Jump to content

David de Gea

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga David De Gea)
David de Gea

De Gea, 2017
Të dhënat vetjake
Emri i plotëDavid de Gea Quintana [1]
Datëlindja (1990-11-07) 7 nëntor 1990 (34 vjeç)
VendlindjaMadrid, Spanjë
Gjatësia1.92 m (6 ft 4 in)[2]
PozicioniPortier
Të dhënat e klubit
Klubi aktual
Fiorentina
Numri43
Karriera me të rinjtë
2003–2008Atlético Madrid
Karriera me klube*
VitetKlubiNdeshje(Golat)
2008–2009Atlético Madrid B35(0)
2009–2011Atlético Madrid57(0)
2011–2023Manchester United415(0)
2024–Fiorentina7(0)
Karriera ndërkombëtare
2004Spanja U1512(0)
2007Spanja U1615(0)
2007–2009Spanja U1915(0)
2009Spanja U201(0)
2009–2013Spanja U2127(0)
2012Spanja U235(0)
2014–2020Spanja45(0)
*Ndeshjet dhe golat me klubet llogariten vetëm për ligën vendase – redaktuar më 31 tetor 2024

David de Gea Quintana (lindur në 7 nëntor 1990) është një futbollist profesionist spanjoll i cili luan si portier me klubin italian Fiorentina.

De Gea lindi në Madrid dhe u zhvillua si futbollist në akademinë e Atlético Madridit. Ai bëri debutimin e tij si profesionist në vitin 2009 në moshën 18 vjeç. Pas kësaj, ai e fitoi vendin e titullarit dhe ndihmoi ekipin të fitonte UEFA Ligën e Evropës dhe UEFA Super Kupën. Performancat e tij me ekipin tërhoqën vëmëndjen e klubit anglez Manchester United, që në verën e vitit 2011 e bleu spanjollin për 18.9 milion £, duke u bërë në atë kohë portieri më i kushtueshëm në Britani.

Gjatë kohës së tij te Manchester United, De Gea fitoi një titull të Premier Ligës, një FA Cup, dy Kupa Ligash, tre Community Shield dhe një Ligë Evrope. Ai u emërua Sir Matt Busby Lojtari i Vitit për tre sezone rresht (2013–14, 2014–15 dhe 2015–16), duke u bërë lojtari i parë në histori që e fiton këtë çmim tre herë rresht (katër herë gjithsej). Ai gjithashtu u emërua në PFA Ekipin e Vitit katër herë rresht (pesë herë gjithsej) nga viti 2015 e deri në 2018. Ai gjithashtu u emërua në FIFA FIFPro World11. De Gea u largua nga United në vitin 2023, duke qëndruar pa ekip për një vit para se të kalonte në Itali te Fiorentina.

De Gea u konsiderua për një kohë të gjatë si pasuesi i legjendës Iker Casillas në portën e Spanjës.[3] Ai ishte kapiteni i ekipit nën-21 që fitoi Kampionatin Evropian në vitet 2011 dhe 2013. Ai debutoi me ekipin e parë në vitin 2014 dhe luajti në Kupën e Botës të atij viti. Ai më pas ishte titullar në Euro 2016 dhe Kupën e Botës 2018, duke u krikuar për performancat e tij në këtë të fundit.[4] Ai e humbi vendin e titullarit ndaj Unai Simón në Euro 2020.

Karriera me klube

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Atlético Madrid

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Të rinjtë dhe ekipi B

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

De Gea u bë pjesë e akademisë së Atlético Madridit në moshën 13 vjeç pasi trajneri i tij i atëherëshëm Juan Luis Martín e gënjeu klubin duke i thënë se Rayo Vallecano ishte gati t'a transferonte.[5] Ai u zbulua nga skauti Diego Díaz i cili firmosi me të menjëherë.[5][6] Në vitin 2008, në moshën 17 vjeç, De Gea firmosi kontratën e tij të parë si profesionist me klubin deri në vitin 2011.[7] Ai e shpenzoi sezonin e dytë me ekipin B duke luajtur në Segunda División B. Në verën e vitit 2009, Numancia dhe klubi anglez Queens Park Rangers kërkuan të firmosnin me portierin në formë huazimi. Drejtori sportiv i Atléticos Jesús García Pitarch këmbënguli për një kalim te Numancia, por De Gea refuzoi. Për këtë veprim, ai u ndëshkua duke u detyrar të stërvitej i vetëm.[8] Disa javë më pas, trajneri i ekipit Abel Resino e pa De Gean duke u stërvitur vetëm dhe e ftoi të stërvitej me ekipin e parë, duke u vendosur si portier i tretë.[8] Klubi gjithashtu refuzoi një ofertë për një transferim të përherëshëm nga Wigan Athletic.[9]

2009–2010: Thirrja në ekipin e parë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea duke luajtur me Atlético Madridin në vitin 2010.

De Gea u thirr në ekipin e parë para nisjes së sezonit 2009–10 si zëvëndësuesi i portierit titullar Roberto Jiménez, kjo pasi portieri rezervë Sergio Asenjo ishte thirrur nga ekipi nën-20 i Argjentinës për të luajtur në Kupën e Botës nën-20. De Gea debutoi si profesionist më 30 shtator në ndeshjen e fazës së grupeve të UEFA Ligës së Kampioneve kundër Portos, duke hyrë si zëvëndësues në minutën e 27të pas dëmtimit të Jiménez; ai pësoi dy gola në minutat e fundit të ndeshjes, me Atléticon që u mposht 2–0.[10] Tre ditë më pas, ai debutoi në La Liga në ndeshjen kundër Real Zaragozës; në minutën e 19të, ai shkaktoi një penallti të cilën e priti, duke ndihmuar ekipin të fitonte 2–1.[10][11] Ai e përshkroi debutimin e tij në Stadiumin Vicente Calderón si një "ëndërr fëmijërie e bërë realitet".[12] Në janar 2010, De Gea u lakua si një zëvëndësues i mundshëm i portierit të Manchester United, Edwin van der Sar, i cili do të tërhiqej në vitin 2011.[13] Megjithatë, më 28 janar De Gea firmosi një kontratë të re me klubin deri në vitin 2013.[14]

Pas disa paraqitjesh nën nivel të Asenjos dhe mbërritjes së trajnerit të ri Quique Sánchez Flores, De Gea e mbylli sezonin 2009–10 si titullar. Ai u shpall lojtari më i mirë në ndeshjet kundër Athletic Bilbaos dhe Valencias.[15] Ai gjithashtu ishte protagonist në suksesin e ekipit në Ligën e Evropës, duke luajtur tetë ndeshje, përfshirë edhe finalen ku Atlético fitoi 2–1 kundër Fulhamit në kohën shtesë.[16] I pyetur për sezonin e parë të De Geas, Diego Forlán deklaroi: "David ishte shumë mirë për nivelin elitar në moshën 19 vjeç dhe lojtarët kishin besim te ai."[8]

2010–2011: Sezoni i fundit dhe largimi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea duke luajtur në derbin e Madridit në nëntor 2010.

De Gea e nisi sezonin e ri duke e mbajtur portën e paprekur në fitoren 2–0 kundër Interit në UEFA Superkupën Evropiane; në minutën e 90të, ai priti penalltinë e Diego Militos.[17] Në shtator, media raportoi se trajneri i United, Sir Alex Ferguson, kishte humbur ndeshjen e Kupës së Ligës kundër Scunthorpe United për të parë De Gean të luante kundër Valencias.[18][19] De Gea reagoi duke thënë se ai kishte një kontratë me klubin deri në vitin 2013.[20]

Pas derbit të Madridit kundër Real Madridit më 7 nëntor, De Gea u etiketua si pasuesi i Iker Casillasit te Spanja,[21] një etiketim me të cilën Casillas ishte dakord, duke thënë: "Në Spanjë jemi me fat që kemi portierë të mirë dhe së shpejti De Gea mund të luftojë për vendin tim në formacion." Trajneri i Spanjës Vicente del Bosque tha se De Gea ishte "e ardhmja e ekipit".[22] Ai luajti si titullar gjatë gjithë sezonit, duke u aktivizuar në të 38 ndeshjet e kampionatit, të cilën Atlético e mbylli në vendin e 7të.

Manchester United

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Transferimi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Përgjatë sezonit 2010–11, media spekulloi se Manchester United do të blinte De Gean si zëvëndësuesin e portierit holandez Edwin van der Sar, i cili u tërhoq në fund të sezonit.[23][24] Pas ndeshjes së lamtumirës së mbrojtësit Gary Neville më 24 maj, Ferguson pretendoi se klubi kishte arritur një marrëveshje për të sjellur De Gean në Old Trafford, një pretendim që u hodh poshtë nga përfaqësuesit e lojtarit dhe stafi drejtues i Atléticos. De Gea gjithashtu deklaroi se ai do të vendoste për të ardhmen e tij pas përfundimit të UEFA Kampionatit Evropian nën-21, që u fitua nga Spanja.[25] Pas përfundimit të turnamentit, ai u pa më 27 qershor në Manchester duke kryer vizitat mjekësore.[26] Një ditë më pas, u raportua se United kishte bërë një ofertë zyrtare për kartonin e lojtarit. Transferimi u zyrtarizua më 29 qershor për 18.9 milion £, në atë kohë shifër rekord në Britani për një portier.[27]

Gjatë prezantimit të tij, De Gea tha se idhulli i tij i fëmijërisë ishte ish portieri i United, Peter Schmeichel.[28] Ai u krahasua me Edwin van der Sar, duke fituar edhe pseudonimin "Van der Gea".[29]

2011–2013: Sezoni i parë në Old Trafford dhe titulli i Premier Ligës

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

De Gea është i gjatë, ka këmbë të mira, vjen me autoritet dhe është i shkathët... ai ka gjithçka për t'u bërë një nga portierët më të mirë në dhjetë vitet e ardhshme.

— Edwin van der Sar, ish portieri i Manchester United.[30]

De Gea luajti ndeshjen e parë me Manchester Unitedin në fitoren 3–1 në miqësoren kundër Chicago Fire më 23 korrik.[31] Debutimi i tij zyrtar erdhi kundër Manchester Cityt në Community Shield. Pavarësisht së pësoi dy gola në pjesën e parë, United fitoi 3–2 me përmbysje.[32] Ai luajti ndeshjen e tij të parë në Premier Ligë më 14 gusht në fitoren 2–1 kundër West Bromwich Albion, duke u kritikuar për golin e pësuar.[33] Në përfundim të ndeshjes, ai u mbrojt nga trajneri Ferguson.[34] Ai e mbajti portën e paprekur në ndeshjen e dytë të kampionatit, ku United fitoi 3–0 kundër Tottenham Hotspur.[35] Në ndeshjen e rradhës, ai priti një penallti të Robin van Persiet në fitoren rekord 8–2 të United kundër Arsenalit.[36][37]

Më 18 shtator, De Gea bëri disa pritje në fitoren 3–1 kundër Çelsit, veçanërisht kundër Ramiresit – kur mesfushori e kishte portën e bosh por u ndal nga De Gea i cili me shpejtësi e kapi topin. Ai vazhdoi me formën e mirë në ndeshjet e rradhës, duke fituar komplimentat e shokëve të ekipit Patrice Evra dhe Darren Fletcher.[38][39] De Gea luajti ndeshjen e parë si titullar në Ligën e Kampioneve në barazimin 3–3 kundër Baselit në fazën e grupeve. Më 15 tetor, ai u dallua për performancën e tij në Anfield kundër Liverpoolit, duke i dhënë ekipit një barazim.[40] Pas përfundimit të ndeshjes, trajneri i Liverpoolit Kenny Dalglish deklaroi me humor: "Mendova se media tha që ai ishte në vështirësi."[41]

De Gea gjatë sezonit të tij të parë në Angli.

Më 23 tetor, De Gea luajti në humbjen rekord 6–1 kundër Manchester Cityt në shtëpi.[42] Kjo ishte hera e parë që nga viti 1930 që United pësonte gjashtë gola në Old Trafford.[43] Pas kësaj, ai ishte në qëndër të kritikave për golin e pësuar në minutat shtesë në humbjen 3–2 kundër Blackburn Rovers.[44] I pyetur në lidhje me këtë, De Gea deklaroi se "të gjithë portierët bëjnë gabime", duke shtuar se "kam qëllim të qëndroj këtu për shumë vite dhe të bëhem një portier i madh i klubit dhe të fitoj respektin që shpresoj të marr."[45][46] Pas kësaj ndeshje, ai u zëvëndësua në formacion nga danezi Anders Lindegaard.[47] Ai u rikthye si titullar më 5 shkurt 2012 në ndeshjen kundër Çelsit, duke përfituar nga dëmtimi i Lindegaard.[48] Ai e konsideroi pritjen vendimtare kundër Juan Matës si një moment kyç për të, duke e rifituar vendin e titullarit për 19 ndeshjet e ardhshme.[49]

De Gea e mbylli sezonin e parë në Angli me 39 ndeshje në të gjitha kompedicionet, përfshirë 29 në kampionat. Sezoni i tij i parë u konsiderua i vështirë, me De Gean i cili pranoi se presioni i të qënit pjesë e një klubi si United ishte i madh.[50] Ai gjithashtu shtoi se kishte menduar largimin pas mbarimit të sezonit.[51]

De Gea humbi fazën para-sezonale të Manchesterit për shkak të angazhimit të tij në Lojërat Olimpike 2012. Megjithatë, ai u rikthye në kohë për ndeshjen hapëse të kampionatit, ku United u mposht 1–0 nga Evertoni.[52] Në ndeshjen e rradhës, ekipi fitoi 3–2 në shtëpi kundër Fulhamit. Pavarësisht disa pritjeve, ai pati një keqkuptim me mbrojtësin Nemanja Vidić, i cili shkaktoi autogol.[53] Më 9 dhjetor, ai bëri dy pritje rresht kundër Carlos Tevezit dhe David Silvës në fitoren 3–2 në derbin kundër Manchester Cityt.[54] Ai ishte sërisht protagonist në fitoren 3–1 kundër Sunderlandit në ndeshjen e rradhës, duke bërë dy pritje rresht ndaj Craig Gardner dhe Stéphane Sessègnon.[55]

Ti sjell një djal në Premier Ligë në moshën 20 vjeç, nuk është e lehtë. Ai po mëson në ambjentin më të vështirë në botë. Por një gjë që ai ka është forca e brëndshme e mrekullueshme. Ne i mësojmë që njeriu më i qetë në fushë duhet të jetë portieri. Dhe një nga vetitë e tij më të mira është qetësia.

— trajneri i portierëve Eric Steele në vitin 2013.[56]

Më 20 janar 2013, De Gea u fajësua për një grushtim të topit që lejoi Tottenhamin të shënonte në minutat shtesë dhe të barazonte ndeshjen në White Hart Lane. Ai u kritikua nga ish kapiteni i United Gary Neville, i cili tha: "Duhet të mësosh në mënyrën më të vështirë dhe ai po mëson në një mjedis shumë të pafalshëm ku ai gjykohet vazhdimisht në nivelin më të lartë. Ekziston një teori që ai e shpëtoi Manchester Unitedin sepse bëri dy ose tre pritje të shkëlqyera, por për fat të keq kjo është një humbje kohe. Ai luajti mirë dje, por të luash mirë për 92 minuta e gjysmë dhe më pas ta bësh atë në të 93-ën është problem në një klub të tillë."[57] Ferguson i quajti kritikët e De Geas "idiot".[58] Më 13 shkurt, De Gea bëri disa pritje vendimtare në barazimin 1–1 kundër Real Madridit në Stadiumin Santiago Bernabéu në ndeshjen e parë të raundit të 16-tave të Ligës së Kampioneve. Pas ndeshjes, Ferguson deklaroi se performanca e tij ishte "e shkëlqyer".[59][60][61]

Manchester United e mbylli sezonin duke fituar titullin e Premier Ligës. Performanca e De Geas u vu në dukje në këtë sezon, duke u emëruar në PFA Ekipi i Vitit i Premier Ligës.[62] Ai e mbajti portën e paprekur në 11 ndeshje nga 28 të luajtura, duke u renditur në vendin e pestë për çmimin Doreza e Artë e Premier Ligës.

2013–2015: Ndeshja e 100të me klubin dhe çmimet individuale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Sezoni 2013–14 nisi me suksesin në FA Community Shield kundër Wigan Athletic, ndeshje të cilën De Gea e luajti si titullar për 90 minuta.[63] Më 5 tetor 2013, pritja e tij ndaj Emanuele Giaccherinit në fitoren 2–1 në transfertë kundër Sunderlandit u përshkrua nga Peter Schmeichel si një nga pritjet më të mira që ai kishte parë në Premier Ligë.[64] Dakord me këtë koment ishte edhe trajneri i ekipit David Moyes, i cili deklaroi se kjo pritje ishte vendimtare për fatin e ndeshjes, pasi në atë moment United ishte në distanvazh,[65] duke shtuar se De Gea "po vazhdon të përmirësohet".[66]

Më 1 dhjetor, De Gea luajti ndeshjen e tij të 100të në të gjitha kompedicionet me klubin në barazimin 2–2 kundër Tottenhamit.[67] Në ndeshjen gjysëm-finale të Kupës së Ligës kundër Sunderlandit, De Gea u fajësua pësimin e një goli të Phil Bardsley në minutat e fundit të kohës shtesë;[68][69] një gol në momentet e fundit nga Javier Hernández e dërgoi ndeshjen te gjuajtjet e penalltive, aty ku United u mposht 2–1, pavarësisht se De Gea priti penalltitë e Steven Fletcher dhe Adam Johnson.[70] Më 19 mars, gjatë fitores 3–0 kundër Olympiacosit në ndeshjen e dytë të raundit të 16-tave të Ligës së Kampioneve, De Gea mori vlerësime të shumta për një pritje të dyfishtë para përfundimit të pjesë së parë, e cila u përshkrua si "e jashtëzakonshme".[71] Shoku i ekipit Phil Jones pas mbarimit të ndeshjes deklaroi se De Gea është mes portierëve më të mirë në botë.[72] Në përfundim të sezonit, De Gea u nderua me çmimet e klubit "Lojtari i Vitit i Lojtarëve" si dhe "Lojtari i Vitit i Tifozëve".[73]

Ai ka besim të madh te vetja, e cila është një virtyt i rëndësishëm. Ai nuk ndikohet nga asgjë. Ditën që ai bën gabim ai e di që ka bër gabim por nuk ndikonet. Ai mëson që të mos të bëj të njëjtin gabim herës tjetër. Është një cilësi e mirë.

— Juan Mata në vitin 2014.[74]

United e nisi sezonin 2014–15 duke fituar vetëm një nga katër ndeshjet e para të sezonit. De Gea ndihmoi ekipin të fitonte dy ndeshje rresht për herë të parë me holandezin Louis van Gaal si trajner kundër Evertonit më 5 tetor 2014. Në këtë ndeshje, ai bëri disa pritje vendimtare, duke ndalur edhe penalltinë e Leighton Baines, me United që fitoi 2–1; ai u shpall lojtari më i mirë pas përfundimit të ndeshjes.[75] De Gea u bë portieri i parë që i priste penalltinë Baines, i cili kishte shënuar në të 14 tentativat e tij.[76] De Gea gjithashtu u dallua në ndeshjet kundër West Bromit dhe Çelsit, duke u shpallur lojtari më i mirë i klubit për muajin tetor.[77] Më 14 dhjetor, De Gea u shpall lojtari më i mirë në fitoren 3–0 kundër Liverpoolit, duke kryer tetë pritje.[78][79] Kjo performancë u vlerësua si më e mira e sezonit 2014–15 të Premier Ligës.[80] Ai gjithashtu u komplimentua nga Van Gaal.[81][82] Gjatë merkatos së dimrit, media raportoi se De Gea do të largohej nga klubi, një pretendim që u hodh poshtë nga vetë lojtari, i cili deklaroi se ishte "krenar" që luante me United.[83] Ai u nxit nga Peter Schmeichel dhe Gary Neville për të rinovuar kontratën me klubin.[84]

Në përfundim të sezonit, De Gea u emërua si kandidat për çmimet PFA Lojtari i Vitit i Lojtarëve dhe PFA Lojtari i Ri i Vitit, që u fituan respektivisht nga Eden Hazard dhe Harry Kane.[85][86][87] Më 26 prill, ai u përfshi në PFA Ekipin e Vitit, duke qënë lojtari i vetëm i United që u përfshi.[88] Ai gjithashtu fitoi çmimet e klubit Sir Matt Busby Lojtari i Vitit dhe Lojtari i Vitit i Lojtarëve për të dytin sezon rresht.[89][90] Pritja e tij kundër Evertonit u vlerësua si Pritja e Sezonit në Premier Ligë nga Match of the Day; kjo ishte hera e dytë rresht që ai e fitonte këtë çmim.[91]

2015–2017: Transferimi i dështuar te Real Madridi dhe suksesi në Ligën e Evropës

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea në aksion me United në vitin 2016.

Më 7 gusht 2015, trajneri i Manchester United, Luis Van Gaal deklaroi se De Gea mund të mos thirrej për ndeshjen hapëse të Premier Ligës kundër Tottenhamit për shkak të paqartësisë rreth të ardhmes së tij.[92] Gjashtë ditë më pas, Van Gaal tha se De Gea i kishte kërkuar trajnerit të portierëve Frans Hoek që të lihej jashtë ekipit.[93] Vetë De Gea deklaroi se ai asnjëherë nuk kishte kërkuar të mos luante, por filloi të stërvitej me ekipin rezervë.[94] Më 31 gusht, pas një muaji spekullimesh, Manchester United dhe Real Madridi arritën një marrëveshje për transferimin e De Geas pas 29 milion £ si dhe kartonin e Keylor Navas. Megjithatë, marrëveshja nuk u finalizua në kohë, duke bërë që të anullohej.[95] Pasi transferimi dështoi dhe merkatoja verore u mbyll, trajneri i Spanjës Vicente del Bosque deklaroi se do të ishte e vështir që De Gea të thirrej në Euro 2016 nëse do të vazhdonte të mos ishte pjesë e ekipit të parë të United.[96]

Më 11 shtator, De Gea firmosi një kontratë të re katër-vjeçare me klubin me mundësi rinovimi edhe për një vit.[97] Dymbëdhjetë ditë më pas, ai luajti ndeshjen e parë si kapiten në takimin e raundit të tretë kundër Ipswich Town, duke marrë shiritin nëntë minuta nga fundi.[98] Në prill 2016, ai u emërua sërisht në PFA Ekipin e Vitit.[99] Më 23 prill, ai priti një penallti të Romelu Lukakut në fitoren 2–1 kundër Evertonit në FA Cup, duke kualifikuar ekipin në finale.[100]

Në maj 2016, De Gea u bë lojtari i parë në historinë e Manchester United që shpallet lojtari i vitit tre herë rresht.[101] Gjatë të njëjtit muaj, ai fitoi çmimin "Pritja e Sezonit nga BBC Match of the Day Save" për pritjet e tij në ndeshjen kundër Watfordit më 21 nëntor 2015.[102] Në fitoren 3–1 kundër AFC Bournemouth në ndeshjen e fundit të sezonit, De Gea humbi mundësinë për të fituar Dorezën e Artë të Premier Ligës pas një autogoli në minutat shtesë të Chris Smalling.[103]

Vera e vitit 2016 pa mbërritjen e trajnerit portugez José Mourinho në krye të United. De Gea luajti si titullar në debutimin e Mourinhos. United fitoi 2–1 kundër Leicester City në FA Community Shield, duke e nisur sezonin me trofe.[104] De Gea e nisi Premier Ligën duke e mbajtur portën e paprekur në dy nga tre ndeshjet e para, respektivisht kundër Southamptonit dhe Hull Cityt.[105] Më 23 tetor, ai luajti 90 minuta në disfatën 4–0 kundër Çelsit, e cila ishte humbja më e madhe e ekipit që nga disfata 6–1 kundër Manchester Cityt në tetor 2011.[106] Në shkurt 2017, De Gea fitoi Kupën e Ligës për herë të parë në karrierë pas suksesit 3–2 në finale kundër Southamptonit.[107]

Më 20 prill 2017, De Gea u emërua në PFA Ekipin e Vitit për herë të katërt në karrierë.[108] Më 24 maj, ai fitoi trofeun e tretë të sezonit pasi United mposhti 2–0 Ajaxin në finalen e Ligës së Evropës;[109] De Gea qëndroi në stol për 90 minuta por luajti tre ndeshje gjatë kësaj fushate.[110]

2017–2020: Doreza e Artë e Premier Ligës dhe rënja në formë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea me trajnerin Mourinho gjatë një ndeshje të Ligës së Kampioneve në vitin 2017.

Më 17 shtator 2017, në fitoren kundër Evertonit në ndeshjen e 5të të kampionatit, De Gea e mbajti portën e paprekur për herë të katërt në këtë sezon dhe për herë të 100të si lojtari i Manchester United.[111] Gjatë fitores 2–1 kundër Arsenalit në dhjetor, De Gea u emërua lojtari i ndeshjes për performancën e tij, duke kryer 14 pritje. Ai barazoi rekordin e Tim Krulit dhe Vito Mannones për numrin e pritjeve në një ndeshje të Premier Ligës.[112] Në prill 2018, ai mori një tjetër nominim në PFA Ekipin e Vitit, duke qënë sërisht lojtari i vetëm i United që u përfshi.[113] Më 18 maj, pas barazimit pa gola kundër West Ham United, De Gea u shpall fitues i Dorezës së Artë të Premier Ligës për herë të parë në karrierë, duke e mbajtur portën e prekur në 18 ndeshje gjatë sezonit 2017–18.[114]

De Gea e nisi sezonin e ri duke e mbajtur portën e paprekur në pesë nga 25 ndeshjet e tij të para të sezonit. Megjithatë, ai u përmirësua në nisjen e vitit 2019, duke arritur të njëjtin numër në vetëm tetë ndeshje. Më 13 janar 2019, ai bëri 11 pritje në fitoren 1–0 kundër Tottenhamit, duke u bërë portieri i dytë për numrin e pritjeve në një ndeshje të Premier Ligës; rekordi është 14 pritje dhe mbahet nga ai dhe dy të tjerë.[115] Më 24 shkurt, ai nuk pësoi në ndeshjen kundër Liverpoolit, duke u arritur ndeshjen e 100të pa pësuar gol në Premier Ligë. Me këtë, ai u bë portieri i shtatë në historinë e Premier Ligës që arrin këtë shifër si dhe portieri i dytë i United pas Peter Schmeichel.[116] De Gea pësoi një rënje në formë në mars dhe prill, duke u fajsuar nga tifozët dhe analistët për gabimet e bëra në humbjet kundër Arsenalit,[117] Barcelonës,[118] Evertonit[119] dhe Manchester Cityt[120] si dhe në barazimin kundër Çelsit.[121] Ai e mbylli sezonin me vetëm 10 ndeshje pa pësuar gol, përfshirë 7 në Premier Ligë në 38 ndeshje,[122] duke regjistruar shifrën më të ulët që kur i'u bashkua klubit në vitin 2011.[123]

Më 3 korrik 2019, klubi i ofroi De Geas rinovimin e kontratës.[124] Negociatat vazhduan për dy muaj,[125] dhe më 16 shtator, ai firmosi një kontratë të re katër-vjeçare.[126][127] Ai e nisi sezonin e ri duke luajtur 90 minuta në fitoren 4–0 kundër Çelsit në ndeshjen hapëse të Premier Ligës.[128] Në tetor, ai ishte në dyshim për të luajtur në derbin kundër Liverpoolit për shkak të një dëmtimi që pësoi me Spanjën.[129] Megjjthatë, ai luajti si titullar me United që barazoi 1–1.[130]

De Gea duke luajtur në derbin kundër Liverpoolit.

Në ndeshjen e parë të United pas rifillimit të sezonit pas ndërprejes nga pandemia e COVID-19, De Gea bëri një gabim që i kushtoi United fitoren ndaj Tottenhamit.[131] Ky gabim erdhi pas gabimeve të tjera në ndeshjet kundër Crystal Palace,[132] Watfordit[133] dhe Evertonit.[134] Kjo formë negative, e ngjashme me atë të sezonit të kaluar, bëri që tifozët të kërkonin vendosjen e Dean Henderson si portieri titullar i ekipit. Trajneri Ole Gunnar Solskjær i doli në mbrojtje spanjollit, duke thënë: "Dean Henderson një ditë do të jetë numri 1 i Anglisë dhe Manchester United, por aktualisht David de Gea është portieri më i mirë në botë."[135] Megjithatë, De Gea vazhdoi formën e tij negative, duke pasur faj në një nga tre golat e pësuar në humbjen kundër Çelsit në gjysëm-finalen e FA Cup.[136][137] Përpara kësaj, De Gea u bë lojtari i parë i parë jo-britanik me më shumë ndeshje për klubin pasi luajti 90 minuta të plota në fitoren 3–0 në transfertë kundër Aston Villës.[138] Ai gjithashtu regjistroi ndeshjen e 400të me klubin katër ditë më pas në barazimin 2–2 kundër Southamptonit. Më 16 korrik, De Gea e mbajti portën e paprekur për herë të 112të në Premier Ligë në ndeshjen kundër Crystal Palace, duke barazuar rekordin e klubit të mbajtur nga Peter Schmeichel.[139] Ai e theu rekordin në ndeshjen e fundit të sezonit kundër Leicester Cityt.[140]

2020–2023: Sezonet e fundit dhe largimi

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea duke luajtur në Ligën e Kampioneve kundër Atalantës.

Rikthimi i Dean Henderson nga huazimi te Sheffield United bëri që De Gea ta niste sezonin 2020–21 me një rival për vendin titullar në formacion për herë të parrë që kur mbërriti në klub.[141] Ai e nisi sezonin si titullar, duke humbur vetëm dy nga 26 ndeshjet e para të ekipit; ai u la jashtë ekipit për ndeshjen kundër West Hamit më 5 dhjetor 2020[142] për shkak të një dëmtimi si dhe nuk luajti në ndeshjen kundër Sheffield United më 17 dhjetor, me trajnerin i cili preferoi Henderson.[143] Më 2 shkurt 2021, De Gea luajti 90 minuta në fitoren rekord 9–0 kundër Southamptonit në kampionat; kjo ishte fitorja më e madhe në historinë e Premier Ligës.[144]

De Gea ishte titullar edhe në Ligën e Kampioneve, duke luajtur pesë nga gjashtë ndeshjet e fazës së grupeve. United nuk e kaloi grupin, duke rënë në Ligën e Evropës, aty ku Henderson u preferua si titullar. Megjithatë, situata ndryshoi në mars 2021 pasi De Gea iku në Spanjë për lindjen e fëmijës së tij.[145] Pasi u rikthye në ekip, Henderson u bë titullar në Premier Ligë kurse De Gea luajti në Ligën e Evropës. Ai në pësoi gol në të dy ndeshjet çerek-finale kundër Granadës.[146][147] Më 6 maj, në ndeshjen e dytë gjysëm-finale kundër Romës, De Gea bëri nëntë pritje në humbjen 3–2 në Stadio Olimpico. United u kualifikua në finale me rezultatin e përgjithshëm 8–5.[148] Në finalen e Ligës së Evropës kundër Villarrealit, De Gea humbi penalltinë e fundit të ekipit të tij në humbjen 11–10 me penallti kundër spanjollëve pasi koha e rregullt dhe shtesa u mbyllën në barazim 1–1.[149]

De Gea e nisi sezonin e tij të 11të me Manchester United duke luajtur në fitoren 5–1 kundër Leeds United.[150] Ndeshja e tij e parë pa pësuar gol erdhi në javën e tretë kundër Wolverhampton Wanderers, ku United fitoi minimalisht 1–0.[151] Më 19 shtator, ai priti penalltinë e Mark Noble në fitoren 2–1 kundër West Hamit, duke regjistruar pritjen e parë të një penalltie që nga viti 2016, kur ai ndali Lukakun e Evertonit.[152] De Gea e mbylli sezonin me vetëm 8 ndeshje pa pësuar gol nga 38, me ekipin që u rendit në vendin e 6të.

De Gea u largua nga klubi në fund të sezonit 2022–23.

Më 16 tetor 2022, De Gea luajti ndeshjen e tij të 500të me klubin në të gjitha kompedicionet në barazimin pa gola kundër Newcastle United në kampionat.[153] Ndeshja e tij e 400të në Premier Ligë erdhi në fitoren 2–0 në transfertë kundër Leeds United më 12 shkurt 2023, duke u bërë lojtari i parë jo-britanik i klubit që e arrin këtë shifër.[154][155] Dy javë më pas, De Gea e mbajti portën e paprekur në fitoren 2–0 kundër Newcastle United në finalen e Kupës së Ligës, duke fituar trofen e 8të me Red Devils. Kjo ishte ndeshja e 181të e tij pa pësuar gol, duke thyer rekordin e Peter Schmeichel si portieri me më shumë ndeshje pa pësuar gol i United.[156] Ai e mbylli kampionatin me 38 ndeshje të luajtura dhe 17 ndeshje pa pësuar, duke fituar Dorezën e Artë të Premier Ligës për herë të dytë në karrierë.[157] Më 3 qershor, De Gea luajti ndeshjen e fundit me klubin në humbjen 2–1 kundër Manchester Cityt në finalen e FA Cup.[158]

Kontrata e De Geas me klubin skadoi më 1 korrik 2023 kurse negociatat për një marrëveshje të re u prishën, duke e lënë portierin pa ekip.[159] Largimi i tij nga klubi u zyrtarizua më 8 korrik.[160] De Gea u largua nga Manchester United si lojtari i shtatë me më shumë ndeshje në histori, me 545 në të gjitha kompedicionet.[161] Ai u bë lojtari i fundit i epokës së Sir Alex Ferguson që u largua nga klubi.[162]

Fiorentina

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Më 9 gusht 2024, De Gea firmosi si lojtar i lirë me klubin italian Fiorentina pasi shpenzoi sezonin 2023–24 pa ekip.[163] Ai debutoi me ekipin dy javë më vonë në barazimin 3–3 kundër Puskás Akadémia në raundin play-off të UEFA Ligës së Konferencave.[164] Më 6 tetor, ai priti dy penallti në fitoren 2–1 në shtëpi kundër Milanit në Serie A.[165]

Karriera ndërkombëtare

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Të rinjtë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea me ekipin nën-21 në vitin 2011.

De Gea ndihmoi ekipin nën-17 të fitonte UEFA Kampionatin Evropian 2007 dhe të arrinte në finalen e Kupës së Botës 2007.[166][167][15] Në maj 2010, falë paraqitjeve të tij me Atléticon, De Gea u emërua nga trajneri Vicente del Bosque në listën paraprake me 30 lojtarë për FIFA Kupën e Botës 2010;[168] megjithatë, ai nuk ishte pjesë e listës përfundimtare me 23 lojtarë.[15] Në vitin 2011, De Gea ishte pjesë e ekipit nën-21 që fitoi UEFA Kampionatin Evropian në Danimarkë,[169] duke u emëruar në Ekipin e Turnamentit.[170]

Më 15 maj 2012, De Gea u thirr sërisht në ekipin e parë për dy ndeshjet miqësore kundër Serbisë dhe Kinës.[15][171] Ai ishte në konsideratë për t'u thirrur në Euro 2012,[172] por nuk u përzgjodh në listën përfundimtare. Megjithatë, ai u zgjodh për turnamentin e Lojërave Olimpike Verore,[173] duke luajtur si titullar në të tre ndeshjet e grupit, me Spanjën që u eliminua. Një vit më pas, ai e fitoi sërisht Kampionatin Evropian me ekipin nën-21,[174] duke u emëruar sërisht në Ekipin e Turnamentit.[175]

Ekipi i parë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Më 13 maj 2014, De Gea u zgjodh në listën paraprake të Spanjës për FIFA Kupën e Botës 2014, si dhe në listën përfundimtare disa ditë më pas.[176] Ai bëri debutimin e tij me ekipin më 8 qershor në fitoren 2–0 në miqësoren kundër El Salvadorit, duke zëvëndësuar Casillasin në shtatë minutat e fundit.[177] De Gea ishte lojtari i vetëm i Spanjës që nuk u aktivizua në turnament, duke qënë zgjedhja e tretë në portë mbrapa Casillasit dhe Pepe Reinës.[178] Spanja u eliminua në fazën e grupeve.[179]

Më 4 shtator 2014, De Gea luajti ndeshjen e parë si titullar, duke u aktivizuar për 90 minuta në humbjen 1–0 kundër Francës në miqësore.[180] Ndeshja e tij e parë zyrtare erdhi më 12 tetor në fitoren 4–0 kundër Luksemburgut në kualifikueset e UEFA Euro 2016.[181]

De Gea gjatë Kupës së Botës 2018 në Rusi.

Pas tërheqjes së Casillas nga ekipi kombëtar, shumë veta sygjeruan se De Gea do të ishte pasuesi i tij në formacion,[3][182][183] përfshirë edhe vetë Casillas.[184] Më 31 maj 2016, ai u emërua në listën me 23 lojtarë të trajnerit Del Bosque për UEFA Euro 2016.[185] Ai luajti në ndeshjen hapëse të grupit dhe e mbajti portën e paprekur në fitoren minimale 1–0 kundër Republikës Çeke.[186] Ai gjithashtu nuk pësoi në ndeshjen e dytë kundër Turqisë, ku Spanja fitoi 3–0.[187] Në ndeshjen e tretë të grupit, De Gea pësoi golat e parë në turnament në humbjen 2–1 kundër Kroacisë.[188] Spanja u eliminua në raundin e 16-tave nga Italia me rezultatin 2–0.[189]

Më 21 maj 2018, De Gea u thirr për të luajtur në FIFA Kupën e Botës 2018 në Rusi.[190] Në ndeshjen hapëse të grupit kundër Portugalisë, De Gea gaboi te goli i dytë i Cristiano Ronaldo, gjuajtja e të cilit rrëshkiti nga duart e tij dhe përfundoi në rrjetë; Ronaldo kompletoi tregolëshin e tij me një goditje dënimi, të cilat ishin gjuajtjet e vetme të Portugalisë.[191][192] Ai e mbajti portën e paprekur në ndeshjen e dytë kundër Iranit, të cilën Spanja e fitoi 1–0.[193] Në ndeshjen e fundit të grupit kundër Marokut, ai pësoi dy gola të tjerë me Spanjën që barazoi 2–2.[194] Performancat e tij të paqëndrueshme në fazën e grupeve sollën kritika nga tifozët dhe analistët, të cilët vunë në dukje se De Gea kishte bërë vetëm një pritje në tre ndeshje.[195] Më 1 korrik, Spanja u eliminua 4–3 me penallti nga Rusia në raundin e 16-tave; De Gea sërisht nuk bëri asnjë pritje gjatë kësaj ndeshje, duke u mposhtur në pjesën e parë nga një penallti e Artem Dzyubës.[196][197] De Gea e mbylli turnamentin duke pritur vetëm një nga shtatë gjuajtjet në portë që Spanja pësoi, pa përfshirë katër gjuajtjet e penalltive kundër Rusisë, duke u bërë portieri që pret më pak në këtë turnament që nga viti 1966 (të paktën tre ndeshje të luajtura).[4] De Gea kritikoi topin zyrtar të turnamentit Adidas Telstar 18, duke e quajtur "të çuditshëm", si dhe shtoi se "mund të bëhej shumë më mirë".[198]

Më 24 maj 2021, De Gea u zgjodh nga trajneri Luis Enrique për të luajtur në Euro 2020.[199] Gjatë turnamentit, ai ishte zgjedhja e dytë në portë, me Enriquen i cili preferonte Unai Simón. Një vit më pas, ai nuk u zgjodh në ekipin që do të luante në FIFA Kupën e Botës 2022 në Katar; Simón, David Raya dhe Robert Sánchez ishin tre portierët e zgjedhur.[200]

Profili i lojtarit

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea konsiderohet një nga portierët më të mirë të gjeneratës së tij.

De Gea konsiderohej një talent i madh i prespektivë në vitet e para të karrierës.[201] Pas kalimit te United, ai u bë një nga portierët më të mirë në botë, si dhe, sipas disa analistëve, portieri më i mirë në botë.[202][203] De Gea u rrit duke luajtur futsallë deri në moshën 14 vjeç, e cila e ndihmoi në lojën me top; ai gjithashtu mori disa teknika të portierëve të futsallës të cilat shfaqen në aftësinë e tij për të bërë pritje atletike me këmbë.[204] Stili i tij jo i zakonshëm por efektiv i të bërit pritje me këmbë është akredituar si ndryshuesi i stilit të lojës së portierëve.[204]

De Gea është një portier elegant[205] dhe atletik i cili shquhet në veçanti për reflekset e tij të jashtëzakonshme,[206] shkathtësinë, pritjet qëndrore dhe ato me këmbë, duke bërë shpesh herë pritje spektakolare dhe hedhje akrobatike.[207][208][209] Ish portieri irlandez Shay Given tha se De Gea ishte portieri më i mirë në botë në vitin 2018.[210] Për më tepër, ai dallohet për vazhdimësinë,[206] qetësinë,[27][211] lidershipin[212] dhe pozicionimin në fushë.[208][213][214]

Fiziku i tij i vogël bëri që De Gea të kishte vështirësi në kapjen e topave të lartë në fillimet e karrierës, duke vendosur t'i grushtonte ato nga zona e tij.[215] Ne disa raste, ai hezitonte të dilte nga pozicioni i tij. Megjithatë, me kalimin e viteve, ai u përmirësua në duelet ajërore, kontrollin e topit, vendimarrjen dhe aftësinë për të kapur topa të lartë, veçanërisht pas zhvillimit fizik dhe eksperiencës që ai mori pas kalimit te Manchester United.[216] Në vitin 2012, ai u përshkrua si "një prezencë e fortë në zonë" nga Kyle Diller.[207][208][217] Megjithatë, në sezonet e fundit te United, aftësia e tij për të dalë dhe kapur topa të lartë pësoi rënje, duke u cilësua si një dopësi, veçanërisht në krahasimin me shokun e ekipit Dean Henderson.[217][218]

Gjatë karrierës së tij, De Gea është vlerësuar për pritjet spektakolare dhe hedhjet akrobatike.

Gjatë karrierës së tij, De Gea është vlerësuar për daljet nga porta në situatat një-kundër-një,[219][220] duke e lejuar të veprojë si portierë i lirë (sweeper-keeper).[27][213][221] Megjithatë, në sezonet e fundit te United, gazetari Adam Bate i Sky Sports komentoi në vitin 2019 se De Gea nuk dilte nga porta mjaftueshëm krahasuar me portierët e tjerë të Premier Ligës, duke pëlqyer të qëndronte i tërhequr.[222] Ky ndryshim i stilit të lojës u kritikua nga analisti Mark Ogden i ESPN FC në vitin 2020.[223] Po në të njëjtin vit, Mark Critchley i The Independent tha se De Gea nuk ka qënë asnjëherë komod me një linjë mbrojtje të lartë, duke shtuar se ai është mposhtur rregullisht në duelet një-kundër-një kur ka dalë nga porta.[224] Një artikull i Jonathan Wilson për Irish Times tregoi se roli i portierit të lirë nuk ishte natural për De Gean, si dhe tendenca e tij për t'u qëndruar më i tërhequr me Manchester Unitedin në krahasim me pozicionin e tij te Spanja, që luan me një linjë mbrojtje më të lartë, ishte një nga arsyet e tij për humbjen e formës dhe performancave negative gjatë Kupës së Botës 2018.[225] Përveç aftësive si portier, De Gea dallohet për kontrollin e topit,[226][227] vizionit dhe shpërndarjen e topit me të dyja këmbët, duke nisur aksione sulmuese nga prapavija;[213][228][229] në vitin 2014, De Gea falenderoi trajnerin e portierëve, Frans Hoek, për përmirësimin e tij në lojën me këmbë,[230] të cilën Mark Critchley i The Independent e cilësoi si "mesatare".[224] Critchley i qëndroi këtij mendimi edhe në vitin 2020, duke vënë në dukje se aftësia e De Geas për të shpërndarë topa ishte "e kufizuar" në krahasim me portierët e tjerë të Premier Ligës, kurse në një artikull të vitit 2018 për The Guardian, Wilson mendoi se pasimet e De Geas dhe mungesa e besimit në lojën me këmbë ishte një nga arsyet për kontrastin midis paraqitjeve të tij me Manchester Unitedin dhe Spanjën.[231]

Një tjetër aftësi e De Geas që është vënë në pyetje është aftësia e tij për të pritur penallti. Gjatë karrierës së tij, De Gea priti penallti nga specialistë si Leighton Baines, Diego Milito, Steven Gerrard dhe ish shoku u ekipit Robin van Persie. Megjithatë, gjatë periudhës prill 2016-shtator 2021,[232] ai nuk priti asnjë penallti, duke pësuar plot 40 penallti, përfshirë 11 në finalen e Ligës së Evropës kundër Villarrealit.[233] Në vitin 2024, ai priti për herë të parë në karrierën e tij dy penallti në një ndeshje, duke e arritur këtë si lojtar i Fiorentinës kundër Milanit.

Jeta personale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në janar 2012, De Gea u konfirmua se kishte hipermetrop; ai shihte mir objektet nga distanca por kishte vështirësi me ato pranë.[234] Gjithsesi, ai tha se kjo nuk ndikon në performancën e tij.[235] De Gea ka deklaruar se është tifoz i muzikëS heavy metal; një nga bandat e tij të preferuara është Avenged Sevenfold.[236] Ai është në një marrëdhënje me këngëtaren spanjolle Edurne që nga viti 2010.[237] Çifti u martua në Menorca më 1 korrik 2023 dha ka një fëmijë: një vajzë e quajtur Yanay e cila lindi më 4 mars 2021.[238][239] Në vitin 2021, De Gea krijoi një ekip të esports me emrin Rebels Gaming.[240]

Statistikat e karrierës

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Klube

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Redaktuar më 31 tetor 2024[241][242][243]
Ndeshjet dhe golat sipas klubit, sezonit dhe kompeticionit
Klubi Sezoni Liga Kupa Kombëtare Kupa e Ligës Evropa Tjetër Gjithsej
Divizioni Ndsh Gola Ndsh Gola Ndsh Gola Ndsh Gola Ndsh Gola Ndsh Gola
Atlético Madrid B 2008–09 Segunda División B 35 0 — — — — 35 0
Atlético Madrid 2009–10 La Liga 19 0 7 0 — 9[a] 0 — 35 0
2010–11 La Liga 38 0 5 0 — 5[b] 0 1[c] 0 49 0
Gjithsej 57 0 12 0 — 14 0 1 0 84 0
Manchester United 2011–12 Premier League 29 0 1 0 0 0 8[d] 0 1[e] 0 39 0
2012–13 Premier League 28 0 5 0 1 0 7[f] 0 — 41 0
2013–14 Premier League 37 0 0 0 4 0 10[f] 0 1[e] 0 52 0
2014–15 Premier League 37 0 5 0 1 0 — — 43 0
2015–16 Premier League 34 0 6 0 1 0 8[g] 0 — 49 0
2016–17 Premier League 35 0 1 0 5 0 3[b] 0 1[e] 0 45 0
2017–18 Premier League 37 0 2 0 0 0 6[f] 0 1[c] 0 46 0
2018–19 Premier League 38 0 0 0 0 0 9[f] 0 — 47 0
2019–20 Premier League 38 0 1 0 2 0 2[b] 0 — 43 0
2020–21 Premier League 26 0 0 0 0 0 10[h] 0 — 36 0
2021–22 Premier League 38 0 1 0 0 0 7[f] 0 — 46 0
2022–23 Premier League 38 0 6 0 2 0 12[b] 0 — 58 0
Gjithsej 415 0 28 0 16 0 82 0 4 0 545 0
Fiorentina 2024–25 Serie A 7 0 0 0 — 2[i] 0 — 6 0
Gjithsej karriera 514 0 40 0 16 0 98 0 5 0 673 0
  1. ^ Një ndeshje në UEFA Ligën e Kampioneve, tetë ndeshje në UEFA Ligën e Evropës
  2. ^ a b c d Të gjitha ndeshjet në UEFA Ligën e Evropës
  3. ^ a b Ndeshje nē UEFA Super Kupë
  4. ^ Katër ndeshje në UEFA Ligën e Kampioneve, katër ndeshje në UEFA Ligën e Evropës
  5. ^ a b c Ndeshje në FA Community Shield
  6. ^ a b c d e Të gjitha ndeshjet nē UEFA Ligën e Kampioneve
  7. ^ Gjashtë ndeshje në UEFA Ligën e Kampioneve, dy ndeshje në UEFA Ligën e Evropës
  8. ^ Pesë ndeshje në UEFA Ligën e Kampioneve, pesë ndeshje në UEFA Ligën e Evropës
  9. ^ Të gjitha ndeshjet në UEFA Ligën e Konferencave

Kombëtarja

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
De Gea duke luajtur në Lojërat Olimpike Verore 2012.

Burimi: [244][245]

Ndeshjet dhe golat sipas ekipit kombëtar dhe vitit
Ekipi kombëtar Viti Ndsh Gola
Spanja 2014 3 0
2015 4 0
2016 11 0
2017 7 0
2018 13 0
2019 3 0
2020 4 0
Gjithsej 45 0

Trofe

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Klube

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Atlético Madrid[246]
Manchester United[246]

Kombëtarja

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Spanja nën-17[246]
Spanja nën-21[246]
Spanja[246]

Personale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ "Premier League Clubs submit Squad Lists" (PDF) (në anglisht). Premier League. 4 shkurt 2014. fq. 22. Arkivuar nga origjinali (PDF) më 16 mars 2014. Marrë më 26 mars 2014.
  2. ^ "Player Profile: David de Gea" (në anglisht). Premier League. Arkivuar nga origjinali më 25 maj 2016. Marrë më 9 korrik 2013.
  3. ^ a b Pete Jenson (15 tetor 2014). "David De Gea has finally come of age and looks the future for both Spain and Manchester United". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  4. ^ a b "De Gea Leaves World Cup With Just One Save To His Name". beinsports.com (në anglisht). 1 korrik 2018. Marrë më 9 korrik 2018.
  5. ^ a b Dani Hidalgo (5 tetor 2009). "Un Illescas orgulloso se volcó con De Gea". Diario AS (në spanjisht). Madrid. Marrë më 19 dhjetor 2014.
  6. ^ Juan Casáñez (9 tetor 2009). "Mentí al Atlético para que fichara a De Gea". Diario AS (në spanjisht). Madrid. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  7. ^ "De Gea firma contrato profesional con el Atlético hasta 2011". Diario AS (në spanjisht). Madrid. 11 mars 2008. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  8. ^ a b c Andy Mitten (15 dhjetor 2014). "In-form David De Gea embodies Man United's upturn in fortunes" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  9. ^ "De Gea rechazó una oferta del Wigan". Marca (në spanjisht). Madrid. 1 shtator 2009. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  10. ^ a b Paul Bryan (5 tetor 2009). "De Gea stands tall after whirlwind bow" (në anglisht). UEFA. Marrë më 1 korrik 2011.
  11. ^ "De Gea: "Empezar aquí parando un penalti ha sido un sueño"". Marca (në spanjisht). Madrid. 14 tetor 2009. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  12. ^ "De Gea: "Debutar en el Calderón es mi sueño desde pequeño"". Marca (në spanjisht). Madrid. 1 tetor 2009. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  13. ^ "La prensa inglesa sitúa a De Gea en el radar del Manchester United". Marca (në spanjisht). Madrid. 24 janar 2010. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  14. ^ Francisco Molina (28 janar 2010). "De Gea, hasta 2013 de rojiblanco". Marca (në spanjisht). Madrid. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  15. ^ a b c d "De Gea factfile". Sky Sports (në anglisht). 27 qershor 2011. Marrë më 27 qershor 2011.
  16. ^ "Atletico Madrid 2–1 Fulham" (në anglisht). BBC Sport. 12 maj 2010. Marrë më 13 maj 2010.
  17. ^ "Slick Atlético seal Super Cup success" (në anglisht). UEFA. 27 gusht 2010. Marrë më 28 gusht 2010.
  18. ^ "United linked with De Gea after Fergie misses cup clash" (në anglisht). ESPN FC. 23 shtator 2010. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  19. ^ "Ferguson espió a De Gea". Marca (në spanjisht). Madrid. 23 shtator 2010. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  20. ^ "De Gea not thinking about Manchester United move" (në anglisht). ESPN FC. 28 shtator 2010. Arkivuar nga origjinali më 16 dhjetor 2014. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  21. ^ Rob Train (11 nëntor 2010). "Spain is in very good hands" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  22. ^ Sandra Del Estal (5 nëntor 2010). "Casillas: "De Gea peleará pronto por mi puesto"". Diario AS (në spanjisht). Madrid. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  23. ^ James Ducker (17 nëntor 2010). "Manchester United eye David De Gea to succeed Edwin van der Sar". The Times (në anglisht). Londër. Marrë më 8 korrik 2015.
  24. ^ David Gill (16 maj 2011). "Manchester United close to signing keeper" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 29 qershor 2011.
  25. ^ "De Gea denies Manchester United deal is imminent" (në anglisht). BBC Sport. 26 maj 2011. Marrë më 29 qershor 2011.
  26. ^ Ian Herbert (28 qershor 2011). "£17.8m keeper De Gea set for United after medical". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 15 nëntor 2011.
  27. ^ a b c "Manchester United confirm signing of David de Gea" (në anglisht). BBC Sport. 29 qershor 2011. Marrë më 29 qershor 2011.
  28. ^ Graham Hunter (23 mars 2011). "Is he the one? Why David De Gea could be Manchester United's next goalkeeper" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 19 dhjetor 2014.
  29. ^ Javier Estepa (26 maj 2011). "De Van der Sar a 'Van der Gea'". Marca (në spanjisht). Madrid. Marrë më 19 dhjetor 2014.
  30. ^ Guillem Balague (2 tetor 2010). "Van Der Sar: "De Gea tiene un aire a mí cuando yo era joven"". Diario AS (në spanjisht). Madrid. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  31. ^ Mark Ogden (24 korrik 2011). "Manchester United goalkeeper David de Gea shines on debut in 3–1 victory over Chicago Fire on US Tour". The Daily Telegraph (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  32. ^ Chris Bevan (7 gusht 2011). "Man City 2–3 Man Utd" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 7 gusht 2011.
  33. ^ Saj Chowdhury (14 gusht 2011). "West Brom 1–2 Man Utd" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 14 gusht 2011.
  34. ^ Daniel Taylor (14 gusht 2011). "Nervous start has put David De Gea's Manchester United place in doubt". The Guardian (në anglisht). London. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  35. ^ Henry Winter (22 gusht 2011). "Manchester United 3 Tottenham Hotspur 0: match report". The Daily Telegraph (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  36. ^ Phil McNulty (28 gusht 2011). "Man Utd 8–2 Arsenal" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 29 gusht 2011.
  37. ^ "Wayne Rooney backs David de Gea to succeed at Manchester United". The Guardian (në anglisht). Londër. 31 gusht 2011. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  38. ^ Michael Da Silva (24 gusht 2011). "Stoke 1–1 Man Utd" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 25 gusht 2011.
  39. ^ Stuart Mathieson (26 shtator 2011). "Manchester United star David de Gea's homework pays off". Manchester Evening News (në anglisht). Marrë më 16 dhjetor 2014.
  40. ^ Henry Winter (15 tetor 2011). "Manchester United goalkeeper David de Gea passes the test of nerve at Liverpool's Kop End". The Daily Telegraph (në anglisht). Londër. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  41. ^ Richard Jolly (15 tetor 2011). "Ferguson shuffles his pack at Anfield" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  42. ^ Phil McNulty (23 tetor 2011). "Man Utd 1–6 Man City" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 5 nëntor 2011.
  43. ^ Paul Hayward (23 tetor 2011). "Regal Manchester City destroy United to threaten the old order". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  44. ^ Simon Stone (1 janar 2012). "De Gea gift-wraps points for Blackburn". Irish Independent (në anglisht). Dublin. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  45. ^ Simon Stone (3 janar 2012). "Manchester United goalkeeper David de Gea relaxed about mistakes". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  46. ^ "I can surpass Van der Sar – De Gea" (në anglisht). ESPN FC. 3 janar 2012. Arkivuar nga origjinali më 16 dhjetor 2014. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  47. ^ Sam Wallace (6 janar 2012). "Manchester United are dogged by too many problems". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  48. ^ Richard Williams (5 shkurt 2012). "Manchester United's David de Gea shows true worth in Spanish duel". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  49. ^ Stuart Mathieson (7 shkurt 2013). "De Gea's future is still in his hands". Manchester Evening News (në anglisht). Marrë më 9 maj 2014.
  50. ^ "Man Utd's De Gea: 'I always had faith in my ability'" (në anglisht). ESPN FC. 23 korrik 2012. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  51. ^ Paul Hirst (7 tetor 2014). "David de Gea considered leaving United after 'difficult' start to life at Old Trafford". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  52. ^ Phil McNulty (20 gusht 2012). "Everton 1–0 Man Utd" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 29 gusht 2012.
  53. ^ Alistair Magowan (25 gusht 2012). "Man Utd 3–2 Fulham" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 29 gusht 2012.
  54. ^ Kevin McCauley (9 dhjetor 2012). "Manchester City vs. Manchester United: Final score 3–2, Robin van Persie wins match marred by crowd trouble". SB Nation (në anglisht). Marrë më 14 dhjetor 2012.
  55. ^ Stuart Mathieson (15 dhjetor 2012). "Manchester United 3 Sunderland 1: Premier League match report". Manchester Evening News (në anglisht). Arkivuar nga origjinali më 19 dhjetor 2012. Marrë më 16 dhjetor 2012.
  56. ^ Daniel Taylor (14 shkurt 2013). "David de Gea looking the part in Manchester United's glove department". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  57. ^ "Gary Neville says Manchester United players will demand more of David De Gea after Tottenham error". Sky Sports (në anglisht). 22 janar 2013. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  58. ^ Jamie Jackson (26 janar 2013). "Manchester United's Alex Ferguson calls David de Gea's critics 'idiots'". The Guardian (në anglisht). London. Marrë më 9 maj 2014.
  59. ^ Phil McNulty (13 shkurt 2013). "Sir Alex Ferguson praises David de Gea" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 14 shkurt 2013.
  60. ^ Mark Ogden (14 shkurt 2013). "Manchester United goalkeeper David De Gea transported from villain to hero in 90 minutes in Madrid". The Daily Telegraph (në anglisht). Londër. Marrë më 20 dhjetor 2014.
  61. ^ Ian Herbert (14 shkurt 2013). "Did Manchester United goalkeeper David de Gea come of age against Real Madrid?". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 20 dhjetor 2014.
  62. ^ "Manchester United dominate PFA team of the year". Sky Sports (në anglisht). 28 prill 2013. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  63. ^ Tom Rostance (11 gusht 2013). "Man Utd 2–0 Wigan" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 26 qershor 2014.
  64. ^ Tim Oscroft (5 tetor 2013). "Peter Schmeichel praises David De Gea save against Sunderland". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 6 tetor 2013.
  65. ^ Ewan Murray (6 tetor 2013). "David de Gea's saves give Manchester United a platform at Sunderland". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  66. ^ Graeme Bailey (7 tetor 2013). "David Moyes hails form of Manchester United goalkeeper David De Gea" (në anglisht). Sky Sports. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  67. ^ David Anderson (13 nëntor 2013). "Manchester United's David De Gea looking for more as he closes in on his 100th appearance". Daily Mirror (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  68. ^ "Darren Fletcher backs David de Gea following semi-final mistake". The Guardian (në anglisht). Londër. 23 janar 2014. Marrë më 20 dhjetor 2014.
  69. ^ "Manchester United's Darren Fletcher backs goalkeeper David de Gea". Sky Sports (në anglisht). 23 janar 2014. Marrë më 20 dhjetor 2014.
  70. ^ Jack De Menezes (23 janar 2014). "The worst penalty shoot-out ever? Penalty-by-penalty analysis of Sunderland's Capital One Cup victory over Manchester United". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 20 dhjetor 2014.
  71. ^ Jim White (20 mars 2014). "Manchester United goalkeeper David De Gea stands tall as his side progress to Champions League quarter-finals". The Daily Telegraph (në anglisht). Londër. Marrë më 19 dhjetor 2014.
  72. ^ Gemma Thompson (20 mars 2014). "De Gea is world class". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 19 dhjetor 2014.
  73. ^ Chris Richards (8 maj 2014). "David de Gea named Manchester United Player of the Year AND Players' Player of the Year". Daily Mirror (në anglisht). Londër. Marrë më 9 maj 2014.
  74. ^ Sid Lowe (14 maj 2014). "Man Utd's Juan Mata: David de Gea is so calm he is 'almost unconscious'". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  75. ^ Ryan Grant (5 tetor 2014). "David De Gea named Man of the Match". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  76. ^ "Manchester United vs Everton: Leighton Baines misses first penalty of his Premier League career". The Independent (në anglisht). Londër. 5 tetor 2014. Marrë më 20 dhjetor 2014.
  77. ^ M. Froggatt; J. Tuck (31 tetor 2014). "De Gea is October Player of the Month". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 1 dhjetor 2014.
  78. ^ Sam Wallace (14 dhjetor 2014). "David De Gea outstanding as clinical United make Liverpool suffer". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  79. ^ "Which is the only game De Gea's made more Premier League saves in?". FourFourTwo (në anglisht). 14 dhjetor 2014. Marrë më 20 dhjetor 2014.
  80. ^ Matthew Syed (15 dhjetor 2014). "David de Gea's wizardry stops opponents and admirers in tracks". The Times (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  81. ^ "David de Gea is an unbelievable goalkeeper, says Louis van Gaal". Sky Sports (në anglisht). 5 mars 2015. Marrë më 13 prill 2015.
  82. ^ Paul Wilson (14 mars 2015). "David de Gea is saving grace of Manchester United's confusing season". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 13 prill 2015.
  83. ^ James Orr (13 prill 2015). "David De Gea says he is 'proud to be a red' as Gary Neville warns Manchester United must keep the goalkeeper at all costs". The Independent (në anglisht). Londër. Marrë më 13 prill 2015.
  84. ^ "David De Gea deal would send a signal – Man Utd legend Peter Schmeichel" (në anglisht). ESPN FC. 24 shkurt 2015. Marrë më 13 prill 2015.
  85. ^ Samuel Luckhurst (16 prill 2015). "Manchester United goalkeeper De Gea nominated for PFA Player of the Year award". Manchester Evening News (në anglisht). Marrë më 16 prill 2015.
  86. ^ "PFA awards: Kane, Hazard, De Gea, Coutinho on both shortlists" (në anglisht). BBC Sport. 16 prill 2015. Marrë më 16 prill 2015.
  87. ^ "Chelsea's Eden Hazard named PFA Player of the Year" (në anglisht). BBC Sport. 26 prill 2015. Marrë më 27 prill 2015.
  88. ^ "PFA Team of the Year: Chelsea have six players selected" (në anglisht). BBC Sport. 26 prill 2015. Marrë më 26 prill 2015.
  89. ^ Mark Froggatt (19 maj 2015). "De Gea is Sir Matt Busby Player of the Year". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 20 maj 2015.
  90. ^ Mark Froggatt (19 maj 2015). "David De Gea wins Players' Player of the Year prize". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 20 maj 2015.
  91. ^ "What was your Premier League save of the season?" (në anglisht). BBC Sport. 17 maj 2015. Arkivuar nga origjinali më 16 maj 2015. Marrë më 20 maj 2015.
  92. ^ "Man Utd: David De Gea not the same as last season – Van Gaal" (në anglisht). BBC Sport. 7 gusht 2015. Marrë më 8 gusht 2015.
  93. ^ Richard Jolly (13 gusht 2015). "Louis van Gaal says David De Gea agreed to be left out against Spurs" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 14 gusht 2015.
  94. ^ Dan Roan (14 gusht 2015). "Man Utd: David De Gea is surprised at being leftout" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 14 gusht 2015.
  95. ^ "David De Gea: Man Utd deny blame for failed Real Madrid deal" (në anglisht). BBC Sport. 1 shtator 2015.
  96. ^ "Vicente del Bosque warns David de Gea over Euro 2016 spot". Sky Sports (në anglisht). 2 shtator 2015. Marrë më 11 shtator 2015.
  97. ^ "De Gea signs new United contract". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 11 shtator 2015.
  98. ^ Richard Jolly (24 shtator 2015). "David De Gea 'proud' to captain Man United after Real Madrid transfer saga" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 13 janar 2016.
  99. ^ "PFA awards: Leicester and Spurs dominate Premier League team" (në anglisht). BBC Sport. 21 prill 2016. Marrë më 21 prill 2016.
  100. ^ Paul Wilson (23 prill 2016). "Anthony Martial takes Manchester United past Everton to final at the last". The Observer (në anglisht). Londër. Marrë më 23 prill 2016.
  101. ^ "David de Gea wins Manchester United Player of the Year for record third time". Sky Sports (në anglisht). 3 maj 2016. Marrë më 18 maj 2016.
  102. ^ "BBC MOTD Save of the Season" (në anglisht). BBC Sport. 8 maj 2016. Marrë më 18 maj 2016.
  103. ^ "Petr Cech wins Premier League Golden Glove award". Sky Sports (në anglisht). 18 maj 2016. Marrë më 18 maj 2016.
  104. ^ "Jose Mourinho began his reign as Manchester United manager with a trophy" (në anglisht). BBC Sport. 7 gusht 2016.
  105. ^ "Premier League Football Scores, Results & Season Archives" (në anglisht). Premier League. Marrë më 14 gusht 2019.
  106. ^ "Chelsea 4-0 Manchester United" (në anglisht). BBC Sport. 23 tetor 2016. Marrë më 14 gusht 2019.
  107. ^ "Ibrahimovic takes Manchester United to EFL Cup final win over Southampton" (në anglisht). The Guardian. 26 shkurt 2017.
  108. ^ "Chelsea, Tottenham dominate PFA Premier League Team of the Year". FourFourTwo (në anglisht). 20 prill 2017.
  109. ^ "Highlights of 2017 Europa League final Man Utd 2 Ajax 0". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. maj 2017.
  110. ^ "David De Gea Won't Play Europa League Final Confirms Jose Mourinho" (në anglisht). beIN SPORTS. 12 maj 2017.
  111. ^ Adam Higgins (17 shtator 2017). "David De Gea's Century of Clean Sheets". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 18 shtator 2017.
  112. ^ "De Gea equals record for most saves in a Premier League game". Goal.com (në anglisht). 2 dhjetor 2017. Marrë më 25 maj 2018.
  113. ^ "Manchester City players dominate PFA team of the year" (në anglisht). BBC Sport. 18 prill 2018. Marrë më 25 prill 2018.
  114. ^ "Manchester United goalkeeper David De Gea dedicates Golden Glove award to teammates" (në anglisht). ESPN FC. 10 maj 2018.
  115. ^ "Tottenham vs Manchester United: David de Gea puts his best foot forward to reach new heights". The Independent (në anglisht). 14 janar 2019. Marrë më 25 shkurt 2019.
  116. ^ Chris Bevan (24 shkurt 2019). "Liverpool held to goalless draw by injury-hit Man United" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 25 shkurt 2019.
  117. ^ "David de Gea mistake vs Arsenal: 'What the hell was flappy hands doing?' - Man Utd goalkeeper ridiculed after howler from Granit Xhaka's shot". Goal.com (në anglisht).
  118. ^ "How Barcelona fans mocked David De Gea after howler at the Camp Nou". Metro (në anglisht). 17 prill 2019. Marrë më 28 prill 2019.
  119. ^ "Paul Robinson questions David De Gea after Man United's 4-0 thrashing by Everton". Metro (në anglisht). 21 prill 2019. Marrë më 28 prill 2019.
  120. ^ David McDonnell (24 prill 2019). "Manchester Derby player ratings from City victory at Old Trafford". Daily Mirror (në anglisht). Marrë më 28 prill 2019.
  121. ^ Adam Powers (28 prill 2019). "What Man Utd fans did as David de Gea walked off Old Trafford pitch after Chelsea error". Daily Expres (në anglisht). Marrë më 28 prill 2019.
  122. ^ "David de Gea - Clean Sheets & Stats". footystats.org (në anglisht). Marrë më 13 gusht 2019.
  123. ^ Juan Pablo Aravena (25 qershor 2019). "2018-19 Season Ending Player Review: David De Gea". Stretty Rant (në anglisht). Marrë më 13 gusht 2019.
  124. ^ "David de Gea: Man Utd offer improved new deal to stay" (në anglisht). BBC Sport. 3 korrik 2019.
  125. ^ "David de Gea: Man Utd talks continue over goalkeeper's long-term future" (në anglisht). BBC Sport. 15 korrik 2019.
  126. ^ "David De Gea signs new long-term contract at Man Utd". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 16 shtator 2019.
  127. ^ "David de Gea: Manchester United goalkeeper signs new deal at Old Trafford" (në anglisht). BBC Sport. 16 shtator 2019.
  128. ^ "Manchester United 4-0 Chelsea: Frank Lampard thrashed on PL managerial debut". Sky Sports (në anglisht). Marrë më 13 gusht 2019.
  129. ^ "David de Gea: Injured keeper a doubt for Man Utd v Liverpool" (në anglisht). BBC Sport. 15 tetor 2019.
  130. ^ Phil McNulty (20 tetor 2019). "Man Utd 1-1 Liverpool: Adam Lallana saves Reds' unbeaten start" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 5 mars 2021.
  131. ^ Rob Bagchi (19 qershor 2020). "Bruno Fernandes atones for David de Gea's error as Manchester United salvage point at Tottenham". The Daily Telegraph (në anglisht).
  132. ^ "Manchester United 1-2 Crystal Palace: David de Gea error costs hosts". Sky Sports (në anglisht). 24 gusht 2020.
  133. ^ "De Gea shows Christmas spirit by gifting Watford opening goal with howler" (në anglisht). talkSPORT. 22 dhjetor 2019.
  134. ^ "'David de Gea is arrogant' - Man United keeper slammed after latest big blunder" (në anglisht). talkSPORT. 2 mars 2020.
  135. ^ "Manchester United 'not too far away' from title contention, says Solskjær". The Guardian (në anglisht). 23 korrik 2020.
  136. ^ Jonathan Wilson (19 korrik 2020). "De Gea's decline continues as United's FA Cup chance evades his grasp". The Guardian (në anglisht).
  137. ^ "'Solskjaer says De Gea is best in world - he's not even best in Manchester'" (në anglisht). BBC Sport. 19 korrik 2020.
  138. ^ "The best David De Gea stats as he reaches 400 appearances". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 12 korrik 2020.
  139. ^ "Manchester United goalkeeper David de Gea equals Peter Schmeichel's clean sheet record as Red Devils continue remarkable away form" (në anglisht). talkSPORT. 17 korrik 2020. Marrë më 17 korrik 2020.
  140. ^ Sam Carney (26 korrik 2020). "The best stats from the King Power Stadium". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 28 korrik 2020.
  141. ^ Andy Hunter (2 shtator 2020). "Dean Henderson aiming to oust David de Gea as Manchester United's keeper". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 10 maj 2021.
  142. ^ Lars Magnus; Igland Røys (5 dhjetor 2020). "Ole explains De Gea absence". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 10 maj 2021.
  143. ^ Joe Ganley (17 dhjetor 2020). "Ole: Why I selected Henderson over De Gea". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 10 maj 2021.
  144. ^ Simon Stone (2 shkurt 2021). "Man Utd beat nine-man Southampton 9-0" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 3 shkurt 2021.
  145. ^ Red Billy (5 mars 2021). "Ole Gunnar Solskjaer confirms David de Gea on paternity leave". The Peoples Person (në anglisht). Marrë më 13 shtator 2023.
  146. ^ Michael Emons (8 prill 2021). "Granada 0-2 Manchester United: Marcus Rashford and Bruno Fernandes on target in first leg" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 8 prill 2021.
  147. ^ Simon Stone (15 prill 2021). "Manchester United 2-0 Granada (agg 4-0): Reds set up Europa League semi-final against Roma" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 15 prill 2021.
  148. ^ "Edinson Cavani sends Manchester United into final despite Roma scare". The Guardian (në anglisht). 6 maj 2021. Marrë më 10 maj 2021.
  149. ^ "Full Time Summary Final – Villarreal v Manchester United" (PDF) (në anglisht). UEFA. Marrë më 26 maj 2021.
  150. ^ Simon Stone (14 gusht 2021). "Manchester United 5–1 Leeds United: Bruno Fernandes hat-trick earns hosts thumping win" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 14 gusht 2021.
  151. ^ Neil Johnston (29 gusht 2021). "Wolverhampton Wanderers 0-1 Manchester United: Mason Greenwood hits winner" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 29 gusht 2021.
  152. ^ Rob Smyth (19 shtator 2021). "West Ham v Manchester United: Premier League - Live!". The Guardian (në anglisht). Marrë më 19 shtator 2021.
  153. ^ "Cristiano Ronaldo and David De Gea to be honoured prior to Newcastle game". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 16 tetor 2022. Marrë më 6 nëntor 2022.
  154. ^ Chris Burton (12 shkurt 2023). "Man Utd goalkeeper David de Gea makes history with 400th Premier League appearance". Goal.com (në anglisht). Marrë më 12 shkurt 2023.
  155. ^ "De Gea makes 400th Premier League appearance". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 12 shkurt 2023. Marrë më 12 shkurt 2023.
  156. ^ "De Gea breaks record". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 26 shkurt 2023. Marrë më 26 shkurt 2023.
  157. ^ "De Gea wins Premier League Golden Glove award". The Athletic (në anglisht). Marrë më 21 maj 2023.
  158. ^ "Manchester United fans blame David de Gea for goal which lost FA Cup in possible last appearance". talkSPORT (në anglisht). 3 qershor 2023.
  159. ^ "Man Utd keeper De Gea becomes free agent" (në anglisht). BBC Spor. Marrë më 30 qershor 2023.
  160. ^ "De Gea departs Manchester United". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 8 korrik 2023. Marrë më 8 korrik 2023.
  161. ^ "De Gea confirms Man United departure after 12 years at club" (në anglisht). ESPN FC. 8 korrik 2023. Marrë më 8 korrik 2023.
  162. ^ "David de Gea, Sir Alex Ferguson's last player, ends 88 years of Manchester United history" (në anglisht). The Independent. 10 korrik 2023.
  163. ^ "De Gea signs for Fiorentina" (në anglisht). ACF Fiorentina. 9 gusht 2024. Marrë më 9 gusht 2024.
  164. ^ "FULL TIME: Fiorentina 3-3 Puskas" (në anglisht). ACF Fiorentina. 22 gusht 2024. Marrë më 23 gusht 2024.
  165. ^ "Former United Goalkeeper David De Gea Shines At New Club Fiorentina" (në anglisht). Simple Football. 7 tetor 2024. Marrë më 7 tetor 2024.
  166. ^ "La selección española sub'17 se proclama campeona de Europa" (në spanjisht). Marca. 13 maj 2007.
  167. ^ Nicky Bandini (25 maj 2011). "The 'New van der Sar' fulfils his destiny". The Guardian (në anglisht). Londër. Marrë më 25 maj 2011.
  168. ^ "Valdés, De Gea, Azpilicueta, Javi Martínez y Pedro entran en la preselección de 30". Marca (në spanjisht). Madrid. 10 maj 2010. Marrë më 16 dhjetor 2014.
  169. ^ "United hope De Gea will add to keeping legacy". Al Jazeera (në anglisht). 29 qershor 2011. Marrë më 9 prill 2024.
  170. ^ "2023 Under-21 EURO Team of the Tournament" (në anglisht). UEFA. 11 korrik 2023. Marrë më 9 pri 2024.
  171. ^ Mark Elkington (15 maj 2012). "De Gea named in Spain's provisional Euro 2012 squad" (në anglisht). Reuters. Marrë më 14 tetor 2024.
  172. ^ "Manchester United's David de Gea called up by Spain for first time". The Guardian (në anglisht). 15 maj 2012. Marrë më 14 tetor 2024.
  173. ^ "Euro 2012 trio Mata, Alba & Martinez in Spain Olympic squad" (në anglisht). BBC Sport. 5 korrik 2012. Marrë më 8 korrik 2012.
  174. ^ "Italy Under-21s 2 Spain Under-21s 4 match report: Thiago Alcantara's hat-trick seals European Championship for Spanish youngsters" (në anglisht). The Independent. 18 qershor 2013. Arkivuar nga origjinali më 1 maj 2022. Marrë më 18 qershor 2013.
  175. ^ "Thiago leads all-star squad dominated by Spain" (në anglisht). UEFA. 21 qershor 2013. Marrë më 21 qershor 2013.
  176. ^ "Spain squad for the 2014 World Cup: the 23 chosen by Vicente del Bosque". The Guardian (në anglisht). 5 qershor 2014. Marrë më 15 tetor 2024.
  177. ^ "El Salvador 0–2 Spain" (në anglisht). BBC Sport. 3 qershor 2014. Marrë më 14 qershor 2014.
  178. ^ "David De Gea ruled out of World Cup group stage with leg injury as Spain worry about Iker Casillas' form" (në anglisht). Daily Mail. 15 qershor 2014. Marrë më 15 tetor 2024.
  179. ^ Sid Lowe (18 qershor 2014). "Spain crash out as irresistible Chile prove too much of a handful". The Guardian (në anglisht). Marrë më 15 tetor 2024.
  180. ^ "France beat Spain 1–0 in Paris courtesy of a Loic Remy goal". Sky Sports (në anglisht). 4 shtator 2014. Marrë më 12 tetor 2014.
  181. ^ "Luxembourg 0-4 Spain" (në anglisht). BBC Sport. 12 tetor 2014. Marrë më 22 shtator 2023.
  182. ^ "David De Gea should replace Iker Casillas as Spain's No. 1 - Marca poll" (në anglisht). ESPN FC. 10 tetor 2014. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  183. ^ Guillem Balague (13 tetor 2014). "David De Gea has toppled Iker Casillas as No. 1". Sky Sports (në anglisht). Marrë më 15 dhjetor 2014.
  184. ^ "Casillas tips De Gea for greatness". FourFourTwo (në anglisht). 2 qershor 2011. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  185. ^ "Euro 2016: Arsenal's Hector Bellerin in Spain squad after injury forces out Dani Carvajal" (në anglisht). BBC Sport. 31 maj 2016. Marrë më 1 qershor 2016.
  186. ^ "Gerard Pique heads late winner as holders Spain edge past Czech Republic". BT Sport (në anglisht). 13 qershor 2016. Arkivuar nga origjinali më 16 prill 2019. Marrë më 13 qershor 2016.
  187. ^ Tom Rostance (17 qershor 2016). "Spain 3-0 Turkey" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 9 korrik 2018.
  188. ^ Mandeep Sanghera (21 qershor 2016). "Croatia 2-1 Spain" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 9 korrik 2018.
  189. ^ Jim Foulerton (27 qershor 2016). "Dominant Italy brush aside champions Spain" (në anglisht). UEFA. Marrë më 27 qershor 2016.
  190. ^ Christopher Simpson (21 maj 2018). "David De Gea, Isco Headline Spain's Full 2018 World Cup Provisional Squad Roster" (në anglisht). Bleacher Report. Marrë më 22 maj 2018.
  191. ^ "World Cup report: Portugal 3 Spain 3". Goal.com (në anglisht). Marrë më 14 janar 2020.
  192. ^ "Spain vs. Portugal final score: Crazy draw as Cristiano Ronaldo becomes oldest to score World Cup hat trick". cCBS Sports (në anglisht). Marrë më 16 qershor 2018.
  193. ^ Luke Reddy (20 qershor 2018). "Iran 0-1 Spain" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 9 korrik 2018.
  194. ^ Mike Whalley (25 qershor 2018). "Spain 2-2 Morocco" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 9 korrik 2018.
  195. ^ Javier Estepa (26 qershor 2018). "De Gea: One save and a thousand doubts". Marca (në anglisht). Marrë më 9 korrik 2018.
  196. ^ Joe Coleman (1 korrik 2018). "ABSOLUTE DISGRACE' Fans turn on Manchester United star David De Gea after shock World Cup exit for Spain" (në anglisht). talkSPORT. Marrë më 1 korrik 2018.
  197. ^ Stephan Shemilt (1 korrik 2018). "Catch-up: Fifa World Cup - Spain v Russia" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 9 korrik 2018.
  198. ^ Jaime Teather (15 qershor 2018). "Fifa World Cup 2018 ball: Adidas Telstar 18 football 'a problem for goalkeepers'". Evening Standard (në anglisht). Marrë më 15 korrik 2018.
  199. ^ "Spain Euro 2020 squad: The complete line-up for Euro 2020". FourFourTwo (në anglisht). 24 maj 2021. Marrë më 19 nëntor 2021.
  200. ^ "Ramos, Thiago, De Gea left out of Spain's World Cup 2022 squad". Al Jazeera (në anglisht). 12 nëntor 2022. Marrë më 5 shkurt 2023.
  201. ^ "De Gea makes Manchester United claim". FourFourTwo (në anglisht). 10 dhjetor 2010. Marrë më 17 janar 2018.
  202. ^ Mark Ogden (15 dhjetor 2014). "Wayne Rooney: Man Utd can win title with 'best in world' David de Gea". The Daily Telegraph (në anglisht). Londër. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  203. ^ "David de Gea's performance sparks 'best goalkeeper in the world' debate". The Daily Telegraph (në anglisht). Londër. 15 dhjetor 2014. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  204. ^ a b "David de Gea's futsal technique is changing goalkeeping". Sky Sports (në anglisht). Marrë më 15 gusht 2019.
  205. ^ "Manchester United, proposto un maxi rinnovo a David De Gea". Eurosport (në italisht). 13 janar 2018. Marrë më 18 janar 2018.
  206. ^ a b Adam Bate (5 mars 2015). "The stats suggest David de Gea is Manchester United's main man under Louis van Gaal this season". Sky Sports (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  207. ^ a b Seb Stafford-Bloor (16 prill 2015). "De Gea's saves may well catch the eye, but there's so much more to his triumphant rise". FourFourTwo (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  208. ^ a b c Alan Smith (17 janar 2016). "Manchester United goalkeeper David De Gea well on his way to club legend status". The Daily Telegraph (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  209. ^ Sam Wallace (9 dhjetor 2017). "Forget the great attacking players, David De Gea and Ederson are the secrets behind Manchester clubs' success". The Daily Telegraph (në anglisht). Marrë më 21 janar 2019.
  210. ^ Shay Given (6 prill 2018). "Ederson vs David De Gea: Shay Given compares the Premier League's two best goalkeepers". The Daily Telegraph (në anglisht). Marrë më 21 janar 2019.
  211. ^ Paul Bryan (17 prill 2010). "Atlético trust in youthful De Gea" (në anglisht). UEFA. Marrë më 18 janar 2018.
  212. ^ Angelo Taglieri (2 dhjetor 2017). "E' il Manchester United di De Gea: è lui il numero uno al mondo". calciomercato.com (në italisht). Marrë më 18 janar 2018.
  213. ^ a b c Stefano Chioffi (1 korrik 2011). "Ecco De Gea, lo United ha l'erede di Van der Sar". Il Corriere dello Sport (në italisht). Arkivuar nga origjinali më 5 shkurt 2016. Marrë më 28 janar 2016.
  214. ^ Rio Ferdinand (16 gusht 2013). "David de Gea: now I truly feel like I belong at Manchester United". The Daily Telegraph (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  215. ^ Barney Ronay (3 dhjetor 2017). "David de Gea brings greatness to bear for United to repel Arsenal onslaught". The Guardian (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  216. ^ Kyle Diller (27 shkurt 2012). "David De Gea: Did Criticism Actually Benefit the Manchester United Goalkeeper?". Bleacher Report (në anglisht). Marrë më 4 prill 2021.
  217. ^ a b Elliott Jackson (23 shkurt 2021). "Man United fans identify difference between David de Gea and Dean Henderson". Manchester Evening News (në anglisht). Marrë më 4 prill 2021.
  218. ^ "David Dea and Dean Henderson compared as battle to be Man Utd number one hots up". FourFourTwo (në anglisht). 3 prill 2021. Marrë më 4 prill 2021.
  219. ^ Michael Cox (17 dhjetor 2014). "How David De Gea has become one of the Premier League's best goalkeepers" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 17 janar 2018.
  220. ^ Simon Stone (26 nëntor 2012). "Peter Schmeichel hails mental strength of Manchester United goalkeeper David de Gea". The Independent (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  221. ^ Musa Okwonga (17 janar 2016). "David De Gea superb for Manchester United in triumph at Liverpool" (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 17 janar 2018.
  222. ^ Adam Bate (25 prill 2019). "David de Gea's form: What's up with Manchester United's goalkeeper?". Sky Sports (në anglisht). Marrë më 4 prill 2021.
  223. ^ "'De Gea hardly leaves his penalty area': ESPN expert Mark Ogden urges United star to take inspiration from Alisson" (në anglisht). Tribuna. 9 qershor 2020. Marrë më 4 prill 2021.[lidhje e vdekur përfundimisht]
  224. ^ a b Mark Critchley (2 mars 2020). "David de Gea in no danger of losing United place yet". The Independent (në anglisht). Marrë më 4 prill 2021.
  225. ^ Jonathan Wilson (20 korrik 2020). "David de Gea's decline evident since 2018 World Cup". The Irish Times (në anglisht). Marrë më 4 prill 2021.
  226. ^ Jonathan Wilson (9 korrik 2015). "Why the importance of a goalkeeper cannot be overestimated". The Guardian (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  227. ^ Samuel Luckhurst (30 qershor 2016). "Manchester United star De Gea proved Sir Alex Ferguson wrong over Hart". Manchester Evening News (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  228. ^ Ian Herbert (14 shkurt 2013). "Did Manchester United goalkeeper David de Gea come of age against Real Madrid?". The Independent (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  229. ^ Ciaran Kelly (2 dhjetor 2016). "Former Manchester United coach reveals David De Gea and Real Madrid transfer truth". Manchester Evening News (në anglisht). Marrë më 17 janar 2018.
  230. ^ "De Gea considered Man Utd exit" (në anglisht). Europsport. 6 tetor 2014. Marrë më 4 prill 2021.
  231. ^ Jonathan Wilson (7 shtator 2018). "Why is David de Gea exceptional for United and indifferent for Spain?". The Guardian (në anglisht). Marrë më 4 prill 2021.
  232. ^ "DAVE SAVES David de Gea didn't save a penalty for FIVE YEARS but has now saved three in a row after superb double stop against Watford striker Ismaila Sarr in Premier League". talkSPORT (në anglisht). 20 nëntor 2021.
  233. ^ Tom Doyle (27 maj 2021). "David De Gea penalty record makes grim reading for Manchester United fans". Evening Standard (në anglisht). Marrë më 29 maj 2021.
  234. ^ Daniel Taylor (19 janar 2012). "Manchester United's error-prone David de Gea may need eye surgery". The Guardian (në anglisht). Londër.
  235. ^ "United keeper De Gea facing eye surgery" (në anglisht). ESPN FC. 20 janar 2012. Arkivuar nga origjinali më 16 dhjetor 2014. Marrë më 15 dhjetor 2014.
  236. ^ "Man United goalkeeper David De Gea meets Avenged Sevenfold | NME". NME (në anglisht). 18 janar 2017. Marrë më 14 janar 2020.
  237. ^ "David de Gea's wife hints Man Utd keeper is considering his future". Irish Mirror (në anglisht). 24 maj 2019. Marrë më 14 janar 2020.
  238. ^ "David De Gea And Wife Edurne Share Wedding Photos" (në anglisht). Sport Illustrated. 2 korrik 2023.
  239. ^ "Solskjaer confirms De Gea absence following birth of child". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. 5 mars 2021. Marrë më 5 mars 2021.
  240. ^ "Why De Gea's founded an esports team". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 15 prill 2022.
  241. ^ "De Gea: Matches: 2008–09". BDFutbol (në anglisht). Marrë më 13 shtator 2020.
  242. ^ "De Gea: Matches: 2009–10". BDFutbol (në anglisht). Marrë më 13 shtator 2020.
  243. ^ "De Gea: Matches: 2010–11". BDFutbol (në anglisht). Marrë më 13 shtator 2020.
  244. ^ Benjamin Strack-Zimmermann. "David de Gea" (në anglisht). National Football Teams. Marrë më 29 tetor 2022.
  245. ^ "David de Gea" (në anglisht). European Football. Marrë më 16 tetor 2024.
  246. ^ a b c d e "David de Gea – Achievemens" (në anglisht). Transfermarkt. Marrë më 21 tetor 2024.
  247. ^ a b "David de Gea" (në anglisht). Premier League. Marrë më 8 korrik 2023.
  248. ^ "De Gea claims February Castrol Save of the Month award" (në anglisht). Premier League. 10 mars 2023. Marrë më 8 korrik 2023.
  249. ^ "Gareth Bale wins PFA Player of Year and Young Player awards" (në anglisht). BBC Sport. 28 prill 2013. Marrë më 25 prill 2018.
  250. ^ "Chelsea's Eden Hazard named PFA Player of the Year" (në anglisht). BBC Sport. 26 prill 2015. Marrë më 25 prill 2018.
  251. ^ "PFA awards: Leicester and Spurs dominate Premier League team" (në anglisht). BBC Sport. 21 prill 2016. Marrë më 25 prill 2018.
  252. ^ "PFA teams of the year: Chelsea and Tottenham dominate Premier League XI" (në anglisht). BBC Sport. 20 prill 2017. Marrë më 25 prill 2018.
  253. ^ "Manchester City players dominate PFA team of the year" (në anglisht). BBC Sport. 18 prill 2018. Marrë më 25 prill 2018.
  254. ^ "Man Utd's David De Gea wins PFA Fans' Player of the Month for November". Daily Express (në anglisht). Londër. Marrë më 1 dhjetor 2014.
  255. ^ "Man Utd's De Gea has won save of the season every year since it began". Metro (në anglisht). Londër. 28 maj 2016. Marrë më 14 dhjetor 2016.
  256. ^ "De Gea: Spain are in great shape" (në anglisht). FIFA. 4 maj 2018. Marrë më 27 maj 2018.
  257. ^ "UEFA Europa League Squad of the Season" (në anglisht). UEFA. 20 maj 2016. Arkivuar nga origjinali më 24 tetor 2016.
  258. ^ "U21 all-star squad named by UEFA technical team" (në anglisht). UEFA. 29 qershor 2011. Marrë më 20 tetor 2024.
  259. ^ "De Gea, Kante and Mbappe in World 11" (në anglisht). FIFPro. 24 shtator 2018. Arkivuar nga origjinali më 25 shtator 2018. Marrë më 25 shtator 2018.
  260. ^ Ryan Grant; Nathan Thomas (2 maj 2016). "David de Gea wins third successive Player of the Year award". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 3 maj 2016.
  261. ^ Adam Higgins (1 maj 2018). "De Gea wins Player of the Year award". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 1 maj 2018.
  262. ^ Mark Froggatt (19 maj 2015). "David De Gea wins Players' Player of the Year prize". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 2 maj 2016.
  263. ^ Joe Ganley (1 maj 2018). "De Gea voted star man by United players". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 1 maj 2018.
  264. ^ Joe Nelson (3 qershor 2022). "United's Players' Player of the Year announced". manutd.com (në anglisht). Manchester United F.C. Marrë më 3 qershor 2022.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=David_de_Gea&oldid=2716816"