekipit.[8][24] Fitorja në transfertë kundër Toulouse në javën e 3të e vendosi PSG-në në vendin e parë në kampionat për herë të parë në histori. Pasi morën vendin e parë, ata vendosën një rekord me 26 ndeshje pa humbje dhe në fund u shpallën kampion.[8][24][31]

Megjithatë, sezoni pasues ishte zhgënjyes për parizianët. Ata e mbyllën kampionatin në vendin e 7të si dhe pësuan një eliminim të shpejtë në kupë. Ata gjithashtu u eliminuan nga ekipi modest çek Vítkovice në debutimin e tyre në Kupën e Evropës.[24][32][33] Një vit më pas, PSG-ja shmangu rënjen nga kategoria pas një fitore dramatike 1–0 kundër Le Havre në transfertë në ndeshjen e fundit të sezonit 1987–88.[34] Klubi më pas hyri në borxh, por pavarësisht kësaj, ekipi garoi me rivalët Marseille për titullin e sezonit 1988–89, por në fund nuk u shpall fitues; pas kësaj, klubi pësoi një rënje të lirë.[24][35][36]

1991–1998: Pronësia e Canal+ dhe epoka e artë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pasi u bë një nga klubet më të pasura në Francë pasi u ble nga Canal+ në vitin 1991.[1][17] Ata e nxorrën klubin nga borxhi i madh që kishin dhe vendosën Michel Denisot, i cili punonte si gazetar në kanal, në rolin e presidentit, duke zëvendësuar Francis Borellin.[17][37] Pronarët e rinjë investuan në klub dhe ekipi u kualifikua në kompeticionet evropiane që në sezonin e parë dhe fitoi kampionatin brënda tre viteve të para.[8][37] Kjo gjë bëri që Canal+ të rriste buxhetin e ekipit nga 90 milion në 120 milion franga për të ndërtuar në ekip të fortë për sezonin 1991–92.[8][37] Revolucioni filloi me emërimin e Artur Jorges, fitues i Kupës Evropiane 1986–87 me Porton, në rolin e trajnerit. Klubi më pas investoi në merkato, duke firmosur me yjet brazilian Ricardo dhe Valdo, francezët e dalluar Paul Le Guen, Laurent Fournier, Patrick Colleter, si dhe me bomberin liberian George Weah.[37]

Sezoni 1992–93 solli nisjen e Le Classique, rivaliteti i Paris Saint-Germain dhe Marsejës; të dy ekipet garuan për fitimin e kampionatit,[37] që në fund u fitua nga Marseja pasi mposhti kryeqytetasit në të dyja ndeshjet direkte.[38][39] Ndeshja e dytë e cila do të vendoste fituesin e titullit u luajt tre ditë pasi Marseja kishte fituar UEFA Ligën e Kampioneve.[39] Pasi Marseja fitoi kampionatin e pestë rresht, Bernard Tapie dhe Marseja u shpallën fajtor për trukim ndeshjesh në një skandal që mori emrin ryshfeti i futbollit francez.[40][41] Federata Franceze e Futbollit ia hoqi titullin Marsejës dhe ia ofroi PSG-së së vendit të dytë, por ata e refuzuan sepse pronarët e klubit Canal+ menduan se marrja e trofeut do të zemëronte abonentët e tyre në Marsejë.[39][42] Si rezultat, titulli 1992–93 mbeti i paatribuar, dhe për më tepër Canal+ refuzoi që klubi kryeqytetas të merrte pjesë në UEFA Ligën e Kampionëve për sezonin e ardhshëm pasi UEFA përjashtoi Marsejën nga gara. Atë vend e mori Monaco që e përfundoi kampionatin në vendin e tretë.[42]

PSG-ja fitoi nëntë trofe dhe arriti pesë gjysëm-finale evropiane gjatë epokës së artë të klubit. Pjesë e pesë gjysëm-finaleve ishte gjysëm-finalja e parë në Ligën e Kampioneve dhe dy të parat në Kupën UEFA.[8][11][37] Suksesi i parë madhor evropian i klubit erdhi në Kupën UEFA të Fituesve të Kupës, të cilët ata e fituan në vitin 1996 me Luis Fernandez si trajner.[43] Në finale ata mposhtën minimalisht klubin austriak Rapid Wien falë golit të Bruno Ngotty. Me këtë sukses, PSG-ja u bë klubi i dytë francez që fiton një trofe evropian dhe klubi më i ri që fiton një trofe evropian (26 vite pas themelimit).[44][45] Në sezonin e ardhshëm, klubi humbi finalen e UEFA Super Kupës dhe UEFA Kupës së Fituesve të Kupës.[46][47] Ekipi gjithashtu shijoi sukses edhe në kompeticionet vendore, duke fituar kampionatin e dytë në histori, tre Kupa France, dy Kupa Lige dhe dy Superkupa.[8][11][37]

1998–2011: Vitet e krizës dhe betejat për mbijetesë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

PSG-ja pësoi rënje të dukshme në vitet e ardhshme për shkak të keqmenaxhimit.[11] Në verën e vitit 2000, klubi investoi fuqishëm për afrimin e lojtarëve Nicolas Anelka, Peter Luccin dhe Stéphane Dalmat si pjesë e projektit "PSG Banlieue" të Canal+ që kishte synim fitimin e kampionatit dhe kupës si dhe një performancë të Ligës së Kampioneve.[11] Në vitin 2003, klubi pësoi një goditje të rëndë financiare, duke pasur një defiçit 65 milion €, duke bërë që Canal+ të shkarkonte trajnerin Luis Fernandez dhe presidentin Laurent Perpère; Fernandez u zëvendësua nga Vahid Halilhodžić kurse Perpère nga Francis Graille.[11] Ekipi pësoi një rënje të madhe në formë dhe renditej në vendet e fundit të kampionatit; kjo gjë solli edhe dorëheqjen e pronarëve Canal+.[8][11]

Në fillim të shekullit të 21të, PSG-ja dështoi të rikthehej në maja edhe pse në ekip kishte superyllin brazilian Ronaldinho dhe bomberin portugez Pauleta.[1] Megjithatë, klubi fitoi tre kupa kombëtare (përfshirë edicionin e vitit 2006 kundër klubit rival Marsejës), një kupë lige dhe UEFA Kupën Intertoto; pavarësisht kësaj, ata krijuan një reputacion negativ për kalimin nga një krizë në një tjetër.[11][48][49]

Kanali televiziv premium francez e shiti klubin te Colony Capital në vitin 2006. Megjithatë, situata vetëm u përkeqësua dhe PSG-ja kaloi sezonet 2006–07 dhe 2007–08 duke luftuar rënjen nga kategoria.[8][11] Në këtë të fundit klubi e shmangu rënjen nga kategoria në ndeshjen e fundit duke fituar 2–1 kundër Sochaux. Sulmuesi ivorian Amara Diané ishte heroi i klubit me dy gola të shënuar. Pavarësisht se nuk kishte statusin e yllit gjatë qëndrimit të tij në klub, Diané konsiderohet një legjendë nga shumica e tifozëve të klubit.[50]

2011–vazhdon: Pronësia e QSI dhe dominimi në Francë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Pas dy vitesh progres dhe qëndrueshmëri nën presidencën e Robin Leproux, klubi pësoi një ndryshim drastik pas blerjes nga Qatar Sports Investments në vitin 2011.[51] Presidenti i ri i klubit Nasser Al-Khelaifi premtoi se do të ndërtonte një ekip të aftë për të fituar UEFA Ligën e Kampioneve dhe se do ta bënte Parisin klubin më të madh të Francës.[11][52]

Legjenda e klubit Leonardo u rikthye në rolin e drejtorit sportiv kurse klubi vendosi rekord në Francë për shpenzimet gjatë një merkatoje verore; gjatë verës ata siguruan shërbimet e lojtarëve si Blaise Matuidi, Salvatore Sirigu, Maxwell, Kevin Gameiro dhe Javier Pastore.[11] Në sezonin 2011–12 ekipi e mbylli kampionatin në vendin e 2të mbrapa Montpellier. Titulli erdhi një sezon më pas me ekipin e udhëhequr nga ylli Zlatan Ibrahimović, kapiteni Thiago Silva dhe trajneri Carlo Ancelotti.[11][53] Gjatë këtij sezoni, klubi bëri bujë me transferimin e David Beckham në një kontratë pesë mujore.[54][55] Tridhjetë golat e shënuar nga suedezi Ibrahimović ishin vendimtar në fitimin e kampionatit për herë të parë pas 19 vitesh. Në atë sezon, ekipi arriti në çerek-finalen e Ligës së Kampioneve por u eliminua nga Barcelona me rregullin e golit jashtë fushe pasi të dyja ndeshjet u mbyllën në barazim.[53]

Parisi vazhdoi me investimet e mëdha në merkaton e verës 2013, duke blerë bomberin uruguajian Edinson Cavani për 64 milion €[56] dhe mbrojtësin David Luiz për 50 milion €, një rekord për një mbrojtës.[57][58] Pavarësisht largimit të Carlo Ancelottit, ekipi vazhdoi të kishte sukses me Laurent Blanc si trajner, duke fituar tripletën e parë të titujve në Francë (kampionat, kupë dhe kupë e ligës).[59] Pas kësaj, ata i fituan të katërt trofetë kombëtarë në sezonet 2014–15 dhe 2015–16, duke vendosur një rekord absolut. Në sezonin 2015–16, ekipi mblodhi 96 pikë në kampionat, një tjetër rekord kombëtar.[60]

Në gusht 2016, klubi nënshkroi me trajnerin Unai Emery, i cili kishte fituar tre UEFA Liga të Evropës me Seviljen.[52] Pavarësisht kësaj, ekipi zhgënjeu me performancat gjatë sezonit 2016–17, kjo edhe falë largimit të yllit suedez Ibrahimović.[61][62] Ata e humbën titullin e Ligue 1 për herë të parë pas pesë vitesh. Në Ligën e Kampioneve, ekipi zhvilloi paraqitje zhgënjyese,[63] përfshirë edhe humbjen plot me polemika kundër Barcelonës me rezultatin 6–1, në atë ashtuquajturën "La Remontada", në raundin e 16-tave të kompeticionit; Parisi kishte fituar ndeshjen e parë 4–0.[64]

Në verën e vitit 2017, Parisi firmosi me brazilianin Neymar për shumën rekord 222 milion €.[65] Ata më pas firmosën me talentin francez Kylian Mbappé fillimisht në huazim; transferimi u bë përfundimtar në vitin 2018 për 180 milion €, duke u bërë transferimi i dytë më i madh në histori.[66] Klubi kryeqytetas rifitoi titullin e Ligue 1, e cila u pasua nga Trophée des Champions, Coupe de la Ligue dhe Coupe de France, duke i fituar të katërt trofetë në Francë për herë të tretë në katër sezonet e fundit.[67] Pavarësisht suksesit në Francë, ekipi zhgënjeu në Evropë duke u eliminuar në raundin e 16-tave nga Real Madridi, duke bërë që trajneri Emery të largohej në fund të sezonit.[68]

Në maj 2018, Thomas Tuchel u prezantua si trajneri i ri i ekipit; gjermani firmosi një kontratë dy-vjeçare.[69] Klubi sërisht dështoi në Ligën e Kampioneve, duke pësuar një eliminim surpirzë nga Manchester United në raundin e 16-tave pas një humbje 3–1 në Parc des Princes.[70] Në Francë ekipi triumfoi në Ligue 1 për herë të tetë në histori, por u mposht në finalen e Kupës së Francës nga Rennes.[71][72] Në Kupën e Ligës ata pësuan një humbje surprizë nga Guingamp në çerek-finale.[73][74] Në sezonin 2019–20, PSG-ja fitoi titullin e Ligue 1 për herë të 9të në histori, pavarësisht se kampionati u mbyll më herët për shkak të Pandemisë së COVID-19; ata gjithashtu rifituan Kupën e Francës kundër Saint-Étienne si dhe triumfuan në edicionin e fundit të Kupës së Ligës, duke mposhtur me penallti Lyonin.[75] Në Ligën e Kampioneve, ekipi arriti gjysëm-finalen e dytë rresht, duke mposhtur në minutat e fundit Atalantën.[76] Në finalen e madhe ndaj Bayern München, kryeqytetasit u mposhtën 1–0 në Lisbonë falë një goli të ish lojtarit të tyre Kingsley Coman.[77]

Qëndrimi i Tuchel në klub u kushtëzua nga marrëdhënja e keqe me presidencën, gjë që solli shkarkimin e tij më 24 dhjetor pavarësisht se e kishte mbyllur fazën e grupeve të Ligës së Kampioneve në vendin e parë.[78] Ai u zëvendësua disa ditë më pas nga Mauricio Pochettino, i cili vite më parë kishte qënë futbollist i klubit.[79][80] PSG-ja vazhdoi me formën e mirë në Ligën e Kampioneve, duke arritur për herë të parë në histori gjysëm-finalen në dy sezone rresht.[81] Në Francë, ekipi fitoi Kupën e Francës por humbi titullin e Ligue 1 për herë të dytë në katër sezone.[82]

Në merkaton verore 2021, PSG-ja zhvilloi një nga merkatot më historike në futboll, fillimisht duke blerë portugezin Danilo Pereira, i cili fillimisht kishte ardhur si huazim. Mbrojtësi i majtë Achraf Hakimi u ble nga Interi për 60 milion €, kurse Georginio Wijnaldum,[83] Sergio Ramos,[84] dhe Gianluigi Donnarumma[85] erdhën me parametra zero. Francezët e mbyllën merkaton me blerjen e ikonës argjentinase Lionel Messi,[86] i cili erdhi nga Barcelona pas skadimit të kontratës, si dhe talentit portugez Nuno Mendes, i cili erdhi në formë huazimi dhe u ble përfundimisht në vitin 2022.[87] Gjatë këtij sezoni, PSG-ja fitoi kampionatin për herë të 10të në histori,[88] por pësoi një eliminim surpirzë nga Real Madridi në raundin e 16-tave, duke shkaktuar paqartësi për të ardhmen e Kylian Mbappé.[89] Megjithatë, ylli francez firmosi një kontratë të re deri në vitin 2025,[90] pavarësisht zërave që e lidhnin me një kalim te Real Madridi.[91]

Identiteti

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Ngjyrat dhe maskota

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Që nga themelimi, Paris Saint-Germain ka përfaqësuar qytetin e Parisit dhe kullën mbretërore Saint-Germain-en-Laye.[11] Si rezultat i kësaj, ngjyrat tradicionale të klubit janë bluja, e bardha dhe e kuqja.[92] E kuqja dhe bluja janë ngjyra pariziane, një shenjë për figurat revolucionare Lafayette dhe Jean Sylvain Bailly, dhe e bardha është një simbol i familjes mbretërore franceze dhe Saint-Germain-en-Laye.[92][93]

Në stemën e klubit, Kulla Eiffel në sfondin e kuq dhe blu përfaqëson Parisin, ndërsa "fleur de lys" në të bardhë është një aluzion për stemën e Saint-Germain-en-Laye.[92][93] Fleur de lys është gjithashtu një simbol mbretëror dhe kujton se mbreti francez Luigji XIV lindi në qytet.[92] Gjatë gjithë historisë së tij, PSG-ja ka pasur disa stema, por të gjitha ato kanë pasur tre ngjyrat historike të klubit.[94]

Po kështu, bluzat më ikonike të PSG-së kanë qenë kryesisht të kuqe, blu ose të bardhë, me dy ngjyrat e mbetura të përfshira gjithashtu.[95] Maskota zyrtare e klubit, Germain the Lynx, ka gjithashtu ngjyrat tradicionale të PSG-së.[93] Maskota u zbulua gjatë eventit Tournoi de Paris 2010 në përkujtim të 40-vjetorit të klubit dhe mund të shihet duke argëtuar fëmijë në tribunat e Parc des Princes ose pranë fushës me lojtarët gjatë nxehjes.[96]

Stema

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Stema e parë e klubit ishte në thelb e njëjtë me logon origjinale të Paris FC (PFC). Pasi j'u desh të bashkohej për të krijuar PSG-në duke përdorur stadiumin e Stade Saint-Germain, stema e PFC-së mbajti dizajnin e saj origjinal, por emri poshtë saj ndryshoi nga "Paris FC" në "Paris Saint-Germain Football Club". Kjo stemë përbëhej nga një top futbolli blu me një enë të kuqe brenda. Ky i fundit është një simbol historik i Parisit dhe është i pranishëm në stemën e qytetit. Më poshtë me të kuqe ishte shkruar emri i klubit.[97]

Logo du Paris Saint-Germain entre 1992 et 1996.
Stema e klubit midis viteve 1992 dhe 1995.

Megjithatë, PSG-ja u nda nga PFC në vitin 1972 dhe kështu kishte nevojë për një stemë të re. Duke përfaqësuar Parisin dhe Saint-Germain-en-Laye, stema e dytë e klubit u bë baza e asaj që tifozët njohin sot. Logoja e rrumbullakët paraqiste Kullën Eifel në të kuqe kundër një sfondi blu dhe, poshtë saj, dy simbole të Saint-Germain në të bardhë: një fleur de lys dhe djepi i Luigjit XIV.[97] Kjo stemë u krijua nga Christian Lentretien, ish-anëtar i bordit të PSG-së dhe publicist me profesion, dhe u përdor për herë të parë në vitin 1972 dhe zgjati deri në vitin 1982.[97][98] Parc des Princes, stadiumi i klubit, ndodhet poshtë stemës së përdorur midis viteve 1982 dhe 1990.[97]

Stadiumi u hoq nga stema në vitin 1990. Dy vjet më vonë, pronarët e klubit, Canal+, e ndryshuan rrënjësisht stemën në vitin 1992. Modeli i ri kishte akronimin "PSG" në të bardhë kundër një sfondi blu-bardhë-kuq-bardhë-blu (si modeli i ngjyrës së këmishës Hechter) me "Paris Saint-Germain" poshtë në të bardhë në një sfond të zi. Pas presionit të tifozëve, klubi riktheu stemën tradicionale në vitin 1995 me "Paris Saint-Germain" mbi kullë dhe "1970" poshtë djepit. Kjo logo pësoi një ndryshim të lehtë të fytyrës në vitin 2002, më së shumti duke shfaqur një nuancë më të errët të blusë.[97]

Me kërkesë të pronarëve të ri të klubit nga Katari, stema tradicionale pësoi një ndryshim të madh në vitin 2013.[97] "Paris" tani shkruhet me shkronja të mëdha të bardha të zeza mbi një kullë të madhe Eiffel, duke vendosur qartë markën "Paris" në vend të "Paris Saint-Germain". Nën të, "Saint-Germain" është shkruar me shkronja më të vogla poshtë fleur de lys.[99][100] Djepi dhe viti i themelimit të klubit “1970” u hoqën.[100] Zëvendësdrejtori i përgjithshëm i PSG-së Jean-Claude Blanc tha: "Ne quhemi Paris Saint-Germain, por mbi të gjitha ne quhemi Paris".[99]

Uniforma

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Gjatë tre sezoneve të tyre të para të ekzistencës, fanella e parë e Paris Saint-Germain ishte e kuqe me detaje blu dhe të bardha në mëngët dhe qafën e saj për të bashkuar tre ngjyrat e klubit: të kuqen dhe blunë e Parisit dhe të bardhën e Saint-Germain-en-Laye.[95][101] Gjatë sezonit 2010–11, PSG veshi një fanellë të kuqe gjatë ndeshjeve në shtëpi për të përkujtuar 40 vjetorin e themelimit.[102]

Lidhja mes Paris Saint-Germain dhe shtëpive të modës të qytetit është një lidhje e kahershme. Dizajneri francez i modës Daniel Hechter u bë president i PSG-së në vitin 1973 dhe projektoi pamjen tradicionale të uniformës së parë të klubit po atë vit: një fanellë blu me një shirit vertikal të kuq të rrethuar nga dy vija të bardha më të holla (blu-bardhë-kuqe-bardhë-blu).[101][103] E përdorur për herë të parë në sezonin 1973–74, e ashtuquajtura "fanella e Hechter" ka mbetur identiteti klasik i PSG-së që atëherë.[95][104][105][106]

Tre fanellat më ikonike të Paris Saint-Germain.

Fanella e famshme bëri debutimin e saj gjatë një ndeshjeje në shtëpi në Ligue 2 kundër Yllit të Kuq më 10 nëntor 1973.[107] Kjo ishte gjithashtu ndeshja e parë e klubit në Parc des Princes. PSG fitoi 3–1; Othniel Dossevi shënoi golin e parë të klubit në stadium, si dhe të parin me fanellën e Hechter.[20] Yjet e PSG-së në vitet 1990 dhe 2000 si Raí, Ronaldinho dhe Pauleta janë të lidhur me këtë fanellë. Gjatë kohës që luanin me këtë fanellë, klubi kryeqytetas arriti pesë gjysëm-finale evropiane radhazi midis viteve 1993 dhe 1997, fitoi Kupën UEFA të Fituesve të Kupës 1995–96 dhe arriti tetë fitore radhazi kundër rivalëve të mëdhenj të Le Classique, Olympique de Marseille, midis viteve 2002 dhe 2004.[95][108]

Besimi i përgjithshëm është se Hechter e bazoi krijimin e tij në fanellën bardhekuq të veshur nga Ajaxi, e cila ishte skuadra dominuese në Evropë në atë kohë, por me flamurin francez në mendje.[12][101][103] Megjithatë, vetë Hechter e ka mohuar këtë, duke pretenduar se ishte frymëzuar nga Ford Mustang. Ai transpozoi vijat e kofanos të makinës në bluzë dhe përdori tre ngjyrat e klubit.[101] Fanella Hechter ka dy versione alternative: "Hechter i kundërt" (e kuqe-bardhë-blu-bardhë-e kuqe), e prezantuar në sezonin 1974–75 dhe "Hechter i bardhë" (bardhë-blu-kuq-blu-bardhë), e cila u shfaq për herë të parë në sezonin 1994–95.[101][106][109]

Megjithatë, tifozët përjetuan sukseset e para historike të klubit me fanellën ikonike të dytë; me këtë fanellë, tifozët shijuan sukseset e klubit në Kupën e Francës (1982 dhe 1983), suksesin e parë evropian (1983) si dhe titullin e parë të Ligue 1 në vitin 1986. Fanella ishte e bardhë me vija vertikale blu dhe të kuqe në të majtë.[95][104] Fanella e bardhë u promovua nga presidenti i PSG-së, Francis Borelli, dhe identiteti shtëpiak i klubit nga viti 1981 deri në vitin 1990.[104] Ajo tani njihet si "fanella Borelli" dhe është sinonim me legjendat e PSG-së nga vitet 1980 si Safet Sušić, Luis Fernández dhe Dominique Bathenay.[95][105][110]

Himni dhe motot

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

"Allez Paris!", i regjistruar nga aktorja dhe këngëtarja belge Annie Cordy në vitin 1971, ishte himni i parë zyrtar i klubit. Ajo ishte një tifoze e PSG-së që në fillim dhe ishte pjesë e një shoqate me qindra të famshëm që kontribuan në themelimin e klubit në vitin 1970.[111][112] Himni i dytë i klubit, "Allez Paris-Saint-Germain!" nga Les Parisiens, u regjistrua në vitin 1977, duke zëvendësuar versionin e Cordy. Himni i dytë ishte iniciativë e liderit historik të PSG-së dhe producentit muzikor Charles Talar, i cili e prodhoi dhe e lëshoi atë nën etiketën e tij diskografike homonime.[113][114][115] Kori i këngës u bë një këngë popullore në mesin e tifozëve të PSG-së gjatë ndeshjeve.[116] Një version i ri, i quajtur gjithashtu "Allez Paris-Saint-Germain!", u regjistrua në vitin 2010 si pjesë e festimeve të 40 vjetorit të klubit. Kënduar në melodinë e "Go West" nga Village People, teksti u rishkrua me sugjerimet e bëra nga fansat. Ky është himni aktual zyrtar i klubit.[93][96][114]

"Ô Ville Lumière" ("Oh qytet i dritës"), në melodinë e "Lulës së Skocisë", është një tjetër himn i klubit për tifozët e PSG-së.[117][118] Kore të tjera të dalluara nga grupet e tifozëve në tribunat e Boulogne dhe Auteuil përfshijnë "Le Parc est à nous" ("Parku është i yni"), "Ici, c'est Paris!" ("Ky është Parisi!"), dhe "Paris est magique!" ("Parisi është magjik!").[93][119] Të dyja tribunat filluan të shkëmbejnë këto kore gjatë ndeshjeve të PSG-së në vitet 1990.[116][120][121] "Who Said I Would" nga Phil Collins është gjithashtu një himn tradicional për tifozët. Kënga ka shoqëruar hyrjen e lojtarëve në fushë që nga viti 1992.[122]

Stadiumi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Artikulli kryesor: Parc des Princes
Brenda stadiumit Parc des Princes

Paris Saint-Germain luajti ndeshjen e parë si pritës në Parc des Princes më 10 nëntor 1973 kundër Yllit të Kuq të vlefshme për sezonin 1973–74 të Ligue 2.[20][123] Në këtë stadium u luajt edhe ndeshja hapëse e Ligue 1 të atij sezoni midis Paris FC dhe Sochaux.[20] PSG-ja u rikthye në stadium në vitin 1974 pas rikthimit në Ligue 1, ndërsa Paris FC u rrëzua në Ligue 2. Që nga ajo kohë, Parc des Princes u bë shtëpia e përherëshme e Paris Saint-Germain.[8][15]

Në vitet e para të ekzistencës, PSG luajti në fusha të ndryshme si Stade Municipal Georges Lefèvre, Stade Jean-Bouin, Stade Bauer, Stade Yves-du-Manoir si dhe Parc des Prices në disa raste, pavarësisht kundërshtimit të Paris FC.[124][125]

Trofe

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Paris Saint-Germain është klubi më i suksesshëm në historinë e futbollit francez, duke fituar 47 trofe zyrtar.[48] Ata mbajnë rekordin për çdo trofe kombëtar, duke fituar dhjetë kampionate, katërmbëdhjetë kupa kombëtare, nëntë kupa lige dhe njëmbëdhjetë superkupa.[48] Në arenën ndërkombëtare, klubi ka fituar një Kupë UEFA të fituesve të Kupës, duke qënë klubi i vetëm francez që e ka arritur këtë sukses,[126] si dhe një Kupë Intertoto.[48]

Tipi Kompeticioni Tituj Sezone
Vendor Ligue 1[127] 10s 1985–86, 1993–94, 2012–13, 2013–14, 2014–15, 2015–16, 2017–18, 2018–19, 2019–20, 2021–22
Ligue 2[128] 1 1970–71
Coupe de France[129] 14 1981–82, 1982–83, 1992–93, 1994–95, 1997–98, 2003–04, 2005–06, 2009–10, 2014–15, 2015–16, 2016–17, 2017–18, 2019–20, 2020–21
Coupe de la Ligue[130] 9 1994–95, 1997–98, 2007–08, 2013–14, 2014–15, 2015–16, 2016–17, 2017–18, 2019–20
Trophée des Champions[131] 11 1995, 1998, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022
Kontinental Kupa UEFA e Fituesve të Kupës[132] 1 1995–96
UEFA Kupa Intertoto[133] 1 2001
  •   rekord
  • S rekord i ndarë

Lojtarët

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Skuadra aktuale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Redaktuar më 5 nëntor 2024[134]
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
1 Italia Pt Gianluigi Donnarumma
2 Morocco Mb Achraf Hakimi (zëv-kapiteini)
3 Franca Mb Presnel Kimpembe (zëv-kapiteini)
5 Brazil Mb Marquinhos (kapteini)
8 Spanja Mf Fabián Ruiz
9 Brazil Mf Gonçalo Ramos
10 Franca Sm Ousmane Dembélé
11 Spanja Sm Marco Asencio
14 Franca Sm Désiré Doué
17 Portugalia Mf Vitinha
19 South Korea Mf Lee Kang-in
21 Franca Mb Lucas Hernandez
23 Franca Sm Randal Kolo Muamo
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
24 Franca Mf Senny Mayulu
25 Portugalia Mb Nuno Mendes
29 Franca Sm Bradley Barcola
33 Franca Mf Warren Zaïre-Emery
35 Brazil Mb Lucas Beraldo
37 Sllovakia Mb Milan Škriniar
39 Rusia Pt Matvey Safonov
42 Franca Mb Yoram Zague
45 Morocco Mb Naoufel El Hannach
49 Franca Sm Ibrahim Mbaye
51 Ekuador Mb Willian Pacho
80 Spanja Pt Arnau Tenas
87 Portugalia Mf João Neves

Në huazim

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
Franca Mf Jonathan Ikoné (at Montpellier deri më 30 qershor2018)
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
Franca Mf Gaëtan Robail (at Cercle Brugge deri më 30 qershor 2018)

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ a b c d e f g h "Histoire" [Historia]. PSG.FR (në frëngjisht). 19 mars 2020. Arkivuar nga origjinali më 1 prill 2020. Marrë më 19 mars 2020.
  2. ^ a b c "Paris Saint-Germain FC" (në anglisht). UEFA. 22 gusht 2012. Arkivuar nga origjinali më 25 prill 2018. Marrë më 2 prill 2019.
  3. ^ a b c "La création du PSG de 1970 à 1973" [Krijimi i PSG-së nga viti 1970 e deri në 1973] (në frëngjisht). Paris United. 12 nëntor 2018. Arkivuar nga origjinali më 7 mars 2019. Marrë më 7 mars 2019.
  4. ^ a b c "6 interesting facts you should know about Paris Saint Germain - DW Blog" [6 fakte interesante që duhet t'i dini për Paris Saint-Germain]. Discover Walks Blog (në anglisht). 20 gusht 2018. Marrë më 10 korrik 2022.
  5. ^ "Political and Organizational Factors of PSG" [Faktorët politik dhe organizativ të PSG-së]. Sports and Leisure in France (në anglisht). Marrë më 10 korrik 2022.
  6. ^ "Association Paris Saint-Germain" [Shoqata Paris Saint-Germain] (në anglisht). 4 korrik 2020. Arkivuar nga origjinali më 6 korrik 2020. Marrë më 4 korrik 2020.
  7. ^ "50 ans : Aux origines du club (4/12)" [50 vite: Origjina e klubit]. PSG.FR (në frëngjisht). 26 qershor 2020. Marrë më 8 korrik 2020.
  8. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s "Histoire du Paris Saint Germain" [Historia e Paris Saint Germain] (në frëngjisht). PSG70. Arkivuar nga origjinali më 8 qershor 2017. Marrë më 2 prill 2019.
  9. ^ a b c d e f "The History of PSG – Why in Today's Money-Driven World, it's Important to Cherish Their Brief but Engrossing History" [Historia e PSG-së – Pse në botën e sotme të ndikuar nga paratë, është e rëndësishme të vlerësohet historia e tyre e shkurtër por mbresëlënëse] (në anglisht). Soccer Manager Blog. 6 tetor 2015. Arkivuar nga origjinali më 2 prill 2019. Marrë më 2 prill 2019.
  10. ^ "Bernard Guignedoux nous a quittés". PSG.FR (në frëngjisht). 1 janar 2020. Arkivuar nga origjinali më 13 janar 2021. Marrë më 1 janar 2020.
  11. ^ a b c d e f g h i j k l m n "A brief history of PSG" [Një histori e shkurtër e PSG-së] (në anglisht). ESPN FC. 17 gusht 2012. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2021. Marrë më 16 dhjetor 2020.
  12. ^ a b c d "The Crest Dissected – Paris Saint Germain" [Kreshta e prerë - Paris Saint Germain] (në anglisht). The Football History Boys. 11 prill 2013. Arkivuar nga origjinali më 2 prill 2019. Marrë më 2 prill 2019.
  13. ^ a b c "20 juin 1972, il y a 47 ans : le divorce PSG-PFC est consommé…". Paris.canal-historique (në frëngjisht). 20 qershor 2019. Arkivuar nga origjinali më 20 qershor 2019. Marrë më 29 prill 2020.
  14. ^ "Présidents + entraîneurs" [Presidentë + pronarë]. PSGFC (në frëngjisht). Arkivuar nga origjinali më 16 janar 2021. Marrë më 7 prill 2020.
  15. ^ a b c "A brief history: Paris FC" [Një histori e shkurtër: Paris FC]. thefootballcult – Medium (në anglisht). 16 janar 2018. Arkivuar nga origjinali më 2 prill 2019. Marrë më 2 prill 2019.
  16. ^ a b "Daniel Hechter s'exprime sur les maillots du PSG faits par Nike et se dit prêt à en faire". PSG.FR (në frëngjisht). 20 mars 2019. Marrë më 8 korrik 2020.
  17. ^ a b c d e "Political and Organizational Factors of PSG" [Faktorët politikë dhe organizativ të PSG-së] (në anglisht). Sports and Leisure in France. Arkivuar nga origjinali më 27 mars 2019. Marrë më 10 mars 2019.
  18. ^ a b c "PSG – Valenciennes 1974". PSG70 (në frëngjisht). Arkivuar nga origjinali më 27 gusht 2020. Marrë më 9 prill 2019.
  19. ^ a b c d e "1000 matches pour le PSG au Parc des Princes et dix soirées mythiques" (në frëngjisht). Le Figaro. 8 shtator 2016. Arkivuar nga origjinali më 3 prill 2019. Marrë më 3 prill 2019.
  20. ^ a b c d e f g "Millième au Parc des Princes : ces dix matches qui ont fait l'histoire du PSG" (në frëngjisht). Europe1. 9 shtator 2016. Arkivuar nga origjinali më 3 prill 2019. Marrë më 3 prill 2019.
  21. ^ a b c "1973 – 1978 : Paris se replace sur la scène française" (në frëngjisht). Paris United. 19 nëntor 2018. Arkivuar nga origjinali më 8 mars 2019. Marrë më 7 mars 2019.
  22. ^ "Saison 1974/75" [Sezoni 1974/75]. PSG70 (në frëngjisht). Marrë më 8 korrik 2020.
  23. ^ "Mauricio Pochettino 30e entraîneur du Paris Saint-Germain" [Mauricio Pochettino trajneri i 30të i Paris Saint-Germain]. PSG.FR (në frëngjisht). 2 janar 2021. Marrë më 2 janar 2021.
  24. ^ a b c d e f "Période 1978 – 1991 : l'ère Borelli, là où tout a commencé" [Periudha 1978 – 1991: Epoka Borelli, nga ai nisi e gjitha] (në frëngjisht). Paris United. 3 dhjetor 2018. Arkivuar nga origjinali më 4 prill 2019. Marrë më 3 prill 2019.
  25. ^ "saison 1979–1980" [Sezoni 1979–1980]. Paris.canal-historique (në frëngjisht). 18 shtator 2014. Marrë më 18 shkurt 2022.
  26. ^ "saison 1980–1981" [Sezoni 1981]. Paris.canal-historique (në frëngjisht). 22 tetor 2014. Marrë më 18 shkurt 2022.
  27. ^ a b c d "PSG -Saint-Etienne 1982". PSG70 (në frëngjisht). Arkivuar nga origjinali më 5 mars 2016. Marrë më 9 prill 2019.
  28. ^ a b "Le Top 10 du PSG en Coupe d'Europe: De la Juve à Valence, de Liverpool au Bayern" (në frëngjisht). Eurosport. 1 prill 2013. Arkivuar nga origjinali më 5 prill 2013. Marrë më 9 prill 2019.
  29. ^ a b "PSG – Nantes 1983". PSG70 (në frëngjisht). Arkivuar nga origjinali më 2 mars 2021. Marrë më 9 prill 2019.
  30. ^ "Saison 1982/83" [Sezoni 1982/83]. PSG70 (në frëngjisht). Marrë më 23 shkurt 2022.
  31. ^ a b "Saison 1985/86" [Sezoni 1985/86]. PSG70 (në frëngjisht). Marrë më 23 shkurt 2022.
  32. ^ "Saison 1986/87" [Sezoni 1986/87]. PSG70 (në frëngjisht). Marrë më 23 shkurt 2022.
  33. ^ "Le PSG en Ligue des champions, entre bides et exploits" (në frëngjisht). 20 Minutes. 17 shtator 2012. Arkivuar nga origjinali më 11 gusht 2021. Marrë më 9 prill 2019.
  34. ^ "4 juin 1988, il y a 32 ans, dramatique Le Havre-PSG" [4 qershor 1988, 32 vite nga ndeshja dramatike Le Havre-PSG]. Paris-canalhistorique (në frëngjisht). 4 qershor 2020. Marrë më 25 shkurt 2022.
  35. ^ "Saison 1988/89" [Sezoni 1988/89]. PSG70 (në frëngjisht). Marrë më 25 shkurt 2022.
  36. ^ "France's passion play" [Loja pasionante e Francës] (në anglisht). FIFA. 12 mars 2009. Arkivuar nga origjinali më 29 mars 2019. Marrë më 25 tetor 2009.
  37. ^ a b c d e f g "L'histoire du PSG 1991–1998 : Le PSG devient un grand d'Europe" [Historia e PSG-së 1991–1999: PSG-ja bëhet një gjigande e Evropës] (në frëngjisht). Paris United. 17 dhjetor 2018. Arkivuar nga origjinali më 9 prill 2019. Marrë më 7 mars 2019.
  38. ^ "'A Pistol Against a Tank'—The Ultras' View on the PSG vs. Marseille Rivalry" ['Një pistoletë kundër një tanku'–Këndvështrimi i ultrasve mbi rivalitetin PSG vs. Marseille] (në anglisht). Bleacher Report. 28 shkurt 2018. Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2019. Marrë më 10 prill 2019.
  39. ^ a b c "The Greatest French Club Sides Of All Time – Part 3" [Ekipet më të mëdha franceze të të gjitha kohërave – Pjesa 3] (në anglisht). French Football Weekly. 19 korrik 2011. Arkivuar nga origjinali më 16 shtator 2016. Marrë më 26 tetor 2019.
  40. ^ "'Le Classique', French football's fallen icon" ['Le Classique', ikona e rënë e futbollit francez] (në frëngjisht). France 24. 16 mars 2019. Arkivuar nga origjinali më 25 tetor 2019. Marrë më 25 tetor 2019.
  41. ^ "The Greatest French Club Sides Of All Time – Part 5" [Ekipet më të mëdha franceze të të gjitha kohërave – Pjesa 5] (në anglisht). French Football Weekly. 24 korrik 2011. Arkivuar nga origjinali më 17 tetor 2016. Marrë më 15 tetor 2019. {{cite news}}: Mospërputhje stampash kohore te |archive-date= / |archive-url=; sugjerohet 5 prill 2016 (Ndihmë!)
  42. ^ a b "Pourquoi le PSG a refusé le titre de champion retiré à l'OM en 1993" [Pse PSG-ja e refuzoi titullin kampion që j'u hoq OM në vitin 1993] (në frëngjisht). Oh My Goal. 15 nëntor 2018. Arkivuar nga origjinali më 10 prill 2019. Marrë më 25 tetor 2019.
  43. ^ "1995/96: European first for Paris Saint-Germain" [1995/96: Suksesi i parë evropian për Paris Saint-Germain] (në anglisht). UEFA. 1 qershor 1996. Arkivuar nga origjinali më 3 maj 2010. Marrë më 15 dhjetor 2020.
  44. ^ "La Recopa del PSG, el último título europeo de clubes franceses" [Kupa e PSG-së, titulli i fundit evropian i klubeve franceze] (në frëngjisht). FutbolSapiens. 19 gusht 2020. Arkivuar nga origjinali më 25 janar 2021. Marrë më 13 dhjetor 2020.
  45. ^ "En 1996, le PSG était déjà champion d'Europe" [Në vitin 1996, PSG-ja bëhet kampion i Evropës] (në frëngjisht). Ville de Paris. 19 gusht 2020. Arkivuar nga origjinali më 26 janar 2021. Marrë më 13 dhjetor 2020.
  46. ^ "1996 Super Cup: Dazzling Juve shine in Paris" [Juvja mahnitëse shkëlqen në Paris] (në anglisht). UEFA. 17 tetor 2008. Arkivuar nga origjinali më 15 dhjetor 2020. Marrë më 6 dhjetor 2020. {{cite news}}: Mospërputhje stampash kohore te |archive-date= / |archive-url=; sugjerohet 5 dhjetor 2020 (Ndihmë!)
  47. ^ "1996/97: Ronaldo spot on for Barça" [1996/97: Ronaldo në pikë për Barçën] (në anglisht). UEFA. 14 maj 1997. Arkivuar nga origjinali më 3 maj 2010. Marrë më 17 janar 2021.
  48. ^ a b c d "Le Palmarès du PSG" [Trofetë e PSG-së] (në frëngjisht). Histoire du PSG. Arkivuar nga origjinali më 1 maj 2020. Marrë më 6 shkurt 2020.
  49. ^ "OM-PSG: dix "clasicos" qui ont marqué les esprits" (në frëngjisht). L'Express. 26 nëntor 2011. Arkivuar nga origjinali më 26 tetor 2019. Marrë më 26 tetor 2019.
  50. ^ Gabim referencash: Etiketë <ref> e pavlefshme; asnjë tekst nuk u dha për refs e quajtura santiago
  51. ^ "Paris Saint-Germain, having conquered France, are still working on Qatar" [Paris Saint-Germain, pasi pushtoi Francën, po punon ende në Katar] (në anglisht). The National. 30 dhjetor 2015. Arkivuar nga origjinali më 18 prill 2017. Marrë më 17 prill 2017.
  52. ^ a b "Paris Saint-Germain hire Unai Emery as manager to replace Laurent Blanc" [Paris Saint-Germain punëson Unai Emery si trajner për të zëvendësuar Laurent Blanc] (në anglisht). ESPN FC. 28 qershor 2016. Arkivuar nga origjinali më 9 gusht 2017. Marrë më 8 gusht 2017.
  53. ^ a b "Paris Saint-Germain – 2012/13 Season Review" [Paris Saint-Germain – Rishikimi i Sezonit 2012/13] (në anglisht). French Football Weekly. 12 qershor 2013. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2017. Marrë më 22 shtator 2017.
  54. ^ Ben Smith (31 janar 2013). "David Beckham set for Paris St Germain move" [David Beckham gati për kalimin te Paris Saint-Germain] (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 3 tetor 2013.
  55. ^ "David Beckham joins Paris St-Germain and will play for free" [David Beckham i bashkohet Paris Saint-Germain dhe do të luaj falas] (në anglisht). BBC Sport. 31 janar 2013. Marrë më 1 shkurt 2013.
  56. ^ "Paris Saint-Germain seal Cavani signing" [Paris Saint-Germain vulos transferimin e Cavanit]. Goal (në anglisht). Leeds: DAZN Group. 16 korrik 2013. Marrë më 16 korrik 2013.
  57. ^ "Paris Saint-Germain's Qatari owners have spent $1.17 billion on players" [Pronarët e Katarit të Paris Saint-Germain kanë shpenzuar 1.17 miljard për lojtarët] (në anglisht). CNBC.com. 18 shtator 2018. Arkivuar nga origjinali më 18 shtator 2018. Marrë më 7 mars 2019.
  58. ^ "PSG Have Spent €1.17Billion On Players And Still Haven't Got Past Champions League QF's" [PSG ka shpenzuar 1.17 miljard për lojtarë dhe ende se ka kaluar çerek-finalet e Ligës së Kampioneve] (në anglisht). SPORT Bible. 7 mars 2019. Arkivuar nga origjinali më 26 mars 2019. Marrë më 25 mars 2019.
  59. ^ "Paris Saint-Germain: 2013/14 Season Review" (në anglisht). French Football Weekly. 27 maj 2014. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2017. Marrë më 22 shtator 2017.
  60. ^ "Man City 15 games from the quadruple – can they do it?" [Man City 15 ndeshje larg katërshes – a mund t'ja dalin?] (në anglisht). BBC Sport. 29 mars 2019. Arkivuar nga origjinali më 3 prill 2019. Marrë më 4 prill 2019.
  61. ^ "PSG and Unai Emery impress in Trophee des Champions win vs. Lyon" [PSG dhe Unai Emery impresionojnë në fitoren e Trophee des Champions kundër Lyonit] (në anglisht). ESPN FC. 6 gusht 2016. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2018. Marrë më 8 gusht 2017.
  62. ^ "PSG 2016–17 season review: Results, roster changes, and 2017 summer transfer targets" [Sezoni 2016–17 i PSG: Rezultatet, ndryshimet në ekip dhe objektivat e merkatos së verës 2017] (në anglisht). SBNation.com. 22 maj 2017. Arkivuar nga origjinali më 9 gusht 2017. Marrë më 8 gusht 2017.
  63. ^ Gabim referencash: Etiketë <ref> e pavlefshme; asnjë tekst nuk u dha për refs e quajtura Recalling
  64. ^ "Barcelona vs PSG referee 'facing Uefa demotion' after controversial performance" [Gjyqtari i ndeshjes Barcelona PSG do të 'pësojë ulje në detyrë' pas performancës polemizuese]. The Independent (në anglisht). 11 mars 2017. Arkivuar nga origjinali më 12 nëntor 2020. Marrë më 18 dhjetor 2020.
  65. ^ "10 Most Valuable Football Transfer Contracts So Far" [10 transferimet e futbollit më të shtrenjta deri tani]. Sportycious (në anglisht). 20 mars 2019. Arkivuar nga origjinali më 29 shtator 2020. Marrë më 16 tetor 2019.
  66. ^ "PSG trigger Kylian Mbappe's permanent transfer from Monaco" [PSG ushtron të drejtën e blerjes përfundimtare të Kylian Mbappe nga Monaco] (në anglisht). ESPN FC. 19 shkurt 2018. Arkivuar nga origjinali më 1 prill 2019. Marrë më 19 shkurt 2018.
  67. ^ "PSG clinch quadruple with Coupe de France win" [PSG-ja plotëson pokerin e titujve me fitoren e Coupe de France] (në anglisht). Ligue1 1. 8 maj 2018. Arkivuar nga origjinali më 10 maj 2018. Marrë më 12 maj 2018.
  68. ^ "Billions spent, a treble won – but all that's left is a sense of hollowness for PSG" [Miljarda të shpenzuara, një tripletë e fituar – por ajo çfarë mbetet është një ndjesi zbrazëtie për PSG]. iNews (në anglisht). 9 maj 2018. Arkivuar nga origjinali më 14 maj 2018. Marrë më 12 maj 2018.
  69. ^ Jonathan Johnson (14 maj 2018). "Paris Saint-Germain appoint Thomas Tuchel as coach to replace Unai Emery" [Paris Saint-Germain punëson Thomas Tuchel për të zëvendësuar Unai Emery] (në anglisht). ESPN FC. Arkivuar nga origjinali më 14 korrik 2018. Marrë më 14 korrik 2018.
  70. ^ "Manchester United Shock PSG 3–1, Advance to Champions League Quarter-Finals" [Manchester United shokon PSG-në 3–1, avancon në çerek-finalen e Ligës së Kampioneve]. Bleacher Report (në anglisht). 6 mars 2019. Arkivuar nga origjinali më 25 korrik 2020. Marrë më 24 korrik 2020.
  71. ^ "PSG crowned Ligue 1 champions as second-placed Lille held by Toulouse" [PSG kurorëzohet kampion i Ligue 1, vendi i dytë Lille ndalet nga Toulouse]. Goal.com (në anglisht). 21 prill 2019. Arkivuar nga origjinali më 25 korrik 2020. Marrë më 24 korrik 2020.
  72. ^ "Rennes win wild cup final as PSG, Mbappé and Neymar lose their heads" [Rennes fiton finalen e çmëndur të kupës, Mbappe dhe Neymar humbasin tëruan]. The Guardian (në anglisht). 29 prill 2019. Arkivuar nga origjinali më 23 korrik 2020. Marrë më 24 korrik 2020.
  73. ^ "Paris Saint-Germain equal club record in 9-0 Guingamp demolition in Ligue 1" [Paris Saint-Germain barazon rekordin e klubit në fitoren 9–0 kundër Guingamp në Ligue 1] (në anglisht). Goal.com. Arkivuar nga origjinali më 21 mars 2021. Marrë më 23 gusht 2020. {{cite web}}: Mospërputhje stampash kohore te |archive-date= / |archive-url=; sugjerohet 21 mars 2019 (Ndihmë!)
  74. ^ "Guingamp Stun PSG in Coupe de la Ligue Quarter-Final Despite Neymar's Goal" [Guingamp shtang PSG-në në çerek-finalen e Kupës së Ligës pavarësisht golit të Neymarit]. Bleacher Report (në anglisht). 9 janar 2019. Arkivuar nga origjinali më 28 korrik 2020. Marrë më 27 korrik 2020.
  75. ^ "Paris Saint-Germain crowned Ligue 1 champions after French season called off" [Paris Saint-Germain kurorëzohet kampion i Ligue 1 pas anullimit të sezonit francez]. Sky Sports (në anglisht). 1 maj 2020. Arkivuar nga origjinali më 1 korrik 2020. Marrë më 24 korrik 2020.
  76. ^ "Atalanta 1–2 Paris Saint-Germain" (në anglisht). BBC Sport. 12 gusht 2020. Arkivuar nga origjinali më 6 tetor 2020. Marrë më 12 gusht 2020.
  77. ^ "Paris St-Germain 0–1 Bayern Munich: German side win Champions League final" [Paris St-Germain 0–1 Bayern Munich: Ekipi gjerman fiton finalen e Ligës së Kampioneve] (në anglisht). BBC Sport. 23 gusht 2020. Arkivuar nga origjinali më 23 gusht 2020. Marrë më 6 tetor 2020.
  78. ^ "Thomas Tuchel sacked by Paris Saint-Germain" [Thomas Tuchel shkarkohet nga Paris Saint-Germain] (në anglisht). Sky Sports. 24 dhjetor 2020. Arkivuar nga origjinali më 1 shkurt 2021. Marrë më 24 dhjetor 2020.
  79. ^ "Mauricio Pochettino becomes coach of Paris Saint-Germain" [Mauricio Pochettino bëhet trajneri i Paris Saint-Germain]. psg.fr (në anglisht). Paris Saint-Germain F.C. 2 janar 2021. Marrë më 2 janar 2021.
  80. ^ "PSG confirm Pochettino as new manager after Thomas Tuchel" [PSG konfirmon Pochettinon si trajnerin e ri pas Thomas Tuchel] (në anglisht). Football News 24. 2 janar 2021. Marrë më 2 janar 2021.
  81. ^ "Paris St-Germain 0–1 Bayern Munich (3–3 on agg): PSG beaten on night but into Champions League last four" [Paris St-Germain 0–1 Bayern Munich: PSG-ja mposhtet në këtë mbëmje por kualifikohet në katër të fundit e Ligës së Kampioneve] (në anglisht). BBC Sport. 13 prill 2021. Arkivuar nga origjinali më 13 prill 2021. Marrë më 14 prill 2021.
  82. ^ "Lille win Ligue 1 title on final day as PSG finish second" [Lille fiton titullin e Ligue 1 në ditën e fundit]. The Independent (në anglisht). 23 maj 2021. Arkivuar nga origjinali më 25 maj 2022.
  83. ^ Fabrizio Romano (7 qershor 2021). "Georginio Wijnaldum signs contract to join PSG rather than Barcelona" [Georginio Wijnaldum firmos kontratë dhe i bashkohet PSG-së në vend të Barcelonës]. The Guardian (në anglisht). Marrë më 8 qershor 2021.
  84. ^ "Sergio Ramos signs with Paris Saint-Germain" [Sergio Ramos firmos me Paris Saint-Germain]. psg.fr (në anglisht). Paris Saint-Germain F.C. 8 korrik 2021.
  85. ^ Sachin Nakrani; Fabrizio Romano (16 qershor 2021). "Gianluigi Donnarumma joins PSG as Gianluigi Buffon goes back to Parma" [Gianluigi Donnarumma i bashkohet PSG-së, Gianluigi Buffon rikthehet te Parma]. The Guardian (në anglisht). Marrë më 16 qershor 2021.
  86. ^ "Lionel Messi signs two-year Paris St-Germain deal after leaving Barcelona" [Lionel Messi firmos një marrëveshje dy-vjeçare me Paris St-Germain pas largimit nga Barcelona] (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 10 gusht 2021.
  87. ^ "Nuno Mendes joins Paris Saint-Germain" [Nuno Mendes i bashkohet Paris Saint-Germain]. psg.fr (në anglisht). Paris Saint-Germain F.C. 31 gusht 2021. Marrë më 31 gusht 2021.
  88. ^ Dixant Donde (26 prill 2022). "Paris Saint-Germain reclaim their Ligue 1 title after drawing against Lens" [Paris Saint-Germain rifiton titullin e Ligue 1 pas barazimit ndaj Lens]. Football Express (në anglisht). Marrë më 16 maj 2023.[lidhje e vdekur]
  89. ^ Andrew Gastelum (10 mars 2022). "Kylian Mbappé Reacts to PSG's Champions League Collapse Amid Links to Real Madrid" [Kylian Mbappé reagon mbi shëmbjen e PSG në Ligën e Kampioneve mes lidhjeve te Real Madridi]. Sports Illustrated (në anglisht). Marrë më 15 maj 2022.
  90. ^ "Kylian Mbappé extends contract with Paris Saint-Germain until 2025" [Kylian Mbappé rinovon kontratën e tij me Paris Saint-Germain deri në 2025]. psg.fe (në anglisht). Paris Saint-Germain F.C. 21 maj 2022. Marrë më 21 maj 2022.
  91. ^ "Kylian Mbappé decides to stay at PSG instead of joining Real Madrid" [Kylian Mbappé vendos të qëndroj te PSG në vend që të kaloj te Real Madridi]. The Guardian (në anglisht). 21 maj 2022.
  92. ^ a b c d "Le PSG" (në frëngjisht). Saint-Germain-en-Laye. Arkivuar nga origjinali më 6 nëntor 2013. Marrë më 8 korrik 2013.
  93. ^ a b c d e "Things You Should Know About Paris Saint-Germain FC" [Gjërat që duhet t'i dini për Paris Saint-Germain] (në anglisht). Culture Trip. 14 dhjetor 2016. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  94. ^ "Blasons, Logos, Écussons du PSG" (në frëngjisht). PSG70. Arkivuar nga origjinali më 11 nëntor 2011. Marrë më 7 tetor 2010.
  95. ^ a b c d e f "Paris Saint-Germain, la capitale scintille en rouge et bleu". SO FOOT.com (në frëngjisht). 28 dhjetor 2015. Arkivuar nga origjinali më 17 prill 2017. Marrë më 10 prill 2017.
  96. ^ a b "Le PSG prend un nouveau virage" (në frëngjisht). PSG.FR. 23 korrik 2010. Arkivuar nga origjinali më 19 gusht 2017. Marrë më 26 korrik 2010.
  97. ^ a b c d e f "L'écusson du PSG, évolution du logo à travers notre histoire" (në frëngjisht). Histoire du PSG. 9 maj 2020. Arkivuar nga origjinali më 13 maj 2020. Marrë më 10 maj 2020.
  98. ^ "Michel Kollar on Twitter" [Michel Kollar në Twitter]. Michel Kollar (@michelkollar) (në anglisht). Twitter. 30 gusht 2020. Arkivuar nga origjinali më 30 gusht 2020. Marrë më 30 gusht 2020.
  99. ^ a b Gabim referencash: Etiketë <ref> e pavlefshme; asnjë tekst nuk u dha për refs e quajtura richest
  100. ^ a b "PSG dreams bigger with its new brand logo by Dragon Rouge" [PSG ëndërron më shumë me stemën e re nga Dragon Rouge] (në anglisht). Dragon Rouge. 22 shkurt 2013. Arkivuar nga origjinali më 16 nëntor 2018. Marrë më 8 mars 2019.
  101. ^ a b c d e "L'historique des maillots du PSG : Les années 1970" [Historia e uniformave të PSG-së: Vitet 1990] (në frëngjisht). Histoire du PSG. 4 maj 2020. Arkivuar nga origjinali më 18 maj 2020. Marrë më 4 maj 2020.
  102. ^ "L'historique des maillots du PSG : Les années 2010" [Historia e uniformave të PSG-së: Vitet 2010] (në frëngjisht). Histoire du PSG. 8 maj 2020. Arkivuar nga origjinali më 13 maj 2020. Marrë më 8 maj 2020.
  103. ^ a b "At P.S.G., a Style Few Clubs Can Match" [Te PSG, një stil që vetëm pak klube mund t'a përshtasin] (në anglisht). The New York Times. 3 nëntor 2018. Arkivuar nga origjinali më 26 shkurt 2019. Marrë më 8 mars 2019.
  104. ^ a b c "L'historique des maillots du PSG : Les années 1980" [Historia e uniformave të PSG-së: Vitet 1980] (në frëngjisht). Histoire du PSG. 5 maj 2020. Arkivuar nga origjinali më 18 maj 2020. Marrë më 5 maj 2020.
  105. ^ a b "L'historique des maillots du PSG : Les années 1990" [Historia e uniformave të PSG-së: Vitet 1990] (në frëngjisht). Histoire du PSG. 6 maj 2020. Arkivuar nga origjinali më 18 maj 2020. Marrë më 6 maj 2020.
  106. ^ a b "L'historique des maillots du PSG : Les années 2020" [Historia e uniformave të PSG-së: Vitet 2020] (në frëngjisht). Histoire du PSG. 25 tetor 2020. Arkivuar nga origjinali më 4 nëntor 2020. Marrë më 25 tetor 2020.
  107. ^ "Il y a 43 ans, première au Parc des Princes, premier maillot Hechter" [43 vite më parë debutoi në Parc des Princes fanella e parë Hechter] (në anglisht). PSG Canal Supporters. 10 nëntor 2016. Arkivuar nga origjinali më 17 korrik 2020. Marrë më 15 korrik 2020.
  108. ^ "L'historique des maillots du PSG : Les années 2000" [Historia e fanellave të PSG-së: Vitet 2000] (në frëngjisht). Histoire du PSG. 7 maj 2020. Arkivuar nga origjinali më 18 maj 2020. Marrë më 7 maj 2020.
  109. ^ "Le grand retour du maillot Hechter blanc !". PSG.FR (në frëngjisht). 5 gusht 2020. Arkivuar nga origjinali më 25 janar 2021. Marrë më 6 gusht 2020.
  110. ^ "L'oeil d'Ambre sur… Le maillot Third". PSG.FR (në frëngjisht). 16 shtator 2019. Arkivuar nga origjinali më 22 korrik 2020. Marrë më 21 korrik 2020.
  111. ^ "Allez Paris ! (par Annie Cordy)" (në frëngjisht). Bide et Musique. Arkivuar nga origjinali më 1 tetor 2020. Marrë më 5 shtator 2020.
  112. ^ "L'hommage du PSG à Annie Cordy, qui avait chanté le premier hymne du club" [Homazhi i PSG-së ndaj Annie Cordy, e cila këndoi himnin e parë të klubit] (në frëngjisht). Maxifoot. 4 shtator 2020. Arkivuar nga origjinali më 17 janar 2021. Marrë më 5 shtator 2020.
  113. ^ "Allez Paris-Saint-Germain ! (par Les Parisiens)" (në frëngjisht). Bide et Musique. Arkivuar nga origjinali më 11 gusht 2021. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  114. ^ a b "PSG: Ecoutez l'hymne des Parisiens chanté par les joueurs !" (në frëngjisht). Sportune. 22 mars 2012. Arkivuar nga origjinali më 27 dhjetor 2019. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  115. ^ "Chronologie" [Kronologjia] (në frëngjisht). Nouvel Obs. 1 qershor 2006. Arkivuar nga origjinali më 6 gusht 2020. Marrë më 10 mars 2019.
  116. ^ a b "Les chants des supporters du PSG en vidéos" [Koret e tifozëve të PSG-së në video] (në frëngjisht). PSG MAG. 6 nëntor 2009. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  117. ^ "Comment "O Ville Lumière" est en train de pousser Phil Collins vers la sortie" (në frëngjisht). L'Équipe. 19 dhjetor 2015. Arkivuar nga origjinali më 12 prill 2016. Marrë më 17 korrik 2017.
  118. ^ "VIDÉOS – Les chants les plus emblématiques des supporters dans les stades de foot en France" (në frëngjisht). France Bleu. 20 prill 2018. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  119. ^ "Kop of Boulogne, the story" [Tribuna Boulogne, historia]. Sofoot.com (në anglisht). 5 mars 2010. Arkivuar nga origjinali më 9 gusht 2019. Marrë më 24 shtator 2019.
  120. ^ "PSG Ultràs are bringing the spark back to the Parc" [Ultrasit e PSG-së po kthejnë shkëndijën mbrapsht në Parc] (në anglisht). Unusual Efforts. 16 nëntor 2016. Arkivuar nga origjinali më 21 korrik 2019. Marrë më 6 tetor 2019.
  121. ^ "Parc des Princes" (në anglisht). The Blizzard. 4 shtator 2017. Arkivuar nga origjinali më 27 dhjetor 2019. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  122. ^ "Simple erreur pour la musique d'entrée des joueurs, Phil Collins devrait rester au Parc des Princes" (në frëngjisht). CulturePSG. 15 gusht 2021. Arkivuar nga origjinali më 15 gusht 2021. Marrë më 18 gusht 2021.
  123. ^ "Parc des Princes". psg.fr (në frëngjisht). Paris Saint-Germain F.C. Arkivuar nga origjinali më 19 gusht 2017. Marrë më 19 korrik 2017.
  124. ^ "1973 – 1978 : Paris se replace sur la scène française" (në frëngjisht). Paris United. 19 nëntor 2018. Arkivuar nga origjinali më 8 mars 2019. Marrë më 7 mars 2019.
  125. ^ "Le PSG et Manchester City, les faux jumeaux" (në frëngjisht). Le Monde. 5 prill 2016. Arkivuar nga origjinali më 3 prill 2019. Marrë më 2 prill 2019.
  126. ^ "Everything You Need to Know About Le Classique Rivalry Between PSG and Marseille" [Të gjitha që duhet ti dini rreth rivalitetit të Le Classique midis PSG-së dhe Marsejës] (në anglisht). Bleacher Report. 28 shkurt 2014. Marrë më 8 korrik 2021.
  127. ^ "Ligue 1 : le palmarès par titres depuis 1933" [Ligue 1 : lista e fituesve të titujve që nga viti 1933] (në frëngjisht). L'Équipe. 13 korrik 2022. Marrë më 13 korrik 2022.
  128. ^ "Ligue 2 : le palmarès par titres depuis 1934" [Ligue 2 : lista e fituesve të titujve që nga viti 1934] (në frëngjisht). L'Équipe. 13 korrik 2022. Marrë më 13 korrik 2022.
  129. ^ "Coupe de France : le palmarès par titres depuis 1918" [Coupe de France : lista e fituesve të titujve që nga viti 1918] (në frëngjisht). L'Équipe. 13 korrik 2022. Marrë më 13 korrik 2022.
  130. ^ "Coupe de la Ligue : le palmarès par titres depuis 1995" [Coupe de la Ligue : lista e fituesve të titujve që nga viti 1995] (në frëngjisht). L'Équipe. 13 korrik 2022. Marrë më 13 korrik 2022.
  131. ^ "Trophée des Champions : le palmarès par titres depuis 1995" [Trophée des Champions : lista e fituesve të titujve që nga viti 1995] (në frëngjisht). L'Équipe. 13 korrik 2022. Marrë më 13 korrik 2022.
  132. ^ "Cup Winners Cup » Champions" [Kupa e fituesve të Kupës » Kampionët]. worldfootball.net (në anglisht). 13 korrik 2022. Marrë më 13 korrik 2022.
  133. ^ "UEFA Intertoto Cup" [UEFA Kupa Intertoto] (në anglisht). RSSSF. 15 janar 2010. Marrë më 13 korrik 2022.
  134. ^ "Équipe Première" [Ekipi i parë]. PSG.fr (në frëngjisht). Paris Saint-Germain F.C. Marrë më 31 gusht 2019.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Wikimedia Commons ka media në lidhje me Paris Saint-Germain Football Club.
Uebfaqet zyrtare
Uebfaqet e lajmeve
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Paris_Saint-Germain_F.C.&oldid=2772851"