Jump to content

Javier Zanetti

Nga Wikipedia, enciklopedia e lirë
(Përcjellë nga Javier Adelmar Zanetti)
Javier Zanetti

Zanetti në një konferencë për shtyp.
Të dhënat vetjake
Emri i plotëJavier Adelmar Zanetti
Datëlindja10 gusht 1973 (51 vjeç)
VendlindjaBuenos Aires, Argjentinë
Gjatësia1.78 m (5 ft 10 in)
PozicioniMbrojtës / Mesfushor
Karriera me të rinjtë
1982–1989Independiente
1991–1992Talleres
Karriera me klube*
VitetKlubiNdeshje(Golat)
1991–1992Talleres33(1)
1992–1995Banfield66(4)
1995–2014Internazionale615(12)
Gjithsej714(17)
Karriera ndërkombëtare
1996Argjentina U2312(0)
1994–2011Argjentina143(4)
*Ndeshjet dhe golat me klubet llogariten vetëm për ligën vendase

Javier Adelmar Zanetti (lindur më 10 gusht 1973) është një ish futbollist profesionist argjentinas i cili ka luajtur si mesfushor dhe mbrojtës.

Zanetti e nisi karrierën e tij si profesionist në Argjentinë, fillimisht duke luajtur me Talleres dhe më pas me Banfield. Në verën e vitit 1995, Zanetti u transferua në Itali te Interi, klub ku do të qëndronte për 19 sezonet e ardhshme. Ai u tërhoq nga futbolli në maj 2014 në përfundim të sezonit 2013–14.[1]

Me 1,114 ndeshje zyrtare të luajtura, Zanetti është lojtari i shtatë në renditjen e të gjitha kohërave për ndeshjet e luajtura. Ai është lojtari i huaj me më shumë ndeshje në Serie A (615), si dhe i katërti i të gjitha kohërave, pas Paolo Maldinit, Gianluigi Buffonit dhe Francesco Tottit. Ai është lojtari që ka luajtura në historinë e Interit (858), dhe ka fituar 16 trofe; pesë Scudetto, katër Kupa Italiane, katër Superkupa Italie, një Kupë UEFA, një UEFA Ligë Kampionesh dhe një FIFA Kupë Bote për Klube.[2] Në Ligën e Kampioneve, ai është lojtari që ka luajtur më shumë ndeshje si kapiten (82).[3]

Zanetti luajti 143 ndeshje me kombëtaren argjentinase,[4] një shifër që e bënë atë lojtarin e dytë me më shumë ndeshje në historinë e kombëtares. Në periudhën 2007–2018, ai ishte lojtari i cili mbante rekordin e më shumë ndeshjeve. Ai ka luajtur në dy edicione të FIFA Kupës së Botës (1998 & 2002), pesë edicione të Copa Américas (1995, 1999, 2004, 2007 & 2011), dhe një edicion të FIFA Kupës së Konfederatave (2005). Ai arriti finalen e Copa Américas në vitet 2004 dhe 2007 dhe Kupës së Konfederatave në vitin 2005, duke qënë në anën e ekipit humbës në të tre rastet.

I njohur për shkathtësinë e tij, Zanetti luante pa problem në të dyja krahët, si në mbrojtje ashtu edhe në mesfushë. Pas tërheqjes nga futbolli, klubi tërhoqi fanellën e tij me numrin 4, dhe e emëroi atë zëvëndës-president.[5][6][7] Ai u emërua ambasador i organizatës joqeveritare SOS Fshatrat e fëmijëve në projektin e saj në Argjentinë nga FIFA, kurse në vitin 2005, ai u nderua me çmimin Ambrogino d'Oro nga qyteti i Milanos për iniciativat e tij sociale. Zanetti është gjithashtu ambasdor global i Lojërave olimpike.[8]

Jeta e hershme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Javier Adelmar Zanetti lindi në Buenos Aires të Argjentinës nga prindër me origjinë italiane. Ai u rrit në zonën e portit në rrethin Dock Sud, një nga zonat më famëkeqe të qytetit. Babai i tij Rodolfo Zanetti ishte murator kurse mamaja e tij Violeta Bonnazola ishte pastruese. Ai nisi të luajë futboll në një bga fushat e qytetit të tij, të cilën e mirëmbante në kohën e tij të lirë. Kur Zanetti ishte adoleshent, ai shkoi në provë te akademia e të rinjëve e klubit lokal të qytetit Independiente, por ai u refuzua dhe j'u tha se i mungonte fiziku për të luajtur futboll. Pas kësaj, ai u përqëndrua te shkolla, ndihmonte babain në punën e tij si murator dhe kryente punë të ndryshme si shpërndarës qumështi ose ndihmës në dyqanin e një të afërmi të tij.[9]

Karriera me klube

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Tallares RE

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Zanetti e filloi karreirën e tij si profesionist më 22 gusht 1992 me skuadrën e Tallares gjatë ndeshjes së javës së tretë së divizionit të dytë kundër Atlético Central Córdoba, ku ai hyri në minuten e 80të duke zëvëndësuar Migel Angel Fretes në fitoren 2–1.[10] Ai debutoi si titullar me 12 shtator në barazimin e Tallares 0–0 kundër Ituzaingó në fushën e kësaj të fundit. Ai shënoi golin e tij të parë me Tallares më 20 mars 1993 në ndeshjen kundër Arsenal de Sarandí që përfundoi 1–1. Në sezonin e vetëm që Zanetti luajti me Tallares numëronte gjithsej 33 paraqitje. Pas kësaj, ai u transferua te skuadra e divizionit të parë Banfield.

Banfield

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në verën e 1993, Zanetti u transferua në ligën më të lartë në Argjentinë te skuadra e Banfield për 160,000 $. Të dy trajnerët Oscar Lopez dhe Oscar Cavallero i vendosën atij fanellën me numrin 4. Ai filloi karrierën e tij me skuadrën e re kundër River Plate më 12 shtator 1993, ndeshja përfundoi 0–0.

Zanetti e mbylli sezonin e tij të parë me Banfield duke luajtur 37 ndeshje ku shënoi edhe një gol. Golin e tij, Zanetti e shënoi më 29 shtator në barazimin 1–1 të Banfield kundër Newell's Old Boys. Ai u thirr nga Argjentina pas paraqitjeve të mira me fanellën e Banfield. Zanetti pati një sezon të dytë impresionues duke luajtur 29 ndeshje dhe shënuar tre gola. Goli i parë erdhi më 23 tetor 1994 në fitoren 3–0 të Banfield kundër Independiente, goli i dytë erdhi më 29 nëntor në barazimin 1–1 midis Banfield dhe Deportivo Textil Mandiyú dhe goli i tretë erdhi më 2 prill 1995 në fitoren 4–1 të Banfield kundër Argentinos Juniors.

Internazionale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti gjatë një seance stërvitore në 2009.

Si pjesë e klubit për 19 vite me 858 paraqitje në të gjitha kompeticionet, ai është aktualisht lojtari që ka qëndruar më gjatë në klub si dhe lojtari me më shumë ndeshje në historinë e klubit – duke kaluar italianin Giuseppe Bergomi (758).

Gjatë qëndrimit të tij te Interi, ai fitoi 16 trofe, ku 15 prej tyre si kapiten: Kupën UEFA në 1998, Kupën e Italisë në 2005, 2006, 2010 dhe 2011, Superkupën e Italisën në 2005, 2006, 2008 dhe 2010, Scudetton në 2005–06, 2006–07, 2007–08, 2008–09 dhe 2009–10 dhe Ligën e Kampioneve 2009–10.[2]

Zanetti qëndroi plot 12 vite pa u përjashtuar me karton të kuq nga një ndeshje. Hera e parë që ai doli jashtë me karton të kuq ishte më 17 shkurt 1999 në një ndeshje të Kupës së Italisë kundër Parmës, por ai e prishi rekordin e tij në një ndeshje të Serie A kundër Udineses më 3 dhjetor 2011.[11] Këto kanë qënë të dy rastet e vetme kur ai ka marrë karton të kuq gjatë gjithë karrierës së tij te Inter.

Te Interi, Zanetti ka pasur 19 trajnerë të ndryshëm (lista), duke u bërë lojtari i parë që ka luajtur nën udhëheqjen më shumë trajnerëve. Ai gjithmon ka deklaruar se e ardhmja e tij është te Zikaltrit, duke shprehur dëshirën për t'u tërhequr nga futbolli si lojtar i Interit. Ai gjithashtu shfaqi dëshirën për të pasur një rol drejtuesi te Interi pas tërheqjes. "Interi do të thotë shumë për mua", ka thënë Zanetti.

Ishte skuadra e parë që më hapi dyert e futbollit evropian. Isha shumë i ri kur erdha këtu dhe nuk e mendoja se klubi do të kishte kaq shumë besim te një djal 20 vjeç. Unë gjithmonë do të jem mirënjohës për këtë. Për disa arsye unë jam ndjerë gjithmonë si në shtëpi dhe kjo është arsyeja pse unë nuk kam menduar për të lënë Interin.[12]

1995–1998: Debutimi dhe trofeu i parë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Zanetti mbërriti në Milano me kërkesën e presidentit Massimo Moratti,[13] i cili sëbashku me djalin e tij e kishte parë atë në një video kasetë duke luajtur për Argjentinën në Lojërat olimpike.[14] Qëllimi fillestar i presidentit ishte Ariel Ortega, për të cilin kishte dërguar vëzhguesin Antonio Angelillo për t'a parë në Kupën Mandela me Argjentinën, ku edhe Zanetti po merrte pjesë, por lojtari e zhgenjeu atë, duke bërë që ai të kthente syte te Zanetti.[15] Transferimi i tij u zyrtarizua më 28 korrik 1995, duke bërë që patrioti i tij Diego Maradona t'a quante "blerjen e vitit". Ai u prezantua sëbashku me argjentinasin tjetër Sebastián Rambert, i cili ndryshe nga Zanetti pati një karrierë të shkurtër te Zikaltrit.[15]

Ai debutoi më 27 gusht 1995 në fitoren minimale 1–0 ndaj Vicenzas në Serie A falë golit të debutuesit tjetër Roberto Carlos.[16] Më 12 shtator, Zanetti bëri debutimin e tij në kompeticionet evropiane, duke luajtur kundër Luganos në Kupën UEFA.[17] Goli i tij i parë erdhi më 3 dhjetor në një tjetër fitore në shtëpi, kësaj here kundër Cremoneses.[18] Zanetti i shënoi këtij ekipi edhe në ndeshjen e kthimit, ku Inter fitoi 4–2 më 6 prill 1996.[19] Në përfundim të sezonit të tij të parë, Zanetti u nderua nga klubi me çmimi Pirata d'Oro, i cili i jepej lojtarit më të mirë të sezonit.[20]

Zanetti fitoi vendin e titullarit plotësisht në sezonin e ardhshëm, duke ndihmuar Interin të arrinte vendin e tretë në kampionat. Ekipi gjithashtu arriti në finalen e Kupës UEFA, por u mposht me penallti nga Schalke 04;[21] në ndeshjen e kthimit në San Siro, ai u zëvëndësua dy minuta para përfundimit të ndeshjes nga trajneri Roy Hodgson. I acaruar nga vendimi i trajnerit, argjentinasi debatoi me trajnerin dhe të dy u ndanë nga pjesa tjetër e ekipit para se debati të kalonte në përballje fizike.[22] Në fund, kjo mosmarrëveshje u zgjidh.[23]

Në sezonin e ardhshëm, me mbërritjen e Luigi Simonit në stol dhe Ronaldos në fushë,[24] Inter garoi me Juventusin për kampionatin. Dueli, që u karakterizua me shumë debate dhe polemika, u fitua nga Juventusi mes polemikave.[25][26] Pavarësisht vendit të dytë në kampionat, Interi arriti sukses në Evropë, duke fituar Kupën UEFA; në finale ata mposhtën Lazion 3–0, me Zanettin i cili shënoi golin e dytë të ndeshjes me një gjuajtje nga gjashtë zone.[27]

1998–2001: Tre vite të vështira

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në sezonin 1998–99, Inter u konsiderua një nga pretendentët për titull, kjo edhe falë përforcimit të ekipit.[28] Pavarësisht mbështjetjes së Zanettit – i cili më 28 tetor 1998 u bë kapiten për herë të parë në një ndeshje të kupës ndaj Castel di Sangro[29] – Zikaltrit zhvilluan një sezon anonim, duke mos arritur objektivat, gjë që solli edhe largimin e Simonit.[30] Trajneri i shkarkua pas një fitore ndaj Salernitanës, ku Zanetti kontriboi me një gol një minutat shtesë.[31] Paraqitjet e ekipit bënë që Interi të rrezikonte dhe rënjen nga kategoria; përveç rezultateve negative në kampionat, ekipi u eliminua nga Kupa e Italisë nga Parma (Zanetti u përjashtua me karton të kuq në ndeshjen e parë) dhe nga Liga e Kampioneve nga Manchester United.[32][33] Interi e mbylli kampionatin në vendin e tetë, duke humbur mundësinë të kualifikohej në kompeticionet evropiane; një mundësi e fundit ishte ndeshja play-off ndaj Bolonjës për t'u kualifikuar në Kupën UEFA, por ekipi u mposht. Gjatë këtij sezoni, Zanetti arriti të luajë ndeshjen e tij të 100të në Serie A, në distafën 3–2 në shtëpi ndaj Barit.[34]

Nga viti 1999 e deri në 2001, ekipi u drejtua nga Marcello Lippi dhe më pas nga Marco Tardelli, por rezultatet nuk u përmirsuan. Interi arriti respektivisht vendin e katërt dhe të pestë në kampionat, kurse në maj 2000, humbi finalen e kupës ndaj Lazios. Sezoni 2000–01 shënoi edhe distafën më të rëndë të Interit në Derby della Madonnina, duke u mposhtur 6–0 nga Milani.[35] Gjatë kësaj kohe, Zanetti shërbeu si kapiten i ekipit, duke marrë shiritin nga Ronaldo, i cili gjatë kësaj kohe ishte jashtë fushave për shkak të një dëmtimi të rëndë.[36]

2001–2004: Shiriti i kapitenit

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Vera e vitit 2001 pa vendosjen e trajnerit Héctor Cúper në krye të ekipit, me presidentin Moratti i cili kërkonte të rikthente ekipin te suksesi.[37] Gjatë kësaj kohe, Zanetti u bë zyrtarisht kapiten i ekipit, pasi kishte mbajtur shiritin për rreth dy vite për shkak të dëmtimit të Ronaldos.[36] Në sezonin 2001–02, Zikaltrit ishin kryesues për pjesën më të madhe të kampionatit, kurse në Kupën UEFA u eliminuan në gjysëm-finale nga Feyenoordi. Scudetto, edhe pse ishte vetëm një formalitet, u humb në ditën e fundit të sezonit, kur ekipi u mposht 4–2 nga Lazio në Stadio Olimpico, duke bërë që të parakaloheshin nga Juventusi dhe Roma.[38] Në atë sezon, Zanetti u nderua me çmimin Pallone d'Argento, i dhuruar nga Bashkimi i Shtypit Sportiv Italian për "lojtarin më të drejtë dhe për talentin e futbollit, korrektësinë sportive, moralin e mirë dhe bujarinë ndaj të dobëtit".[39] Ai zhvilloi ndeshjen e tij të 200të në Serie A më 21 tetor 2001 në humbjen 4–2 në San Siro ndaj Milanit.[40]

Në gusht 2003, Zanetti rinovoi kontratën e tij me klubin deri në qershor 2007.[41][42] Sezoni 2003–04 ishte një tjetër zhgënjim për Interin, që arriti vetëm një vend të katërt në kampionat, kurse në kompeticionet evropiane zhvilloi paraqitje zhgënjyese.[43] Në verën e vitit 2004, Roberto Mancini – shpesh një kundërshtar i Zanettit gjatë kohës së tij si futbollist te Lazio – zëvëndësoi Alberto Zaccheronin si trajner;[44] ky i fundit, kishte zëvëndësuar Cúperin në tetor 2003.[45]

2004–2008: Dominimi në Itali dhe lëvizja në mesfushë

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti duke ngritur trofeun e Kupës së Italisë në sezonin 2005–06.

Sezoni 2004–05 shënoi rikthimin e Interit te suksesi, duke triumfuar në Kupën e Italisë.[46] Për argjentinasin ky ishte trofeu i dytë me klubin, pas Kupës UEFA 1998, si dhe i pari si kapiten i ekipit. Më 10 nëntor 2004, Zanetti luajti ndeshjen e tij të 300të në Serie A në barazimin 2–2 të Interit në shtëpi ndaj Bolonjës.[47][48] Në gusht 2005, ata fituan Superkupën e Italisë ndaj ekipit rival Juventus,[49] një sukses i cili u ndoq në fund të sezonit me fitimin e një tjetër kupe. Pas skandalit të Calciopolit, Interit j'u dhurua edhe Scudetto, kurse Juventusi u rrëzua nga kategoria.[50]

Pas mbërritjes së brazilianit Maicon para fillimit të sezonit 2006–07, Zanetti u zhvendos nga mbrojtës në krahun e djathtë në mesfushë.[51] Më 27 shtator 2006, në ndeshjen e fazës së grupeve ndaj Bayern München, Zanetti regjistroi paraqitjen e tij të 500të me Interin.[52] Në nëntor, ai i dha fund zbrastisë pesë-vjeçare pa gol duke shënuar në fitoren 2–0 në shtëpi ndaj Ascolit,[53] si dhe luajti ndeshjen e 100të në kompeticionet e UEFA-s, kundër Sporting CP. Interi dominoi në kampionatin e atij sezoni, duke siguruar titullin pesë javë para përfundimit me 97 pikë në renditje.[54] Ata lanë në vendin e dytë Romën 22 pikë mbrapa; ekipi i kryeqytetit do të ishte rivalja kryesore për titull edhe në sezonin e ardhshëm.

Inter fitoi edhe kampionatin e sezonit 2007–08, duke lënë sërisht mbrapa Romën.[55] Pavarësisht suksesit në Itali, Interi vazhdoi të dhuronte performanca negative në kompeticionet evropiane, që kulmoi me eliminimin nga Liga e Kampioneve nga ekipi anglez Liverpool;[56] kjo gjë që solli edhe shkarkimin e Mancinit si trajneri i ekipit.[57]

2008–2011: Vitet e arta me Mourinhon, Tripleta dhe Kupa e Botës për Klube

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti gjatë një ndeshje para-sezonale në vitin 2009.

Mancini u zëvëndësua në stol nga portugezi José Mourinho,[58] i cili që në ndeshjen e parë të tij si trajner fitoi trofe, Superkupën e Italisë 2008 ndaj Romës. Zanetti luajti rol të rëndësishëm në këtë ndeshje, duke shënuar penalltinë e fundit të ekipit të tij në fitoren me penallti në San Siro; koha e rregullt dhe shtesa ishin mbyllur në barazim pa gola.[59] Më 24 shtator 2008, Zanetti festoi një tjetër arritje, ku në fitoren 1–0 ndaj ekipit të sapongjitur Lecce, ai regjistroi ndeshjen e 600të për Interin në të gjitha kompeticionet.[60] Më 15 mars 2009, Zanetti u bë lojtari i dytë me më shumë ndeshje për Interin, duke barazuar 634 ndeshjet e Giacinto Facchettit në fitoren ndaj Fiorentinës,[61] e më pas duke e kaluar një javë më vonë në fitoren 3–0 ndaj Regginës. Ai e shpenzoi sezonin 2008–09 duke luajtur mes mbrojtjes dhe mesfushës, me Interin që fitoi kampionatin e katërt rresht.[62][63] Megjithatë, në Ligën e Kampioneve Zikaltrit vazhduan të zhgënjenin, duke u eliminuar sërisht në raundin e 16-tave, këtë herë nga Manchester United.[64]

Zanetti luajti çdo ndeshje nga 90 minuta të plota në sezonin 2009–10 Të UEFA Ligës së Kampioneve (këtu duke luajtur në ndeshjen e dytë të raundit të 16-tave ndaj CSKA Moskës më 6 prill 2010).

Sezoni 2009–10 nisi në mënyrë të mrekullueshme për Interin dhe Zanettin, veçanërisht pas fitores 4–0 ndaj Milanit në Derby della Madonnina.[65] Në ndeshjen ndaj Genoas më 17 tetor, ai nisi aksionin e kundërsulmit që solli golin e dytë të Interit pasi i mori topin një lojtari kundërshtar; ndeshja përfundoi me fitoren e ekipit 5–0 në transfertë.[66][67] Vetëm një javë më pas, ai barazoi rekordin e Giacinto Facchettit për numrin e ndeshjeve në Serie A nga një lojtar i Interit, duke zhvilluar ndeshjen e tij të 476 në fitoren 2–1 ndaj Catanias.[68][69] Ai e theu këtë rekord më 29 tetor në triumfin 5–3 në shtëpi ndaj Palermos.[70] Më 7 mars 2010, në humbjen 2–1 në transfertë ndaj Romës,[71] Zanetti u ndëshkua me karton të verdhë, i katërti sezonal, duke bërë që të humbiste ndeshjen e rradhës ndaj Bolonjës më 3 prill; kjo gjë i dha fund rekordit të tij me 137 ndeshje rresht në luajtura në Serie A dhe 167 ndeshje të luajtura në të gjitha kompeticionet, rekord i cili nisi në tetor 2006.[72][73] Më 5 maj, Interi mposhti Romën në finalen e Kupës së Italisë, kurse Scudetto u fitua më 16 maj pas fitores 1–0 në transfertë ndaj Sienës; goli i vetëm i ndeshjes u shënua nga Diego Milito, i cili u asistua nga Zanetti pas një inkursioni personal nga kapiteni.[74] Inter u bë ekipi i dytë në historinë e futbollit italian që fiton Serie A pesë herë rresht.[75] Më 22 maj, Interi arriti suksesin e shumëpritur Evropian duke fituar Ligën e Kampioneve për herë të parë pas 45 vitesh. Në finale, ekipi mposhti Bayern München me rezultatin 2–0, me Zanettin i cili luajti ndeshjen e tij të 700të për klubin në të gjitha kompeticionet.[76] Me suksesin në të tre frontet, Interi arriti një Tripletë historike, duke u bërë klubi i parë italian që e arrin këtë gjë, kurse Zanetti kapiteni i parë i një klubi italian.[77]

Pas mbylljes së sezonit historik 2009–10, José Mourinho u largua nga drejtimi i skuadrës, duke u zëvëndësuar nga spanjolli Rafael Benítez.[78] Zanetti firmosi një kontratë të re dy-vjeçare para fillimit të sezonit 2010–11.[79] Në gusht, Zikaltrit fituan Superkupën e Italisë për herë të pestë në histori, duke mposhtur Romën në San Siro,[80] por humbën mundësinë të fitonin Superkupën Evropiane, duke pësuar disfatë nga Atlético Madrid në Monako. Më 20 tetor, në ndeshjen e fazës së grupeve të Ligës së Kampioneve kundër Tottenham Hotspur, Zanetti shënoi golin e parë të ekipit të tij në një fitore 4–3 në shtëpi.[81] Në moshën 37 vjeç dhe 72 ditë, ai u bë golashënuesi më i vjetër i kompeticionit; që nga ajo ditë, rekordi i tij është kaluar nga Filippo Inzaghi, Ryan Giggs dhe Francesco Totti.[82] Në dhjetor, Interi fitoi edhe Kupën e Botës për Klube, duke mposhtur në finale TP Mazemben me rezultatin 3–0;[83] Zanetti kontriboi me një gol në fitoren 3–0 në gjysëm-finale ndaj Seongnam Ilhwa Chunma, duke shënuar me të majtën pas një kombinimi në hyrje të zonës me Militon.[84] Interi e mbylli vitin 2010 me pesë trofe, duke realizuar The Quintuple.

Pavarësisht fitimit të Superkupës dhe Kupës së Botës për Klube, Interi nuk pati vazhdimësi në kampionat, duke qënë disa pikë larg Milanit të vendit të parë. Kjo gjë solli edhe shkarkimin e trajnerit më 23 dhjetor, vetëm pesë ditë pas triumfit në Kupën e Botës për Klube.[85] Ai u zëvëndësua nga Leonardo,[86] i cili në ndeshjen e parë në stol udhëhoqi Interin në fitoren 4–1 ndaj Bolonjës më 15 janar;[87] në këtë ndeshje, Zanetti zhvilloi ndeshjen e 519 në Serie A, duke barazuar Giuseppe Bergomin si lojtari i Interit me më shumë ndeshje në Serie A.[88][89][90] Ai e theu rekordin vetëm katër ditë më vonë në fitoren 3–2 ndaj Cesenës në shtëpi.[91][92] Në maj 2011, Zanetti arriti një tjetër rekord, duke zhvilluar ndeshjen e tij të 1,100 si futbollist profesionist në ndeshjen e dytë të gjysëm-finales së Kupës së Italisë kundër Romës. Kjo gjë e bëri atë futbollistin e katërt profesionist në histori që e arrin këtë shifër. Inter arriti të fitonte Kupën e Italisë, duke mposhtur në finale Palermon 3–1; ky ishte trofeu i fundit i Zanettit si lojtar i Interit.[93] Megjithatë, në kampionat, Inter dorëzoi titullin e Serie A për herë të parë pas gjashtë vitesh.[94]

2011–2014: Vitet e fundit dhe tërheqja

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti para një ndeshje të Ligës së Kampioneve ndaj CSKA Moskës në vitin 2011.

Në sezonin 2011–12, Interi pësoi një rënje masive. Gian Piero Gasperini u vendos trajneri i ri i ekipit, por ai pati një nisje negative duke humbur Superkupën e Italisë ndaj Milanit. Më 17 shtator 2011, në barazimin pa gola në San Siro ndaj Romës, Zanetti luajti ndeshjen e tij të 756të me Zikaltrit, duke barazuar Bergomin si lojtari me më shumë ndeshje në historinë e klubit. Vetëm pesë ditë më pas, Gasperini u shkarkua pas humbjes 3–1 ndaj ekipit të sapongjitur Novara.[95] Në këtë ndeshje, Zanetti zhvilloi paraqitjen e tij të 757të me Interin, duke u bërë lojtari me më shumë ndeshje i klubit.[96][97] Në tre javët e para të kampionatit, Inter kishte marrë vetëm një pikë, duke regjistruar nisjen më të keqe në 28 vitet e fundit.[95] Gasperini u zëvëndësua nga Claudio Ranieri,[98] i cili fitoi ndeshjen e tij debutuese ndaj Bolonjës 3–1 si dhe mposhti CSKA Moskën 3–2 në ndeshjen e dytë të fazës së grupeve së Ligës së Kampioneve; kjo ishte ndeshja e 78të e Zanettit si kapiten në Ligën e Kampioneve, duke kaluar rekordin e Paolo Maldinit (77). Në ndeshjen e rradhës në Ligën e Kampioneve, Zanetti arriti ndeshjen e tij të 100të në këtë kompeticion (përfshirë edhe ndeshjet kualifikuese) me Interin që mposhti Lille në Francë.[99]

Më 3 dhjetor, në humbjen 1–0 ndaj Udineses në shtëpi, Zanetti mori kartonin e kuq të dytë dhe të fundit në karrierë me Interin; kartonin e kuq të parë e kishte marrë në shkurt 1999.[11] Interi vazhoi me performancat negative edhe në pjesën e dytë të sezonit, duke e mbyllur kampionatin në vendin e gjashtë. Ky pozicion do të thoshte se Interi nuk do të luante në Ligën e Kampioneve për herë të parë që nga sezoni 2001–02. Ata u eliminuan në Kupën e Italisë nga Napoli dhe në Ligën e Kampioneve nga Marseja me rregullin e golit jashtë fushe.[100]

Duke qënë se nuk u kualifikuan dot në Ligën e Kampioneve, Interi e nisi sezonin 2012–13 në raundet kualifikuese të Ligës së Evropës. Në këtë fazë eliminatore, Zanetti zhvilloi ndeshjen e tij të 800të me Zikaltrit në të gjitha kompeticionet në fitoren në transfertë ndaj Vasluit më 23 gusht; në këto 800 ndeshje, ai kishte luajtur 570 në Serie A, 66 në Kupën e Italisë, 151 në kompeticionet evropiane dhe 13 në kompedicione të tjera.[101] Përpara fillimit të ndeshjes, ish shoku i skuadrës Iván Córdoba, i cili ishte tërhequr nga futbolli në përfundim të sezonit të kaluar, i dhuroi atij një fanellë me numrin 800, kurse gjatë ndeshjes, Zanetti mbajti shirtin e kapitenit që lexonte "Inter-Javier Zanetti, 800 histori dashurie sëbashku".[102] Interi arriti me sukses të kualifikohej për në fazën e grupeve, kurse në kampionat ishte në vendin e dytë deri në nëntor, duke fituar shtatë ndeshje rresht, përfshirë edhe derbet ndaj Milanit dhe Juventust;[103] në të parën, Zanetti zhvilloi ndeshjen e tij të 45të, duke parakaluar Bergomin si lojtari Interit me më shumë ndeshje në derbi.[104] ai gjithashtu bë lojtari i dytë me më shumë ndeshje në derbi, duke u renditur mbrapa Paolo Maldinit me 57 ndeshje.[104][105] Në të dytën, Interi fitoi 3–1 ndaj Juventusit në Torino, ku Zanetti ishte një nga më të mirët e ekipit të tij.[106] Interi i shkaktoi Juventusit humbjen e parë në shtëpi pas 49 ndeshjesh dhe të parën në stadiumin e ri, kurse Zanetti luajti derbin e tij të 38të.

Zanetti duke luajtur në ndeshjen miqësore para-sezonale ndaj Koper më 15 korrik 2012.

Me vazhdimin e sezonit, Interi pësoi një rënje drasktike dhe e mbylli kampionatin në vendin e nëntë me vetëm 54 pikë, duke humbur mundësinë për të luajtur në kompeticionet evropiane sezonin e ardhshëm.[107] Ky ishte edhe rezultati më negativ i klubit që nga sezoni 1993–94. Ekipi u godit edhe nga dëmtimet e shumta gjatë sezonit, përfshirë edhe ato afatgjate të Diego Militos dhe Zanettit;[108][109] kapiteni pësoi një dëmtim të rëndë në thembrën e akilit në transfertën ndaj Palermos më 28 prill 2013; dëmtimi që pësoi kërkonte operacion. Përpara se të pësonte dëmtimin, ai arriti të vendoste disa rekorde, duke nisur me ndeshjen ndaj Sienës më 3 shkurt, ku ai luajti ndeshjen e tij të 592të në Serie A dhe barazoi rekordin e portierit Gianluca Pagliuca, të cilën më pas e theu në fitoren 3–1 në shtëpi ndaj Chievos. Më 10 mars, në humbjen 1–0 në shtëpi ndaj Bolonjës, ai u bë lojtari i dytë në histori që arrin 600 ndeshje në Serie A, pas Paolo Maldinit.[110] Në muajin e ardhshëm, Zanetti zhvilloi ndeshjen e tij të 1,100 si profesionist në fitoren 1–0 ndaj Parmës.[111] Rezultatet negative të Interit gjatë këtij sezoni sollën e shkarkimin e trajnerit Andrea Stramaccioni,[112] i cili u zëvëndësua nga Walter Mazzarri.[113]

Më 12 qershor 2013, presidenti i klubit Massimo Moratti konfirmoi se klubi kishte rinovuar kontratën me Zanettin edhe për një sezon.[114] Zanetti i shpenzoi muajt e verës në Argjentinë duke u rikuperuar nga dëmtimi i pësuar, duke bërë që për herë të parë pas 19 vitesh, ekipi të niste stërvitjen e parë të sezonit pa prezencën e tij. Ai humbi edhe turin në Shtetet e Bashkuara, por njoftoi se do të rikthej në ekipin e parë në nëntor 2014. Ai ishte në stol në ndeshjen ndaj Udineses më 3 nëntor,[115] ku Inter fitoi 3–0 në Stadio Friuli.[116] Gjashtë ditë më pas, në fitoren 2–0 në shtëpi ndaj Livornos,[117] Zanetti luajti ndeshjen e tij të parë pas rreth shtatë muajsh, duke u aktivizuar në minutat e fundit të takimit;[118] në minutën e 90të, ai nisi aksionin e golit të dytë të Interit të shënuar nga mbrojtësi Yuto Nagatomo, i cili e festoi golin e tij duke kryer përshëndetjen tradicionale japoneze me Zanettin, një festim të cilën e ka kryer edhe herë të tjera me kapitenin.[119] Pavarësisht rikthimit, Zanetti nuk u pa si titullar nga trajneri Mazzarri, i cili preferonte në krah brazilianin Jonathan.

Më 29 prill 2014, presidenti i ri Erick Thohir njoftoi se Zanetti do të tërhiqej nga futbolli në përfundim të sezonit 2013–14 dhe se do të merrte një rol drejtuesi në klub.[1][120][7][121] Më 6 maj, ishte vetë Zanetti që lajmëroi se do të tërhiqej nga futbolli në fund të sezonit.[122] Ndeshja e tij e fundit në San Siro ishte fitorja 4–1 kundër Lazios më 10 maj, një fitore që konfirmoi rikthimin e Zikaltërve në kompeticionet evropiane pas një sezoni.[123][124] Ai hyri në fushë në minutën e 52të në vend të Jonathan dhe majti një shirit të veçantë në krahë ku ishin shkruajtur të gjitha emrat e lojtarëve më të cilët ai kishte luajtur gjatë karrierës së tij te Interi. Ai u tërhoq pas ndeshjes së fundit të sezonit, të cilën e nisi si titullar në qëndër të mbrojtjes në humbjen 2–1 në transfertë ndaj Chievos më 18 maj.[125]

Karriera ndërkombëtare

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

1994–1998: Debutimi dhe Kupa e Botës 1998

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti duke luajtur me Argjentinën.

Pas dështimit në Kupës së Botës që u zhvillua në 1994 në Shba, Argjentina duhej rindertuar plotësisht. Shumë lojtarë të vjetër u larguan dhe shumë të rinjë u thirrën për herë të parë, ku mes tyre ishte edhe Zanetti, i cili në nëntor 1994, pas disa paraqitjeve te mira me Banfield, u thirr për herë të parë në moshën 21 vjeç nga trajneri i asajkohe Daniel Passarella.[126] Zanetti luajti ndeshjen e parë me kombëtaren në fitoren 3–0 në ndeshjen miqësore kundër Kilit; ai e nisi ndeshjen si titullar në mesfushë dhe luajti 90 minuta të plota.[127] Në janar 1995, ai ishte një nga 20 lojtarët e thirrur nga Passarella për Kupën e Mbretit Fahd 1995 (turnamenti, emri i së cilit ishte në nder të mbretit të Arabisë Saudite Fahd, u riemërua më pas si FIFA Kupa e Konfederatave nga FIFA).[128] Ai luajti në dy ndeshje në fazën e grupeve si dhe në finale, ku Argjentina u mposht nga Danimarka.[129] Më 22 qershor 1995, Zanetti shënoi golin e parë me kombëtaren në miqësoren ndaj Sllovakisë e cila u mbyll me fitoren e Argjentinës 6–0.[130][131] Kjo ndeshje më pas u hoq nga lista e ndeshjeve zyrtare nga Federata Argjentinase e Futbollit.[4] Vetëm dy javë më pas, Zanetti mori pjesë edhe në turnamentin Copa América 1995 të zhvilluar në Uruguaji.[132] Ai bëri debutimin e tij më 8 korrik në fitoren 2–1 ndaj Bolivisë, kurse tre ditë më pas luajti në fitoren 4–0 ndaj Kilit. Zanetti u la pushim në ndeshjen e tretë ndaj Shteteve të Bashkuara, të cilët mposhtën Argjentinën në mënyrë surprizë 3–0, duke fituar edhe grupin.[133] Argjentina u eliminua në çerek-finale nga Brazili me penallti; Zanetti luajti në të gjithë ndeshjen.[134]

Pas kësaj, Zanetti luajti rregullisht në mesfushë gjatë fushatës kualifikuese të Kupës së Botës 1998. Argjentina siguroi kualifikimin duke fituar grupin me 30 pikë nga 16 ndeshje.[135][136] Në maj 1998, në moshën 24 vjeç, ai u thirr nga trajneri Passarella në Kupën e Botës 1998, e cila ishte edicioni i tij i parë në karrierë.[137] Më 14 qershor, Zanetti luajti ndeshjen e tij të parë në Kupën e Botës në fitoren minimale 1–0 ndaj Japonisë në fazën e grupeve.[138] Argjentina i fitoi të tre ndeshjet e grupit pa pësuar gol dhe u kualifikua në fazën me eliminim direkt si fituese e grupit. Në ndeshjen e raundit të 16-tave, ekipi u përball kundër Anglisë, në një ndeshje ku Zanetti shënoi golin e tij të parë në një Kupë Bote; goli i Zanettit erdhi në minutën e parë shtesë të pjesës së parë si pjesë e një skeme të një goditje të lirë afër zonës kundërshtare, ku ekzekutuesi Juan Sebastián Verón me pasimin e tij e nxorri Zanettin në një pozicion të lirë, me mesfushorin i cili shënoi me një të majtë të fuqishme.[139][140][141] Në një intervistë për FourFourTwo në korrik 2017, i pyetur rreth këtij goli, Zanetti deklaroi se ekipi e kishte praktikuar këtë skemë për katër vite rresht dhe se ai fillimisht nuk ishte lojtari i përzgjedhur për të gjuajtur, por Ariel Ortega.[23][140] Koha e rregullt dhe shtesa u mbyllën në barazim 2–2, duke bërë që ndeshja të kalonte në gjuajtjet e penalltive, ku Argjentina fitoi 4–3 dhe u kualifikua në çerek-finale.[142] Argjentina më pas u eliminua në çerek-finale nga Holanda me rezultatin 2–1.[143]

1999–2002: Copa América 1999 dhe Kupa e Botës 2002

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti (djathtas) dhe Roberto Ayala më 7 shkurt 2007; Zanetti u bë kapiten i ekipit pas tërheqjes së Ayalës nga futbolli ndërkombëtar në korrik 2007.

Në verën e vitit 1999, Zanetti luajti në Copa América 1999, duke marrë një ftesë nga Marcelo Bielsa.[144] Në këtë turnamenti, ai mori kartonin e kuq të parë dhe të fundit në karrierën e tij ndërkombëtare; ajo erdhi më 4 korrik në ndeshjen e dytë të fazës së grupeve, ku Argjentina pësoi disfatë 3–0 nga Kolumbia. Kjo ndeshje është e famshme edhe për dhënjen e pesë penalltive nga gjyqtari Wilson de Souza, ku katër u humbën, përfshirë tre nga shoku i skuadrës së Zanettit, Martín Palermo.[145] Ai humbi ndeshjen e fundit të fazës së grupeve dhe u rikthye për ndeshjen çerek-finale, ku Argjentina sërisht u përball me Brazilin; ashtu si katër vite më parë, La Albiceleste u mposhtën 2–1 dhe u eliminuan nga turnamenti,[146][147] me Brazilin që në fund u shpall kampion.[148]

Nga viti 2000 e deri në 2001, Zanetti luajti rregullisht në kualifikueset e Kupës së Botës 2002.[149] Megjithatë, ai humbi katër ndeshje në periudhën gusht-nëntor 2000 për shkak të një dëmtimi në muskulin e majtë aduktor. Në maj 2002, ai ishte në listën e të grumbulluarve të trajnerit Bielsa për turnamentin që do të zhvillohej në Japoni dhe Korenë e Jugut.[150][151] Zanetti luajti si titullar në të tre ndeshjet e grupit. Argjentina, edhe pse e fitoi ndeshjen hapëse, u eliminua nga turnamenti pasi dështoi të fitonte dy të tjerat.[152]

2003–2006: Ndeshja e 100të dhe e para si kapiten

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Më 8 qershor 2003, gjatë ndeshjes miqësore ndaj Japonisë për Kupën Kirin, Zanetti veshi shiritin e kapitenit për herë të parë si lojtar i Argjentinës. Ekipi fitoi ndeshjen me rezultatin 4–1, me Zanettin i cili shënoi golin e dytë në minutën e 45të.[153] Në vitin e ardhshëm, ai luajti në Copa América 2004 që u mbajt në Peru. Ekipi, i cili përbëheshe nga shumë lojtarë me përvojë, arriti deri në finale ku u mposht nga Brazili 4–2 me penallti.[154] Pas mbarimit të turnamentit José Pékerman u bë trajneri i ekipit. Me të nën drejtim, Zanetti luajti vetëm shtatë ndeshje në kualifikueset e Kupës së Botës 2006, por arriti të shënojë në fitoren 4–2 ndaj Uruguajit në tetor 2004. Në qershor 2005, ai ishte një nga 23 lojtarët që luajtën në Kupën e Konfederatave 2005.[155] Në ndeshjen gjysëm-finale ndaj Meksikës më 26 qershor, Zanetti zhvilloi paraqitjen e tij të 100të me kombëtaren, duke u zgjedhur lojtari më i mirë,[156] me Argjentinën që fitoi 4–3 dhe avancoi në finale. Në finale, ekipi u mposht 4–1 sërisht nga Brazili, duke humbur një tjetër finale.[157] Në maj 2006, Zanetti u la jashtë listës përfundimtare të Kupës së Botës 2006 nga trajneri Pékerman, i cili në vënd të tij preferoi Lionel Scalonin, i cili morri një ftesë surprizë, duke shkaktuar polemika të shumta në Argjentinë.[158][159][160]

2007–2011: Lojtari me më shumë ndeshje i Argjentinës

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti duke luajtur në një ndeshje miqësore ndaj Portugalisë më 9 shkurt 2011.

Me trajnerin e ri Alfio Basile, Zanetti u thirr për ndeshjen miqësore kundër Francës më 7 shkurt 2007. Ai zhvilloi një paraqitje pozitive duke asistuar golin vetëm të ndeshjes të shënuar nga sulmuesi Javier Saviola që i dha Argjentinës fitoren e parë nën drejtimin e Basiles.[161] Në të njëjtin vit, Zanetti ishte zëvëndës-kapiteni i skuadrës së Argjentinës në Copa América 2007, ku ai do të luante në edicionin e katërt të tij pas edicioneve 1995, 1999 dhe 2004.

Në 2007, Zanetti u nderua me çmimin National Giuseppe Prisco.[162] Pas tërheqjes së mbrojtësit Roberto Ayala, Zanetti u bë kapiteni i ri i ekipit. Në një ndeshje kualifikuese të Kupës së Botës më 17 nëntor 2007, ai u bë lojtari me më shumë ndeshje në historinë e kombëtares argjentinase.[163] Zanetti vazhdoi titullar nën drejtimin e trajnerit të ri Diego Maradona, edhe pse mefsushori Javier Mascherano mori shiritin e kapitenit pas kërkesës së Maradonës.[164] Pavarësisht se fitoi Tripletën me Interin në sezonin 2009–10, Zanetti dhe shoku i tij Esteban Cambiasso nuk u përfshinë nga Maradona për të luajtur në Kupën e Botës 2010.[165] Kjo zgjedhje u kritikua ashpër nga ekspertët e futbollit si nga Amerika e Jugut dhe Evropa. Në vend të tij u thirr 30 vjeçari Ariel Garcé, i cili ishte thirrur vetëm dy herë kombëtare në pesë vitet e fundit,[166] duke sjellur një përzgjidhje shokuese; megjithatë, Grace nuk luajti asnjë ndeshje gjatë Kupës së Botës. Vendi i Zanettit në formacionin titullar u mor nga Jonás Gutiérrez, i cili e kishte kaluar sezonin e shkuar duke luajtur si anësor te Newcastle United në divizionin e dytë anglez.[167]

Më 20 gusht 2010, trajneri i ri i kombëtares Sergio Batista e rithirri Zanettin për ndeshjen miqësore kundër Spanjës që u luajt më 7 shtator 2010 në Stadiumin Monumental të River Plates, ku ai dhe legjenda tjetër Gabriel Batistuta u nderuan nga Federata Argjentinase e Futbollit për kontributin e tyre në ekipin kombëtar mes të 48,000 tifozëve që i dhanë atyre një duartrokitje në këmbë.[168] Ai u thirr sërisht në kombëtare për ndeshjen miqësore kundër Japonisë në tetor 2010 por u tërhoq në minutën e fundit për shkak të një dëmtimi të lehtë.[169]

Ai ishte një pjestar i skuadrës së Argjentinës në Copa América 2011,[170] duke luajtur si titullar në të katërta ndeshjet e skuadrës, që u eliminua në çerek-finale nga Uruguaji me penallti.[171]

Profili i lojtarit

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti duke kryer një ndërhyrje në një ndeshje miqësore ndërkombëtare kundër Rusisë në vitin 2009.

U përballa me Zanettin për herë të parë në çerek-finalet e Ligës së Kampioneve në vitin 1999, ai ishte mbrojtës i djathtë kurse unë isha në të majtë. Ai la mbresa me cilësitë e tij, shpejtësinë, fuqinë, inteligjencën dhe ekspertizën. Luajta kundër tij edhe dy herë të tjera dhe ai ishte kundërshtari im më i vështirë, një lojtar i plotësuar.

— Ryan Giggs.[172]

Zanetti fitoi pseudonimin El Tractor për rezistencën dhe vrapimet energjitike lartë dhe poshtë si ndihmë të mbrojtjes ashtu edhe të sulmit. Ai ishte i njohur në mesin e shokëve të tij të skuadrës për vazhdimësimë dhe regjimin e stërvitjes, të cilat ai i ka dhënë meritat si faktorët kryesorë të karrierës së tij të gjatë.[9][173][174] Gjatë sezoneve të tij të fundit, ai luajti si titullar në mbi 30 ndeshje pavarësisht se ishte në fund të të 30-tave. Si kapiten për klubin e tij dhe kombëtaren, ai ishte shumë i respektuar nga tifozët e tij dhe ata kundërshtarë për lidershipin e tij, qetësinë dhe sjelljen brënda dhe jashtë fushe; në karrierën e tij 22-vjeçare, ai mori vetëm tre kartonë të kuq.[175]

Zanetti ishte një lojtar i shpejtë, i fuqishëm dhe në formë në kulmin e tij, me aftësi fizike të jashtëzakonshme, kontroll topi të shkëlqyer, driblim, aftësi teknike dhe nxitim.[176] Në aspektin mbrojtës, ai shkëlqente në leximin e lojës, rikuperimin e topit dhe markimin e kundërshtarit, por ishte edhe i aftë në shpërndarjen e topit te shokët e ekipit, kjo falë rrezes së pasimit dhe vizionit.[177] Një lojtar që luante me të dyja këmbët, ai ishte i aftë për të përparuar në pozicione më të avancuara për të krosuar për shokët e ekipit. Ai gjithashtu zotëronte një gjuajte të saktë nga distanca. Gjatë viteve të fundit te Interi, ai formoi një partneritet të fuqishëm me brazilianin Maicon, gjithashtu mbrojtës, duke ndihmuar klubin të fitojë disa tituj.[176]

Zanetti e nisi karrierën si anësor ofensiv i djathtë,[177] por më pas u zhvendos në mesfushë, ku ai u bë një lojtar taktikisht inteligjent dhe i shkathtët, i cili ishte i aftë të mbulonte shumë pozicione në mesfushë dhe mbrojtje. Ai përdoreshe kryesisht si mesfushor i gjerë ose si mbrojtës në të dyja krahët, por ndonjëherë edhe në qëndër.[178] Ai gjithashtu ka luajtur si mesfushor mbrojtës ose qëndor,[178] dhe në disa raste ka pasur edhe rol të lirë në fushë, e njohur ndryshe si sweeper.[178] Në raste të rralla, Zanetti ka luajtur në pozicione më të avancuara.[178][173][176] Zanetti është vlerësuar për vendosmërinë, vazhdimësinë, intensitetin e punës, disiplinën, cilësi të cilat ai j'a atribuoi angazhimit të tij në seancat stërvitore.[179][180][181]

Karriera pas tërheqjes

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Në qershor 2014, presidenti i Interit Erick Thohir e vendosi Zanettin në pozicionin e zëvëndës-presidentit në një periudhë dy-vjeçare.[182] Megjithatë, ai nuk ishte pjesë e bordit drejtues.

Më 4 maj 2015, gjatë një ndeshje bamirësie në San Siro të organizuar nga vetë Zanetti për festimet e hapjes së Expo 2015 në Milano, Interi zyrtarisht tërhoqi fanellën me numrin 4 të Zanettit.[183]

Jeta personale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Më 23 dhjetor 1999, Zanetti dhe Paula De la Fuente u martuan në Argjentinë pasi kishin shtatë vjet në një marrëdhënje. Ata u lidhën për herë të parë ku Zanetti ishte 19 vjeç dhe Paula 14 vjeç. Ata tashmë jetojnë në Como dhe kanë në pronësi një restorant të quajtur "El Gaucho" që ndodhet në Milano. Më 11 qershor 2005, gruaja e Zanettit lindi një vajzë që quhet Sol Zanetti. Pas lindjes së fëmijes Zanetti tha: "Unë jam shumë i lumtur për këtë vajzë, e cila ka ardhur në jetën time. Kjo ishte një përvojë e bukur me gruan time. Vajza ime do të ketë të gjithë lumturinë ajo e meriton." Zanetti gjithashtu ka edhe dy djem Ignacio dhe Tomas. Ignacio ka lindur në vitin 2008 kurse Tomas ka lindur më 9 maj 2009.

Mamaja e tij, Violeta Bonazzola, vdiq pas një sulmi në zemër vetëm disa orë pas triumfit të Interit në finalen e Kupës së Italisë 2011.[184] Ai ka publikuar dy autobiografi: Capitano e gentiluomo në vitin 2010 dhe Giocare da uomo në vitin 2013.[185][186]

Zanetti është një katolik i devotshëm. Pas zgjedhjes së Papa Françeskut, një argjentinas, në krye të Kishës Katolike, Zanetti u ftua në Vatikan për t'a takuar atë.[187][188]

"Duhet të pranoj se ajo që ndjej në këtë moment është veçanërisht një emocion për të gjithë ne argjentinasit. Unë nuk e njoh atë personalisht, por është një Papë që ka jetuar në Buenos Aires, shumë i përulur dhe gjithmonë i afërt me njerëzit tanë. Besimi është kaq i rëndësishëm në botë dhe ne të gjithë jemi afër. Pata fatin e mirë të takoja Papën Ratzinger dhe tani pres që të kem mundësinë për të përmbushur Papën e ri kombëtar, do të ishte një emocion i shkëlqyeshëm për mua dhe tërë familjen time. I uroj të gjitha të mirat dhe përsëri, për të gjithë ne si njerëz të Argjentinës është një ndjenjë e shkëlqyeshme."[189]

Zanetti është është shok i ngusht i holandezit Wesley Sneijder, me të cilin ka qënë shok skuadre në periudhën 2009–2013. Ishte ai që e bindi Sneijderin që të kthehet në katolik.[190]

Zanetti ka dhe një vëlla më të madh që quhet Sergio Zanetti që gjithashtu ka qënë futbollist dhe ka luajtur si mbrojtës.[191] Ai nuk ka lidhje me Cristiano Zanettin, një futbollist italian i cili luajti me të për pesë vite te Interi.[192]

Në vitin 2007, Zanetti bashkpunoi me këngëtaren italiane Mina për pjesën spanjolle të këngës "Parole parole", e gjetur në albumin Todavía.[193][194]

Puna bamirësie

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Fundación PUPI

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Zanetti ka treguar gjithashtu ndërgjegje sociale në përgjigje të krizës ekonomike të Argjentinës të vitit 2001, e cila hodhi në varfëri miliona njerëz. Zanetti, me gruan e tij Paula, krijuan Fundación PUPI në Argjentinë për integrimin shoqëror të fëmijëve të varfër.[195] Qëllimi i organizatës është të ndihmojë fëmijët që kanë mbetur të varfëruar nga kriza ekonomike e vendit duke u dhënë atyre mundësi arsimore, si dhe të kujdeset për kërkesat e tyre ushqimore.[196] Ai shpjegoi:

"Kur kujtojë fëmijërinë time, shumë skena konkrete më vijnë në mendje, të mira dhe të këqija. Kam pasur një fëmijëri të vështirë, dhe megjithëse nuk jetoj në vendin tim aktualisht, jam i vetëdijshëm për atë që po ndodh atje dhe efektin shkatërrues që ka ajo tek fëmijët tanë më të varfër. Unë gjithmonë kam besuar se veprimet tona publike duhet të marrin parasysh përgjegjësinë tonë sociale."

Leoni di Potrero

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Zanetti, së bashku me bashkatdhetarin e tij Esteban Cambiasso, themeluan këtë shoqatë bamirësie për të ndihmuar trajnimin e fëmijëve të vegjël me probleme të izolimit social dhe vështirësi të koordinimit motorik.[197] Zanetti tha se "kjo frymë qëndron në themel të të gjitha nismave të Interit për të rinjtë:"[198]

"Gjithmonë duhet të ketë vlera në zemër të sportit, dhe kjo është ajo që duhet t'i mësojmë fëmijëve."

Statistikat e karrierës

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Klube

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Burimi: [199][200][201]

Klubi Sezoni Liga Kupa Kontinenti Tjetër Gjithsej
Divizioni Ndsh Gola Ndsh Gola Ndsh Gola Ndsh Gola Ndsh Gola
Talleres 1992–93 Primera División 33 1 — 33 1
Gjithsej 33 1 — 33 1
Banfield 1993–94 Primera División 37 1 — 37 1
1994–95 29 3 — 29 3
Gjithsej 66 4 — 66 4
Internazionale 1995–96 Serie A 32 2 5 0 2[a] 0 — 39 2
1996–97 33 3 5 1 12[a] 0 — 50 4
1997–98 28 0 4 0 9[a] 2 — 41 2
1998–99 34 3 5 0 9[b] 1 2 0 50 4
1999–00 34 1 8 1 — 1 0 43 2
2000–01 29 0 1 0 4[a] 0 — 34 0
2001–02 33 0 1 1 10[a] 1 — 44 2
2002–03 34 1 1 0 18[b] 0 — 53 1
2003–04 34 0 5 0 12[c] 0 — 51 0
2004–05 35 0 3 0 11[b] 0 — 49 0
2005–06 25 0 5 0 8[b] 0 1[d] 0 39 0
2006–07 37 1 4 0 8[b] 0 1[d] 0 50 1
2007–08 38 1 4 0 8[b] 0 1[d] 0 51 1
2008–09 38 0 4 0 8[b] 0 1[d] 0 51 0
2009–10 37 0 4 0 13[b] 0 1[d] 0 55 0
2010–11 35 0 5 0 8[b] 1 4[e] 1 52 2
2011–12 34 0 2 0 8[b] 0 1[d] 0 45 0
2012–13 33 0 4 0 11[f] 0 — 48 0
2013–14 12 0 1 0 — — 13 0
Gjithsej 615 12 71 3 159 5 13 1 858 21
Gjithsej karriera 714 17 71 3 159 5 13 1 957 26
  1. ^ a b c d e Të gjitha ndeshjet në Kupën UEFA
  2. ^ a b c d e f g h i j Të gjitha ndeshjet në UEFA Ligën e Kampioneve
  3. ^ Gjashtë ndeshje në UEFA Ligën e Kampioneve, gjashtë ndeshje në UEFA Ligën e Evropës
  4. ^ a b c d e f Ndeshje në Superkupën e Italisë
  5. ^ Një ndeshje në Superkupën e Italisë një ndeshje në UEFA Super Kupë, dy ndeshje dhe një gol në FIFA Kupën e Botës për Klube
  6. ^ Të gjitha ndeshjet në UEFA Ligën e Evropës

Kombëtarja

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Burimi: [202][4]

Ndeshjet dhe golat sipas ekipit kombëtar dhe vitit
Ekipi kombëtar Viti Ndsh Gola
Argjentina
1994 3 0
1995 14 0
1996 5 0
1997 4 0
1998 9 2
1999 11 0
2000 7 0
2001 9 0
2002 6 0
2003 8 1
2004 14 1
2005 10 0
2006 0 0
2007 15 0
2008 11 0
2009 8 0
2010 2 0
2011 7 0
Gjithsej 143[a] 4
  1. ^ Ndeshjet e luajtura kundër Sllovakisë më 22 qershor 1995 dhe Polonisë më 20 qershor 1996 u konsideruan fillimisht si ndeshje zyrtare nga Federata Agjentinase e futbollit, por më pas u hoqën nga lista e ndeshjeve zyrtare.

Golat me kombëtaren

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Rezultatet e Argjentinës të listuara të parat, kolonat e golave tregojnë rezultatin pas çdo goli të shënuar nga Zanetti.[4]
Golat me kombëtaren sipas datës, vendit, ndeshjes, kundërshtarit, rezultatit dhe kompeticionit
Nr. Data Vendi Ndsh Kundërshtari Goli Rezultati Kompeticioni
— 22 qershor 1995 Estadio Malvinas Argentinas, Mendoza, Argjentinë — Flamuri Sllovakia 2–0 6–0 Ndeshje miqësore
1 14 maj 1998 Estadio Mario Alberto Kempes, Córdoba, Argjentinë 28 Flamuri Bosnja dhe Hercegovina 3–0 5–0
2 30 qershor 1998 Stade Geoffroy-Guichard, Saint-Étienne, Francë 34 Flamuri Anglia 2–2 2–2 FIFA Kupa e Botës 1998
3 8 qershor 2003 Stadiumi Nagai, Osaka, Japoni 70 Flamuri Japonia 2–1 4–1 Kupa Krirn 2003
4 9 tetor 2004 El Monumental, Buenos Aires, Arjentinë 88 Flamuri Uruguaji 3–0 4–2 Kualifikueset e FIFA Kupës së Botës 2006

Trofe

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Klube

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti duke luajtur në një ndeshje miqësore në gusht 2009.
Internazionale[2]

Kombëtarja

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Argjentina

Personale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Rekorde

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Internazionale

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Zanetti është lojtari që ka luajtur më shumë ndeshje si kapiten në Ligën e Kampioneve (82).
  • Lojtari me më shumë ndeshje në të gjitha kompeticionet: 858
  • Lojtari me më shumë minuta të luajtura: 73,284
  • Lojtari me më shumë paraqitje në Serie A: 615
  • Lojtari me më shumë ndeshje në Superkupën Italiane: 7
  • Lojtari jo-evropian me më shumë paraqitje në kompeticionet evropiane: 160
  • Lojtari me më shumë ndeshje në UEFA Ligën e Kampioneve: 105[3]
  • Lojtari që ka luajtur më shumë ndeshje rresht në Serie A: 137[3]
  • Lojtari që ka luajtur më shumë ndeshje rresht në të gjitha kompeticionet: 162[3]
  • Lojtari me më shumë ndeshje në Derby della Madonnina: 47[3]
  • Golashënuesi më i vjetër në UEFA Ligën e Kampioneve: 37 vjeç e 71 ditë
  • Golashënuesi më i vjetër në FIFA Kupën e Botës për Klube: 37 vjeç e 127 ditë[3]
  • Lojtari që ka fituar më shumë trofe: 16[3]
  • Lojtari që ka fituar më shumë trofe si kapiten: 15[3]
  • Lojtari më jetëgjatë në klub: 19 sezone

Argjentina

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]

Referime

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
  1. ^ a b "Javier Zanetti Retires as a Winner and a Gentleman with Inter Milan" [Javier Zanetti tërhiqet si fitues dhe zotëri me Interin] (në anglisht). Bleacher Report. 8 maj 2014. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  2. ^ a b c "Javier Zanetti" (në anglisht). Transfermarkt. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  3. ^ a b c d e f g h "Zanetti the record man" [Zanetti njeriu i rekordeve]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 10 maj 2014. Arkivuar nga origjinali më 2 janar 2020. Marrë më 2 janar 2020.
  4. ^ a b c d Roberto Mamrud. "Javier Adelmar Zanetti – International Appearances" [Javier Adelmar Zanetti – Paraqitjet ndërkombëtare] (në anglisht). RSSF.com. Marrë më 9 qershor 2016.
  5. ^ "Interi terheq fanellen e Zanettit". Info Albania. 26 prill 2015. Arkivuar nga origjinali më 31 dhjetor 2019. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  6. ^ "Zyrtare: Interi pensionon numrin e Zanettit". Telegrafi.com. 30 prill 2015. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  7. ^ a b "Zanetti do të jetë zv/president i Interit". Gazeta Express. 11 maj 2014. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  8. ^ "Nga stërvitjet 2 orë përpara dasmës te refuzimi i Realit". Gazeta e Sportit. 3 mars 2015. Arkivuar nga origjinali më 5 mars 2015. Marrë më 3 mars 2015.
  9. ^ a b Paolo Bandini (7 maj 2014). "Not a hair out of place as Javier Zanetti hangs up his boots at Internazionale" [As një fije floku jashtë vendit me Javier Zanettin që var këpucët te Interi] (në anglisht). The Guardian. Marrë më 20 maj 2014.
  10. ^ "1000 veces Zanetti" [1000 herë Zanetti] (në spanjisht). Lanacion. 11 maj 2011. Marrë më 1 janar 2020.
  11. ^ a b "Javier Zanetti's first red card in 548 Serie A matches" [Kartoni i kuq i parë i Javier Zanettit në 548 ndeshje të Serie A] (në anglisht). Yahoo.com. 5 dhjetor 2011. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  12. ^ "No place like home" [Asnjë vend si shtëpia] (në anglisht). UEFA. 17 nëntor 2006. Marrë më 13 mars 2014.
  13. ^ Brendon Netto (12 maj 2014). "Javier Zanetti: The model professional" [Javier Zanetti: Profesionisti model] (në anglisht). Goal.com. Arkivuar nga origjinali më 31 dhjetor 2019. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  14. ^ Gianni Mura (8 mars 2008). "Da Angelillo a Ibra i cento anni dell'Inter" [Nga Angelillo te Ibra 100 vitet e Interit] (në italisht). la Repubblica. fq. 1–13.
  15. ^ a b Alex Dimond (29 nëntor 2013). "The Other Javier Zanetti: The Forgotten Story of Sebastian Rambert" [Javier Zanetti tjetër: Historia e harruar e Sebastian Rambert] (në anglisht). Bleacher Report. Marrë më 2 janar 2020.
  16. ^ "Inter 1:0 Vicenza Calcio" (në anglisht). World Football. 27 gusht 1995. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  17. ^ Franco Badolato (13 shtator 1995). "Carlos c'è sempre, ma l'Inter no" [Carlos është përherë, por Interi jo] (në italisht). La Stampa. fq. 25.
  18. ^ "Inter 2:0 US Cremonese" (në anglisht). World Football. 3 dhjetor 1995. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  19. ^ "US Cremonese 2:4 Inter" (në anglisht). World Football. 6 prill 1996. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  20. ^ a b "Inter Club: a Lucio il "Pirata d'Oro"" [Inter Club: te Lucio "Pirata d'Oro"]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 23 prill 2012. Arkivuar nga origjinali më 20 mars 2019. Marrë më 2 dhjetor 2019.
  21. ^ Cristian Nyari (13 mars 2013). "Schalke Beat Inter Milan in the 1997 UEFA Cup Final" [Schalke mposht Interin në finalen e Kupës UEFA 1997] (në anglisht). Bundesliga Fanatic. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  22. ^ Alessio Pediglieri (20 mars 2011). "Video: Inter-Schalke 04, 1997: quando Zanetti si arrabbiò con Hodgson" [Video: Inter-Schalke 04, 1997: kur Zanetti u acarua me Hodgsonin]. calcio.fanpage.it (në italisht). Marrë më 26 dhjetor 2019.
  23. ^ a b Martin Mazur (12 korrik 2017). "The big interview: Javier Zanetti – "The free-kick against England? We'd practised it for four years!"" [Intervista e madhe: Javier Zanetti – "Goditja e lirë ndaj Anglisë? E praktikuam për katër vite!"] (në anglisht). FourFourTwo. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  24. ^ "Zanetti manda baci al Friuli" [Zanetti i dërgon puthje Friulit] (në italisht). La Gazzetta dello Sport. 30 dhjetor 1997. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  25. ^ Mark Neale (5 shkurt 2017). "Juventus v Inter: how two penalty calls in one minute inflamed a rivalry" [Juventus - Inter: si dy penallti në një minutë ndezi një rivalitet] (në anglisht). The Guardian. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  26. ^ Emmet Gates. "The great and the controversial: Serie a 1997-1998" [E madhja dhe polemizuesja: Serie A 1997-1998] (në anglisht). In bed with Maradona. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  27. ^ "1997/98: Zamorano leads Inter success" [1997/98: Zamorano udhëheq suksesin e Interit] (në anglisht). UEFA. 1 qershor 1998. Marrë më 2 qershor 2014.
  28. ^ "Bergomi sveglia l' Inter" [Bergomi zgjon Interin] (në italisht). La Reppublica. 31 gusht 1998. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  29. ^ "Inter 1:0 Castel di Sangro" (në anglisht). World Football. 28 tetor 1998. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  30. ^ "La faccia bella dell' Inter" [Fytyra e bukur e Interit] (në italisht). La Gazzetta dello Sport. 26 nëntor 1998. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  31. ^ "L' Inter non fischia mai la fine" [Interi kurr nuk fërshëllen fundin] (në italisht). La Gazzetta dello Sport. 30 nëntor 1998. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  32. ^ "Manchester United 2–0 Internazionale" (në anglisht). UEFA. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  33. ^ "Internazionale 1–1 Manchester United" (në anglisht). UEFA. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  34. ^ "Inter 2:3 AS Bari" (në anglisht). World Football. 1 nëntor 1998. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  35. ^ "AC Milan hammered Inter: 6-0" [AC Milan shkatërroi Interin: 6-0]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 11 maj 2001. Arkivuar nga origjinali më 27 dhjetor 2019. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  36. ^ a b "Ronaldo e la fascia da capitano: "Giusto che la porti Zanetti" e in serata il sì di Cuper" [Ronaldo dhe shiriti i kapitenit: "Vetëm sill Zanettin" dhe në mbrëmje po-ja e Cuperit]. inter.it (në italisht). F.C. Internazionale Milano. 3 nëntor 2001. Arkivuar nga origjinali më 20 korrik 2019. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  37. ^ "Cuper, lasciate stare Herrera Punto sul gruppo e Ronaldo" [Cuper, lëre Herreriën vetëm, mbi grupin dhe Ronaldon] (në italisht). la Repubblica. 23 korrik 2001. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  38. ^ Colin Millar (10 tetor 2019). "The drama and emotion of the epic 2001/02 Serie A title race" [Drama dhe emocioni i garës epike për titullin në Serie A 2001/02] (në anglisht). These Football Times. Arkivuar nga origjinali më 29 nëntor 2022. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  39. ^ a b "Calcio: J. Zanetti il più sportivo, a lui il pallone d'argento" [Futboll: J. Zanetti më sportivi, topi i argjendë është i tiji] (në italisht). Adnkronos.com. 23 prill 2002. Arkivuar nga origjinali më 15 janar 2020. Marrë më 2 shkurt 2014.
  40. ^ "Inter 2:4 AC Milan" (në anglisht). World Football. 21 tetor 2001. Marrë më 27 dhjetor 2019.
  41. ^ "Inter captain Javier Zanetti turns 30" [Kapiteni i Interit Javier Zanetti mbush 30 vjeç]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 10 gusht 2003. Arkivuar nga origjinali më 29 gusht 2020. Marrë më 8 mars 2019.
  42. ^ "J. Zanetti: "I've renewed my contract with Inter until 2007."" [J. Zanetti: "Kam rinovuar kontratën time me Interin deri në vitin 2007."]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 6 gusht 2003. Arkivuar nga origjinali më 29 gusht 2020. Marrë më 8 mars 2019.
  43. ^ "Anche l'Inter fuori dall'Europa A San Siro vince il Marsiglia" [Edhe Interi jashtë Evrope Në San Siro fiton Marseja] (në italisht). Milano: la Repubblica. 14 prill 2004. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  44. ^ "Mancini is new Inter coach" [Mancini është trajneri i ri Interit]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 7 korrik 2004. Arkivuar nga origjinali më 2 tetor 2020. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  45. ^ "Zanetti, iniezione di fiducia" [Zanetti, injektim besimi] (në italisht). Milano: La Gazzetta dello Sport. 7 gusht 2004. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  46. ^ "L'Inter vince la coppa Italia" [Interi fiton Kupën e Italisë] (në italisht). Milano: La Gazetta dello Sport. 15 qershor 2005. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  47. ^ "Javier Zanetti verso la 300/A in Serie A" [Javier Zanetti drejtë ndeshjes së 300të në Serie A]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 9 nëntor 2004. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  48. ^ "Inter 2:2 Bologna" (në anglisht). World Football. 10 nëntor 2004. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  49. ^ "Supercoppa, trionfo Inter" (në italisht). La Gazzetta dello Sport. 20 gusht 2005. Marrë më 23 prill 2018.
  50. ^ Rangan Basu (30 tetor 2015). "Calciopoli 2006: The match-fixing scandal that got Juventus relegated" [Calciopoli 2006: Skandali i trukimit të ndeshjeve që rrëzoi Juventusin] (në anglisht). Sport Skeeda. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  51. ^ Roy Nemer (10 dhjetor 2007). "Zanetti: Inter's heart and soul" [Zanetti: Zemra dhe shpirti i Interit] (në anglisht). UEFA. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  52. ^ Roy Nemer (27 shtator 2006). "ZANETTI playing his 500th match for Inter" [Zanetti luan ndeshjen e tij të 500të për Interin] (në anglisht). Mundo Albiceleste. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  53. ^ "Inter and Palermo march on" (në anglisht). Australian Broadcasting Corporation. 5 nëntor 2006. Marrë më 8 mars 2024.
  54. ^ "Inter's historic 2006/07 Serie A season" [Sezoni historik 2006/07 i Interit në Serie A]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 28 maj 2007. Arkivuar nga origjinali më 18 tetor 2020. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  55. ^ Nicky Bandini (19 maj 2008). "Inter's blushes spared as Ibrahimovic earns his redemption" (në anglisht). The Guardian. Arkivuar nga origjinali më 18 maj 2014. Marrë më 18 maj 2014.
  56. ^ "Torres strikes as Liverpool see off Inter" [Torres shënon, Liverpool fshin Interin] (në anglisht). UEFA. 11 mars 2008. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  57. ^ Mark Meadows (29 maj 2008). "Inter Milan sack coach Mancini" [Interi shkarkon trajnerin Mancini] (në anglisht). Reuters. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  58. ^ "José Mourinho joins Inter" [José Mourinho i bashkohet Interit]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 2 qershor 2008. Arkivuar nga origjinali më 19 shkurt 2013. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  59. ^ "Totti sbaglia, Zanetti fa centro la Supercoppa va ai nerazzurri" [Totti shpërdoron Zanetti shënon dhe Superkupa shkon te zikaltrit] (në italisht). la Repubblica. 24 gusht 2008. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  60. ^ "Inter and Zanetti: 600 times together" [Inter dhe Zanetti: 600 herë sëbashku]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 24 shtator 2008. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  61. ^ "9 March 2010: Happy Birthday Inter" [9 mars 2010: Gëzuar ditëlindjen Inter]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 8 mars 2010. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  62. ^ "Ancora Inter: 17° scudetto per i nerazzurri" [Sërisht Interi: Scudetto e 17të për zikaltrit] (në italisht). Il Calcio. Arkivuar nga origjinali më 6 korrik 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  63. ^ "L'Inter vince il 17 scudetto" [Inter fiton Scudetton e 17të] (në italisht). Il Pallonaro. 17 maj 2009. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  64. ^ Simon Hart (11 mars 2009). "Holders United head through to quarter-finals" [Manchester United shkon drejtë çerek-finaleve] (në anglisht). UEFA. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  65. ^ "Milan, che batosta: l'Inter vince 4-0 il derby" [Milan, çfarë mposhtje: Inter fiton derbin 4–0] (në italisht). Sky Sport Italia. 29 gusht 2009. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 2 prill 2010.
  66. ^ "Serie A: Five-star Inter stun Genoa" [Serie A: Interi me pesë yje shtang Genoan]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 17 tetor 2009. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  67. ^ "Time is right for Mourinho's Inter" [Koha e duhur për Interin e Mourinhos] (në anglisht). UEFA. 20 tetor 2009. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  68. ^ Danilo Pochini (24 tetor 2009). "Inter 2-1 Catania: Nerazzurri Go Top After Comfortable Victory" [Inter 2-1 Catania: Zikaltrit shkojnë në krye pas fitores komode] (në anglisht). Goal.com. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  69. ^ Roberta Radaelli (26 tetor 2009). "Zanetti hits second in Inter annals" [Zanetti arrin i dyti në rekordet e Interit] (në anglisht). UEFA. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  70. ^ "Serie A: Inter 5–3 Palermo". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 29 tetor 2009. Arkivuar nga origjinali më 19 dhjetor 2019. Marrë më 19 dhjetor 2019.
  71. ^ "Serie A: Roma 2–1 Inter". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 27 mars 2010. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  72. ^ Paolo Menicucci (17 maj 2010). "Dream comes true for stalwart Zanetti" [Ëndërrat bëhen realitet për Zanettin besnik] (në anglisht). UEFA. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  73. ^ "Football Genius: Javier Zanetti" [Gjeniu i futbollit: Javier Zanetti] (në anglisht). Steemit.com. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  74. ^ "Serie A: Siena 0-1 Inter, campioni d'Italia!!!!!" [Serie A: Siena 0–1 Inter, kampionë të Italisë!!!!!]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 16 maj 2010. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  75. ^ "Internazionale take fifth successive Serie A title with win at Siena" [Internazionale merr titullin e pestë rresht të Serie A në Siena] (në anglisht). The Guardian. 16 maj 2010. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  76. ^ "Zanetti to play 700th match for Inter" [Zanetti do të luajë ndeshjen e 700të për Interin] (në anglisht). Sunday Times. 21 maj 2010. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  77. ^ "Inter join exclusive treble club" [Interi i bashkohet klubit eksluziv të tripletës] (në anglisht). UEFA. 22 maj 2010. Marrë më 7 qershor 2017.
  78. ^ "Rafael Benitez, welcome to Inter!". inter.it (në anglisht). FC Internazionale Milano. 10 qershor 2010. Arkivuar nga origjinali më 13 qershor 2010. Marrë më 13 qershor 2010.
  79. ^ "Zanetti and Milito sign new Inter contracts" [Zanetti dhe Milito firmosin kontrata të reja me Interin] (në anglisht). UEFA. 9 gusht 2010. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  80. ^ "Two-goal Eto'o fires Inter to more glory" [Eto'o me dy gola e dërgon Interin për më shumë lavi] (në anglisht). UEFA. 21 gusht 2010. Marrë më 1 maj 2018.
  81. ^ Saj Chowdhury (20 tetor 2010). "Inter Milan 4–3 Tottenham" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 2 janar 2020.
  82. ^ a b "Totti proud to be oldest Champions League scorer" [Totti krenar që është golashënuesi më i vjetër i Ligës së Kampioneve] (në anglisht). UEFA. 1 tetor 2010. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  83. ^ "Seventh Best in Italy, Inter Is World's No. 1" [E shtata më e mira në Itali, Interi është numri 1 i botës] (në anglisht). The New York Times. 18 dhjetor 2010. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  84. ^ "Internazionale ease past Seongnam Ilhwa to reach Club World Cup final" [Inter kalon me lehtësi Seongnam Ilhwa për të arritur finalen e Kupës së Botës për Klube] (në anglisht). The Guardian. 16 dhjetor 2010. Marrë më 30 mars 2020.
  85. ^ "Inter Milan sack manager Rafael Benitez" [Inter shkarkon trajnerin Rafael Benitez] (në anglisht). BBC Sport. 23 dhjetor 2010. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  86. ^ "Leonardo is the new Inter coach" [Leonardo është trajneri i ri i Interit] (në anglisht). Telegraph India. 25 dhjetor 2010. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  87. ^ "Inter v Bologna: 4-1, from Stankovic to Eto'o" [Inter v Bologna: 4-1, nga Stankovic te Eto'o]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 15 janar 2011. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  88. ^ "Zanetti: "I love this black-and-blue jersey"" [Zanetti: "E dua këtë fanellë zikaltër"]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 15 janar 2011. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  89. ^ "Moratti: "Zanetti is a great athlete and human being"" [Moratti: "Zanetti është një atlet dhe një qënje njerëzore i mirë"]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 15 janar 2011. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  90. ^ "Cordoba: "Zanetti, the pride of Inter"" [Cordoba: "Zanetti, krenaria e Interit"]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 16 janar 2011. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 28 dhjetor 2019.
  91. ^ "Inter edge five-goal thriller" [Interi fiton ngushtë ndeshjen horror me pesë gola] (në anglisht). Sky Sports. 19 janar 2011. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  92. ^ "Inter 3-2 Cesena: Eto'o, Milito, Chivu". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 19 janar 2011. Marrë më 29 dhjetor 2019.[lidhje e vdekur]
  93. ^ "Coppa Italia final: Inter 3-1 Palermo" [Finalja e Kupës së Italisë: Inter 3-1 Palermo]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 29 maj 2011. Arkivuar nga origjinali më 28 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  94. ^ "MILAN CAMPIONE D'ITALIA A Roma vince il 18° scudetto" [Milani kampione e Italisë Në Romë fiton Scudetton e 18të] (në italisht). Romë: La Gazzetta dello Sport. 7 maj 2011. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  95. ^ a b "Struggling Inter let Gasperini go" [Interi në vështirësi lejon Gasperinin që të iki] (në anglisht). UEFA. 21 shtator 2011. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  96. ^ "Novara 3-1 Inter: Cambiasso not enough" [Novara 3-1 Inter: Cambiasso nuk mjafton]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 20 shtator 2011. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  97. ^ "Photos: Zanetti 757, numbers, records and trophies" [Foto: Zanetti 757, numrat, rekordet deh trofetë]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  98. ^ "Claudio Ranieri confirmed as new Internazionale coach" [Claudio Ranieri konfirmohet si trajneri i ri i Interit] (në anglisht). The Guardian. 22 shtator 2011. Marrë më 22 shtator 2011.
  99. ^ Matteo Dalla Vite (18 tetor 2011). "L' Inter e Zanetti fanno 100 in Champions" [Inter dhe Zanetti bëjnë 100 në Ligën e Kampioneve] (në italisht). La Gazzetta dello Sport. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  100. ^ Robin Bairner (13 mars 2013). "Inter 2-1 Marseille (Agg 2-2): Brandao stuns San Siro in injury time to send French side through to last eight in dramatic fashion" [Inter 2-1 Marseille (rp 2-2): Brandao shtang San Siron në kohën shtesë për të dërguar në mënyrë dramatike ekipin francez në tetë më të mirat] (në anglisht). Goal.com. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  101. ^ "2012 Special: Zanetti, 800 games and counting" [2012 Speciale: Zanetti, 800 ndeshje dhe vazhdon]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 26 dhjetor 2012. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  102. ^ "Vaslui v Inter: 800 games for Captain Zanetti" [Vaslui v Inter: 800 ndeshje për kapiten Zanettin]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 23 gusht 2012. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 12 qershor 2014.
  103. ^ Saj Chowdhury (7 tetor 2012). "Serie A: AC Milan 0-1 Inter Milan" (në anglisht). BBC Sport. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  104. ^ a b "Milan-Inter: è sempre un derby dai grandi numeri" [Milan-Inter: është gjithnjë një derbi me numra të mëdhenjë] (në anglisht). Zonal Marking. 4 nëntor 2012. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  105. ^ "Derby: Samuel, 10 su 10. Zanetti…" [Derbi: Samuel, 10 nga 10. Zanetti…]. fcinter1908.it (në italisht). 8 tetor 2012. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  106. ^ "Juventus 1-3 Inter: unbeaten run ends at 49" [Juventus 1-3 Inter: ecuria pa humbje ndalet në 49] (në anglisht). Zonal Marking. 4 nëntor 2012. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  107. ^ Robin Bairner (13 mars 2013). "Serie A 2012-13 season review: Injury crisis destroyed Inter Milan's season" [Rishikimi i sezonit 2012-13 të Serie A: Si krriza e dëmtimeve shkatërroi sezonin e Interit] (në anglisht). Goal.com. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  108. ^ "Milito out for the season after Inter injury" [Milito mbyll sezonin pas dëmtimit me Interin] (në anglisht). UEFA. 15 shkurt 2013. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  109. ^ Mark Doyle (28 prill 2013). "Inter rocked by serious Zanetti injury" [Interi tronditet nga dëmtimi serioz i Zanettit] (në anglisht). Goal.com. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  110. ^ "Zanetti: 'My 600th Inter game'" [Zanetti: 'Ndeshja ime e 600të me Interin'] (në anglisht). Football Italia. 10 mars 2013. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  111. ^ "Infinito Javier Zanetti, per capitan Inter sono 1100 le presenze ufficiali in carriera: "Ieri vittoria fondamentale"" [Javier Zanetti i pafund, për kapitenin e Interit janë 1100 paraqitje zyrtare në karrierën e tij: "Dje fitorja ishte themelore"] (në italisht). Goal.com. 22 prill 2013. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  112. ^ "Vendimi/ Interi shkarkon Stramaçionin". Sot.com.al. 25 maj 2013. Arkivuar nga origjinali më 29 gusht 2020. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  113. ^ "Walter Mazzarri: Inter Milan appoint former Napoli coach" [Walter Mazzarri: Inter punëson ish trajnerin e Napolit] (në anglisht). BBC Sport. 24 maj 2013. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  114. ^ "Javier Zanetti extends contracts with Inter" [Javier Zanetti rinovon kontratën me Interin] (në anglisht). Astro Awani. 13 qershor 2013. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  115. ^ "Serie A, Udinese v Inter line ups" [Serie A, Udinese v Inter formacionet]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 3 nëntor 2013. Marrë më 30 dhjetor 2019.[lidhje e vdekur]
  116. ^ "Serie A, Udinese 0-3 Inter". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 3 nëntor 2013. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2019. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  117. ^ "Serie A, Inter 2-0 Livorno". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 9 nëntor 2013. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2019. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  118. ^ "Zanetti: "Dedicated to Massimo Moratti"" [Zanetti: "I dedikuar ndaj Massimo Morattit"]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 9 nëntor 2013. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2019. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  119. ^ "Nagatomo dedicates goal to Zanetti and Cordoba" [Nagatomo i dedikon golin Zanettit dhe Cordobës]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 10 nëntor 2013. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2019. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  120. ^ David Wilson (29 prill 2014). "Retirement finally comes for ageless Zanetti" [Vjen më në fund tërheqja për gjithmonë të riun Zanetti] (në anglisht). ESPN FC. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  121. ^ "Zanetti to join 'Inter management'" [Zanetti do t'i bashkohet "Menaxhimit të Interit"] (në anglisht). Football Italia. 29 prill 2014. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  122. ^ "Zaneti: Koha erdhi që unë t'i "var këpucët"". Panorama Sport. 8 maj 2014. Marrë më 9 maj 2014.
  123. ^ "Zanetti: "An emotional evening but we're focused on Lazio"" [Zanetti: "Një mbrëmje emocionuese por jemi të përqëndruar te Lazio"]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 10 maj 2014. Arkivuar nga origjinali më 27 shkurt 2021. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  124. ^ "Serie A, Inter 4-1 Lazio". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 10 maj 2014. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  125. ^ "Serie A, Chievo 2-1 Inter". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 18 maj 2012. Arkivuar nga origjinali më 29 dhjetor 2019. Marrë më 29 dhjetor 2019.
  126. ^ "The life and legacy of Inter and Argentina legend Javier Zanetti, a footballer like no other" [Jeta dhe trashëgimia e legjendës së Interit dhe Argjentinës Javier Zanetti, një futbollist si asnjë tjetër] (në anglisht). These Football Times. 12 dhjetor 2018. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  127. ^ "Chile v Argentina, 16 November 1994" [Kili v Argjentina, 16 nëntor 1994]. 11v11.com (në anglisht). Marrë më 30 dhjetor 2019.
  128. ^ "Argentina » Squad Confederations Cup 1995 Saudi Arabia" [Argjentina » Ekipi i Kupës së Konfederatave Arabia Saudite 1995] (në anglisht). World Football. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  129. ^ "Saudi Arabia 1995: Denmark come in from the cold" [Arabia Saudite 1995: Danimarka vjen nga i ftohti] (në anglisht). FIFA. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2019. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  130. ^ "Argentine 6–0 Slovakia" [Argjentina 6–0 Sllovakia] (në anglisht). Football Database. 22 qershor 1995. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  131. ^ "Argentine vs. Slovakia 6 – 0" [Argjentina vs. Sllovakia 6 – 0] (në anglisht). Soccerway. 22 qershor 1995. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  132. ^ "Argentina » Squad Copa América 1995 Uruguay" [Argjentina » Ekipi i Copa Américas Uruguaji 1995] (në anglisht). World Football. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  133. ^ Kristan Heneage (27 maj 2016). "The day USA beat Argentina in Copa América: 'Simeone threatened to kill us'" [Dita kur Shba-ja mposhti Argjentinën në Copa América: 'Simeone na kërcënoi se do të na vriste'] (në anglisht). The Guardian. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  134. ^ "Brazil v Argentina, 16 November 1994" [Brazili v Argjentina, 17 korrik 1995]. 11v11.com (në anglisht). Marrë më 30 dhjetor 2019.
  135. ^ "1996 matches" [Ndeshjet e vitit 1996] (në anglisht). RSSSF. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  136. ^ "1997 matches" [Ndeshjet e vitit 1997] (në anglisht). RSSSF. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  137. ^ "Argentina Players in the 1998 Soccer World Cup" [Lojtarët e Argjentinës në Kupën e Botës 1998] (në anglisht). The Soccer World Cups. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  138. ^ "Argentina 1-0 Japan" [Argjentina 1-0 Japonia] (në anglisht). Football Database. 14 qershor 1998. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  139. ^ Alberto Llopis. "Zanetti's goal that saved a life" [Goli i Zanettit që shpëtoi një jetë] (në anglisht). Colgadosporel Futbol. Arkivuar nga origjinali më 21 dhjetor 2019. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  140. ^ a b Chris Wright (1 qershor 2014). "Zanetti: That free-kick against England? I wasn't originally supposed to shoot!" [Zanetti: Ajo goditje e lirë ndaj Anglisë? Unë nuk supozohej të gjuaja!] (në anglisht). FourFourTwo. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  141. ^ Chris Wright (13 maj 2014). "The Great World Cup Goals, #8: Javier Zanetti (Argentina) vs England 1998 (Video)" [Golat e mëdhenjë të Kupës së Botës, 8#: Javier Zanetti (Argjentina) vs Anglia (Video)] (në anglisht). Who Ate All The Pies. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  142. ^ Henry Winter (1 korrik 1998). "World Cup 1998; Argentina 2 England 2, Argentina win 4-3 on pens: match report" [Kupa e Botës 1998: Argjentina 2 Anglia 2, Argjentina fiton 4-3 me penallti: raporti i ndeshjes] (në anglisht). The Teleraph. Arkivuar nga origjinali më 19 tetor 2019. Marrë më 26 dhjetor 2019.
  143. ^ "Netherlands 2-1 Argentina" [Holanda 2-1 Argjentina] (në anglisht). FIFA. 4 korrik 1998. Arkivuar nga origjinali më 26 dhjetor 2019. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  144. ^ "Argentina » Squad Copa América 1999 Paraguay" [Argjentina » Ekipi i Copa Américas Paraguaji 1999] (në anglisht). World Football. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  145. ^ Ewan Flynn (4 korrik 2019). "The imperfect hat-trick: Martin Palermo's three missed penalties – and so much more – 20 years on" [Hat-tricku joperfekt: Tre penalltitë e humbura të Martin Palermos – shumë më tepër – 20 vite më pas] (në anglisht). FourFourTwo. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  146. ^ "Brazil 2-1 Argentina" [Brazili 2-1 Argjentina] (në anglisht). Football Database. 11 korrik 1999. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  147. ^ "E' tornato il vero Ronaldo Una notte meravigliosa" [Është rikthyer Ronaldo i vërtet Një mbrëmje magjike] (në italisht). la Repubblica. 13 korrik 1999. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  148. ^ "Copa América, storia di un mito – Paraguay 1999" [Copa América, historia e një miti – Paraguaji 1999] (në italisht). Calcio Sudamericano. 7 qershor 2011. Arkivuar nga origjinali më 30 dhjetor 2019. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  149. ^ Frank Ballesteros (22 korrik 2001). "World Cup 2002 Qualifying - South America" [Kualifikueset e Kupës së Botës 2002 - Amerika e Jugut] (në anglisht). RSSSF. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  150. ^ "Official World Cup squad for Zanetti's Argentina side" [Ekipi zyrtar i Argjentinës në Kupën e Botës për Zanettin]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 24 maj 2002. Arkivuar nga origjinali më 2 janar 2020. Marrë më 2 janar 2020.
  151. ^ "Argentina » Squad World Cup 2002 Japan/South Korea" [Argjentina » Ekipi i Kupës së Botës Japoni/Kpre e Jugut 2002] (në anglisht). World Football. Marrë më 30 dhjetor 2019.
  152. ^ Tim Collings (13 qershor 2002). "Svensson cuts off escape route" [Svensson prish rrugën e arratisjes] (në anglisht). The Guardian. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  153. ^ "Javier Zanetti festeggia con un gol la prima partita da capitano della nazionale Argentina" [Javier Zanetti feston me një gol ndeshjen si kapiten me kombëtaren argjentinase]. inter.it (në italisht). F.C. Internazionale Milano. 8 qershor 2003. Arkivuar nga origjinali më 31 dhjetor 2019. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  154. ^ "On this day: Brazil defeated Argentina in the 2004 Copa America Final" [Në këtë ditë: Brazili mposhti Argjentinën në finalen e Copa Americas 2004] (në anglisht). Ronaldo. 25 korrik 2019. Arkivuar nga origjinali më 31 dhjetor 2019. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  155. ^ "Argentina » Squad Confederations Cup 2005 Germany" [Argjentina » Ekipi i Kupës së Konfederatave Gjermani 2005] (në anglisht). World Football. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  156. ^ "Centurion Zanetti celebrates in style" [Centurioni Zanetti feston me stil] (në anglisht). FIFA. 26 qershor 2005. Arkivuar nga origjinali më 31 dhjetor 2019. Marrë më 7 qershor 2014.
  157. ^ "Brazil trounce Argentina in final" [Brazili zhdëp Argjentinën në finale] (në anglisht). BBC Sport. 29 qershor 2005. Marrë më 7 qershor 2014.
  158. ^ "World Cup snub for Zanetti" [Snobim në Kupën e Botës për Zanettin] (në anglisht). Sky Sports. 15 maj 2006. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  159. ^ "Argentina drop Zanetti" [Argjentina heq Zanettin]. Reuters (në anglisht). Eurosport. 15 maj 2006. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  160. ^ "Argentina leave out Zanetti" [Argjentina lë jashtë Zanettit]. Reuters (në anglisht). Rediff. 16 maj 2006. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  161. ^ "Saviola sinks Les Bleus" [Saviola zhyt blutë] (në anglisht). Yahoo. 7 shkurt 2007. Marrë më 6 qershor 2014.
  162. ^ ""Premio Prisco: i vincitori della V edizione"" [Çmimi Prisco: fituesit e edicionit të 5të] (në anglisht). Tutto Abrizzp. Arkivuar nga origjinali më 18 tetor 2013. Marrë më 7 qershor 2014.
  163. ^ "No stopping record-breaker Zanetti" [Ska ndalesë për rekord thyesin Zanetti] (në anglisht). UEFA. 19 nëntor 2007. Marrë më 7 qershor 2014.
  164. ^ Amin Malik (10 nëntor 2008). "Javier Mascherano to Captain Argentina: Diego Maradona's Inaugural Mistake?" [Javier Mascherano do të jetë kapiten i Argjentinës: Gabimi përurues i Diego Maradonës] (në anglisht). Bleacher Report. Marrë më 7 qershor 2014.
  165. ^ Rupert Fryer (19 maj 2010). "World Cup 2010: Argentina Squad - Maradona Announces Final 23-Man Roster" (në anglisht). Goal.com. Marrë më 16 qershor 2024.
  166. ^ "Ariel Garce matches" [Ndeshjet e Ariel Graces] (në anglisht). FootballLineups.com. Marrë më 7 qershor 2014.
  167. ^ "Jonás Gutiérrez: I feel comfortable at right" [Jonás Gutiérrez: Ndihem komod në të djathtë] (në anglisht). Goal.com. 14 qershor 2010. Marrë më 7 qershor 2014.
  168. ^ "Argentina: Batistuta and Zanetti, winning at home for their respective records" [Argjentina: Batistuta dhe Zanetti, duke fituar në shtëpi për rekordet e tyre respektive] (në anglisht). Goaledor.com. Arkivuar nga origjinali më 11 korrik 2011. Marrë më 7 qershor 2014.
  169. ^ "Pupi no, ¿y Milito?" [Pupi jo, dhe Milito?] (në spanjisht). Ole.com. Arkivuar nga origjinali më 23 shtator 2014. Marrë më 7 qershor 2014.
  170. ^ Tim Sturtridge; Alejandro Pérez (19 qershor 2011). "Copa America: Argentina squad preview" [Copa America: Shikimi i skuadrës së Argjentinës] (në anglisht). The Independent. Arkivuar nga origjinali më 27 prill 2019. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  171. ^ Salvatore Landolina (17 korrik 2011). "Javier Zanetti: Argentina played better than Uruguay in Copa America defeat" [Javier Zanetti: Argjentina luajti më mirë se Uruguaji në humbjen në Copa America] (në anglisht). Goal.com. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  172. ^ Simone Bargellini (27 mars 2012). "Giggs – Zanetti the toughest" [Giggs – Zanetti më i forti] (në anglisht). Sky Sports. Marrë më 21 prill 2016.
  173. ^ a b "Inter Milan – Squad Profiles" [Inter – Profilet e Skuadrës] (në anglisht). ESPN FC. 11 shkurt 2003. Marrë më 2 shkurt 2017.
  174. ^ "Javier Zanetti calls time on iconic 20-year Inter career... but as these Panini stickers show, he hasn't aged a day!" [Javier Zanetti i jep fund karrierën ikonike 20-vjeçare me Interin... por këto ngjitëse të Paninit tregojnë, se ai nuk është plakur asnjë ditë!] (në anglisht). Daily Mail. 30 prill 2014. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  175. ^ Carlo Garganese (6 maj 2014). "The legend with no enemies: Is Javier Zanetti the most respected footballer ever" [Legjenda pa armiq: A është Javier Zanetti lojtari më i respektuar ndonjëher] (në anglisht). Goal.com. Marrë më 10 maj 2014.
  176. ^ a b c "Inter: Normal-man, elogio a capitan Zanetti" [Interi: Njeriu-normal, përgëzime për kapiten Zanettin] (në italisht). TuttoMercatoWeb.com. Marrë më 21 tetor 2014.
  177. ^ a b "Javier, un raggio laser che scardina le difese" [Javier, një rreze lazer që shkatërron mbrojtjet] (në italisht). Il Corriere della Sera. 4 nëntor 1996. Marrë më 21 tetor 2014.
  178. ^ a b c d Sushruta Nandy (14 tetor 2019). "Gentleman First, Then Champion – A Memoir To Javier Zanetti" [Zotëri së pari, pastaj Kampion - Një Kujtim për Javier Zanettin] (në anglisht). EADF. Marrë më 1 janar 2020.
  179. ^ "Javier Zanetti: "Il mio segreto? La costanza"" [Javier Zanetti: "Sekreti im? Qëndrueshmëria] (në italisht). F.C. Inter 1908. Arkivuar nga origjinali më 21 tetor 2014. Marrë më 21 tetor 2014.
  180. ^ "Cassano su Zanetti: "In campo fino a 60 anni! Lui..."" [Cassano për Zanettin: "Në fushë deri 60 vjeç! Ai...] (në italisht). F.C. Inter News. Marrë më 21 tetor 2014.
  181. ^ "Paula Zanetti: "Javier ha ancora voglia di giocare. L'Inter è la nostra famiglia"" [Paula Zanetti: "Javier ka ende dëshirë për të luajtur. Interi është familja jonë"] (në italisht). sportpapaer.it. Arkivuar nga origjinali më 25 shkurt 2014. Marrë më 21 tetor 2014.
  182. ^ Peter McVitie (30 qershor 2014). "Inter make Zanetti vice-president & retire No.4 jersey" [Interi bën Zanettin zëvëndës-president dhe tërheq fanellën me numrin 4] (në anglisht). Goal.com. Marrë më 27 korrik 2014.
  183. ^ "#MATCHFOREXPO, 4 IS FOREVER". inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. Arkivuar nga origjinali më 1 janar 2020. Marrë më 1 janar 2020.
  184. ^ "Ish-futbollisti i Interit rrëfen historinë prekëse: S'munda t'i ktheja mesazhin nënës, ajo kishte shkuar në botën tjetër". Veriu.info. 23 tetor 2019. Arkivuar nga origjinali më 3 janar 2020. Marrë më 3 janar 2020.
  185. ^ "Capitano e gentiluomo" (në italisht). Amazon.it. Marrë më 13 mars 2019.
  186. ^ "Giocare da uomo. La mia vita raccontata a Gianni Riotta" (në italisht). Amazon.it. Marrë më 13 mars 2019.
  187. ^ "Pope Francis has divided loyalties in Italy-Argentina soccer match" [Papa Françesku ka ndarë besnikëritë në ndeshjen e futbollit Itali-Argjentinë] (në anglisht). Reuters. 13 gusht 2013. Arkivuar nga origjinali më 26 gusht 2014. Marrë më 3 janar 2020.
  188. ^ "After 18 years and 847 games, is it the end for Inter's Javier Zanetti?" [Pas 18 vitesh dhe 847 ndeshjesh, a është fundi për Javier Zanettin e Interit?] (në anglisht). The Guardian. 29 prill 2013. Marrë më 3 janar 2020.
  189. ^ "L'Inter felice prega insieme a Papa Francesco" [Inter lutet gëzueshëm sëbashku me Papa Françeskun]. inter.it (në italisht). F.C. Internazionale Milano. 13 mars 2013. Arkivuar nga origjinali më 17 mars 2013. Marrë më 13 mars 2013.
  190. ^ "Dutch soccer player who scored winning goal against Brazil is Catholic convert" [Lojtari i futbollit holandez që shënoi golin e fitores ndaj Brazilit është i kthyer në katolik] (në anglisht). Catholic News Agency. 26 gusht 2012. Arkivuar nga origjinali më 20 shtator 2013. Marrë më 2 shkurt 2014.
  191. ^ "FOTO/ Cilët janë 9 vëllezërit dështakë të yjeve të futbollit". Panorama Sport. 7 janar 2016. Arkivuar nga origjinali më 31 dhjetor 2019. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  192. ^ Fabrizio Romano (29 nëntor 2009). "Javier vs Cristiano, riecco la sfida fra gli Zanetti" [Javier vs Cristiano, sërisht dueli midis Zanettëve] (në italisht). fcinternews.it. Marrë më 8 mars 2019.
  193. ^ "Parole parole (feat. Javier Zanetti)" (në anglisht). Amazon. 20 korrik 2007. Marrë më 3 janar 2020.
  194. ^ "Parole parole Mina & javier zanetti" (në spanjisht). Genius.com. Marrë më 3 janar 2020.
  195. ^ "Story of a Legend: Javier Zanetti" [Historia e një Legjende: Javier Zanetti] (në anglisht). Copa90.com. 28 prill 2015. Arkivuar nga origjinali më 1 janar 2020. Marrë më 1 janar 2020.
  196. ^ "La Fondazione P.U.P.I compie 10 anni" [Fondacioni P.U.P.I mbush 10 vjeç] (në italisht). Ambiente Europa. Marrë më 31 dhjetor 2019.
  197. ^ "Leoni di Potrero project update" [Përditsimi i projektit Leoni di Potrero]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 9 tetor 2007. Arkivuar nga origjinali më 1 janar 2020. Marrë më 1 janar 2020.
  198. ^ "Cambiasso, Zanetti: "Only Inter counts"" [Cambiasso, Zanetti: "Vetëm Interi ka rëndësi"]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 14 shtator 2007. Arkivuar nga origjinali më 31 dhjetor 2019. Marrë më 10 tetor 2007.
  199. ^ "Javier Zanetti" (në anglisht). Soccerway. Marrë më 9 qershor 2016.
  200. ^ "Javier Zanetti" (në anglisht). World Football. Marrë më 25 dhjetor 2019.
  201. ^ "Javier Zanetti" (në anglisht). Football Database. Marrë më 25 dhjetor 2019.
  202. ^ Benjamin Strack-Zimmerman. "Javier Zanetti" (në anglisht). National Football Teams. Marrë më 25 dhjetor 2019.
  203. ^ "Panamerican Games 1995" [Lojërat Pan-Amerikane 1995] (në anglisht). RSSSF. Marrë më 1 janar 2020.
  204. ^ "The FIFA 100" (në anglisht). The Guardian. 4 mars 2004. Marrë më 28 qershor 2019.
  205. ^ "Javier Zanetti" (në italisht). UEFA. Marrë më 25 prill 2016.
  206. ^ "Premio Nazionale Carriera Esemplare Gaetano Scirea" [Çmimi kombëtar i karrierës shëmbullore Gaetano Scirea]. comune.cinisello-balsamo.mi.it (në italisht). Marrë më 27 korrik 2016.
  207. ^ "Golden Foot – Javier Zanetti" (në anglisht). Golden Foot. Arkivuar nga origjinali më 9 shkurt 2015. Marrë më 1 mars 2015.
  208. ^ "Zanetti nel nome di Facchetti Il bello del calcio è il Capitano" [Zanetti në emër të Facchettit Bukuria e futbollit është Kapiteni] (në italisht). La Gazzetta dello Sport. 10 nëntor 2012. Marrë më 21 janar 2015.
  209. ^ "Oscar del calcio, Pirlo giocatore dell'anno" [Oscar del calcio, Pirlo lojtari i vitit] (në italisht). Il Corriere della Sera. 28 janar 2013. Marrë më 25 prill 2016.
  210. ^ "Javier Zanetti Story" [Historia e Javier Zanettit] (në italisht). Premio Gentleman. Marrë më 25 prill 2016.
  211. ^ "La Selección de Todos los Tiempos" [Ekipi i të gjitha kohërave] (në spanjisht). Federata Argjentinase e Futbollit. 4 janar 2016. Arkivuar nga origjinali më 14 gusht 2018. Marrë më 29 janar 2018.
  212. ^ "Wall of Fame" [Muri i Famës] (në anglisht). Globe Soccer. Marrë më 1 janar 2020.
  213. ^ "Hall of Fame: The first edition's 4 winners" [Holli i Famës: Katër fituesit e edicionit të parë]. inter.it (në anglisht). F.C. Internazionale Milano. 9 mars 2018. Arkivuar nga origjinali më 1 janar 2020. Marrë më 30 maj 2018.
  214. ^ "Totti, Zanetti e Allegri tra i premiati dell'8ª edizione della 'Hall of Fame del calcio italiano'" [Totti, Zanetti dhe Allegri midis fituesve të edicionit të 8-të të 'Hollit të Famës së Futbollit Italian'] (në italisht). FIGC.it. 19 shkurt 2019. Arkivuar nga origjinali më 16 janar 2021. Marrë më 20 maj 2019.

Lidhje të jashtme

[Redakto | Redakto nëpërmjet kodit]
Wikimedia Commons ka materiale multimediale në lidhje me: Javier Zanetti.

Marrë nga "https://sq.wikipedia.org/w/index.php?title=Javier_Zanetti&oldid=2694983"