Republika Çeke

Republika Çeke Česká republika
Flamuri Stema
Parimi:  Pravda vítězí "E vërteta mbizotëron"
Himni:  Kde domov můj "Aty ku është shtëpia ime"
Location of the Republika Çeke (dark green) – in Evropë (green & dark gray) – in Bashkimin Evropian (green)  –  [Legend]
Kryeqyteti dhe qyteti më i madh	Praga 50°05′N 14°28′E
Gjuha zyrtare	Çekisht
Grupet etnike (2021)	Stampa:Vunblist
Besimi (2021)	56.9% pa fe 11.7% Krishterimi 9,3% Katolicizmi 2,4% krishterë të tjerë 1.2% të tjerë 30.1% unanswered
Nofka	Çekët
Qeveria
Lloji i qeverisjes	Republika parlamentare unitare
• Presidenti	Petr Pavel
• Kryeministri	Petr Fiala
Kuvendi	Parlamenti
• Dhoma e sipërme	Senati
• Dhoma e ulët	Dhoma e Deputetëve
Themelimi
• Dukati i Bohemisë	rr. 870
• Mbretëria e Bohemisë	1198
• Çekosllovakia	28 tetor 1918
• Republika Çeke	1 janar 1993
Sipërfaqja
• Gjithsej	78,871 km2 (30,452 sq mi) (115-të)
• Ujë (%)	2.16 (2022)
Popullsia
• Përllogaritje 2023	10,900,555 (85-të)
• 2021 census	10,524,167
• Dendësia	133/km2 (344.5/sq mi) (91-të)
Ekonomia
PBB (PFB)	Përllogaritje 2024
• Gjithsej	$551.958 billion (46-të)
• Për kokë banori	$50,474 (38-të)
PBB (zyrtare)	Përllogaritje 2024
• Gjithsej	$325.880 billion (47-të)
• Për kokë banori	$29,800 (38th)
Monedha	Koruna çeke (CZK)
Të dhëna të tjera
Gini (2023)	24.4 i ulët
IZHNJ (2022)	0.895 shumë i lartë · 32nd
Zona kohore	UTC+1 (CET)
• Verës	UTC+2 (CEST)
Formati i datës	d. m. yyyy
Ana e drejtimit të makinës	right
Prefiksi telefonik	+420
Kodi ISO 3166	CZ
Kodi i internetit TLD	.cz

Çekia (çekisht: Česko), zyrtarisht Republika Çeke (çekisht: Česká republika), është një vend pa dalje në det në Evropën Qendrore që kufizohet nga Gjermania në perëndim, Austria në jug, Sllovakia në lindje dhe Polonia në verilindje. Kryeqyteti dhe qyteti më i madh është Praga. Republika Çeke përfshin territoret historike të Bohemisë, Moravisë dhe Silezisë Çeke.

Shteti çek u formua në fund të shekullit të 9-të, si Dukata e Bohemisë nën Perandorisë së Madhe Moraviane. Pas rënies së Perandorisë në vitin 907, qendra e pushtetit u transferua nga Moravia në Bohemi nën Přemyslidët. Në vitin 1004, Dukata u njoh zyrtarisht si pjesë e Perandorisë së Shenjtë Romake, duke u bërë Mbretëria e Bohemisë në vitin 1212, dhe duke arritur shtrirjen e saj më të madhe territoriale në shekullin e 14-të. Mbreti i Bohemisë sundonte jo vetëm Boheminë, por edhe zona të tjera, të cilat së bashku formonin të ashtuquajturën Kurorë të Bohemisë, dhe ai kishte një votë në zgjedhjen e Perandorit të Shenjtë Romak. Në luftërat Hussite të shekullit të 15-të zhvilluara nga Reformimi Bohemian, mbretëria u përball me embargo ekonomike dhe mundi pesë kryqëzata të shpallura nga udhëheqësit e Kishës Katolike Romake dhe të organizuara kryesisht nga perandori dhe prijësit e Perandorisë së Shenjtë Romake.

Pas Betejës së Mohács në vitin 1526, e gjithë Kurora i Bohemisë u integrua gradualisht në Monarkinë Hapsburge së bashku me Arkdukatën e Austrisë dhe Mbretërinë e Hungarisë. Revolta Bohemiane Protestante (e viteve 1618–1620) kundër Hapsburgëve katolikë, çoi në Luftën Tridhjetëvjeçare, pas së cilës monarkia konsolidoi sundimin e saj, riimponoi katolicizmin, dhe miratoi një politikë të gjermanizimit gradual. Me shpërbërjen e Perandorisë së Shenjtë Romake në 1806, Mbretëria Bohemiane u bë pjesë e Perandorisë Austriake dhe gjuha çeke provoi ringjalljen e saj si pasojë e nacionalizmit përhapur romantik. Në shekullin e 19-të, tokat çeke u bënë fuqia industriale e monarkisë dhe më pas ishin bërthama e Republikës së Çekosllovakisë, e cila u formua në vitin 1918, pas rënies së Perandorisë Austro-Hungareze, pas Luftës së Parë Botërore.

Çekosllovakia u pushtua nga Gjermania në Luftën e Dytë Botërore, dhe u çlirua në vitin 1945 nga forcat sovjetike dhe amerikane. Shumica e banorëve gjermano-folës u dëbuan pas luftës dhe në këtë mënyrë vendi humbi pakicën e tij të madhe dhe karakterin e tij dygjuhësh. Partia Komuniste e Çekosllovakisë fitoi zgjedhjet e vitit 1946. Pas grushtit të shtetit, të vitit 1948 Çekosllovakia u bë një shtet komunist një-partiak nën ndikimin sovjetik. Në vitin 1968, rritja e pakënaqësisë ndaj regjimit arriti kulmin në një lëvizje reformiste të njohur si Pranvera e Pragës, e cila përfundoi në një pushtimin e udhëhequr nga sovjetikët. Çekosllovakia mbeti e pushtuar deri në Revolucionin e Kadifenjtë të vitit 1989, kur regjimi komunist u rrëzua dhe një republikë parlamentare shumëpartiake u formua. Më 1 janar 1993, Çekosllovakia u shpërbë në mënyrë paqësore, që çoi krijimin e dy shteteve të pavarura të Republikës Çeke dhe Sllovakisë.

Republika Çeke është një vend i zhvilluar me një ekonomi të avancuar, me të ardhura të larta dhe standard të lartë jetese. Republika Çeke gjithashtu renditet si vendi i 10-të më paqësor. Ajo është anëtare e Kombeve të Bashkuara, Bashkimit Europian, NATO, OECD, OSBE dhe Këshillit të Europës.

Historia

Artikulli kryesor: Historia e Çekisë

Historia e hershme

Viset e Çekisë, në bazë të të dhënave arkeologjike çeke, kanë qenë të banuara që nga parahistoria. Që në nga Shekulli III, fise kelte kanë migruar në këtë pjesë. Ndër fiset e para kanë qenë Boi (fis keltë) dhe më vonë fisi gjermanë i markomanëve dhe fisi Quadi. Mbreti i tyre Marobodouus është sunduesi i parë i dokumentuar i Bohemisë. Gjatë kohës së dyndjeve të mëdha fiset gjermane, nga pjesa qendrore e Evropës u larguan drejt perëndimit dhe jugut, po ashtu edhe nga viset e Çekisë.

Zgjerimi i keltëve në Europë në 270 Para Krishtit.

Popuj sllavë nga rajoni i Detit të Zi-Karpate u vendosën në zonë (një lëvizje që u stimulua edhe nga masakrimi i njerëzve nga Siberia dhe Europa Lindore: Hunët, avarët, bullgarët dhe hungarezët). Në shekullin e gjashtë ata u vendosën në perëndim në Bohemi, Moravi dhe disa prej tyre në Austrinë dhe Gjermaninë e sotme. Gjatë shekullit të 7-të, tregtari frank Samo, që mbështeti sllavët në luftën kundër avarëve, u bë sunduesi i shtetit të parë sllav të njohur në Europën Qendrore, Perandoria e Samos. Principata moraviane, Moravia e Madhe lindi në shekullin e 8-të dhe arriti kulmin e vet në shekullin e 9-të, kur ndali ndikimin e frankëve dhe fitoi mbrojtjen e Papës.

Bohemia

Přemysl Ottokar II, Mbret i Bohemisë (1253–1278) and Dukë i Austrisë (1251–1278)

Dukata e Bohemisë u shfaq në fund të shekullit të 9-të, kur u unifikua nga dinastia Přemyslid. Në shekullin e 10-të, Boleslaus I, Duka i Bohemisë pushtoi Moravinë, Silezinë dhe u zgjerua më larg në lindje. Mbretëria e Bohemisë ishte, si e vetmja mbretëri në Perandorinë e Shenjtë Romake, një fuqi të ndjeshme rajonale gjatë Mesjetës. Ajo ishte pjesë e Perandorisë së Shenjtë Romake nga 1002 deri në 1806, me përjashtim të viteve 1440–1526. Në 1212, Mbreti Premysl Ottokar I (që e mbante titullin "mbret" nga viti 1198) fitoi Demin e Artë të Sicilisë (a dekret formal) nga perandori, që i konfirmoi Ottokar dhe pasardhësve të tij statusin mbretëror. Dukata e Bohemisë u ngrit në Mbretëri. Dekreti deklaroi se Mbreti i Bohemisë do të përjashtohej nga të gjitha detyrimet e ardhshme ndaj Perandorisë së Shenjtë Romake, përveç pjesëmarrjes në këshillat perandorake. Emigrantë gjermanë u vendosën në periferitë bohemiane në shekullin e 13-të. Gjermanët populluan qytete dhe rrethe minerare dhe, në disa raste, formuan koloni gjermane në brendësi të Bohemisë. Në vitin 1235, mongolët nisën pushtimin e Europës. Pas betejës së Legnicës në Poloni, mongolët kryen sulmet e tyre në Moravi, por u mundën në qytetin e fortifikuar të Olomouc-ut. Mongolët më pas pushtuan dhe mundën Hungarinë.

Mbreti Premysl Otakar II fitoi nofkën Mbretii i Hekurt dhe i Artë për shkak të fuqisë së tij ushtarake dhe pasurisë së tij. Ai pushtoi Austrinë, Styrinë, Karinthian dhe Karniolën, duke e zgjeruar në territorin bohem në Detin Adriatik. Ai u vra në betejën për Marchfeld-in në vitin 1278 në një luftë me rivalin e tij, Mbretin Rudolph I të Gjermanisë. Djali i Ottokar, Wenceslaus II, mori kurorën polake në 1300 për veten e tij dhe kurorën hungareze për djalin e tij. Ai ndërtoi një perandori të madhe që shtrihej nga lumi Danub në Detin Baltik. Në 1306, mbreti i fundit i dinastisë Přemyslid u vra në rrethana misterioze në Olomouc, ndërsa ai pushonte. Pas një seri luftërash dinastike, Dhoma e Luksemburgut fitoi fronin bohem.

Shekulli i 14-të, në veçanti, me ardhjen e mbretit bohem Karli IV (1316–1378), i cili në 1346 u bë mbreti i romakëve dhe në 1354, Mbreti i Italisë dhe Perandor i Shenjtë Romak, konsiderohet Epoka e artë e historisë së Çekisë. Me rëndësi të veçantë ka qenë themelimi i Universitetit Charles në Pragë në 1348, Ura Charles, Sheshi Charles. Pjesa më e madhe e Kështjellës së Pragës dhe katedralja e Shën Vitus në stilin gotik janë kryer gjatë mbretërimit të tij. Ai bashkoi Brandenburgun (deri në 1415), Lusatinë (deri 1635), dhe Silezinë (deri në 1742), nën kurorën çeke. Epidemia Vdekja e Zezë, që u përhap në Europë nga viti 1347 deri në vitin 1352, shkatërroi Mbretërinë e Bohemisë në 1380, duke vrarë rreth 10% të popullsisë.

Në fund të shekullit të 14-të ka filloi procesi i të ashtuquajturit Reformimit bohem (çek). Reformatori fetar dhe social Jan Hus formoi një lëvizje për reformë që më vonë mori emrin e tij. Edhe pse Hus u quajt një heretik dhe u dogj në Konstancë në vitin 1415, pasuesit e tij u shkëputën nga Kisha Katolike dhe në luftërat Hussite (1419–1434) mundën pesë kryqëzata të organizuara kundër tyre nga ana e Perandorit të Shenjtë Romak Sigismund. Petr Chelčický vazhdoi me lëvizjen Hussite Reformimit. Gjatë dy shekujve të ardhshëm, 90% e banorëve u bënë përkrahës të lëvizjes Hussite. Mendimet e Husit ishin një ndikim i madh në zhvillimin Lutheranist të mëvonshëme. Vetë Luteri tha se "ne jemi të gjithë Hussites, pa duke qenë të vetëdijshëm për këtë", dhe e konsideronte veten si pasardhës të drejtpërdrejtë të Husit.

Pas vitit 1526 Bohemia erdhi gjithmonë e më shumë nën kontrollin e Hapsburgëve, pasi Hapsburgët u bënë fillimisht sunduesit e zgjedhur dhe më pas në 1627 sunduesit e trashëguar të Bohemisë. Hapsburgët austriake të shekullit të 16, themeluesit e Monarkisë europiane qendrore Hapsburge, u varrosën në Pragë. Ndërmjet viteve 1583–1611 Praga ishte selia zyrtare e Perandorit të Shenjtë Romak, Rudolf II dhe oborrit të tij.

Tokat e Kurorës Bohemiane brenda Perandorisë së Shenjtë Romake (1618).

"Hedhjet nga dritarja të Pragës" dhe revolta e mëvonshme kundër Hapsburgëve në vitin 1618 shënoi fillimin e Luftës Tridhjetëvjeçare, e cila shpejt u përhap në të gjithë Evropën Qendrore. Në vitin 1620, rebelimi në Bohemi u shtyp në Betejën e Malit të Bardhë, dhe lidhjet mes Bohemisë dhe tokave të trashëguara nga Hapsburgët në Austri u forcuan. Udhëheqësit e Revoltës boheme u ekzekutuan në 1621. Fisnikëria dhe protestantët e klasës së mesme u detyruan ose të ktheheshin në katolikë ose të largoheshin nga vendi.

Periudha në vijim, nga 1620 deri në fund të shekullit të 18-të, është quajtur shpesh në gjuhën e folur e "Periudha e Errët". Popullsia e tokave çeke ra me një të tretën gjatë dëbimit të protestantëve çekë, si dhe për shkak të luftës, sëmundjeve dhe urisë. Hapsburgët ndaluan të gjitha shërbimet e tjera të krishtera përveç katolicizmit. Lulëzimi i kulturës baroke tregon paqartësinë e kësaj periudhe historike. Turqit osmanë dhe tatarët pushtuan Moravinë në vitin 1663. Në 1679–1680 tokat Çeke u përballën me një murtaje shkatërruese dhe një kryengritje e bujqërve argatë.

Sundimi i Maria Terezës së Austrisë dhe djalit të saj Joseph II, Perandor i Shenjtë Romak dhe bashkë-regjent nga 1765, u karakterizua nga absolutizmi iluminist. Në 1740, shumica e Silezisë (me përjashtim të zonës jugore) u mor nga mbreti Frederick II i Prusisë në Luftërat Sileziane. Në 1757 prusianët sulmuan Boheminë dhe pas Betejës së Pragës (1757) pushtuan qytetin. Më shumë se një e katërta e Pragës u shkatërrua dhe Katedralja e Shën Vitusit gjithashtu pësoi dëme të rënda. Megjithatë, menjëherë pas kësaj, në Betejën e Kolínit, Frederick u mund dhe la Pragën dhe u tërhoq nga Bohemia. Në vitet 1770 dhe 1771 Uria e Madhe vrau rreth një të dhjetën e popullsisë çeke, ose 250.000 banorë, dhe radikalizoi fshatin duke çuar në kryengritjet fshatare. Argatëria u hoq (në dy faza) midis viteve 1781 dhe 1848.

Fundi i Perandorisë së Shenjtë Romake në 1806 çoi në degradimin e statusit politik të Mbretërisë së Bohemisë. Bohemia humbi pozitën e saj të një elektorati të Perandorisë së Shenjtë Romake, si dhe përfaqësimin e vet politik në Asamblenë Perandorake. Tokat boheme u bënë pjesë e Perandorisë Austriake dhe më vonë e Austro-Hungarisë. Gjatë shekullit të 18-të dhe 19-të Rigjallërimi Kombëtar Çek filloi rritjen e tij, me qëllim për të ringjallur gjuhën, kulturën dhe identitetin kombëtar çek.

Monumenti i Fantisek Pallackit, një anëtar i shquar i Rigjallërimit Kombëtar.

Revolucioni i vitit 1848 në Pragë, që luftoi për reformat liberale dhe autonominë e Kurorës bohemiane brenda Perandorisë Austriake, u shtyp. Në 1866 Austria u mund nga Prusia në Luftën Austro-Prusiane. Perandorisë Austriake i nevojitesh të ripërcaktonte veten për të ruajtur unitetin përballë nacionalizmit. Në fillim u duk se disa lëshime do të bëheshin edhe në Bohemi, por në fund perandori Franc Jozef I kreu një kompromis vetëm me Hungarinë. Kompromisi austro-hungarez i 1867 dhe moskurorëzimi i Franz Jozefit si Mbret i Bohemisë çoi në një zhgënjim të madh të politikanëve çekë. Tokat e Kurorës Bohemiane u bënë pjesë e të ashtuquajturit Cisleithania (zyrtarisht "Mbretëritë dhe Tokat e përfaqësuara në Këshillin Perandorak"). Zgjedhjet e para sipas votimit të përgjithshëm të meshkujve u mbajtën në vitin 1907. Mbreti i fundit i Bohemisë ishte Karli Bekuar i Austrisë i cili sundoi në vitet 1916–1918.

Çekosllovakia

Rreth 1.4 milionë ushtarë çekë luftuan në Luftën e Parë Botërore, nga të cilët rreth 150.000 u vranë. Edhe pse shumica e ushtarëve çekë luftoi për Perandorinë Austro-Hungareze, më shumë se 90.000 vullnetarë çekë formuan Legjionet Çekosllovake në Francë, Itali dhe Rusi, ku ata luftuan kundër Fuqive Qendrore dhe më vonë kundër trupave bolshevike. Në vitin 1918, gjatë rënies së Perandorisë së Hapsburgëve, në fund të Luftës së Parë Botërore, u krijua republika e pavarur e Çekosllovakisë, që iu bashkua fuqive aleate fituese. Shteti i ri që udhëhiqej nga Tomáš Garrigue Masaryk, përfshiu Kurorën Bohemiane (Bohemia, Moravia dhe Silezia) dhe pjesë të Mbretërisë së Hungarisë (Sllovakia dhe Ruthenia Karpate) me pakica të rëndësishme gjermane, hungareze polake dhe ruthenisht folëse. Çekosllovakia nënshkroi një traktat të aleancës me Rumaninë dhe Jugosllavinë (e ashtuquajtura Antanta e Vogël) dhe sidomos me Francën.

Në vitin 1929 në krahasim me vitin 1913, produkti i brendshëm bruto u rrit me 52% dhe prodhimi industrial me 41%. Në vitin 1938 Çekosllovakia mbante vendin e 10-të në prodhimin industrial në botë.

Çekosllovakia midis viteve 1928–1938

Megjithëse Republika e Parë Çekosllovake ishte një shtet unitar, ajo siguronte në atë kohë të drejta të gjera për pakicat e saj dhe ishte e demokracia e vetme në këtë pjesë të Europës në periudhën midis dy luftërave. Efektet e Depresionit të Madh, duke përfshirë papunësinë e lartë dhe propaganda masive nga Gjermania naziste, rezultoi megjithatë, në pakënaqësinë dhe mbështetjen e fortë ndër gjermanët etnikë për një ndarje nga Çekosllovakia.

Adolf Hitleri shfrytëzoi këtë mundësi dhe, duke përdorur Partinë Gjermane të Sudeteve të Konrad Henleinit, një parti separatiste, fitoi Sudetenland kryesisht gjermanishtfolëse (dhe fortifikimet kufitare prej betoni të saj) përmes Marrëveshjes së Mynihut 1938 (nënshkruar nga Gjermania Naziste, Franca, Britania, dhe Italia). Çekosllovakia nuk ishte e ftuar në konferencë, dhe çekët dhe sllovakët e quajnë Marrëveshjen e Munich Tradhëtia e Mynihut, sepse Franca (e cila kishte një aleancë me Çekosllovakinë) dhe Britania hoqën dorë nga mbrojtja e Çekosllovakisë në vend që të përballeshin me Hitlerin.

Pavarësisht mobilizimit të ushtrisë së fortë prej 1.2 milion trupash Çekosllovake dhe aleancës ushtarake franko-çeke, Polonia aneksoi zonën Zaolzie rreth Český Těšín; Hungaria fitoi pjesë të Sllovakisë dhe Ruthenisë Karpate si rezultat i traktatit të Çmimit të Parë Vjenës në nëntor 1938. Pjesa e mbetur e Sllovakisë dhe Ruthenia Nënkarpate fituan autonomi më të madhe, me shtetin riemëruar në "Çeko-Sllovaki". Pasi Gjermania naziste kërcënoi për të aneksuar pjesë të Sllovakisë, duke lejuar rajonet e mbetura të jenë të ndara nga Hungaria dhe Polonia, Sllovakia zgjodhi për të ruajtur integritetin e saj kombëtar dhe territorial, duke u shkëputur nga Çeko-Sllovakia në mars 1939, dhe pozicionuar veten, siç kërkohej nga Gjermania, me koalicionin e Hitlerit.

Pjesa e mbetur e territorit çek u pushtua nga Gjermania, e cila e transformoi atë në të ashtuquajturin Protektorat të Bohemisë dhe Moravisë. Protektorati u shpall pjesë e Rajhut të Tretë, dhe presidenti dhe kryeministri ishin në vartësi të Protektorit të Gjermanisë naziste. Ruthenia Nënkarpate shpalli pavarësinë si Republika e Karpato-Ukrainës më 15 mars të vitit 1939, por u pushtua nga Hungaria në të njëjtën ditë dhe u aneksua formalisht të nesërmen. Rreth 345.000 qytetarë çekosllovakë, duke përfshirë 277.000 hebrenj, u vranë apo u ekzekutuan, ndërsa qindra mijëra të tjerë u dërguan në burgje dhe kampe përqendrimi nazist ose u përdoren për punë të detyruar. Deri në dy të tretat e qytetarëve ishin në grupet e synuara nga nazistët për dëbim ose vdekje. Një kamp përqendrimi u krijua në territorin e Çekisë në Terezin, në veri të Pragës.

Kshte një rezistencë çeke ndaj pushtimit nazist, si në brenda dhe jashtë vendit, veçanërisht me vrasjen e liderit nazist gjerman Reinhard Heydrich nga ushtarët çekosllovakë Jozef Gabčík dhe Jan Kubis në një periferi të Pragës më 27 maj 1942. Më 9 qershor 1942 Hitleri urdhëroi hakmarrje të përgjakshme kundër çekëve si një përgjigje ndaj rezistencës anti-naziste çeke. Qeveria e Çekosllovakisë në azil dhe ushtria e saj luftuan kundër gjermanëve dhe u pranuan nga aleatët. Pushtimi gjerman përfundoi më 9 maj 1945 me ardhjen e Bashkimit Sovjetik dhe ushtrive amerikane dhe kryengritjes Pragës. Rreth 140.000 ushtarë sovjetikë u vranë në çlirimin Çekosllovakinë nga sundimi gjerman.

Në vitet 1945–1946, pothuajse e gjithë pakica gjermanisht-folëse në Çekosllovaki, rreth 3 milion njerëz, u dëbuan në Gjermani dhe Austri. Gjatë kësaj kohe, mijëra gjermanë u mbajtën në burgjet dhe kampet e burgimit ose u përdorën për punë të detyruar. Në verën e vitit 1945, ka pasur disa masakra. Gjermanët që nuk u dëbuan ishin disa 250.000 që kishin qenë aktivë në rezistencën kundër gjermanëve nazistë, ose që u konsideruan si ekonomikisht të rëndësishëm, edhe pse shumë prej tyre emigruan më vonë. Pas një referendumi sovjetik të organizuar, Ruthenia Nënkarpate nuk iu kthye Çekosllovakisë, por u bë pjesë e Republikës Socialiste Sovjetike të Ukrainës, si Provinca e Zakarpatias në vitin 1946.

Çekosllovakia u përpoq të luajë rolin e një "ure" ndërmjet Perëndimit dhe Lindjes. Megjithatë, Partia Komuniste e Çekosllovakisë e rriti me shpejtësi popullaritetin, nga zhgënjimi i përgjithshëm me Perëndimin, për shkak të Marrëveshjes së Mynihut të paraluftës, dhe një qëndrim të favorshëm popullor ndaj Bashkimit Sovjetik, për shkak të rolit sovjetik në çlirimin Çekosllovakinë nga Gjermania. Në zgjedhjet e vitit 1946, komunistët fituan 38% të votave dhe u bënë partia më e madhe në parlamentin Çekosllovak. Ata formuan një qeveri koalicioni me partitë e tjera të Frontit Kombëtar dhe lëvizën shpejt për të konsoliduar pushtetin. Një ndryshim i rëndësishëm erdhi në vitin 1948 me një grusht shteti nga ana e Partisë Komuniste. Milicitë komuniste të Popullit siguruan kontrollin e vendeve kyçe në Pragë, dhe u formua një qeveri e një partie të vetme.

Për 41 vitet e ardhshme, Çekosllovakia ishte një shtet komunist në kuadër të Bllokut Lindor. Kjo periudhë karakterizohet mbetja prapa nga Perëndimi në pothuajse çdo aspekt të zhvillimit social dhe ekonomik. Niveli i Prodhimit të Brendshëm Bruto për frymë i vendit ra nga niveli i njëjtë me atë të Austrisë fqinje më poshtë se sa ai i Greqisë apo Portugalisë në vitin 1980. Qeveria komuniste shtetëzoi plotësisht mjetet e prodhimit dhe të krijoi një ekonomi të komanduar nga lart. Ekonomia u rrit me shpejtësi gjatë viteve 1950, por u ngadalësua në 1960 dhe 1970 dhe ndenji në vend në vitet 1980. Klima politike ishte shumë represive gjatë viteve 1950, duke përfshirë edhe procese të montuara gjyqësore dhe qindra e mijëra të burgosurve politikë të shumta, por u bënë më të hapur dhe tolerant në fund të viteve 1960, duke kulminuar nën udhëheqjen e Aleksandër Dubçekut në Pranverën e Pragës të vitit 1968, i cili u përpoq të krijonte "socializmin me një fytyrë njerëzore", dhe ndoshta edhe të fuste pluralizmin politik. Kjo u ndalua me dhunë nga pushtimi nga të gjitha vendet anëtare të Paktit të Varshavës, me përjashtim të Rumanisë dhe Shqipërisë më 21 gusht 1968.

Pushtimi u pasua nga një program i ashpër i "normalizimit" në fund të viteve 1960 dhe 1970. Deri në vitin 1989, organizimi politik mbështetej në censurën e opozitës. Disidentët botuan Charter 77 në vitin 1977, dhe protestat e para të një valë të re protestash u shfaqën në vitin 1988. Midis 1948 dhe 1989 rreth 250.000 çekë dhe sllovakë u burgosën për arsye politike, dhe mbi 400.000 emigruan.

Revolucioni i kadifenjtë dhe Pavarësia

Në nëntor të vitit 1989, Çekosllovakia u kthye në një demokraci liberale përmes "Revolucionit paqësore të kadifenjtë". Megjithatë, aspiratat kombëtare sllovake u forcuan dhe, më 1 janar të vitit 1993, vendi u nda në mënyrë paqësore në dy shtete të pavarur Republika Çeke dhe Sllovakia. Të dy vendet kryen reforma ekonomike dhe privatizime, me qëllim të krijimit të një ekonomie tregu. Ky proces ishte kryesisht i suksesshëm; në vitin 2006, Republika Çeke u njohur nga Banka Botërore si një "vend i zhvilluar", dhe në vitin 2009 Indeksi i Zhvillimit Njerëzor e rendit atë si një komb të "Zhvillimit Shumë të Lartë Njerëzor".

Nga viti 1991, Republika Çeke, fillimisht si pjesë e Çekosllovakisë dhe që nga viti 1993 në të drejtën e vet, ka qenë anëtar i Grupit të Vishegradit dhe nga 1995, OECD. Republika Çeke u anëtarësua në NATO më 12 mars 1999 dhe në Bashkimin Europian më 1 maj 2004. Më 21 dhjetor 2007, Republika Çeke u bashkua me zonën Shengen.

Qeverisja dhe politika

Artikulli kryesor: Sistemi shtetëror në Republikës Çeke

Presidenti
Petr Pavel

Kryeministri
Petr Fiala

Republika Çeke është një demokraci përfaqësuese, parlamentare, pluraliste, shumë-partiake, me Kryeministrin si kreu i qeverisë. Parlamenti (Parlament České republiky) është dydhomësh, me Dhomën e Deputetëve (Çekisht: Poslanecká sněmovna, 200 anëtarë) dhe Senati (Çekisht: Senát, 81 anëtarë).

Presidenti zgjidhej nga një sesion i përbashkët i parlamentit për një mandat pesëvjeçar, me jo më shumë se dy mandate të njëpasnjëshme. Ky sistem ishte praktikuar midis viteve 1993–2012. Që nga viti 2013, zgjedhjet presidenciale janë të drejtpërdrejta. Presidenti është kreu formal i shtetit me kompetenca të kufizuara dhe specifike, ku më të rëndësishmet janë kthimi i projektligjeve në parlament, propozimi i gjyqtarëve të gjykatës kushtetuese për miratim në Senat dhe shpërndarja e parlamentit në disa rrethana të veçanta dhe të pazakonta. Ai gjithashtu emëron kryeministrin, si dhe anëtarët e tjerë të kabinetit me propozim të kryeministrit. Nga viti 2013 e në vazhdim, presidenti zgjidhet nga populli, jo nga parlamenti. Miloš Zeman ishte presidenti i parë çek i zgjedhur drejtpërdrejt.

Kryeministri është kreu i qeverisë dhe ushtron kompetenca të konsiderueshme, duke përfshirë të drejtën për të vendosur objektivat për politikat e jashtme dhe të brendshme, të mobilizojë shumicën parlamentare dhe zgjedhë ministrat e qeverisë.

Anëtarët e Dhomës së Deputetëve zgjidhen për një mandat katërvjeçar me përfaqësim proporcional, me një prag zgjedhor prej 5%. Ka 14 rrethe votimi, të njëjta me rajonet administrative të vendit. Dhoma e Deputetëve, pasardhësja e Këshillit Kombëtar Çek, ka kompetencat dhe përgjegjësitë e parlamentit federal që nuk egziston të ish-Çekosllovakisë.

Anëtarët e Senatit zgjidhen në zona elektorale një vendëshe me dy-raunde votimi për një mandat gjashtë vjeçar, me një të tretën të zgjedhur çdo vit çift në vjeshtë. Zgjedhjet e para u bënë në vitin 1996, për terma të ndryshme. Senati është i papëlqyeshëm në publik dhe vuan nga pjesëmarrja e ulët në zgjedhje, në përgjithësi afërsisht 30% në raundin e parë dhe 20% në të dytin.

Sistemi i drejtësisë

Republika Çeke ka një sistem të ligjit civil të bazuar në ligjin gjermanik. Gjyqësori çek ka tre gjykata kryesore, Gjykata Kushtetuese e cila mbron njerëzit kundër shkeljeve të kushtetutës nga legjislativi apo nga qeveria, e përbërë nga 15 gjyqtarë kushtetues, Gjykata e Lartë e Republikës së Çekisë është gjykata e apelit më e lartë për të pothuajse të gjitha rastet ligjore të dëgjuara në Republikën Çeke e përbërë nga 67 gjyqtarë dhe Gjykata e Lartë Administrative, e cila vendos për çështjet e drejtësinë procedurale dhe administrative. Ajo gjithashtu ka juridiksion mbi shumë çështje politike, të tilla si formimi dhe mbyllja e partive politike, kufijtë juridiksionale midis entiteteve qeveritare, si dhe pranueshmërinë e personave që qëndrojnë për poste publike. Këto forma të gjykatës quhen triumvirat.

Marrëdhëniet e jashtme

Republika Çeke është renditur si një nga vendet më të sigurta ose më paqësore për dekadat e fundit. Është anëtare e Kombeve të Bashkuara, Bashkimit Evropian, NATO-s, OECD-së, Këshillit të Evropës dhe është vëzhguese e Organizatës së Shteteve Amerikane. Ambasadat e shumicës së vendeve me marrëdhënie diplomatike me Republikën Çeke ndodhen në Pragë, ndërsa konsullatat në të gjithë vendin.

Pasaporta çeke është e kufizuar me viza. Sipas Indeksit të Kufizimeve të Vizave të Henley & Partners 2018, qytetarët çek kanë qasje pa viza në 173 vende. Organizata Botërore e Turizmit e rendit pasaportën çeke në vendin e 24-të. Programi për heqjen e vizave të SHBA-së zbatohet për shtetasit çekë.

Ushtria

Artikulli kryesor: Ushtria e Republikës Çeke

Ushtarët çekë në Kosovë

Forcat e armatosura çeke përbëhen nga Forcat Tokësore Çeke, Forcat Ajrore Çeke dhe njësi të specializuara mbështetëse. Forcat e armatosura drejtohen nga Ministria e Mbrojtjes. Presidenti i Republikës Çeke është komandanti i përgjithshëm i Forcave të Armatosura. Në vitin 2004 ushtria u shndërrua në një organizatë plotësisht profesionale dhe shërbimi i detyrueshëm ushtarak u hoq. Vendi është anëtar i NATO-s që nga 12 marsi 1999. Shpenzimet e mbrojtjes janë afërsisht 1.28% e PBB-së (2021). Forcat e armatosura janë të ngarkuara për mbrojtjen e Republikës Çeke dhe aleatët e saj, promovimin e interesave globale të sigurisë dhe kontributin në NATO.

Aktualisht, si anëtare e NATO-s, ushtria çeke po merr pjesë në operacionet Resolute Support dhe KFOR-it dhe ka ushtarë në Afganistan, Mali, Bosnjë dhe Hercegovinë, Kosovë, Egjipt, Izrael dhe Somali. Forcat Ajrore Çeke shërbyen gjithashtu në shtetet baltike dhe në Islandë. Pajisjet kryesore të ushtrisë çeke përfshijnë luftëtarë me shumë role JAS 39 Gripen, aeroplanë luftarakë Aero L-159 Alca, helikopterë sulmues Mi-35, automjete të blinduara (Pandur II, OT-64, OT-90, BVP-2) dhe tanket (T-72 dhe T-72M4CZ).

Njësitë administrative

Republika Çeke ndahet në trembëdhjetë rajone (çekisht: kraje, njëjës – kraj) dhe kryeqyteti i Pragës. Çdo rajon ka asamblenë e vet rajonale të zgjedhur dhe një guvernator rajonal. Në Pragë, kompetencat e asamblesë dhe presidenciale ekzekutohen nga këshilli i qytetit dhe kryetari i bashkisë.

Shtatëdhjetë e gjashtë distrikte më të vjetra (okresy, njëjës – okres) duke përfshirë tre "qytetet statutore" (pa Pragën, e cila kishte status të veçantë) humbën pjesën më të madhe të rëndësisë së tyre në 1999 në një reformë administrative; ato mbeten si ndarje territoriale dhe seli të degëve të ndryshme të administratës shtetërore.

Njësitë administrative më të vogla janë obce (bashkitë). Që nga viti 2021, Republika Çeke është e ndarë në 6,254 komuna. Qytetet dhe qytezat janë gjithashtu komuna. Kryeqyteti i Pragës është një rajon dhe komunë në të njëjtën kohë.

Harta e Republikës Çeke me rajone

Harta e Rep. Çeke me rajonet tradicionalë dhe rajonet e sotëm administrativë

Shkronja e Targës	Emri i Rajonit çekisht	Emri i Rajonit shqip	Qendra
A	Praha	Praga	-
S	Středočeský kraj	Rajoni Bohemian Qendror	Pragë
C	Jihočeský kraj	Rajoni Bohemian Jugor	České Budějovice
P	Plzeňský kraj	Rajoni Pilzen	Plzeň
K	Karlovarský kraj	Rajoni Karlovi Vari	Karlovi Vari
U	Ústecký kraj	Rajoni Usti mbi Labem	Usti mbi Labem
L	Liberecký kraj	Rajoni Liberec	Liberec
H	Královéhradecký kraj	Rajoni Hradec Kralove	Hradec Králové
E	Pardubický kraj	Rajoni Pardubice	Pardubice
M	Olomoucký kraj	Rajoni Olomouc	Olomouc
T	Moravskoslezský kraj	Rajoni Moravian-Silezian	Ostrava
B	Jihomoravský kraj	Rajoni Moravian Jugor	Bërno
Z	Zlínský kraj	Rajoni Zlin	Zlin
J	Vysočina	Rajoni Vysocina	Jihlava

Gjeografia

Artikulli kryesor: Gjeografia e Çekisë

Republika Çeke shtrihet kryesisht midis gjerësive gjeografike Veriore 48° dhe 51° (një zonë të vogël ndodhet në veri të 51°), dhe gjatësive gjeografike Lindore 12° dhe 19°. Relievi çek është jashtëzakonisht i larmishme. Bohemia, në perëndim, përbëhet nga një pellg i drenazhuar nga Elba (çekisht: Labe) dhe lumenjtë e Vltavës, e rrethuar nga malet e ulëta kryesisht, të tilla si vargmali Krkonoše i Sudetëve. Pika më e lartë në vend, Sněžka në 1,602 m, ndodhet këtu. Moravia, pjesa lindore e vendit, është gjithashtu mjaft kodrinore. Ajo drenazhohet kryesisht nga lumi Morava, por ajo gjithashtu përmban burimin e lumit Oder (çekisht: Odra).

Parku Kombëtar Podyjí

Lumenjtë që dalin nga Republika Çeke derdhen në tre dete të ndryshme: në Detin e Veriut, Detin Balltik dhe Detin e Zi. Republika Çeke gjithashtu ka nëpërdorim Moldauhafen, një sipërfaqe 30.000m² në mes të portit të Hamburgut, që iu dha Çekosllovakisë me nenin 363 të Traktatit të Versajës, për të lejuar shtetin kontinental në një vend ku mallrat që transportohen nëpërmjet lumit të mund të transferohen në anijet detare. Territori do ti kthehet Gjermanisë në vitin 2028.

Në Republikën Çeke ka katër parqe kombëtare: Parku Kombëtar Krkonoše, Parku Kombëtar Šumava, Parku Kombëtar Podyjí, Zvicra Boheme.

Tre Tokat historike të Republikës Çeke (ish vendet kryesore të tokave të Kurorës Boheme) korrespondojnë pothuajse saktësisht me pellgjet e lumenjve të Elba dhe pellgun Vltava për Boheminë, ai i Moravës për Moravinë, dhe pellgu i lumit Oder për Silezinë Çeke (në aspektin e territorit çek).

Klima

Republika Çeke ka një klimë të butë kontinentale, me verë të ngrohtë dhe dimër të ftohtë, me re dhe me dëborë. Ndryshimi i temperaturës midis verës dhe dimrit është relativisht i lartë, për shkak të pozitës gjeografike pa dalje në det.

Në Republikën Çeke, temperaturat ndryshojnë shumë, në varësi të lartësisë. Në përgjithësi, në lartësi më të mëdha, temperaturat janë më të ulëta dhe reshjet më të shumta. Zona me më shumë rreshje në Republikën Çeke ndodhet rreth Bili Potokut në malet Jizera dhe rajoni më i thatë është Qarku Louny në veriperëndim të Pragës. Një faktor tjetër i rëndësishëm është shpërndarja e maleve; prandaj, klima është mjaft e ndryshme.

Në majën më të lartë Sněžka (1602 m), temperatura mesatare është -0.4 °C, ndërsa në ultësirat e Rajonit Moravian Jugor, temperatura mesatare është 10 °C. Kryeqyteti i vendit, Praga, ka një temperaturë mesatare të ngjashme, edhe pse kjo është e ndikuar nga faktorë urbanë.

Muaji më i ftohtë është zakonisht janari ndjekur nga shkurti dhe dhjetori. Gjatë këtyre muajve, zakonisht ka borë në male dhe nganjëherë në qytetet e mëdha dhe në ultësira. Gjatë muajit mars, prill dhe maj, temperatura zakonisht rritet me shpejtësi, veçanërisht gjatë muajit prill, kur temperatura dhe moti tenton të ndryshojnë shumë gjatë ditës. Pranvera karakterizohet edhe nga nivele të larta të ujit në lumenj, për shkak të shkrirjes së borës duke shkaktuar përmbytje të rastit.

Kodrinat e Králický Sněžník

Muaji më i ngrohtë i vitit është korriku, i ndjekur nga gushti dhe qershori. Mesatarisht, temperaturat verore janë rreth 20 °C – 30 °C më të larta se gjatë dimrit. Vera karakterizohet edhe nga shiu dhe stuhitë. Krkonoše Parku Kombëtar

Vjeshta në përgjithësi fillon në shtator, i cili është ende relativisht i ngrohtë dhe i thatë. Gjatë muajit tetor, temperaturat zakonisht bien nën 15 °C ose 10 °C dhe pemët gjetherënëse fillojnë të rrëzojnë gjethet e tyre. Në fund të nëntorit, temperaturat zakonisht shkojnë rreth pikës së ngrirjes.

Temperatura më e ulët e matur ndonjëherë ishte në Litvínovice afërt Ceske Budejovice në vitin 1929, -42.2 °C dhe më e larta e matur, ishte 40.4 °C në Dobřichovice në vitin 2012.

Shumica e shirave bie gjatë verës. Reshjet sporadike janë relativisht konstante gjatë gjithë vitit (në Pragë, numri mesatar i ditëve në muaj që kanë të paktën 0.1 mm shi varion nga 12 në shtatori dhe tetor në 16 në nëntor), por reshje e rënda të përqendruara (ditë me më shumë se 10 mm në ditë) janë më të shpeshta në muajt maj-gusht (mesatarisht rreth dy ditë të tilla në muaj).

Ekonomia

Artikulli kryesor: Ekonomia e Çekisë

Republika Çeke ka një ekonomi të zhvilluar, me të ardhura të larta, me një normë të PBB-së për banor që është 87% e mesatares së Bashkimit Evropian. Republika Çeke është shteti më i qëndrueshëm dhe më i begatë i shteteve ish-komuniste. Ajo përjetoi një rritje prej mbi 6% në vit në tri vitet e para shpërthimit të krizës së fundit ekonomike globale. Rritja ka qenë e udhëhequr nga eksportet për në Bashkimin Evropian, sidomos në Gjermani, dhe investimet e huaja, ndërkohë që kërkesa e brendshme është rigjallëruar.

Pjesa më e madhe e ekonomisë është privatizuar, duke përfshirë bankat dhe telekomunikacionin. Një anketë e vitit 2009, në bashkëpunim me Shoqatën Ekonomike Çeke gjeti se shumica e ekonomistëve çekë ishin në favor të liberalizimit të vazhdueshëm në shumicën e sektorëve të ekonomisë.

Vendi ka qenë anëtar i zonës Shengen që nga 1 maj 2004. Kontrolli kufitar është hequr. Kufijtë e saj me të gjithë fqinjët e saj (Gjermania, Austria, Polonia dhe Sllovakia) janë të hapur plotësisht që më 21 dhjetor 2007. Republika Çeke u bë anëtare e Organizatës Botërore të Tregtisë më 1 janar 1995. Në vitin 2012, gati 80% e eksporteve të Çekisë shkoi drejt shteteve të tjera anëtare të Bashkimit Evropian, dhe më shumë se 65% e importeve çekë erdhi nga këto shtete.

Republika Çeke do të bëhet ekonomia e 49-të më e madhe në botë deri në vitin 2050 me një GDP prej 342 miliardë dollarë.

Politika monetare realizohet nga Banka Kombëtare Çeke, pavarësia e së cilës është e garantuar me Kushtetutë. Monedha zyrtare është koruna Çeke. Në nëntor të vitit 2013, Banka Kombëtare Çeke ka filluar të ndërhyjë për të dobësuar kursin e këmbimit të Korunës çeke nëpërmjet një stimuli monetar për të ndaluar monedhën nga forcimi i tepruar dhe për të luftuar kundër deflacionit. Në fund të vitit 2016, BKÇ ka deklaruar se kthimi në politikën monetare konvencionale ishte planifikuar për në mes të vitit 2017. Kur ajo iu bashkua BE-së, Republika Çeke detyruar veten për të miratuar euron, por data e miratimit nuk është përcaktuar.

Programi për Vlerësimin Ndërkombëtar të Studentëve, i koordinuar nga OECD, aktualisht renditet e sistemit Çeke arsim si më e mira e 15 në botë, më të lartë se mesatarja e OECD-së. Republika Çeke është renditur e 24-ta në Indeksin e Lirisë Ekonomike 2015.

Në dhjetor të vitit 2016, rritja e GDP Çeke ka qenë 1.9%, duke i dhënë ekonomisë Çeke rritjen mesatare në Bashkimin Evropian. [99] Shkalla e papunësisë është 3.5%, duke i dhënë Çekia nivelin më të ulët të papunësisë në Bashkimin Europian.

Industria

Në vitin 2018 kompanitë më të mëdha për nga të ardhurat në Republikën Çeke ishin: prodhuesi i automobilave Škoda Auto, kompania e shërbimeve ČEZ Group, konglomerati Agrofert, kompania tregtare e energjisë EPH, kompania e përpunimit të naftës Unipetrol, prodhuesi i elektronikës Foxconn CZ dhe prodhuesi i çelikut Moravia Steel. Kompani të tjera transporti çeke përfshijnë: Škoda Transportation (tramvaje, trolejbusë, metro), Tatra (kamionë të rëndë, prodhuesi i dytë më i vjetër i makinave në botë), Avia (kamionë të mesëm), Karosa dhe SOR Libchavy (autobusë), Aero Vodochody (aeroplanë ushtarakë), Let Kunovice (avion civil), Zetor (traktorë), Jawa Moto (motoçikleta) dhe Čezeta (skuterë elektrikë).

Škoda Transportation është prodhuesi i katërt më i madh i tramvajit në botë; gati një e treta e të gjithë tramvajeve në botë vijnë nga fabrikat çeke. Republika Çeke është gjithashtu prodhuesi më i madh në botë i disqeve vinyl, me GZ Media që prodhon rreth 6 milionë copë çdo vit në Loděnice. Česká zbrojovka është ndër dhjetë prodhuesit më të mëdhenj të armëve të zjarrit në botë dhe pesë që prodhojnë armë automatike.

Në industrinë ushqimore, kompanitë çeke përfshijnë Agrofert, Kofola dhe Hamé.

Energjia

Prodhimi i energjisë elektrike çeke tejkalon konsumin me rreth 10 TWh në vit, teprica që eksportohet. Energjia bërthamore aktualisht siguron rreth 30 për qind të totalit të nevojave për energji, pjesa e saj parashikohet të rritet në 40 për qind. Në vitin 2005, 65.4 për qind e energjisë elektrike prodhohej nga termocentralet me avull dhe me djegie (kryesisht qymyr); 30 për qind nga centralet bërthamore; dhe 4.6 për qind erdhën nga burimet e rinovueshme, përfshirë hidrocentralet. Burimi më i madh i energjisë çeke është Stacioni i Energjisë Bërthamore Temelín, me një tjetër central bërthamor në Dukovany.

Republika Çeke po redukton varësinë e saj nga qymyri i kaftë shumë ndotës dhe me cilësi të ulët si burim energjie. Gazi natyror blihet nga kompanitë norvegjeze dhe si gaz i lëngshëm LNG nga Holanda dhe Belgjika. Në të kaluarën, tre të katërtat e furnizimeve me gaz vinin nga Rusia, por pas shpërthimit të luftës në Ukrainë, qeveria gradualisht i ndaloi këto furnizime. Konsumi i gazit (rreth 100 TWh në 2003–2005) është pothuajse dyfishi i konsumit të energjisë elektrike. Moravia e Jugut ka depozita të vogla nafte dhe gazi.

Transporti

Aeroporti Václav Havel

Trasporti në Republikën Çeke mbështetet në disa varietete duke përfshirë trasportin tokësor, hekurdha, uji dhe ajri.

Republika Çeke ka një nga rrjetet hekurudhore më të dendura në botë. Që nga viti 2020, vendi ka 9,542 kilometra linja. Nga ky numër, 3,236 km janë të elektrizuara, 7,503 km janë binarë me një linjë dhe 2,040 km janë binarë të dyfishtë dhe të shumëfishtë. Gjatësia e binarëve është 15,360 km, nga të cilat 6,917 km janë të elektrizuara.

České dráhy (Hekurudhat Çeke) është operatori kryesor hekurudhor në vend, me rreth 180 milionë pasagjerë të transportuar çdo vit. Shpejtësia maksimale është e kufizuar në 160 km/h.

Aeroporti Václav Havel në Pragë është aeroporti kryesor ndërkombëtar në vend. Në vitin 2019, ai trajtoi 17.8 milionë pasagjerë. Gjithsej, Republika Çeke ka 91 aeroporte, gjashtë prej të cilave ofrojnë shërbime ajrore ndërkombëtare. Aeroportet publike ndërkombëtare janë në Brno, Karlovy Vary, Mnichovo Hradiště, Mošnov (afër Ostravës), Pardubice dhe Pragë. Aeroportet ndërkombëtare jopublike të aftë për të trajtuar avionë janë në Kunovice dhe Vodochody.

Demografia

Artikulli kryesor: Demografia e Çekisë

Kultura

Artikulli kryesor: Kultura e Çekisë

Kultura e Çekisë është shumë e zhvilluar nga ku bujqesia është më e zhvilluar.

Lidhje të jashtme

 Commons: Republika Çeke – Album me fotografi dhe/apo video dhe materiale multimediale

• Faqja zyrtare e Qeverisë (anglisht)
• Faqja zyrtare e Presidentit (anglisht)
• Chamber of Deputies website (anglisht)
• Senate website (anglisht)