Inxhiniera elektrike

Inxhinieria elektrike është një disiplinë inxhinierike që merret me studimin, projektimin dhe aplikimin e pajisjeve dhe sistemeve të cilat përdorin energji elektrike, elektronikë dhe elektromagnetizëm. Ajo u shfaq si një profesion i identifikueshëm në gjysmën e dytë të shekullit të 19-të pas komercializimit të telegrafit elektrik, telefonit si dhe prodhimit, shpërndarjes dhe përdorimit të energjisë elektrike.

Inxhinieria elektrike tani është e ndarë në një gamë të gjerë fushash të ndryshme, duke përfshirë inxhinierinë kompjuterike, inxhinierinë e sistemeve, inxhinierinë energjetike, telekomunikacionin, inxhinierinë e radio-frekuencave, përpunimin e sinjalit, instrumentimi, qelizat fotovoltaike, elektronikën, optikën dhe fotonikën. Shumë nga këto disiplina bashkëveprojnë me degë të tjera inxhinierike, duke krijuar një numër të madh specializimesh duke përfshirë inxhinierinë harduerike, elektronikën energjetike, fusha dhe valë magnetike, inxhinierinë e mikrovalëve, nanoteknologjinë, elektrokiminë, energjitë e rinovueshme, mekatronikën/kontrollin dhe shkencën e materialeve elektrike.

Inxhinierët elektrikë zakonisht mbajnë diplomë në inxhinieri elektrike ose inxhinieri elektronike. Inxhinierët praktikantë mund të kenë certifikim profesional dhe të jenë anëtarë të një organizmi profesional ose të një organizate standarde ndërkombëtare. Këto përfshijnë Komisionin Ndërkombëtar Elektroteknik (IEC), Institutin e Inxhinierëve Elektrikë dhe Elektronikë (IEEE) dhe Institutin e Inxhinierisë dhe Teknologjisë (IET) (ish IEE).

Inxhinierët elektrikë punojnë në një gamë shumë të gjerë industrish dhe aftësitë e kërkuara janë gjithashtu të ndryshueshme. Këto variojnë nga teoria e qarkut deri te aftësitë e menaxhimit, më saktësisht të një menaxheri projekti. Mjetet dhe pajisjet që mund t'i nevojiten një inxhinieri janë të ndryshueshme, duke filluar nga një voltmetër i thjeshtë deri te programet e sofistikuara të projektimit dhe prodhimit.