Shko te përmbajtja

Manchester United F.C.

Redakto lidhjet
Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
Manchester United
Manchester United F.C.
Manchester United F.C.
Të dhëna bazë
Emri i plotë Manchester United Football Club
Pseudonimi(et) The Red Devils (Djajt e Kuq)
Themelimi 1878; 147 vite më parë
Ngjyrat
Stadiumi Old Trafford
Kapaciteti 75,731 vende
Pronari Flamuri Joel dhe Avram Glazer
Trajneri Flamuri Ruben Amorim
Liga Premier League
2024–25 Premier League, 15të
Uebfaqja https://www.manutd.com/
Veshjet
Ngjyra shtëpi
Ngjyra jashtë
Ngjyra e tretë
Sezoni aktual

Manchester United Football Club, i njohur thjesht si Manchester United ose United, është një klub profesionist anglez futbolli me seli në Old Trafford, Mançester, Angli. Klubi aktualisht garon në Premier Ligë, e cila është liga elitare e futbollit anglez. Klubi u themelua në vitin 1878 nën emrin Newton Heath LYR Football Club kurse në vitin 1902 mori emrin aktual Manchester United. Klubi i luan ndeshjet si vendas në stadiumin Old Trafford që nga viti 1910.

Klubi ka fituar 20 kampionate (një rekord i ndarë), 13 kupa kombëtare, gjashtë kupa lige si dhe 21 superkupa (një rekord). Në nivel ndërkombëtar, klubi ka fituar Kupën Evropiane/UEFA Ligën e Kampionëve tre herë si dhe UEFA Ligën e Evropës, UEFA Super Kupën, Kupën UEFA të Fituesve të Kupës, Kupën Ndërkontinentale dhe FIFA Kupën e Botës për Klube nga një herë.[1] Me emërimin e Matt Busby si trajner në vitin 1945, klubi dominoi futbollin anglez në vitin 1950 si dhe u bë klubi i parë anglez që konkuroi në një kompeticion evropian. Pavarësisht tragjedisë ajërore të Mynihut, ku tetë lojtarë mbetën të vrarë, Busby e rindërtoi ekipin rreth yjeve si George Best, Denis Law dhe Bobby Charlton, të quajtur United Trinity. Ata fituan edhe dy kampionate të tjerë kurse në vitin 1968 u bënë klubi i parë anglez që fiton një trofe evropian.

Pas tërheqjes së Busbyt, United pati vështirësi për të gjetur një pasardhës deri në mbërritjen e Alex Ferguson në nëntor 1986. Ai u bë trajneri më jetëgjatë dhe i suksesshëm i klubit, duke fituar 38 trofe në 26 vite, përfshirë 13 kampionate, pesë kupa kombëtare dhe dy Liga Kampionësh.[2] Në sezonin 1998–99, United u bë klubi i parë anglez që arriti tripletën kontinentale, duke fituar Premier Ligën, FA Cup dhe Ligën e Kampionëve.[3] Duke fituar UEFA Ligën e Evropës në sezonin 2016–17 nën drejtimin e José Mourinho, ata u bë një nga pesë klubet që kishin fituar tre kompeticionet origjinale të UEFA-s (Ligën e Kampionëve, Ligën e Evropës dhe Kupën UEFA të Fituesve të Kupës).

Manchester United është një nga klubet me më shumë tifozë në botë dhe ka rivalitete me klube si Liverpooli, Manchester City, Arsenali dhe Leeds United. Manchester United ishte klubi me më shumë të ardhura në sezonin 2016–17 me 676.3 milion €,[4] kurse në vitin 2019 u vlerësua si klubi i tretë më i shtrenjtë në botë me vlerën 3.15 miliard £.[5] Pasi u regjistrua në Bursën e Londrës në vitin 1991, klubi u privatizua në vitin 2005 pas një blerjeje nga biznesmeni amerikan Malcolm Glazer me vlerë gati 800 milionë £, nga të cilat mbi 500 milionë £ para të huazuara u bënë borxh i klubit. Në vitin 2012, disa nga aksionet e klubit u nxorrën në shitje në Bursën e Nju Jorkut edhe pse familja Glazer është plotësisht pronar i klubit.

Artikulli kryesor: Historia e Manchester United F.C.
referojuni mbishkrimit
Një grafik që tregon progresin e Manchester United përmes sistemit të ligës angleze të futbollit, që nga bashkimi si Newton Heath në 1892–93 deri në ditët e sotme

1878–1945: Krijimi dhe dekadat e para

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Manchester United u formua në vitin 1878 me emrin Newton Heath LYR Football Club nga departamenti i karrocave dhe vagonëve të stacionit të Lancashire dhe Yorkshire Railway (LYR) në Newton Heath.[6] Ekipi fillimisht luajti ndeshje kundër departamenteve të tjera dhe kompanive hekurudhore, por më 20 nëntor 1880, ata luajtën ndeshjen e tyre të parë zyrtare; duke veshur ngjyrat e kompanisë hekurudhore – jeshile dhe të artë – ata u mposhtën 6–0 nga ekipi rezervë i Bolton Wanderers.[7] Deri në vitin 1888, klubi ishte bërë një anëtar themelues i The Combination, një ligë rajonale futbolli. Pas shpërbërjes së ligës pas vetëm një sezoni, Newton Heath iu bashkua Aleancës së sapoformuar të Futbollit, e cila vazhdoi për tre sezone para se të bashkohej me Ligën e Futbollit. Kjo rezultoi në fillimin e sezonit 1892–93 nga klubi në Divizionin e Parë, në të cilën kohë ai ishte bërë i pavarur nga kompania hekurudhore dhe kishte hequr "LYR" nga emri i tij.[6] Pas dy sezonesh, klubi ra në Divizionin e Dytë.[6]

Një fotografi bardhë e zi e një skuadre futbolli që rreshtohet para një ndeshjeje. Katër lojtarë, të veshur me bluza të errëta, pantallona të shkurtra të çelëta dhe çorape të errëta, janë ulur. Katër lojtarë të tjerë qëndrojnë menjëherë pas tyre, dhe tre të tjerë qëndrojnë në një nivel më të lartë në rreshtin e pasmë. Dy burra me kostume qëndrojnë në të dyja anët e lojtarëve.
Ekipi i Manchester United në fillim të sezonit 1905–06, në të cilin ata ishin nënkampionë në Divizionin e Dytë

Në janar 1902, klubi kishte një borxh prej 2,670 £ – e barabartë me 370,000 £ në vitin 2025 – dhe iu dha një urdhër likuidimi.[8] Kapiteni Harry Stafford gjeti katër biznesmenë vendas, përfshirë John Henry Davies (i cili u bë president i klubit), secili i gatshëm të investonte 500 £ në këmbim të një interesi të drejtpërdrejtë në drejtimin e klubit dhe të cilët më pas ndryshuan emrin;[9] më 24 prill 1902, lindi zyrtarisht Manchester United.[10] Nën drejtimin e Ernest Mangnall, i cili mori detyrat menaxheriale në vitin 1903, Manchester United përfundoi si nënkampion i Divizionit të Dytë në vitin 1906 dhe siguroi ngjitjen në Divizionin e Parë, të cilin e fituan në vitin 1908 – titulli i parë i ligës për klubin. Sezoni pasues filloi me fitoren në Charity Shield-in e parë në histori dhe përfundoi me titullin e parë të FA Cup për klubin.[11] Mangnall u konsiderua si një ndikim i rëndësishëm në transferimin e ekipit në Old Trafford në vitin 1910, dhe Manchester United fitoi Divizionin e Parë për herë të dytë një vit më pas.[12] Në fund të sezonit pasardhës, Mangnall u largua nga klubi për t'u bashkuar me Manchester Cityn.[13]

Në vitin 1922, tre vjet pas rifillimit të futbollit pas Luftës së Parë Botërore, klubi ra në Divizionin e Dytë, ku qëndroi deri në rifitimin e ngjitjes në vitin 1925. Klubi ra përsëri në vitin 1931, duke u bërë një klub yo-yo dhe duke arritur pozicionin e tij më të ulët të të gjitha kohërave, vendin e 20të në Divizionin e Dytë në vitin 1934, nën drejtimin e sekretarit-trajner Scott Duncan. Gjatë kësaj kohe, klubi mezi shmangu rënjen në Divizionin e Tretë. Dy vjet më vonë, Duncan e udhëhoqi klubin drejt ngjitjes përpara se të vinte një rënje tjetër në vitin 1937, gjë që çoi në dorëheqjen e tij në nëntor të atij viti. Pas vdekjes së bamirësit kryesor John Henry Davies në tetor 1927, financat e klubit u përkeqësuan deri në atë masë sa Manchester United ishte pranë falimentimit nëse nuk do të ishte për James W. Gibson, i cili, në dhjetor 1931, investoi 2,000 £ dhe mori kontrollin e klubit.[14] Në sezonin 1938–39, viti i fundit i futbollit para Luftës së Dytë Botërore, klubi përfundoi i 14-ti në Divizionin e Parë.[14]

1945–1969: Vitet nën drejtimin e Matt Busby

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Një fotografi bardhë e zi e disa njerëzve me kostume dhe pallto në shkallët e një avioni.
Busby Babes në vitin 1955. Menaxheri Matt Busby është fotografuar përpara djathtas.

Në tetor 1945, rifillimi i shpejtë i futbollit pas luftës çoi në emërimin si trajner të Matt Busbyt, i cili kërkoi një nivel kontrolli të paparë mbi përzgjedhjen e ekipit, transferimet e lojtarëve dhe seancave stërvitore.[15] Busby e udhëhoqi ekipin drejt vendit të dytë në ligë në vitet 1947, 1948 dhe 1949, dhe drejt fitores në FA Cup në vitin 1948. Në vitin 1952, klubi fitoi Divizionin e Parë për herë të parë pas 41 vitesh.[16] Pas këtij suksesi, klubi fitoi dy tituj lige radhazi në vitet 1956 dhe 1957; skuadra, e cila kishte një moshë mesatare prej 22 vjeç, u quajt me nofkën "Foshnjat e Busbyt" nga media, një dëshmi e besimit të Busbyt te lojtarët e rinj.[17] Në vitin 1957, Manchester United u bë skuadra e parë angleze që garoi në Kupën Evropiane, pavarësisht kundërshtimeve nga Liga e Futbollit, e cila ia kishte mohuar Çelsit të njëjtën mundësi sezonin e kaluar.[18] Gjatë rrugës për në gjysëm-finale, të cilën e humbën ndaj Real Madridit, skuadra regjistroi një fitore 10–0 ndaj kampionëve belgë Anderlecht, e cila mbetet fitorja më e madhe e klubit në histori.[19]

Një pllakë guri, e gdhendur me imazhin e një fushe futbolli dhe disa emra. Është e rrethuar nga një bordurë guri në formën e një stadiumi futbolli. Sipër pllakës është një gdhendje prej druri e dy burrave që mbajnë një kurorë të madhe.
Një pllakë në Old Trafford në kujtim të atyre që vdiqën në katastrofën ajrore të Mynihut, duke përfshirë emrat e lojtarëve

Sezonin pasardhës, gjatë kthimit në shtëpi nga një fitore në çerek-finalen e Kupës Evropiane kundër Yllit të Kuq të Beogradit, avioni që transportonte lojtarët, zyrtarët dhe gazetarët e Manchester United u rrëzua ndërsa përpiqej të ngrihej pas furnizimit me karburant në Mynih të Gjermanisë. Fatkeqësia ajrore e Mynihut e 6 shkurtit 1958 mori 23 jetë, përfshirë tetë lojtarë – Geoff Bent, Roger Byrne, Eddie Colman, Duncan Edwards, Mark Jones, David Pegg, Tommy Taylor dhe Billy Whelan – dhe plagosi disa të tjerë.[20][21]

Statuja Triniteti i Bashkuar e George Best (majtas), Denis Law (qendër) dhe Bobby Charlton (djathtas) jashtë Old Trafford

Ndihmëstrajneri Jimmy Murphy mori përsipër detyrën e trajnerit ndërsa Busby po rikuperohej nga dëmtimet e tij dhe skuadra e improvizuar e klubit arriti në finalen e FA Cup, të cilën e humbën ndaj Bolton Wanderers. Në njohje të tragjedisë së ekipit, UEFA e ftoi klubin të garonte në Kupën Evropiane 1958–59 së bashku me kampionët e ligës Wolverhampton Wanderers. Pavarësisht miratimit nga Federata Angleze, Liga e Futbollit vendosi që klubi nuk duhet të hynte në këtë kompeticion, pasi nuk ishte kualifikuar.[22][23] Busby e rindërtoi ekipin gjatë viteve 1960' duke nënshkruar lojtarë si Denis Law dhe Paddy Crerand, të cilët u bashkuan me gjeneratën e ardhshme të lojtarëve të rinj – përfshirë George Best – për të fituar FA Cup në vitin 1963. Busby la pushim disa lojtarë kyç për ndeshjen e ligës para Finales së Kupës, gjë që i dha Dennis Walker mundësinë të debutonte kundër Nottingham Forest më 20 maj. Walker u bë kështu lojtari i parë me ngjyrë që përfaqësoi United.[24] Sezonin pasardhës, ata përfunduan të dytët në ligë, pastaj fituan titullin në vitet 1965 dhe 1967. Në vitin 1968, Manchester United u bë klubi i parë anglez që fitoi Kupën e Evropës, duke mposhtur Benficën 4–1 në finale me një ekip që përfshinte tre Futbollistët Evropianë të Vitit: Bobby Charlton, Denis Law dhe George Best.[25][26] Ata më pas përfaqësuan Evropën në Kupën Ndërkontinentale të vitit 1968 kundër Estudiantes të Argjentinës, por humbja në ndeshjen e parë në Buenos Aires nënkuptonte se një barazim 1–1 në Old Trafford tre javë më vonë nuk ishte i mjaftueshëm për të fituar titullin. Busby dha dorëheqjen si trajner në vitin 1969 përpara se të zëvendësohej nga trajneri i ekipit rezervë, ish-lojtari i Manchester United Wilf McGuinness.[27]

1969–1986: Vitet e zbraztisë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Një burrë i qeshur me flokë të errët i veshur me një tuta të bardhë, jeshile dhe blu mbi një këmishë blu. Ai mban një çantë nën krahun e djathtë.
Bryan Robson ishte kapiteni i Manchester United për 12 vjet, më gjatë se çdo lojtar tjetër.[28]

Pas një vendi të tetë në sezonin 1969–70 dhe një fillimi të dobët të sezonit 1970–71, Busby u bind të rifillonte përkohësisht detyrat e menaxherit dhe McGuinness u rikthye në pozicionin e tij si trajner i ekipit rezervë. Në qershor 1971, Frank O'Farrell u emërua si trajner, por qëndroi më pak se 18 muaj para se të zëvendësohej nga Tommy Docherty në dhjetor 1972.[29] Docherty e shpëtoi ekipin nga rënia nga kategoria atë sezon, vetëm për t'i parë ata të binin nga kategoria në vitin 1974; në atë kohë treshja Best, Law dhe Charlton ishin larguar nga klubi.[25] Ekipi fitoi ngjitjen në kategori që në përpjekjen e parë dhe arriti në finalen e FA Cup në vitin 1976, por u mposht nga Southampton. Ata arritën përsëri në finale në vitin 1977, duke mposhtur Liverpoolin 2–1. Docherty u shkarkua pak më vonë, pas zbulimit të aferës së tij me gruan e fizioterapistit të klubit.[27][30]

Dave Sexton zëvendësoi Dochertyn si trajner në verën e vitit 1977. Pavarësisht transferimeve të mëdha, përfshirë Joe Jordan, Gordon McQueen, Gary Bailey dhe Ray Wilkins, skuadra dështoi të fitonte ndonjë trofe; ata përfunduan të dytët në sezonin 1979–80 dhe humbën ndaj Arsenalit në finalen e FA Cup të vitit 1979. Sexton u shkarkua në vitin 1981, edhe pse skuadra fitoi shtatë ndeshjet e fundit nën drejtimin e tij.[31] Ai u zëvendësua nga Ron Atkinson, i cili menjëherë theu rekordin britanik të transferimit më të shtrenjtë duke nënshkruar Bryan Robson nga ish-klubi i tij West Bromwich Albion. Nën drejtimin e Atkinson, Manchester United fitoi FA Cup në vitet 1983 dhe 1985 dhe mundi rivalët e Liverpoolit për të fituar Charity Shield të vitit 1983. Në sezonin 1985–86, pas 13 fitoreve dhe dy barazimeve në 15 ndeshjet e para, klubi ishte favorit për të fituar ligën, por përfundoi në vendin e katërt. Sezonin pasardhës, me klubin në rrezik rënieje nga kategoria deri në nëntor, Atkinson u shkarkua.[32]

1986–2013: Epoka e Sir Alex Ferguson

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Torso dhe koka e një burri të bardhë me flokë të thinjur. Ai mban syze dhe një pallto të zezë.
Alex Ferguson e drejtoi ekipin midis viteve 1986 dhe 2013.

Alex Ferguson dhe ndihmësi i tij Archie Knox mbërritën nga Aberdeen ditën e shkarkimit të Atkinson,[33] dhe e udhëhoqën ekipin në vendin e 11të në ligë.[34] Pavarësisht se përfundoi në vendin e dytë në sezonin 1987–88, klubi u rikthye në vendin e 11të sezonin pasardhës.[35] Sipas raportimeve, puna e Ferguson u shpëtua nga fitorja ndaj Crystal Palace në finalen e FA Cup të vitit 1990.[36][37] Sezonin pasardhës, Manchester United fitoi titullin e parë të Kupës UEFA së Fituesve të Kupës. Ky triumf i lejoi klubit të garonte në Superkupën Evropiane për herë të parë, ku United mundi fituesit e Kupës Evropiane, Yllin e Kuq të Beogradit, me rezultatin 1–0 në Old Trafford. Klubi gjithashtu luajti në dy finale radhazi të Kupës së Ligës në vitet 1991 dhe 1992, duke mposhtur Nottingham Forest 1–0 në të dytën për të fituar këtë trofe për herë të parë.[32] Në vitin 1993, në sezonin e parë të Premier Ligës të sapokrijuar, klubi fitoi titullin e parë të ligës që nga viti 1967, dhe një vit më vonë, për herë të parë që nga viti 1957, ata fituan një titull të dytë radhazi - së bashku me FA Cup - për të kompletuar "Dopietën" e parë në historinë e klubit.[32] United më pas u bë klubi i parë anglez që arriti "Dopietën" dy herë kur fitoi të dyja trofetë përsëri në sezonin 1995–96,[38] përpara se të mbronte titullin e ligës edhe një herë në sezonin 1996–97 me një ndeshje nga fundi.[39]

Tre pjesët e përparme: Medaljet e triple të Manchester United të sezonit 1998–99 janë të ekspozuara në muzeun e klubit.

Në sezonin 1998–99, Manchester United u bë skuadra e parë që fiton Premier Ligën, FA Cup dhe Ligën e Kampionëve në një sezon, duke arritur kështu një tripletë historike.[40] Duke qenë disavantazh 1–0 para nisjes së minutave shtesë në ndeshjen finale të Ligës së Kampionëve, Teddy Sheringham dhe Ole Gunnar Solskjær shënuan gola në fund të ndeshjes për të siguruar një fitore dramatike ndaj Bayern München, në atë që konsiderohet si një nga përmbysjet më të mëdha të të gjitha kohërave.[41] Atë verë, Ferguson mori një medalje kalorësie për shërbimet e tij në futboll.[42]

Në nëntor 1999, United u bë klubi i parë britanik që fitoi Kupën Ndërkontinentale me një fitore 1–0 ndaj fituesve të fortë të Kupës Libertadores 1999, Palmeiras, në Tokio. Djajtë e Kuq u mbështetën nga gafa e portierit Marcos që lejoi Roy Keane të shënonte golin e vetëm të takimit në minutën e 35të.[43]

Një lojtar futbolli i bardhë me flokë të shkurtër, të errët dhe gri. Ai ka veshur një bluzë të kuqe, pantallona të shkurtra të bardha, çorape të bardha dhe këpucë të bardha futbolli. Ai po vrapon dhe ka faqe të fryra.
Ryan Giggs është lojtari më i dekoruar në historinë e futbollit anglez.[44]

Manchester United fitoi përsëri ligën në sezonet 1999–2000 dhe 2000–01, duke u bërë vetëm klubi i katërt që fiton titullin anglez në tre sezone rresht. Ekipi përfundoi i treti në sezonin 2001–02, përpara se të rifitonte titullin në sezonin 2002–03.[45] Ata fituan FA Cup në sezonin 2003–04, duke mposhtur Millwall 3–0 në finalen e luajtur në stadiumin Millennium në Kardif për të ngritur trofeun për herën e 11të, duke vendosur një rekord të ri.[46] Në sezonin 2005–06, Manchester United dështoi të kualifikohej në fazën me eliminim direkt të Ligës së Kampionëve për herë të parë në më shumë se një dekadë,[47] por arriti të siguronte vendin e dytë në ligë dhe një fitore ndaj Wigan Athletic në finalen e Kupës së Ligës 2006. Klubi rifitoi titullin e Premier Ligës në sezonin 2006–07, përpara se të kompletonte dopietën evropiane në sezonin 2007–08 me një fitore 6–5 me penallti kundër Çelsit në finalen e Ligës së Kampionëve të vitit 2008 në Moskë si dhe titullin e 17të kampion në Angli. Ryan Giggs luajti ndeshjen e tij të 759të me klubin në këtë finale, duke kaluar Bobby Charlton si lojtari me më shumë ndeshje në historinë e klubit.[48] Në dhjetor 2008, United u bë klubi i parë britanik që fitoi FIFA Kupën e Botës për Klube pasi mposhti LDU Quito 1–0 në finale. Pas kësaj, ata fituan Kupën e Ligës 2008–09 dhe titullin e tretë radhazi të Premier Ligës.[49][50] Atë verë, sulmuesi Cristiano Ronaldo u shit te Real Madridi për një shifër rekord prej 80 milionë £.[51] Në vitin 2010, Manchester United mposhti Aston Villën 2–1 në Wembley për të mbrojtur trofeun e Kupës së Ligës, duke regjistruar mbrojtjen e parë të suksesshme të një turnamenti kupe me eliminim direkt.[52]

Pasi përfunduan të dytët mbrapa Çelsit në sezonin 2009–10, United arriti titullin e 19të rekord në sezonin 2010–11, duke e siguruar më 14 maj 2011 pas një barazimi 1–1 kundër Blackburn Rovers.[53] Ata më pas fituan titullin e 20të në sezonin 2012–13 pas një fitore 3–0 kundër Aston Villës më 20 prill 2013.[54]

2013–: Rënja pas largimit të Fergusonit

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Më 8 maj 2013, Ferguson njoftoi se do të tërhiqej si trajner në fund të sezonit futbollistik, por do të qëndronte në klub si drejtor dhe ambasador i klubit.[55][56] Ai u tërhoq si trajneri më i dekoruar në historinë e futbollit.[57][58] Klubi njoftoi të nesërmen se trajneri i Everton David Moyes do ta zëvendësonte nga 1 korriku, pasi kishte firmosur një kontratë gjashtëvjeçare.[59][60][61] Ryan Giggs mori postin si lojtar-trajner i përkohshëm 10 muaj më vonë, më 22 prill 2014, kur Moyes u shkarkua pas një sezoni të dobët ku klubi nuk arriti të mbronte titullin e Premier League dhe nuk u kualifikua për Ligën e Kampionëve për herë të parë që nga sezoni 1995–96.[62] Ata gjithashtu nuk u kualifikuan për UEFA Europa League, hera e parë që Manchester United nuk u kualifikua në një garë evropiane që nga viti 1990.[63] Më 19 maj 2014, u konfirmua se Louis van Gaal do të zëvendësonte Moyes si trajner i Manchester United me një kontratë trevjeçare, me Giggs si ndihmësin e tij.[64] Malcolm Glazer, patriarku i familjes që zotëron klubin, vdiq më 28 maj 2014.[65]

Wayne Rooney duke marrë një çmim për t'u bërë golashënuesi rekord i klubit nga mbajtësi i mëparshëm i rekordit Sir Bobby Charlton në janar 2017

Nën Van Gaal, United fitoi FA Cup e 12-të, por një rënie zhgënjyese në mes të sezonit të tij të dytë çoi në thashetheme se bordi po shqyrtonte trajnerë të mundshëm zëvendësues. [66] Van Gaal u shkarkua vetëm dy ditë pas fitimit të kupës, me United duke u renditur i pesti në ligë.[67] Trajneri i mëparshëm i Porto, Chelsea, Inter Milan dhe Real Madrid, José Mourinho u emërua në vend të tij më 27 maj 2016.[68] Mourinho firmosi një kontratë trevjeçare dhe në sezonin e tij të parë fitoi FA Community Shield, EFL Cup dhe UEFA Europa League. Wayne Rooney shënoi golin e tij të 250-të për United, një barazim në kohën shtesë në një ndeshje ligës kundër Stoke City në janar 2017, duke tejkaluar Sir Bobby Charlton si golashënuesi më i mirë i të gjitha kohërave i klubit.[69] Sezoni pasues, United u rendit i dyti në ligë – vendi më i lartë që nga 2013 – por ishte ende 19 pikë prapa rivalëve të Manchester City. Mourinho gjithashtu e çoi klubin në një finale FA Cup të 19-të, por ata humbën 1–0 ndaj Chelseat. Më 18 dhjetor 2018, me United në vendin e gjashtë të tabelës së Premier League, 19 pikë prapa liderëve Liverpool dhe 11 pikë jashtë vendeve të Ligës së Kampionëve, Mourinho u shkarkua pas 144 ndeshjeve në krye. Të nesërmen, ish-sulmuesi i United, Ole Gunnar Solskjær, u emërua trajner i përkohshëm deri në fund të sezonit.[70] Më 28 mars 2019, pas fitores në 14 nga 19 ndeshjet e para në krye, Solskjær u emërua trajner i përhershëm me një kontratë trevjeçare.[71]

Më 18 prill 2021, Manchester United njoftoi se po bashkohej me 11 klube evropiane të tjera si anëtarë themelues të European Super League, një garë e propozuar 20-ekipore e cila synonte të rivalizonte Ligën e Kampionëve të UEFA-s.[72] Njoftimi nxiti një reagim të madh nga tifozët, klubet e tjera, partnerët e medias, sponsorët, lojtarët dhe Qeveria e Mbretërisë së Bashkuar, duke detyruar klubin të tërhiqej vetëm dy ditë më vonë.[73][74][75][76][77] Dështimi i projektit çoi në dorëheqjen e nënkryetarit ekzekutiv Ed Woodward, ndërsa protestat e mëvonshme ndaj Woodward dhe familjes Glazer çuan në një pushtim të fushës para një ndeshjeje ligës kundër Liverpool më 2 maj 2021, që shënoi shtyrjen e parë të një ndeshjeje Premier League për shkak të protestave të tifozëve në historinë e garës.[78][79]

Në fushë, United barazoi rekordin e tyre për fitoren më të madhe në historinë e Premier League me një fitore 9–0 ndaj Southampton më 2 shkurt 2021,[80] por përfunduan sezonin me humbje pas penalltive në finalen e UEFA Europa League ndaj Villarreal, duke shkuar katër sezone radhazi pa trofe.[81] Më 20 nëntor 2021, Solskjær la postin e trajnerit.[82] Ish-mesfushori Michael Carrick mori drejtimin për tre ndeshjet e ardhshme, para se të emërohej Ralf Rangnick trajner i përkohshëm deri në fund të sezonit.[83]

Më 21 prill 2022, Erik ten Hag u emërua trajner nga fundi i sezonit 2021–22, duke nënshkruar një kontratë deri në qershor 2025 me opsion për të zgjatur për një vit të mëtejshëm.[84] Nën Ten Hag, Manchester United fitoi 2022–23 EFL Cup, duke mundur Newcastle United në finale për të ndalur periudhën më të gjatë pa trofe që nga një periudhë gjashtëvjeçare midis 1977 dhe 1983.[85][86] Më 5 mars 2023, klubi pësoi humbjen më të rëndë të përbashkët, duke humbur 7–0 ndaj rivalëve Liverpool në Anfield.[87] Në fund të sezonit pasues, klubi përfundoi i teti në Premier League, renditja më e ulët që nga sezoni 1989–90, por fitoi ndaj rivalëve të qytetit Manchester City 2–1 në finalen e FA Cup për të fituar titullin e 13-të të FA Cup.[88] Më 28 tetor 2024, Manchester United shkarkoi Erik ten Hag, me klubin në vendin e 14-të në Premier League dhe me vetëm katër fitore gjatë gjithë sezonit.[89] Më 1 nëntor 2024, Manchester United njoftoi se do të emëronte trajnerin e Sporting CP Ruben Amorim si trajner kryesor nga 11 nëntori 2024.[90] Ata përfunduan sezonin në vendin e 15-të në Premier League, kampionati i tyre më i dobët që nga rënia nga liga në sezonin 1973–74. Klubi arriti në finalen e UEFA Europa League, por humbi 1–0 ndaj Tottenham Hotspur.[91][92]

Përditësuar më 2 shtator 2025[93]
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
1 Turqia Pt Altay Bayındır
2 Portugalia Mb Diogo Dalot
3 Maroku Mb Noussair Mazraoui
4 Holanda Mb Matthijs de Ligt
5 Anglia Mb Harry Maguire
6 Argjentina Mb Lisandro Martínez
7 Anglia Mf Mason Mount
8 Portugalia Mf Bruno Fernandes (captain)
10 Brazili Sm Matheus Cunha
11 Holanda Sm Joshua Zirkzee
12 Holanda Mb Tyrell Malacia
13 Danimarka Mb Patrick Dorgu
15 Franca Mb Leny Yoro
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
16 Bregu i Fildishtë Sm Amad Diallo
18 Brazili Mf Casemiro
19 Kameruni Sm Bryan Mbeumo
22 Anglia Pt Tom Heaton
23 Anglia Mb Luke Shaw
25 Uruguaji Mf Manuel Ugarte
26 Anglia Mb Ayden Heaven
30 Sllovenia Sm Benjamin Šeško
31 Belgjika Pt Senne Lammens
32 Danimarka Sm Chido Obi
33 Anglia Mb Tyler Fredricson
35 Paraguaji Mb Diego León
37 Anglia Mf Kobbie Mainoo
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
9 Danimarka Sm Rasmus Højlund (tek Napoli deri më 30 qershor 2026)
24 Kameruni Pt André Onana (tek Trabzonspor deri më 30 qershor 2026)
36 Anglia Sm Ethan Wheatley (tek Northampton Town deri më 30 qershor 2026)
41 Anglia Mb Harry Amass (tek Sheffield Wednesday deri më 30 qershor 2026)
Nr. Kombësia Poz. Lojtari
43 Anglia Mf Toby Collyer (tek West Bromwich Albion deri më 30 qershor 2026)
44 Anglia Mf Dan Gore (tek Rotherham United deri më 30 qershor 2026)
Anglia Sm Marcus Rashford (tek Barcelona deri më 30 qershor 2026)
Anglia Sm Jadon Sancho (tek Aston Villa deri më 30 qershor 2026)
Artikulli kryesor: Old Trafford
Old Trafford

Stadiumi Old Trafford i njohur gjithashtu edhe si Teatri i Ëndrrave, epitet ky i dhënë nga Sir Bobby Charlton, ndodhet në Trafford, Great Manchester dhe ka qenë stadiumi i Manchester United që nga viti 1910, me përjashtim të një periudhe pas Luftës së Dytë Botërore për shkak të bombardimit të vitit 1941. Gjatë asaj periudhe deri në vitin 1949, United ndau të njejtin stadion, Main Road, me rivalët e qytetit Manchester City. Stadiumi ka 75.957 vende dhe një shikueshmëri mesatare për ndeshje përmbi 75.000 tifozë.

  • Divizioni i Parë (Division One) (deri më 1992) dhe Premier Liga (Premier League): 19 herë

, 1910–11, 1951–52, 1955–56, 1956–57, 1964–65, 1966–67, 1992–93, 1993–94, 1995–96, 1996–97, 1998–99, 1999–2000, 2000–01, 2002–03, 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2010–11, 2012-2013.

  • Divizioni i Dytë (Division Two): 2 herë
    • 1935–36, 1974–75
  • Kupa e Anglisë (FA Cup): 11 herë
    • 1908–09, 1947–48, 1962–63, 1976–77, 1982–83, 1984–85, 1989–90, 1993–94, 1995–96, 1998–99, 2003–04
  • Kupa e Ligës (Football League Cup): 4 herë
    • 1991–92, 2005–06, 2008–09, 2009–10
  • Superkupa e Anglisë (FA Community Shield/FA Charity Shield): 18 herë (14 vetanak, 4 të ndara)
    • 1908, 1911, 1952, 1956, 1957, 1965*, 1967*, 1977*, 1983, 1990*, 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010 (* të ndara)
  • Liga e Kampionëve (European Cup/UEFA Champions League): 3 herë
    • 1967–68, 1998–99, 2007–08
  • Kupa e Fituesve të Kupave (UEFA Cup Winners' Cup): 1 herë
    • 1990–91
  • Superkupa e UEFA-së (UEFA Super Cup): 1 herë
    • 1991
  • Kupa Interkontinentale (Intercontinental Cup): 1 herë
    • 1999
  • Kupa e Botës për Klube (FIFA Club World Cup): 1 herë
    • 2008

Lojtarët me më së shumti paraqitje

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Vetëm paraqitjet në gara kompetitive. Paraqitjet si zëvendësues (në kllapa) janë të përfshira në total.

Emri Vitet Liga Kupa e Anglisë Kupa e Ligës Europë Të Tjera Totali
1Uellsi Ryan Giggs1991–present613 (90)068 0(10)037 0(6)140 (20)018 0(3)876 (129)
2Anglia Bobby Charlton1956–1973606 0(2)078 0(0)024 0(0)045 0(0)05 0(0)758 0(2)
3Anglia Bill Foulkes1952–1970566 0(3)061 0(0)03 0(0)052 0(0)06 0(0)688 0(3)
4Anglia Paul Scholes1994–2011466 (84)044 (14)021 0(7)130 (18)015 0(1)676 (124)
5Anglia Gary Neville1992–2011400 (21)047 0(3)025 0(2)117 0(8)013 0(2)602 0(36)
6Anglia Alex Stepney1966–1978433 0(0)044 0(0)035 0(0)023 0(0)04 0(0)539 0(0)
7Republika e Irlandës Tony Dunne1960–1973414 0(0)055 0(1)021 0(0)040 0(0)05 0(0)535 0(1)
8Republika e Irlandës Denis Irwin1990–2002368 (12)043 0(1)031 0(3)075 0(2)012 0(0)529 0(18)
9Anglia Joe Spence1919–1933481 0(0)029 0(0)00 0(0)00 0(0)00 0(0)510 0(0)
10Skocia Arthur Albiston1974–1988379 (15)036 0(0)040 0(2)027 0(1)03 0(0)485 0(18)

Lojtarët me më së shumti gola

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Vetëm golat në ndeshje kompetitive. Paraqitjet (në kllapa).

Emri Vitet Liga Kupa e Anglisë Kupa e Ligës Europë Të tjera Totali
1Anglia Bobby Charlton1956–1973199 (606)019 0(78)07 0(24)022 0(45)02 0(5)249 (758)
2Skocia Denis Law1962–1973171 (309)034 0(46)03 0(11)028 0(33)01 0(5)237 (404)
3Anglia Jack Rowley1937–1955182 (380)026 0(42)00 0(0)00 0(0)03 0(2)211 (424)
4=Anglia Dennis Viollet1952–1962159 (259)05 0(18)01 0(2)013 0(12)01 0(2)179 (293)
4=Irlanda Veriore George Best1963–1974137 (361)021 0(46)09 0(25)011 0(34)01 0(4)179 (470)
6Anglia Joe Spence1919–1933158 (481)010 0(29)00 0(0)00 0(0)00 0(0)168 (510)
7Uellsi Mark Hughes1983–1986
1988–1995		120 (345)017 0(46)016 0(38)09 0(33)01 0(5)163 (467)
8Uellsi Ryan Giggs1991–present110 (613)011 0(68)09 0(37)028 (140)01 0(18)159 (876)
9=Holanda Ruud van Nistelrooy2001–2006095 (150)014 0(14)02 0(6)038 0(47)01 0(2)150 (219)
9=Anglia Paul Scholes1994–2011102 (466)013 0(44)09 0(21)026 (130)00 0(15)150 (676)
  1. ↑ Phil McNulty (21 shtator 2012). "Liverpool v Manchester United: The bitter rivalry" (në anglisht). BBC Sports. Arkivuar nga origjinali më 31 maj 2022. Marrë më 14 qershor 2018.
  2. ↑ "The 49 trophies of Sir Alex Ferguson – the most successful managerial career Britain has ever known" (në anglisht). Londër: The Independent. 8 maj 2013. Arkivuar nga origjinali më 5 qershor 2022. Marrë më 30 tetor 2015.
  3. ↑ "BBC ON THIS DAY – 14 – 1969: Matt Busby retires from Man United" (në anglisht). BBC Sports. Arkivuar nga origjinali më 17 janar 2008. Marrë më 10 tetor 2015.
  4. ↑ Bill Wilson (23 janar 2018). "Manchester United remain football's top revenue-generator" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 5 mars 2018. Marrë më 14 prill 2018.
  5. ↑ "The Business Of Soccer". Forbes. Arkivuar nga origjinali më 20 gusht 2020. Marrë më 16 gusht 2019. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  6. 1 2 3 Barnes et al. (2001), f. 8.
  7. ↑ James (2008), f. 66.
  8. ↑ Tyrrell & Meek (1996), f. 99.
  9. ↑ Barnes et al. (2001), f. 9.
  10. ↑ James (2008), f. 92.
  11. ↑ Barnes et al. (2001), f. 118.
  12. ↑ James, Gary (2008). Manchester – A Football History, f. 380–385 & 396–401.
  13. ↑ Barnes et al. (2001), f. 11.
  14. 1 2 Barnes et al. (2001), f. 12.
  15. ↑ Barnes et al. (2001), f. 13.
  16. ↑ Barnes et al. (2001), f. 10.
  17. ↑ Murphy (2006), f. 71.
  18. ↑ Brian Glanville (27 prill 2005). "The great Chelsea surrender" (në anglisht). Londër: The Times. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2011. Marrë më 24 qershor 2010.
  19. ↑ Barnes et al. (2001), f. 14–15.
  20. ↑ "1958: United players killed in air disaster" (në anglisht). BBC Sport. 6 shkurt 1958. Arkivuar nga origjinali më 17 shtator 2010. Marrë më 24 qershor 2010.
  21. ↑ Barnes et al. (2001), f. 16–17.
  22. ↑ White, Jim (2008), f. 136.
  23. ↑ Barnes et al. (2001), f. 17.
  24. ↑ Bill Hern; David Gleave (2020). Football's Black Pioneers (në anglisht). Leicester: Conker Editions. fq. 168–169. ISBN 978-1-9999008-5-4.
  25. 1 2 Barnes et al. (2001), f. 18–19.
  26. ↑ Rob Moore; Karel Stokkermans (11 dhjetor 2009). "European Footballer of the Year ("Ballon d'Or")" (në anglisht). RSSSF. Arkivuar nga origjinali më 17 dhjetor 2008. Marrë më 24 qershor 2010.
  27. 1 2 Barnes et al. (2001), f. 19.
  28. ↑ Barnes et al. (2001), f. 110.
  29. ↑ Murphy (2006), f. 134.
  30. ↑ "1977: Manchester United sack manager" (në anglisht). BBC Sport. 4 korrik 1977. Arkivuar nga origjinali më 28 gusht 2011. Marrë më 2 prill 2010.
  31. ↑ Barnes et al. (2001), f. 20.
  32. 1 2 3 Barnes et al. (2001), f. 20–1.
  33. ↑ Barnes et al. (2001), f. 21.
  34. ↑ Barnes et al. (2001), f. 148.
  35. ↑ Barnes et al. (2001), f. 148–149.
  36. ↑ "Arise Sir Alex?" (në anglisht). BBC Sport. 27 maj 1999. Arkivuar nga origjinali më 26 mars 2012. Marrë më 2 prill 2010.
  37. ↑ Chris Bevan (4 nëntor 2006). "How Robins saved Ferguson's job" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 11 nëntor 2011. Marrë më 2 prill 2010.
  38. ↑ Craig Bloomfield (4 maj 2017). "Clubs ranked by the number of times they have claimed trophy doubles" (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 23 shkurt 2019. Marrë më 23 shkurt 2019.
  39. ↑ "Golden years: The tale of Manchester United's 20 titles" (në anglisht). BBC Sport. 22 prill 2013. Arkivuar nga origjinali më 29 tetor 2018. Marrë më 23 shkurt 2019.
  40. ↑ "United crowned kings of Europe" (në anglisht). BBC Sport. 26 maj 1999. Arkivuar nga origjinali më 1 shtator 2011. Marrë më 22 qershor 2010.
  41. ↑ Nick Hoult (28 gusht 2007). "Ole Gunnar Solskjaer leaves golden memories" (në anglisht). Londër: The Daily Telegraph. Arkivuar nga origjinali më 10 janar 2022. Marrë më 23 korrik 2011.
  42. ↑ "Knights Bachelor" (në anglisht). BBC Sport. 12 qershor 1999. Arkivuar nga origjinali më 13 mars 2016. Marrë më 19 janar 2022.
  43. ↑ Loris Magnani; Karel Stokkermans (30 prill 2005). "Intercontinental Club Cup" (në anglisht). RSSSF. Arkivuar nga origjinali më 12 gusht 2022. Marrë më 24 qershor 2010.
  44. ↑ "Ryan Giggs wins 2009 BBC Sports Personality award". BBC Sport (në anglisht). 13 dhjetor 2009. Arkivuar nga origjinali më 12 janar 2016. Marrë më 11 qershor 2010.
  45. ↑ "Viduka hands title to Man Utd" (në anglisht). BBC Sport. 4 maj 2003. Arkivuar nga origjinali më 16 maj 2006. Marrë më 14 gusht 2014.
  46. ↑ "Man Utd win FA Cup" (në anglisht). BBC Sport. 22 maj 2004. Arkivuar nga origjinali më 25 shkurt 2009. Marrë më 9 korrik 2010.
  47. ↑ "Manchester United's Champions League exits, 1993–2011" (në anglisht). The Guardian. 8 dhjetor 2011. Arkivuar nga origjinali më 14 gusht 2014. Marrë më 14 gusht 2014.
  48. ↑ Peter Shuttleworth (21 maj 2008). "Spot-on Giggs overtakes Charlton" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 21 tetor 2013. Marrë më 9 korrik 2010.
  49. ↑ Phil McNulty (1 mars 2009). "Man Utd 0–0 Tottenham (aet)" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 2 mars 2009. Marrë më 1 mars 2009.
  50. ↑ Phil McNulty (16 maj 2009). "Man Utd 0–0 Arsenal" (në anglisht). BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 19 maj 2009. Marrë më 16 maj 2009.
  51. ↑ Mark Ogden (12 qershor 2009). "Cristiano Ronaldo transfer: World-record deal shows football is booming, says Sepp Blatter" (në anglisht). Londër: The Daily Telegraph. Arkivuar nga origjinali më 10 janar 2022. Marrë më 9 janar 2011.
  52. ↑ "Rooney the hero as United overcome Villa" (në anglisht). ESPN FC. 28 shkurt 2010. Arkivuar nga origjinali më 3 mars 2010. Marrë më 2 prill 2010.
  53. ↑ Simon Stone (14 maj 2011). "Manchester United clinch record 19th English title" (në anglisht). Londër: The Independent. Arkivuar nga origjinali më 11 dhjetor 2012. Marrë më 14 maj 2011.
  54. ↑ "How Manchester United won the 2012–13 Barclays Premier League" (në anglisht). Premier League. 22 prill 2013. Arkivuar nga origjinali më 25 prill 2013. Marrë më 22 prill 2013.
  55. ↑ "Sir Alex Ferguson to retire as Manchester United manager". BBC Sport. 8 maj 2013. Arkivuar nga origjinali më 1 janar 2016. Marrë më 8 maj 2013. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  56. ↑ "Sir Alex Ferguson to retire this summer, Manchester United confirm". Sky Sports. 8 maj 2013. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2013. Marrë më 8 maj 2013. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  57. ↑ "Sir Alex Ferguson is the greatest manager ever – and only Mourinho can catch him". Goal.com. Arkivuar nga origjinali më 29 nëntor 2021. Marrë më 3 mars 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  58. ↑ Rubio, Alberto; Clancy, Conor (23 maj 2019). "Guardiola on his way to becoming the most successful coach of all time". Marca. Arkivuar nga origjinali më 24 qershor 2019. Marrë më 3 mars 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  59. ↑ "David Moyes: Manchester United appoint Everton boss". BBC Sport. 9 maj 2013. Arkivuar nga origjinali më 10 maj 2013. Marrë më 9 maj 2013. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  60. ↑ "Manchester United confirm appointment of David Moyes on a six-year contract". Sky Sports. 9 maj 2013. Arkivuar nga origjinali më 7 qershor 2013. Marrë më 9 maj 2013. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  61. ↑ Jackson, Jamie (9 maj 2013). "David Moyes quits as Everton manager to take over at Manchester United". The Guardian. Arkivuar nga origjinali më 4 nëntor 2013. Marrë më 9 maj 2013. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  62. ↑ "David Moyes sacked by Manchester United after just 10 months in charge". The Guardian. 22 prill 2014. Arkivuar nga origjinali më 20 dhjetor 2018. Marrë më 22 prill 2014. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  63. ↑ Hassan, Nabil (11 maj 2014). "Southampton 1–1 Man Utd". Arkivuar nga origjinali më 19 maj 2014. Marrë më 29 maj 2014. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  64. ↑ "Manchester United: Louis van Gaal confirmed as new manager". BBC Sport. 19 maj 2014. Arkivuar nga origjinali më 20 maj 2014. Marrë më 29 maj 2014. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  65. ↑ Jackson, Jamie (28 maj 2014). "Manchester United owner Malcolm Glazer dies aged 86". The Guardian. Arkivuar nga origjinali më 28 maj 2014. Marrë më 28 maj 2014. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  66. ↑ "José Mourinho has signed pre-contract agreement with Manchester United – report". The Guardian. 20 mars 2016. Arkivuar nga origjinali më 8 nëntor 2020. Marrë më 4 prill 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  67. ↑ Stone, Simon; Roan, Dan (23 maj 2016). "Manchester United: Louis van Gaal sacked as manager". BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 26 mars 2021. Marrë më 23 maj 2016. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  68. ↑ "Jose Mourinho: Man Utd confirm former Chelsea boss as new manager". BBC Sport. 27 maj 2016. Arkivuar nga origjinali më 1 prill 2018. Marrë më 27 maj 2016. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  69. ↑ Shemilt, Stephan (21 janar 2017). "Stoke City 1-1 Manchester United". BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 31 janar 2022. Marrë më 19 janar 2022. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  70. ↑ "Ole Gunnar Solskjaer: Man Utd caretaker boss will 'get players enjoying football' again". BBC Sport. 20 dhjetor 2018. Arkivuar nga origjinali më 21 dhjetor 2018. Marrë më 21 dhjetor 2018. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  71. ↑ "Ole Gunnar Solskjaer appointed Manchester United permanent manager". Sky Sports. Arkivuar nga origjinali më 31 janar 2021. Marrë më 28 mars 2019. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  72. ↑ "Leading football clubs announce new Super League competition". Manchester United. 18 prill 2021. Arkivuar nga origjinali më 19 prill 2021. Marrë më 19 janar 2022. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  73. ↑ Rosetta, Vince (20 prill 2021). "Manchester United figures react to Super League news". The Busby Babe. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2021. Marrë më 29 qershor 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  74. ↑ Luckhurst, Samuel (21 prill 2021). "Brands halted sponsorship talks with Premier League clubs over Super League". Manchester Evening News. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2021. Marrë më 29 qershor 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  75. ↑ "European Super League offends principles of competition – Boris Johnson". BBC Sport. 20 prill 2021. Arkivuar nga origjinali më 1 shtator 2021. Marrë më 1 shtator 2021. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  76. ↑ "Keir Starmer urges government to block English clubs' involvement in European Super League". The Independent. 20 prill 2021. Arkivuar nga origjinali më 20 prill 2021. Marrë më 29 qershor 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  77. ↑ "Manchester United to withdraw from European Super League". Manchester United. 20 prill 2021. Arkivuar nga origjinali më 23 prill 2021. Marrë më 19 janar 2022. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  78. ↑ "Woodward resigns as Man United vice-chairman". ESPN.com. 20 prill 2021. Arkivuar nga origjinali më 29 qershor 2021. Marrë më 29 qershor 2021. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  79. ↑ "Man Utd v Liverpool off after protest". BBC Sport. 2 maj 2021. Arkivuar nga origjinali më 30 nëntor 2021. Marrë më 19 janar 2022. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  80. ↑ "Man Utd beat nine-man Southampton 9-0". BBC Sport. 2 shkurt 2021. Arkivuar nga origjinali më 15 gusht 2021. Marrë më 19 janar 2022. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  81. ↑ Duncker, Charlotte (27 maj 2021). "Solskjaer shown up as familiar failings extend Man Utd's trophy drought". goal.com. Arkivuar nga origjinali më 28 qershor 2021. Marrë më 19 janar 2022. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  82. ↑ "Club statement on Ole Gunnar Solskjær". Manchester United. 21 nëntor 2021. Arkivuar nga origjinali më 15 qershor 2022. Marrë më 21 nëntor 2021. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  83. ↑ "Manchester United appoint Ralf Rangnick as interim manager". BBC Sport. 29 nëntor 2021. Arkivuar nga origjinali më 6 janar 2022. Marrë më 19 janar 2022. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  84. ↑ "Manchester United appoints Erik ten Hag as manager". Manchester United. 21 prill 2022. Arkivuar nga origjinali më 31 maj 2022. Marrë më 21 prill 2022. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  85. ↑ McNulty, Phil (26 shkurt 2023). "Manchester United 2–0 Newcastle United: Erik ten Hag's side win Carabao Cup for first trophy since 2017". BBC Sport. Arkivuar nga origjinali më 25 shkurt 2023. Marrë më 27 shkurt 2023. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  86. ↑ Samson, Dan (16 mars 2022). "Manchester United suffer worst trophy drought in 40 years after Champions League exit". Sky Sports. Marrë më 19 gusht 2024. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  87. ↑ "Liverpool 7–0 Manchester United: Reds thrash old rivals in Anfield rout". BBC Sport. 4 mars 2023. Arkivuar nga origjinali më 21 mars 2023. Marrë më 25 mars 2023. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  88. ↑ Millar, Colin (25 maj 2024). "Newcastle miss out on Europe, Chelsea in Conference League after Man Utd win FA Cup". The Athletic. Arkivuar nga origjinali më 26 maj 2024. Marrë më 25 maj 2024. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)
  89. ↑ "Man Utd sack manager Ten Hag". BBC Sport. 28 tetor 2024. Marrë më 28 tetor 2024. {{cite news}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja)
  90. ↑ "Man Utd appoint Ruben Amorim as new head coach". Manchester United. 1 nëntor 2024. Marrë më 1 nëntor 2024. {{cite web}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)Mirëmbajtja CS1: Datë e përkthyer automatikisht (lidhja)
  91. ↑ Richards, Alex (2025-05-25). "Man Utd finish 15th as season ends with two exits confirmed & major controversy". Daily Mirror (në anglisht). Marrë më 2025-05-26.
  92. ↑ "UEFA Europa League - Scores & Fixtures - Football". BBC Sport (në anglishte britanike). Marrë më 2025-05-23.
  93. ↑ "Man Utd First Team Squad & Player Profiles". ManUtd.com (në anglisht). Manchester United. Marrë më 2 shtator 2025.
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Manchester_United_F.C.&oldid=2868760"