Andon Zako Çajupi

	Andon Zako Çajupi
Emri	Andon
Mbiemri	Zako
Lindur më	27 mars 1866
Lindur në	Sheper, Vilajeti i Janinës, Perandoria Osmane
Vdiq më	11 korrik 1930
Kombësia	Shqiptare
Profesioni	Shkrimtar

Andon Zako, i njohur me emrin e tij letrar Çajupi,^[1] (Sheper, 27 mars 1866 - Heliopolis, 11 korrik 1930) ka qenë poet, dramaturg dhe veprimtar i Rilindjes Kombëtare.

Biografi

U lind në Sheper të Zagorisë, i biri i Harito Zakos, një tregtari duhani i cili punonte në Kavallë dhe Egjipt. Andon Zako, i njohur më vonë me emrin letrar Çajupi marrë nga emri i një mali në krahinën e Zagorisë, mori mësimet fillore në shkollën greke në Nivan të Zagorisë.^[2] Më 1882 u vendos në Aleksandri, ku studjoi për pesë vjet ne liceun francez "Sainte Catherine des Lazaristes".^[2] Gjatë qëndrimit të tij në Aleksandri u takua me mjaft avokatë të huaj, që e ndikuan të vazhdonte studimet për jurisprudencë, në Zvicër,^[3] ku Çajupi shkoi më 1887 dhe vazhdoi studimet për pesë vjet në këtë disiplinë. Atje takoi bashkëshorten e tij të ardhshme, Eugjeninë, me të cilën pati një djalë, Stefanin. Vdekja e Eugjenisë në vitin 1892, ishte për të qe humbje tragjike.

Në këtë përkujtim veprimtari i shquar për çështjen kombëtare shqiptare, patrioti lushnjar Qerim Haxhiu mbajti një fjalim mbi jetën dhe veprën e Andon Zako Çajupit.

U kthye në Egjipt ku iu përkushtua lëvizjes kombëtare, duke u bërë një ndër figurat qendrore të kolonisë shqiptare në atë vend.^[4] Në Kajro, ku u vendos për gjithnjë, punoi për një farë kohe si avokat. Karriera juridike mori fund për shkak të një gabimi strategjik që bëri duke mbrojtur një shoqëri franceze kundër interesave të princit të Egjiptit, më pas iu përkushtua letërsisë.^[2] Nga fundi i shek. XIX mori pjesë gjallërisht në lëvizjen patriotike shqiptare dhe mbajti krahun e saj më të përparuar. Në rrethet e gjera atdhetare u bë i njohur me një artikull që shkroi në kuadrin e diskutimit rreth çështjes së alfabetit, ku ishte kundër adoptimit të alfabetit grek në gjuhën shqipe. Më 1909 botoi shkrimin e njohur Klubi i Selanikut, një pamflet dërrmues kundër armiqëve të brendshëm të lëvizjes kombëtare shqiptare. Patriotizmi i flaktë dhe qëndrimi i prerë ndaj pushtuesve të huaj, e nxorën Çajupi në krye të patriotëve që vepronin në Egjipt. Më 1919 u zgjodh kryetar i shoqërisë "Vëllazëria" me qendër në Kajro. Qe frymëzuesi dhe njëri nga hartuesit e memorandumit që shqiptarët e Egjiptit, i dërguan Konferencës së Paqes më 1919, në mbrojtje të tërësisë territoriale të Shqipërisë. Më 1920 themeloi "Shoqërinë e Miqve", e cila në vitin 1928 e ngriti zërin kundër shpalljes së monarkisë nga Ahmet Zogu.

Vepra

Shkrimi i parë që njihet është artikulli "Duke kërkuar një alfabet", botuar në revistën "Shqipëria" në Bukuresht.^[4] Pothuajse në të njëjtën kohë me veprimtarinë atdhetare, Çajupi nisi punën letrare. Më 1902 botoi librin "Baba Tomorri", një nga veprat më të shquara të letërsisë së Rilindjes Kombëtare. Me këtë përmbledhje që dallohet nga fryma luftarake patriotike, demokratike dhe fryma popullore në brendi dhe në formë, Çajupi solli një ndihmesë të çmuar në pasurimin e letërsisë kombëtare. Në pjesën e parë dhe të dytë të librit janë vendosur me radhë vjershat patriotike dhe ato me temë dashurie; vjershat me karakter shoqëror dhe fabulat e shqipëruara janë përfshirë në pjesën e tretë të librit, që përmbyllet me komedinë e njohur "Përrallë nga e kaluara". Vjersha e gjatë "Baba Tomori", me të cilën hapet përmbledhja, është një grishje e zjarrtë drejtuar bashkatdhetarëve që të zgjohen dhe të përpiqen për atdheun e robëruar. Patriotizmi i flaktë shquan edhe një varg krijimesh të tjera poetike, si "Mëmëdheu", "Ç'jemi? ... Ku kemi lerë?", "Vaj" etj, në të cilat vihet re brenga e poetit tek shihte që lëvizja nuk kishte marrë ende vrullin që ai dëshironte. Në një varg poezish kumbon me forcë thirrja për të rrëmbyer armët kundër robërisë shekullore të huaj (Besa-besën, shqiptar, Atdheu dhe dashuria etj.). Dashuria e flaktë për atdheun është shkrirë në poezitë e Çajupi me urrejtjen e papërmbajtur ndaj armiqve të Shqipërisë, të cilët fshikullohen me forcë të veçantë satirike, si në vjershat "Sulltani", "Punërat e Perëndisë", "Greku dhe Shqiptari". Në një sërë vjershash poeti flet për plagët shoqërore të fshatit shqiptar (Fshati im, Kurbeti, Fyelli i bariut etj.,. i këndoi dashurisë si ndjenjë njerëzore e natyrshme. Pikëpamjet demokratike të Çajupi gjetën shprehje në një varg vjershash ku goditet shtypja dhe pabarazia shoqërore, ngrihet lart e me dinjitet jeta e lirë (Misiri, Varfëria dhe liria). Rreth viteve 1903-1905 Çajupi përfundoi poemën "Krejt Hajvan", që mbeti si dorëshkrim. Në këtë vepër që zë një vend të rëndësishëm jo vetëm në krijimtarinë e poetit, por edhe në gjithë letërsinë demokratike, poeti parodizoi Biblën dhe në të njëjtën kohë, nëpërmjet legjendave biblike, trajtoi një varg problemesh të mprehta politike të kohës, goditi moralin hipokrit dhe një varg shfaqjesh negative të shoqërisë me klasa.

Në historinë e letërsisë shqiptare Çajupi zuri vend edhe si dramaturg. Rëndësi të veçantë kanë sidomos komeditë e tij: Përralle nga e kaluara dhe Pas vdekjes (shkruar më 1910, botuar më 1937), me të cilat solli një ndihmesë me vlerë në zhvillimin e këtij lloji në letërsinë tonë. Në komedinë e parë, autori vë në lojë me një humor të lehtë mentalitetin dhe zakonet prapanike të fshatit shqiptar, të cilin e jep me ngjyra të gjalla e plotë imtësi të goditura jetësore dhe etnografike. "Pas vdekjes", është një komedi politike, ku me anë të situatave komike të gjetura bukur, përshkruan me sarkazëm dërrmues portretin e politikanit që bën lojën e Xhonturqve në gjirin e lëvizjes patriotike shqiptare. Penës së Çajupi i përket edhe tragjedia "Burri i dheut", botuar më 1937.

Përkthime

Përktheu dhe botoi në shqip 113 fabula të La Fontenit. Në vitin 1922 botoi një përmbledhje poezish sanskrite, "Lule të Hindit".^[2]

Veprat

Baba Tomorri që ndahet në tri pjesë: dashuria, atdheu dhe përralla të vërteta dhe të rreme' (Kajro, 1902)
Dhjata e vjetër e shfaqur ose Baba Musa lakuriq - satirë
Burri i dheut – tragjedi (1908)
Pas vdekjes – komedi
14 vjec dhëndër – komedi

Literaturë

Martin Mato "Andon Zako Çajupi – Një demokrat dhe patriot i madh (artikull) në gazetën Bashkimi 1993

Referime

^ Robert Elsie (2013). A Biographical Dictionary of Albanian History (në anglisht). London: I.B.Taurus. fq. 69–70. ISBN 978-1-78076-431-3.
^ ^a ^b ^c ^d Robert Elsie (2005). Albanian Literature: A Short History (në anglisht). London: I.B.Taurus. fq. 95-97. ISBN 1-84511-031-5.
^ Skendi, Stavro (1967). The Albanian national awakening (në anglisht). Princeton: Princeton University Press. fq. 140-141. ISBN 9781400847761.
^ ^a ^b Akademia e Shkencave e Shqipërsië (2002). Historia e popullit shqiptar: vëllimi i dytë. Tiranë: Toena. fq. 356–357. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

Andon Zako Çajupi s • d • r


	Tituj veprash letërsi	Baba Tomorri · Burri i dheut · Baba Musa lakuriq · Pas vdekjes · 14 vjeç dhëndër
	Emërnderime	Teatri në Korçë

[1] Robert Elsie (2013). A Biographical Dictionary of Albanian History (në anglisht). London: I.B.Taurus. fq. 69–70. ISBN 978-1-78076-431-3.

[Literature-2] Robert Elsie (2005). Albanian Literature: A Short History (në anglisht). London: I.B.Taurus. fq. 95-97. ISBN 1-84511-031-5.

[Skendi140141-3] Skendi, Stavro (1967). The Albanian national awakening (në anglisht). Princeton: Princeton University Press. fq. 140-141. ISBN 9781400847761.

[Akademia-4] Akademia e Shkencave e Shqipërsië (2002). Historia e popullit shqiptar: vëllimi i dytë. Tiranë: Toena. fq. 356–357. {{cite book}}: Mungon ose është bosh parametri |language= (Ndihmë!)

[1]

[2]

[3]

[4]

v t e Autorë të letërsisë shqipe
Autorë të hershëm	Gjon Buzuku • Pjetër Bogdani • Pjetër Budi • Nicola Chetta • Nezim Frakulla • Hasan Zyko Kamberi • Llukë Matrënga • Sulejman Naibi • Giuseppe Schirò • Jul Variboba • Muçi Zade • Muhamet Çami • Tahir Efendi Boshnjaku
Autorë të vonë	Jeronim de Rada • Zef Serembe • Andon Zako Çajupi • Josif Bageri • Vaso pashë Shkodrani • Aleksandër Stavre Drenova • Gjergj Fishta • Naim Frashëri • Ernest Koliqi • Faik Konica • Sejfulla Malëshova • Esad Mekuli • Branko Merxhani • Ndre Mjeda • Ndoc Nikaj • Fan S. Noli • Lasgush Poradeci • Foqion Postoli • Filip Shiroka • Risto Siliqi • Sterjo Spasse • Haki Stërmilli • Stefan Shundi
Autorë bashkëkohorë	• Millosh Gjergj Nikolla • Dhimitër Pasko • Petro Marko • Musine Kokalari • Jakov Xoxa • Dhimitër Shuteriqi • Dhimitër Xhuvani • Drago Siliqi • Kasëm Trebeshina • Spiro Çomora • Bilal Xhaferri • Bedri Dedja • Dritëro Agolli • Ismail Kadare • Fatos Kongoli • Anton Pashku • Martin Camaj • Arshi Pipa • Teki Dervishi • Mimoza Ahmeti • Ylljet Aliçka • Fatos Arapi • Nokë Sinishtaj • Lindita Arapi • Eqrem Basha • Josip Rela • Sali Bashota • Kin Dushi • Vorea Ujko • Azem Shkreli • Dionis Bubani • Gaqo Bushaka • Majlinda Nana Rama • Musa Ramadani • Romeo Çollaku • Diana Çuli • Ridvan Dibra • Mirko Gashi • Sabri Godo • Odhise Grillo • Faslli Haliti • Sabri Hamiti • Ervin Hatibi • Teodor Keko • Vath Koreshi • Gazmend Krasniqi • Pëllumb Kulla • Teodor Laço • Natasha Lako • Arian Leka • Luljeta Lleshanaku • Moikom Zeqo • Bardhyl Londo • Gjekë Marinaj • Jamarbër Marko • Preç Zogaj • Rudolf Marku • Din Mehmeti • Kim Mehmeti • Ndoc Gjetja • Besnik Mustafaj • Visar Zhiti • Faruk Myrtaj • Ali Podrimja • Frederik Rreshpja • Luan Starova • Primo Shllaku • Xhevahir Spahiu • Thanas Qerama • Parid Teferiçi • Agron Tufa